De schilderijen van Frans Westers gaan niet alleen over licht en schoonheid die je in zijn schilderijen verwerkt kunt zien. Ze roepen tegelijkertijd een melancholische stemming op,alsof ze teruggrijpen op een vergeten herinnering. Westers lijkt er bewust naar op zoek.'Ik hou van het moment waarop je nog niet helemaal zeker weet wat je ziet'.Hij pakt een doek waarop contouren van een villa opdoemen midden in een overwoekerde tuin.'Een schijnbaar onbelangrijk moment dat bijna onbewust, in een fractie van een seconde, op je netvlies terechtkomt. Dat soort beelden, die iedereen herkent,maar waar niemand specifiek betekenis aan hecht, die wil ik vangen. Hoe?Tja, het maken van een schilderij is een lang proces van kijken, invoelen,vertalen. Maar als je eenmaal schildert, is het een kwestie van bouwen. Verander je iets links, dan heeft dat consequenties voor rechts.' 'Wanneer het dan af is?Goede vraag. Mijn schilderijen zijn geen kant-en-klare plaatjes, je moet ze ondergaan. Eigenlijk is een schilderij een samenballing van tijd en ruimte. Als schilder leen ik de tijd uit om te kijken. Als ik een schilderij verkoop, verkoop ik eigenlijk tijd. 'Ik wil iets laten zien dat verder gaat dan de buitenwereld alleen. Bovendien, mijn werk is van nu. Delen uit tekst Atelier Frans Westers tekst Esther Darley: Eigen Huis&Interieur november 2011