Info

Het onvermogen om te communiceren met zijn diep autistische zoon dat als een rode draad door zijn werk loopt was de aanleiding om vanaf 2009 opnieuw kunst te maken.

De toenemende ruis in zijn werken symboliseert het wegvallen van communicatielijnen. Zonder communicatie zijn we op onszelf aangewezen om een model te creëren van de wereld om ons heen.

In zijn atelier creëert hij een continuüm van tekeningen, schilderijen, foto's en video's die een neerslag vormen van zijn obsessies. De visuele taal die hij gebruikt bevat elementen uit film noir en crime scene fotografie. Zijn fascinatie voor misdaad- en crime scene fotografie resulteerde bijvoorbeeld in 'Amnesia', een installatie over de Bende van Nijvel.

Net zoals in een crime scene ontbreken er in de autistische waarneming cruciale elementen die nodig zijn om een betrouwbaar beeld van de werkelijkheid te percipiëren.

'Zijn werken zijn herkenbaar door de blauwgrijze kleuren en vervaagde vormen en silhouetten. De toeschouwer kan zijn blik niet scherpstellen, het beeld is troebel gemaakt en biedt geen heldere uitweg' (catalogustekst Watou19).

Zijn werken dragen geen titel maar in plaats daarvan een catalogusnummer van een systeem dat hij voor zichzelf ontwikkeld heeft . Op die manier wordt geen enkele interpretatie opgedrongen aan de toeschouwer die zo de ruimte krijgt om zelf een verhaal rond het werk te construeren.

–––

Hans Defer (1968) lives and works in Ostend, Belgium. From an early age he had the ambition to be an artist but abandoned art in 1990. He produced nothing until 2009.

The inability to communicate with his deeply autistic son left him with many questions. Questions that he felt could only be adressed through art. So he took up where he left in 1990.The increasing noise in his work symbolises the loss of communication. Without communication we fall back on ourselves to make sense of the world around us. In his small stu

dio he creates a continuum of works: drawings, paintings, photographs and videos that reflect his main obsessions. In his visual language he uses elements from film noir and crime scene photography. In a crime scene, as in the autistic perception, crucial elements that are needed to construct a reliable image of reality are missing. His works are recognizable by the blue gray colours and faded forms and silhouettes

The viewer can't focus his gaze on the image. It is blurred and doesn't offer a way out.

His works include 'Earth is the only alien planet':(a video installation), 'A history of infamy': (a series of photographs about crime, autism and the instability of the past), 'Amnesia': (a spacial installation about the Gang of Nivelles, Belgium's most famous cold case), 'A house is not a home' (on view at Watou Kunstenfestival 2019) and 'Memories of the space age' (about the consequences of memory,entropy, love and napalm and the dreams of dead astronauts.)

His works don't carry a title but instead have a catalogue number, so no interpretation is imposed upon the viewer.