Ronald Demunter
Edith Ronse
MAY OOSTVOGELS
Dellname tentoonstelling INTIMACY met 22 kunstenaars 7 tot 30 december 2018 Galerie S&H DE BUCK
Werken in permanentie
PHILIP HENDERICKX
Deelname tentoonstelling INTIMACY 7 tot 30 december 2018 met 22 kunstenaars Galerie S&H DE BUCK
Deelname tentoonstelling INTIMACY 7 tot 30 december 2018 Galerie S& H DE BUCK
“ Je besliste die dag om weg te gaan.
Als een schaduw gleed je het bed uit. Maar ik kon je volgen, in de lakens, over de parketvloer, op de grote tegels in de keuken, merkte ik de kleinste kleurnuances op die verrieden waar je heen wou gaan. Ik kon nog net het schuifraam openen, hoe had je dat zonder mij gered?
Ik kon je gemakkelijk bijhouden tot aan het bos, daar werd het moeilijk om je nog te herkennen tussen de vele schakeringen die het hete licht over de grond, takken en bladeren strooide. Maar ik veranderde mezelf in een reusachtig oog dat enkel nog die kleine subtiele bewegende kruimels wist op te sporen.
Het bos werd donkerder, je schaduw ook. Je besliste die dag om weg te gaan en liet je verslinden door het donkerste van het bos. Het bos hapte je op.
Je zag het niet meer toen ik naar je zwaaide in je slaap. Je bleef gewoon slapen.
Ik ging ook slapen.
Ik ontwaakte en het bos had zich op de bodem van de zee verscholen. Mijn voeten zakten in de grond terwijl ik tastend houvast probeerde te krijgen aan de vloeibare vormen om me heen. Met mijn ogen dicht kon ik beter kijken. Ik volgde het gesuis dat aanvankelijk in de diepte lag, maar steeds nadrukkelijker ging klateren. Ik naderde. Toen ik het geruis als een tong aan mijn enkels voelde likken, stopte ik. De stroperige druppels op mijn polsen verkwikten mij enigszins en ik durfde terug mijn ogen te openen. Als een waterval boog je over mij heen. De bomen begonnen zich te ontwortelen en dreven langzaam de hoogte in. Ik greep je stromend water vast alsof het lange golvende haarlokken waren en klom zo mee met de bomen naar boven. Daar hapte ik terug voor het eerst naar lucht.
Another night goes endlessly, like always.”
Sven Verhaeghe, augustus 2021. Tentoonstelling 12.09 - 2.10.2021
Under the title 'Dirty Black Summer', Sven Verhaeghe and Hanne Lamon present visual work that shows strong kinship with each other, arising in a personal turbulent period in which trauma, sadness, fear and letting go of certainties leads to transformation. That quest eventually brought both artists to the forest, where the magic reappears and turns out not just an illusion, but a new healing reality.
"You decided to leave that day.
Like a shadow, you slipped out of bed. But I could follow you, in the sheets, across the parquet floor, on the big tiles in the kitchen, I noticed the smallest shades of color that made you want to go. I could've just opened the sliding window, how would you have made it without me?
I could easily keep up with you up to the forest, where it became difficult to recognize yourself among the many shades that the hot light sprinkled over the ground, branches and leaves. But I turned myself into a giant eye that only managed to detect those little subtile moving crumbs.
The forest got darker, so did your shadow. You decided to leave that day and let yourself be devoured by the darkest of the forest. The woods took you.
You didn't see it anymore when I waved at you in your sleep. You just stayed over.
I went to sleep, too.
I awoke and the forest had been hiding at the bottom of the sea. My feet collapsed into the ground as I tried to get a grip on the liquid shapes around me. With my eyes closed, I could see better. I followed the noise that was initially in the depths, but started to clamber more and more emphatically. I was approaching. When I felt the murmur licking my ankles like a tongue, I stopped. The viscous drops on my wrists slightly refreshed me and I dared to open my eyes again. Like a waterfall, you bent over me. The trees began to uproot and slowly drifted up. I grabbed your running water like they were long wavy locks of hair and climbed right up with the trees. That's where I gasped for the first time.
Another night goes endlessly, like always.” Sven Verhaeghe, August 2021
GALERIE S & H DE BUCK GENT / 12.09 TOT 12.10.2021
DIRTY BLACK SUMMER
SVEN VERHAEGHE & HANNE LAMON
Onder de titel ‘Dirty Black Summer’ presenteren Sven Verhaeghe en Hanne Lamon beeldend werk dat sterke verwantschap toont met elkaar, ontstaan in een persoonlijke woelige periode waarin trauma, verdriet, angst en loslaten van zekerheden naar transformatie leidt. Die zoektocht bracht beide kunstenaars uiteindelijk naar het bos, daar waar het magische terug verschijnt en niet zomaar een illusie, maar een nieuwe helende werkelijkheid blijkt.
DE TENTOONSTELLING WORDT OP ZONDAG 12/09 OM 15U GEOPEND.
ARTGALERIE S&H DE BUCK.
Zuidstationstraat 25 9000 Gent (B).
https://www.galeriedebuck.be
“Je besliste die dag om weg te gaan.
Als een schaduw gleed je het bed uit. Maar ik kon je volgen, in de lakens, over de parketvloer, op de grote tegels in de keuken, merkte ik de kleinste kleurnuances op die verrieden waar je heen wou gaan. Ik kon nog net het schuifraam openen, hoe had je dat zonder mij gered?
Ik kon je gemakkelijk bijhouden tot aan het bos, daar werd het moeilijk om je nog te herkennen tussen de vele schakeringen die het hete licht over de grond, takken en bladeren strooide. Maar ik veranderde mezelf in een reusachtig oog dat enkel nog die kleine subtiele bewegende kruimels wist op te sporen.
Het bos werd donkerder, je schaduw ook. Je besliste die dag om weg te gaan en liet je verslinden door het donkerste van het bos. Het bos hapte je op.
Je zag het niet meer toen ik naar je zwaaide in je slaap. Je bleef gewoon slapen.
Ik ging ook slapen.
Ik ontwaakte en het bos had zich op de bodem van de zee verscholen. Mijn voeten zakten in de grond terwijl ik tastend houvast probeerde te krijgen aan de vloeibare vormen om me heen. Met mijn ogen dicht kon ik beter kijken. Ik volgde het gesuis dat aanvankelijk in de diepte lag, maar steeds nadrukkelijker ging klateren. Ik naderde. Toen ik het geruis als een tong aan mijn enkels voelde likken, stopte ik. De stroperige druppels op mijn polsen verkwikten mij enigszins en ik durfde terug mijn ogen te openen. Als een waterval boog je over mij heen. De bomen begonnen zich te ontwortelen en dreven langzaam de hoogte in. Ik greep je stromend water vast alsof het lange golvende haarlokken waren en klom zo mee met de bomen naar boven. Daar hapte ik terug voor het eerst naar lucht.
Another night goes endlessly, like always.” Sven Verhaeghe, augustus 2021.
Under the title 'Dirty Black Summer', Sven Verhaeghe and Hanne Lamon present visual work that shows strong kinship with each other, arising in a personal turbulent period in which trauma, sadness, fear and letting go of certainties leads to transformation. That quest eventually brought both artists to the forest, where the magic reappears and turns out not just an illusion, but a new healing reality.
"You decided to leave that day.
Like a shadow, you slipped out of bed. But I could follow you, in the sheets, across the parquet floor, on the big tiles in the kitchen, I noticed the smallest shades of color that made you want to go. I could've just opened the sliding window, how would you have made it without me?
I could easily keep up with you up to the forest, where it became difficult to recognize yourself among the many shades that the hot light sprinkled over the ground, branches and leaves. But I turned myself into a giant eye that only managed to detect those little subtile moving crumbs.
The forest got darker, so did your shadow. You decided to leave that day and let yourself be devoured by the darkest of the forest. The woods took you.
You didn't see it anymore when I waved at you in your sleep. You just stayed over.
I went to sleep, too.
I awoke and the forest had been hiding at the bottom of the sea. My feet collapsed into the ground as I tried to get a grip on the liquid shapes around me. With my eyes closed, I could see better. I followed the noise that was initially in the depths, but started to clamber more and more emphatically. I was approaching. When I felt the murmur licking my ankles like a tongue, I stopped. The viscous drops on my wrists slightly refreshed me and I dared to open my eyes again. Like a waterfall, you bent over me. The trees began to uproot and slowly drifted up. I grabbed your running water like they were long wavy locks of hair and climbed right up with the trees. That's where I gasped for the first time.
Another night goes endlessly, like always.” Sven Verhaeghe, August 2021
HANNE LAMON WILD AT HEART
“In de schaduw van de bomen en in het licht van de beperkingen van een strenge lockdown speelt er zich iets magisch af. In de ongerepte natuur, weg van alles, buiten de grenzen van de stad komen 7 vrouwen samen. Ze zwemmen in een afgelegen vijver en genieten van elkaar in een bijna utopische setting. We krijgen een intiem moment te zien, waarin een onbevreesd en vrij gevoel schuilt, teder en fel zijn deze vrouwen wie ze zijn, ‘venussen’. Wild, puur en zonder façade. Hier kunnen ze zichzelf zijn. Hun wereld is (even) zowel wetteloos als imaginair, net buiten de infrastructuur en ideeën van deze tijd. Alsof ze in hun eigen tuin van eden vertoeven. We aanschouwen een fragiele maar zo krachtige verbondenheid. Het samenkomen van vrouwen lijkt terug te gaan naar een essentieel verlangen. Een verlangen om elkaar te dragen en gedragen te worden. Gedragen worden door elkaar, gedragen worden door het water. Het water als symbool voor de bron, de reiniging, het leven, ... Het seriële karakter zorgt ervoor dat we dit moment bijna ritueel kunnen volgen. Van het zich ontkleden, samen het water in gaan tot het samen zijn, zonder meer.
Het opzoeken van een intiem plekje, het zich terugtrekken in de natuur speelt voor de fotografe in dit verhaal een persoonlijke rol in haar zoektocht naar rust en het luisteren naar haar innerlijke stem. In een donkere beeldtaal lichten deze 7 vrouwen op als vuur, even rebellerend als romantisch.”
Hanne Lamon, augustus 2021
In the shade of the trees and in the light of the restrictions of a strict lockdown something magical takes place. In the unspoilt nature, away from everything, outside the borders of the city, 7 women come together. They swim in a secluded pond and enjoy each other in an almost utopian setting
We get to see an intimate moment, in which there is a fearless and free feeling, tender and fierce these women are who they are, 'venuses'. Wild, pure and without a facade. Here they can be themselves. Their world is (for a moment) both lawless and imaginary, just outside the infrastructure and ideas of our time. As if they are in their own garden of eden. We behold a fragile yet so powerful connection. The gathering of women seems to go back to an essential
desire. A desire to carry each other and to be carried. Being carried by each other, carried by the water. The water as a symbol for the source, purification, life, ... The serial character ensures that we can follow this moment almost ritually. From undressing, going into the water together, no more. Looking for an intimate place, retreating into nature plays a personal role for the photographer in this story in her search for peace and listening to her inner voice. In a dark visual language, these 7 women light up like fire, as rebellious as they are romantic."
Hanne Lamon August 2021 Photography
Deelname tentoonstelling INTIMACY 7 tot 30 december met 22 kunstenaars Galerie S&H DE BUCK
"The Belly of Trees" november Galerie S&H DE BUCK
CHRISTINE MARCHAND
Deelname INTIMACY tentoonstelling met 22 kunstenaars in Galerie S&H DE BUCK 7 tot 30 december 2018
Deelname INTIMACY Tentoonstelling 7 tot 30 december 2018 Galerie S&H DE BUCK met 22 kunstenaars
16 RECENTE DOEKEN bij Galerie De Buck
van 16 mei tot 20 juni 2021.
STILTE is meer dan de afwezigheid van geluid...
Vroeger” hoorden we vaak zeggen: “Rust, stilte en afzondering kunnen de mens helpen om zijn gedachten te ordenen“
maar staspgewijs hoor je nu verhalen over bedreigende stilte, over verveling, eenzaamheid en angst…
STILTE kan dus ook pijn doen...
MARC MAET
Tentoonstelling :"OUI-NON"Marc Maet Tekeningen, aquarellen en collages 11 maart tot 8 april 2018
Opening door Michael Meert op 11 maart 15 u
Fotokabinet: tijdens de tentoonstelling voorstelling van de uitgave "Mont Cenis" van Willy Vynck
Hans Defer
In permanentie
Hans Defer (1968) woont en werkt in Oostende. Van jongs af koesterde hij de ambitie om kunstenaar te worden maar stopte met alle artistieke activiteit in 1990.
Les photos de W.V.YNCK évoquent l’intimité non seulement entre les êtres humains mais aussi entre les objets.
Il nous montre des observations réalistes et suggestives en même temps. Les fleurs ont la même sensualité que les corps humains.
Les portraits sont aussi ambiguës et imperméables que des autoportraits.
Tentoonstelling "DAGELIJKS BROOD" W.VYNCK 26 mei tot 24 juni 2017
Deelname: Eerste Gentse Soiree 9 juni 18 u tot 22 u
8 tot 10 november Deelname Fotofever Paris 2019 Carrousel du Louvre met foto’s van W.Vynck en Peter Bracke
IN PERMANENTIE:
Maureen Bachaus’ work consists primarily of assemblages, with the basis is often formed by photography and/or lines of text. These assemblies are actually portraits of people, in which their feelings and thoughts have been a focal point. A (often enlarged) photoprint acts as a background, with assembled elements which suggest a portion of the underlying story. These elements are sometimes objects with traces of human use, drawings, or lines of texts that are in fact fragments of the peoples thoughts that reveal the essence of the mind at the time that the portrait was made.
A frequently used material is rope, sometimes pierced rawly through the image. This rope, sometimes in a knot, sometimes with hanging parts, symbolizes the limitation or even captivity but also the freedom experienced by certain thoughts and feelings.
Another essential aspect of Maureen Bachaus’ work is the human psyche, the freedom of expression, the human identity. Intense conversations with people become increasingly important as an input for her work, and have led to the ‘Identification project’ on which Bachaus currently works. Core questions of the ‘ Identification project’ are: who are you, and how did you become the person that you are? Is your identity your own free choice or is this determined by your genes, your country, your religion, your family, or your government? The identification project consists of photo-assemblages, installations and an ongoing art-video project.
C.V. / Résumé
Short biography
Education: Academy of Fine Arts Maastricht, Netherlands
Conceptual Post-graduate Academy ‘Hallo’, Amsterdam, Netherlands
Maureen Bachaus is represented in the Netherlands by Gallery Wansink and by Gallery Eduard Planting, in Switzerland by Gallery Daniel Tanner and in Belgium by Gallery S&H De Buck.
More info: http://www.galeriewansink.com www.e,duardplanting.com, http://www.galeriedanieltanner.ch
,
http://www.galeriedebuck.be
Current and future exhibitions and presentations
Galerie S&H De Buck, Gent (Belgium), solo exhibition ‘Secret Properties’ with new work and video-art,
7 june- 30 june 2013 (with catalog).
Lieux Communs/Galerie Short Cuts, plateforme d’art contemporain, Namur (Belgium),
solo-exhibition ‘Tell me who I am’, with new work and video-art,16 june-10 aug 2013.
Presentation in each issue of the literary and cultural Amsterdam-based quarterly magazine DGVN.
Recent exhibitions exhibitions and presentations (a selection)
Galerie S&H De Buck (Belgium), group exhibition 2 ‘Het paradijs-Le paradis-The paradise’, 2013
Museum Elburg (NL), group exhibition ‘’in conversation’ - 17 nov 2012 till 16 march 2013
Varg e Vi, Center for contemporary art, Gjilan (Kosovo), solo exhibition, march/april 2013
Art at the Warehouse Rotterdam (NL) via Eduard Planting Gallery - 5 till 10 februari 2013
Galerie S&H De Buck (Belgium), group exhibition 1 ‘Het paradijs-Le paradis-The paradise’, 2012.
Galerie Wansink (NL), group exhibition ‘Not for your eyes only’ - nov/dec 2012
Galerie Daniel Tanner Zürich (Swiss), group exhibition ‘A little bit nasty’ - dec 2012
Art Gent Art Fair (Belgium) - via Galerie S&H De Buck, 30 nov - 4 dec 2012
UNIT24 Gallery Londen (UK), group exhibition ‘Passion for Freedom’, 3 nov till 9 nov 2012
Chelsea Art Tower, 21th floor Gallery, New York (USA)- performance ‘Tell me’ - sept 2012
Galerie S&H De Buck (Belgium), group exhibition - summer 2012
De God van Nederland (literary and cultural quarterly) - a commissioned multiple
Rabobank - Series of commissioned works, from January 2012, included into the art collection
of Rabobank Roermond-Echt (NL).
Galerie Smarius (NL) - group exhibition - 6 may till 24 june 2012
Amsterdam Book night - presentation via magazine ‘De God van Nederland’, Amsterdam, 2012
Galerie Wansink (NL) - solo exhibition ‘Identification’ (with catalog) - 2011
Vishal Haarlem (NL) - solo presentation ‘Here I am’ in Kleine Zaal - 2011
Galerie Wansink (NL) - group exhibition ‘Confrontations’ - 2011
De Nederlandsche Cacao Fabriek (NL) - solo exhibition ‘All those people’ - 2010
FLUXmuseum, Museum for Contemporary Fluxus Ar (USA) - group exhibition 2010 & in collection
Galerie Wansink (NL) - solo exhibition ‘Transformations’ (with catalog) - 2009
Galerie Wansink (NL) - group exhibition ‘Assemblages and collages’ - 2009
Galerie Wansink (NL) - group exhibition ‘ Stock and new work’ - 2008
Art Amsterdam Art Fair - duo expo with Christina de Vos, brought about by Galerie Wansink - 2007
Galerie Wansink (NL) - solo exhibition ‘Maureen Bachaus, assemblages (with catalog) - 2007
Galerie Wansink (NL) - group exhibition ‘ From Copley to Bamum’ - 2007
Museum ‘Villa Zebra’ Rotterdam (NL), group exhibition - 2006
Recent films/video’s
Feed my sheep, 2013
00:40
https://vimeo.com/66399444
Stolen Words, 2013
06:01
https://vimeo.com/57314183
Who am I?, 2013
10:07
https://vimeo.com/59728723
Tell me, 2012
https://vimeo.com/59409710
Performance in Chelsea Art Tower, New York
The first ten things people said to me today, 2013
https://vimeo.com/59409119
Meet me after dark again
https://vimeo.com/59791217
Media
RTK Television Kosovo, documentary about solo exhibition in Varg e Vi,
Center for contemporary art, Gjilan Kosovo, 2013
L1 Cultuurcafé, live radio-interview from Identification project, 2011
‘All those people’, short documentary - 2010
TV Maastricht - ‘Kijk Kim’, short documentary - 2009
VPRO participation Schepperdeschep (tv-program) - 2006
(All these movies are published on youtube)
Publications / Press
Catalog ‘Secret Properties’, published for solo exhibition by Gallery S&H De Buck, 2013
Catalog ‘Maureen Bachaus’, published for solo exhibition by Varg e Vi,
Center for contemporary art, 2013
De God van Nederland / literary and cultural quarterly - Interview by Bob Polak , 2011
Catalog ‘Identification’ - Published for solo exhibition by Galerie Wansink, 2011
Galeries.nl - Art of the day by Benno Tutein Nolthenius - october 2011
Kunstbeeld - Article ‘Forgotten Stories’ by Karel Ankerman in section ‘Interview’, June 2009
Catalog ‘Transformations’ -Published for solo exhibition by Galerie Wansink, 2009
Dagblad de Limburger - Article for solo-exhibition ‘Transformaties, 2009
Eigen Huis & Interieur - Part of item ‘ 119 Dutch Artists, Artfile, July 2009
Catalog ‘Maureen Bachaus, assemblages’ - Published for solo exhibition by Galerie Wansink, 2007
NRC newspaper Gallery Selection - Article ‘Maureen Bachaus by editorial staff, May 2007
Tableau Fine Arts Magazine - Article ‘Maureen Bachaus’, Tableau nr 3, summer 2007
Galeries.nl - Article ‘Art of the Day’ at the time of Art Amsterdam by Benno Tutein Nolthenius, 2007
On ne voit bien qu'avec le coeur
l'essentiel est invisible pour les yeux
(Antoine de Saint - .Exupéry)
Maureen Bachaus maakt van toevalligheden , verzamelingen die haar wegen kruisen geladen werken; assemblages uit verschillende materialen.
Gevonden verhalen , objets trouvées worden geschiedenissen.met een eigenzinnige signatuur., haar signatuur.
Welkom op de tentoonstelling 8 juni tot en met 30 juni 2013
Deelname Tour del' Art 22 juni
Maureen Bachaus’ werk bestaat voornamelijk uit assemblages waarvan de basis gevormd wordt door fotografie. Deze assemblages zijn in feite portretten van mensen, waarbij hun gedachten en gevoelens het uitgangspunt zijn. Een - vaak opgeblazen- fotoprint fungeert als een achtergrond waarop geassembleerde elementen een fragment van het onderliggende verhaal suggereren. Deze elementen kunnen voorwerpen zijn met sporen van menselijk gebruik, maar ook tekeningen en/of teksten.
Een regelmatig gebruikt materiaal is touw, vaak dwars door de foto gemonteerd. Dit touw, soms in een knoop, soms met loshangende delen, symboliseert de beperking of zelfs de gevangenschap, maar ook de vrijheid die mensen kunnen ervaren door bepaalde gedachten of gevoelens.
Andere essentieel aspecten in Bachaus’ werk zijn de menselijke psyche, vrijheid van expressie en meningsuiting, de menselijke identiteit. Intense gesprekken met mensen over de gehele wereld hebben geleid tot het ‘identification project’, waar Bachaus momenteel aan werkt. Kernvragen bij dit project zijn: Wie ben je, hoe ben je de persoon geworden die je nu bent? Is jouw identiteit een gevolg van jouw vrije keuze of bepaald door je genen, je omgeving, je religie, je familie of je regering? Het ‘identification project’ bestaat uit fotocollages/assemblages, installaties en een video-project, waarvan een eerste deel tijdens deze expositie te zien is.
C.V. MAUREEN BACHAUS
Opleiding: Hogeschool Beeldende Kunsten Maastricht.
Conceptuele Post-academische opleiding ‘Hallo’, Amsterdam.
Woont en werkt in Maastricht.
Maureen Bachaus wordt in Nederland sinds 2006 vertegenwoordigd door
Galerie Wansink (Maastricht), en in Zwitserland sinds 2011 door Galerie Daniel Tanner (Zürich).en Galerie S&H De Buck sinds 2012
Meer info op http://www.galeriewansink.com en www.galeriedanieltanner.ch
ACTUELE EXPOSITIES EN PRESENTATIES
Rabobank - Serie in opdracht gemaakte werken, vanaf januari 2012 onderdeel van kunstcollectie Rabobank Roermond-Echt.
Komende presentatie via het culturele/literaire tijdschrift De God Van Nederland2012
Galerie S&H De Buck (Gent), groepsexpositie - zomer 2012
Noorderlicht Photofestival via Galerie Smarius - september 2012
Museum Elburg - groepsexpositie 'IN GESPREK' - 17 nov 2012 tm 16 maart 2013
Chelsea Art Tower, 21th floor Gallery, New York - performance 'Tell me'
Filmopname in een leegstaande gallery in Chelsea New York.september 2012
http://www.youtube.com/watch?v=ySPagFqZC-I&feature=youtu.be
UNIT24 Gallery Londen, groepsexpositie 'Passion for Freedom', 3 nov t/m 9 nov 2012
Museum Elburg, groepsexpositie 'IN GESPREK' - 17 nov 2012 t/m 16 maart 2013
Galerie S&H De Buck (Gent), groepsexpositie 'Het paradijs-Le paradis-The paradise', half nov - 31 dec 2012.
Galerie Wansink, groepsexpositie 'NOT FOR YOUR EYES ONLY' - 'Beeldende Kunstenaars maken Sieraden’, 25 nov t/m 31 dec 2012
Galerie Daniel Tanner Zürich, groepsexpositie 'A little bit nasty' - dec 2012
Lieux Communs/Galerie Short Cuts, plateforme d'art contemporain, Namur België, solo-expositie, juni-juli 2013.
RECENTE EXPOSITIES (een selectie)
Amsterdamse Boekennacht - presentatie via tijdschrift 'De God van Nederland', Amsterdam, 13 april 2012
Galerie Daniel Tanner (Zürich) - groepsexpositie - 2012
Galerie Wansink - solo expositie - 2011
Vishal Haarlem - solo presentatie ‘Here I am’ in Kleine Zaal - 2011
Galerie Wansink - groepsexpositie ‘Confrontaties’ - 2011
De Nederlandsche Cacao Fabriek - solo expositie ‘All those people’ - 2010
FLUXmuseum, Museum for Contemporary Fluxus Art, USA - groepsexpositie 2010 & in vaste collectie
Galerie Wansink - solo expositie ‘Transformaties’ (met catalogus) - 2009
Galerie Wansink - groepsexpositie ‘Assemblages en collages’ - 2009
Galerie Wansink - groepsexpositie ‘Stock en nieuwe aanwinsten’ - 2008
Art Amsterdam - duo expositie met Christina de Vos, gebracht door Galerie Wansink - 2007
Galerie Wansink - solo expositie (met catalogus) - 2007
Galerie Wansink - groepsexpositie ‘Van Copley tot Bamum’ - 2007
Museum ‘Villa Zebra’ Rotterdam, groepsexpositie - 2006
MEDIA
L1 Cultuurcafé, live radio-interview t.g.v. Identification project, 2011
‘All those people’, korte documentaire - 2010
TV Maastricht - ‘Kijk Kim’, korte documentaire - 2009
VPRO Deelname Schepperdeschep (tv-programma) - 2006
(De filmpjes zijn op deze site te bekijken bij 'video/foto', en via youtube, zoekterm ‘maureen bachaus’.)
PUBLICATIES / PERS
De God van Nederland / literair-cultureel kwartaalblad - Interview door Bob Polak , 2011
Catalogus ‘Identification’ - Uitgegeven t.g.v. solo-expositie door Galerie Wansink, 2011
Galeries.nl - Kunst van de dag door Benno Tutein Nolthenius - oktober 2011
Kunstbeeld - Artikel ‘Vergeten verhalen’ door Karel Ankerman in de rubriek ‘Interview’, Juni 2009
Catalogus ‘Transformaties’ - Uitgegeven t.g.v. solo-expositie door Galerie Wansink 2009
Dagblad de Limburger - artikel t.g.v. solo-expositie ‘Transformaties, 2009
Eigen Huis & Interieur - Onderdeel van item ‘119 Nederlandse Kunstenaars’, kunstdossier, Juli 2009
Catalogus ‘Maureen Bachaus’ - Uitgegeven t.g.v. solo-expositie door Galerie Wansink 2007
NRC Galerie Selectie - Artikel ‘Maureen Bachaus’ door kunstredactie, 16 Mei 2007
Tableau Fine Arts Magazine - Artikel ‘Maureen Bachaus’, Tableau nr 3, zomer 2007
Galeries.nl - Artikel ‘Kunst van de Dag’ t.t.v. Art Amsterdam door Benno Tutein Nolthenius, Mei 2007
IN PERMANENTIE:
Ian Kane
Beelden en foto's van Ian Kane Schots kunstenaar.
De Schotse kunstenaar Ian Kane, beeldhouwer en docent aan het Moray Institute, werkt met ruimtes en een spelelement van licht en kleur. In modules van blokken, vlakken, lijnen en schakelingen speelt hij met niveaus. Het zijn minimale ingrepen in kleine oppervlaktes, kubussen, dozen en basissen. De sculpturale vormen kunnen doorgetrokken worden naar een architectuur van de stilte en eenvoud. Een veld van kleine paviljoenen, kleine maquettes waarin wanden en oppervlaktes op verschillende manier in en uit elkaar worden geschoven. Het zijn bouwdozen die de illusie geven van open ruimtes maar ook geborgen ruimtes waarin spleten en naden het buitenlicht filteren. Het zijn kleine, grijze vierkante blokdozen of bunkers van hooguit 15 bij 15 cm die uitgespreid staan in een nieuwe proportie van ruimtelijkheid. De bouwmodules zijn het vertrekpunt voor de foto’s die rondom op cruciale assen worden opgehangen. Zijn het foto’s van bestaande levensgrote ruimtes of heeft de kunstenaar ingezoomd op een nieuwe dimensie waardoor het besef van proportie is veranderd? Als toeschouwer zijn de modules hier en nu aanwezig maar we zien ook een outerworld via het medium van de fotografie. Een nieuwe realiteit in de diepte.
Isolde De Buck 2010
IN PERMANENTIE:
JIMI DAMS
SELECTED SOLO EXHIBITIONS
2003 ‘Killing Time’, Gallery S&H De Buck, Ghent, Belgium
2001 ‘It Rains Even Harder Now”, Gracie Mansion Gallery, New York, NY
1993 Galerie OZ , Paris , France
Galerie Parbleu , Antwerpen , Belgium
1988 Tels Quels , Brussel , Belgium
1987 Harrods , London , Great Britain
1986 Jordaenshuis , Antwerpen , Belgium
SELECTED GROUP EXHIBITIONS
2007 ‘In My Solitude’, Aeroplastcs, Brussels, Belgium
’Miniaturen’, De Boekentoren, Ghent, Belgium
2006 ‘Blessed Are The Merciful’, Feigen Contemporary, New York, NY
2005 ‘Voorbij de grens’, De Markten, Brussels, Belgium (catalogue)
‘Playtime’, Aeroplastics, Brussels, Belgium
‘Unspeakable’, Aeroplastics, Brussels, Belgium
2004 ‘Voorbij de grens’, CCDD, Hasselt, Belgium (catalogue)
‘Pretty World’, Aeroplastics, Brussels, Belgium
‘The Armory Show’, Torch, New York, NY
‘Voorbij de grens’, Museum van Deinze en de Leiestreek, Deinze, Belgium (catalogue)
2003 ‘Voorbij de grens’, De Brakke Grond, Vlaams Cultuurhuis, Amsterdam, the Netherlands (catalogue)
‘Phantom of Desire’, Neue Galerie am Landesmuseum, Graz, Austria (catalogue)
‘The Armory Show’, Torch, New York, NY (catalogue)
2002 ‘GtT2’, Yerba Buena Center for the Arts, San Francisco, CA (catalogue)
‘Look At Me, What Do You See?’, Gracie Mansion Gallery, New York, NY
‘Snapshot’, the Aldrich Museum of Contemporary Art, Ridgefield,CT (catalogue/CD-rom)
‘Gardening With Artists II’, W#AK, Vlissingen, The Netherlands
2001 ‘Not a. Lear’, Allston Skirt, Boston, MA
‘Not a. Lear’, Gracie Mansion Gallery, New York, NY
‘What Did You Do This Summer’, Allston Skirt, Boston, MA
‘Kunstrai’, Torch, Amsterdam, The Netherlands
‘Snapshot’, Beaver College Art Gallery, Glenside, PA; curated by Adam Lerner
(catalogue/CD-rom)
‘Blondies and Brownies’, Aktionsforum, Munich, Germany; curated by Rafael von Uslar (catalogue)
‘Snapshot’, Contemporary Museum, Baltimore (catalogue / CD-rom)
‘Melancholia’, Galerie S&H DeBuck, Ghent, Belgium (brochure)
‘Surrender. I wanna give you devotion, Nimm hin es ist mein Geist und Sinn’, Aeroplastics Contemporary Gallery, Brussels, Belgium (brochure)
‘Not A. Lear’, Art Process, Paris, France
2000 ‘Not A. Lear’, Torch, Amsterdam, The Netherlands
‘3ness’, Museum Dhondt-Dhaenens, Ghent, Belgium
‘City Projects’ Artomatic+, London, Great Britain
‘City Projects’, Torch, Amsterdam, The Netherlands
‘City Projects’, Cokkie Snoei, Rotterdam. The Netherlands
‘Blondies and Brownies’, Torch, Amsterdam, The Netherlands
2000 ‘City Projects’, Gallery S&H De Buck, Ghent, Belgium
1999 The New Museum, New York
Gracie Mansion Gallery, New York
‘curious.parking@stupendous.strawberry’, S&H De Buck gallery, Ghent, Belgium (inaugurated by Jan Hoet)
1998 The New Museum, New York, NY
The Gramercy International Contemporary Art Fair New York, Torch Gallery, New York, NY
The Gramercy International Contemporary Art Fair Miami, Gracie Mansion Gallery, Miami, FL
1997 Art Cologne, Cologne, Germany, Torch Gallery Amsterdam
‘Angelus Novus’, Gracie Mansion Gallery, New York
‘Angelus Novus’, Flatland Gallery, Utrecht, the Netherlands
‘Angelus Novus’, Galerie OZ, Paris, France
‘Angelus Novus’, Heart gallery, Paris, France
‘Angelus Novus’, Galerie Sanguine, Paris, France
‘Angelus Novus’, Torch gallery, Amsterdam, the Netherlands
‘Angelus Novus’, Cokkie Snoei gallery, Rotterdam, the Netherlands
‘Angelus Novus’, Galerie S&H De Buck, Gent, Belgium
‘The London Show’, Central Space gallery, London, Great-Britain
‘Angelus Novus’, Center Point gallery, London, Great-Britain
‘Live Stock Market’, London, Great-Britain (curated by Gavin Turk with Sarah Lucas, Richard Long, Gary Hume, Dinos&Jake Chapman, Tracy Emin,...)
1995 ‘Neo-Barok’, Galerie S. & H. De Buck , Gent , Belgium
1994 C.C. Scharpoord, Galerie S.&H. De Buck, Knokke-Heist, Belgium
‘Art Addiction’, Gallerie Glas I , Stockholm, Sweden
‘Angelus Novus: Neo-Barok’, Galerie Hof en Huyzer, Amsterdam, The Netherlands
1992 ‘Plages’, Galerie S8 , Berlin , Germany
1991 ‘Best’, Stedelijk Museum , Amsterdam , the Netherlands
RADIO AND TELEVISION PROGRAMS
1997 Affiche: ANP exhibition S&H De Buck Gent for BRTN (Dutch Belgian Radio and Television )
Frituur Victoria: ANP exhibition, S&H De Buck Gent for Studio Brussel (Dutch radio) interview by Chantal Pattyn
1991 Documentary and interview for Radio et Télévison Belge Francophone
PROJECTS, PUBLICATIONS, REPRODUCTIONS OF ARTWORK
2005 Collaboration with German designer Christoph Broich
2004 'Nothing comes between me and my torch' published by Torch Books/Amsterdam
International ad campaign Torch Gallery (drawings), Amsterdam, the Netherlands
2003 Currency, Art Publication, Rotterdam, the Netherlands (reproduction artwork p. 27)
International ad campaign Torch Gallery (drawings), Amsterdam, the Netherlands
2002 ‘Persistence of Memory’, Zingmagazine, Issue 16, Spring 2002 (drawing and article), p.126-148
2002 International ad campaign Torch Gallery (drawings), Amsterdam, the Netherlands
2001 International ad campaign Torch Gallery (drawings), Amsterdam, the Netherlands
2000 International ad campaign Torch Gallery (drawings), Amsterdam, the Netherlands
1999 Drawings for Angus Ivy, ongoing bi-weekly article, De Standaard, Brussels, Belgium
International ad campaign Torch gallery (drawings), Amsterdam, the Netherlands
1998 International ad campaign Torch gallery (drawings), Amsterdam, the Netherlands
1992 ‘Amanda in Berlin’, Revue d’Art sur tirage limitée, Paris, France
‘Zodiac of the Satin Altar’, poems by Peter Verhelst and twelve drawings by Jimi Dams; Ed. De Carbolineum Pers,Wildert, Belgium
1991 ‘Marlon, You’re Not an Angel’, Nieuw Wereld Tijdschrift, Brussels, Belgium
‘Cynthia’, Latin poems by J.P. Guepin and eight lino-cut by Jimi Dams, Ed. De Carbolineum Pers, Wildert, Belgium
‘I Dreamt I Was Jan Arends’, poems by Frans Pointl and nine lino-cuts by Jimi Dams; Ed. De Carbolineum Pers Wildert, Belgium
1990 ‘78 lino’s’, 78 lino-cuts by Jimi Dams, Ed. De Carbolineum Pers, Wildert, Belgium
‘Cocktale’, poems by Tom lanoye, cover-design by Jimi Dams, Ed. Bert Bakker, Amsterdam, The Netherlands
1989 ‘Musicformulas From My Youth’, De Brakke Hond, Antwerp,Belgium
1988 ‘Cocktale’ poems by Tom lanoye and six lino-cuts by Jimi Dams, Ed. Sub Signo Libelli, The Netherlands
BIBLIOGRAPHY
Whisnand, Tyler and Ivy, Angus, “Dt”, Eyemazing , Issue 2, March 2004; p. 22-37 (reproductions of art work)
Fiers, Els, ‘Jimi Dams, Killing Time’, Knack, 15 January 2003; p.85 (reproduction of art work)
Wyffels, Pieter, ‘Killing Time’, ZIZO, issue nr. 56, January/February 2003; p.49 (reproductions of art work)
Carlier, Sico. “Persistence of Memory,” Zingmagazine, Issue 16, winter 2002; p. 126-148 (reproduction of art work).
Charley01, art project magazine; curated by Maurizio Cattalan, September 2002 (reproduction of artwork)
Kaufman, Hayley, “Glam Not Gone”, The Boston Globe, 2 November 2001; p.C2
Cotter, Holland, “Not a. Lear”, The New York Times, 12 October 2001; p.E37
McCormick, Carlo, “Jimi Dams Masters the Art of Anguish”, Paper, May 2001; p.38 (reproduction of art work)
Levin, Kim, “Voice Choices”, The Village Voice, 23 May 2001
Wehr, Anne, “Art”, Time Out New York, 3 May 2001
Van Keymeulen, Karel, “Amanda Lear zweeft tussen Dada en Dali” De Gentenaar, April 2001
Verhoeven, Hans, “Not a. Lear”, Bonanza, April 2001
Shave, Stuart; Alemany Eloise; Mair , Avril; “You Must Curate”, i-D (the gallery issue), April, p. 204-205
Fröhlich, Tina, Review: Blondies and Brownies: weiß weiß bin auch ich, Artechock Magazin, 21 March, p. 1-2 (reproduction of art work)
Ivy, Angus, “ANP”, Zingmagazine, spring 2001, p. 209-212
Carlier, Sico, “François-Xavier Courrèges”, Butt, spring 2001 p.60-65
Ryan, Julie, “The Paris Alternative”, ArtNet, 22 March 2001 (reproduction of art work)
Hurbain, Robert, “Surrender, § la galerie Aeroplastics”, Le Soir, 3 January 2001
Claude, Lorent, “Quand l’art scanne ses contemporains”, La Libre Belgique, 16 January 2001, p.27 (reproduction of art work)
Fiers, Els, “Surrender”, Knack, 3 January 2001, p.92 (reproduction of art work)
Bracke, Eric. “Geef je over aan Kerstmis,” De Morgen, January 2001
Ivy, Angus, “4/4” interview for Zingmagazine, summer 2000,issue 12 p.175-176
Fiers, Els, Knack, 17 March 2000 p. 77
Lopriore, Anna, “City Projects”, Blvd., March 2000 (reproduction of artwork)
Braet, Jan, “Koel Amerikaans”, Knack, 17 March 1999 p. 77
Lambrecht, Luc "Amerikaans en toch niet," De Morgen, 12 February 1999 p. 14
Popelier, Bert, "Jonge amerikanen," De Financieel Economische Tijd, 3 February 1999 p.12
Doove, Edith, “Verrassingen uit Amerika”, De Standaard, 3 February 1999 p. 2
Murdock, Robert ,"Angelus Novus", Zingmagazine, October-January 1998 p. 171-172 (reproduction of artwork)
Verheyden, Emmanuel, “Angelus Novus and the Until It Is All Carried Away In Turmoil Peepshow”, Pulp, May 1997p. 62-65 (reproduction of artwork)
Ruyters, Marc, “Nieuwe Engelen”, Knack, May 1997
Lambrecht, Luc, “ Angelus Novus in Gent “, De Morgen, May 1997
“Angelus Novus”, NRC, 21 March 1997
Schwartz, Ineke, " Galeries wisselen kunstenaars uit",Volkskrant. 19 March 1997 p. 17
Lindgaard, Jade, “Angelus Novus”, Les inrockuptibles, 11 March 1997
Jacobs, Peter, “Neo- Barok , leve de grote gevoelens”, Het Nieuwsblad, 9 March 1995 p. 3 (reproduction of artwork)
G.E., “De verlepte nieuwe barok”, De Gentenaar, 3 March 1995 p. 19
“Neo-barok van Michael Besselaar”, Vernissage, November, 1994
(reproduction of artwork)
Van der Marck, Vincent en Hemme, Esther, “Wel kunst ,geen kitsch-neo barok”, Strictly, October 1994 p. 56-57
Richard, Jean-Luc, OSE un certain art contemporain, #5, April/May, 1993 p. 17 (reproduction of artwork)
Rousseeuw, Boris, “Vrolijker Jimi Dams in galerij Parbleu”, Gazet van Antwerpen, 28 January 1993 p.17
Vlaminck, Marc, “Zodiac: liefde met liefde gedrukt”, Het Nieuwsblad, 30 December 1992 p. D1
Jacobs, Peter, “Jimi Dams”(kultuur, interview jimi dams), Het Nieuwsblad, 19 December 1991 p. 30
Vlaminck, Marc, “Boris Rousseeuw, de erotiek van de letter”, Het Nieuwsblad, 27 November 1991 p. 34
PROFESSIONAL EXPERIENCE
2004 New York University, Departement of Visual Arts, New York, NY, guest lecture and juror MFA program
1999 Rutgers University, Department of Visual Arts, New Brunswick, NJ; guest lecture
1996 Academy of fine arts, Brasschaat, Belgium; contemporary art tour & lecture, New York, NY
AWARDS
2003 Province of Antwerp purchase
2001 Nominated for AICA's (Association of International Art Critics-American Section) Best Show in a Commercial Gallery Award
1997 Grant by the Belgian State
1991 Best cover design of the year, Amsterdam, The Netherlands
1987 Belgian State purchase
FOTOKABINET: februari 2015 Galerie S&H De Buck
IN PERMANENTIE
Jan Van Den Abbeel (overleden 2017)
De foto’s die Jan Van Den Abbeel maakt zijn een visualisering van abstracte beelden die vaak resulteren in een compositie van geometrische vormen, net zoals zijn plastisch werk trouwens. Het constructivisme blijft de leidraad in zijn werk als benadering van zijn werkelijkheid en zijn zoeken naar evenwicht.
Licht en schaduw, de tijd tegengaan maar ook vooruit zien, vertragen, stil doen staan, maar ook verfraaien, verleden en toekomst. Via de taal van het vrouwenlichaam, de huid om de huid, de vorm om de vorm.
Zonder thuis zou hij niet reizen, zonder zijn geliefde zou hij die schoonheid niet zien.
De foto’s van Jan Van Den Abbeel blijven zijn interesse, zijn voorkeur, zelfs een beetje zijn obsessie voor het constructivisme verraden en deze fascinatie blijft dan ook steeds zichtbaar. Hij streeft naar een zelfde evenwicht en structuur in de vormopbouw, maar gebruikt nu de foto om de geometrie uit te drukken. Ook met het weergeven van contrasten, het gebruik maken van licht en of schaduw probeert hij het constructieve te benadrukken. Zijn foto’s zijn een voortzetting van zijn plastisch werk, structureren, alles een plaats geven.
Beelden van je geliefde zijn uiteraard steeds intiem en ook teder, vaak ook zwart-wit, soms in kleur. Afhankelijk van de gemoedsinstelling. Maar inderdaad erg privé.
Maar hij is ook geïnteresseerd in het beeld van de vrouw op zichzelf. Alhoewel de foto niets hoeft te vertellen over de persoonlijkheid van de vrouw, over haar intimiteit..
Vandaar veel foto’s zonder gezichten, want de werkelijkheid is onzichtbaar, net zoals de intimiteit. Wat je toont is onzichtbaar en ondoorgrondelijk.,is geen weerspiegeling van de realiteit. De foto is de werkelijkheid op zich, maar de anonimiteit verhoogt de intimiteit.
Door het beeld te benevelen kan je onbelangrijke informatie wegvlakken.
Jan Van Den Abbeel wil met zijn foto’s zijn sluier ontsluieren en tonen dat de vrouw zijn blik oplicht.
Inge Panneels
TIJDENS EEN BEZOEK AAN AMSTERDAM ZAG IK EEN AANPLAKBORD MET EEN MERKWAARDIGE TEKSTAFFICHE VOOR EEN PROJECT ROND DE AMSTERDAMSE FILOSOOF BARUCH SPINOZA.
DE MAN VAN HET BOEK “ETHICA”.
DE TEKST EN DE VORM VAN HET DESIGN INSPIREERDE ME VOOR HET MAKEN VAN EEN NIEUW FOTOGRAFISCH CONCEPT: DE WOORDEN LINKEN AAN FOTO’S VAN NAAKTE VROUWENLICHAMEN,BEELDEN WAARBIJ DE SENSUALITEIT PRIMEREND IS .
OOK EIGENLIJK FOTO’S DIE LOS STAAN VAN DE CONTEXT VAN DE SEMANTIEK VAN DE WOORDEN,IN FEITE DUS EEN REEKS VAN TOEVALLIG SAMENGEVOEGDE ELEMENTEN.TOEVAL KAN DAT?
VOLGENS SPINOZA NIET,”WAT WIJ TOEVAL NOEMEN IS HET TOEVLUCHTSOORD DER ONWETENDHEID”.DAN TOCH TOEVALLIG DAT DIE AFFICHE DAAR HING.OF IS ALLES ,ZOALS SPINOZA VOOROP STELT,TOCH GEDETERMINEERD.HET IS MISSCHIEN OOK NIET TOEVALLIG DAT DE STAD AMSTERDAM HET SYMBOOL IS (OF WAS)VAN TOLERANTIE,PROVO,MULTICULTIRALITEIT,KOFFIESHOPS,SLAPEN IN HET VONDELPARK,DE RAAMPROSTITUTIE AAN DE WALLETJES(ZELFS ALS TOERISTISCHE ATTRAKTIE GEPROMOOT).VOOR MIJ IS AMSTERDAM OOK EEN SENSUELE STAD,EEN GELUKZALIGE STAD
EN ZOALS SPINOZA HET UITDRUKTE,”GELUKZALIGHEID IS DENKBAAR, HET IS BLIJHEID,SERENITEIT,ACTIVITEIT,DIE MOGELIJK EN TOEGANKELIJK IS”.
“ETHICA” IS VOOR MIJ HET BOEK DAT DIE EXISTENTIELE (JE BENT WAT JE DOET) ROUTE BIEDT,DIE TOEGANG VERSCHAFT TOT HET GENOT VAN HET ZIJN,DE SENSUALITEIT VAN HET LICHAAMSBEWUST ZIJN, EROTIEK ALS TEKEN VAN DE BEVRIJDING.
DE FOTO’S EN DE TEKST EN DE TITELS VAN DE FOTO’S ZIJN EEN INTERACTIEF GEBEUREN.
MAAK IK ECHT DIE VRIJE KEUZES VAN FOTO EN BEELD,OF IS HET TOCH DETERMINATIE?
JAN VAN DEN ABBEEL 2011
KUNST IN OPENBAAR BEZIT.
Generale Bank, Brussel Bank van Parijs en de Nederlanden, Antwerpen Gemeentekrediet, Brussel Patrimonium van de V.U.B., Brussel Museum D’Hondt-Daenens, Deurle Kunstwerken in de verzameling van de Belgische Staat, Brussel Stedelijk Museum, Schiedam Koninklijke Musea, Brussel S.M.A.K., Gent P.M.M.K., Oostende KUNST IN PRIVEBEZIT. o.a. in België, Nederland, Engeland, Duitsland, Frankrijk, Zwitserland, Italië, Verenigde Staten, Thailand, Singapore, Turkije, Cuba, . REALISATIES VOOR BINNEN- OF BUITENLANDSE INSTELLINGEN OF BEDRIJVEN. Kunstwerk Metro Station “Delta”, Oudergem, M.I.V.B. Gevelbeschildering Assenede, Galerij M. De Boevé Lichtobjecten, Antwerpen, Arts Multiplicata Integratie, schilderwerk, Wondelgem, Meca Pneumatics Voelbare grafiek, Stichting voor onderzoek en verspreiding van de kunst bij blinden en slechtzienden, Brussel, Feeling v.z.w. Nieuw lettertype voor tekst van Poincaré, bronzen platen, Brussel, V.U.B. Ontwerp zeefdruk, Gent, Jeugd en Plastische Kunsten Ontwerp zeefdruk, Gent, Vereniging Museum Hedendaagsde Kunsten Ontwerp zeefdruk, Brussel, V.U.B. Ontwerp zeefdruk, Gent, K.A.S.K. Ontwerp zeefdruk, Amsterdam, Galerie Fagel Ontwerp zeefdruk, Gent, Jeugd en Plastische Kunsten Ontwerp zeefdruk, Gent, Vereniging Museum Hedendaagse Kunsten Ontwerp zeefdruk, Brussel, V.U.B. Ontwerp zeefdruk, hulde aan Walter De Brock, Gent, K.A.S.K. Wand, gemoffeld alluminium, Brussel, Rectoraat V.U.B. Logo en huisstijl, Court-St.-Etienne, Art Foundry Ghysels Technische medewerking, catalogus, Tentoonstelling Pop-Up, Koninklijk Museum voor Kunst en Geschiedenis
IN PERMANENTIE
Dany Lobe, fotografie
Een woord dat onmiddelijk valt wanneer men zijn oog vlijt op de foto's van Dany Lobe is "intimiteit" .
Ze zoekt via haar fotografisch werk antwoorden op de vraag naar de aard van dat gevoel.
Dany Lobe zoekt ruggesteun bij de schilderkunst. Die vind ze bij Albert Van Dyck. Deze schilder werd door de kunstcriticus Paul Haesaerts gerekend tot wat hijzelf het'animisme'genoemd heeft.
Hij bedoelde daarmee dat soort kunstenaars die de hardheid van uitdrukken verlaten hadden, eigen aan het Vlaams expressionisme ,om over te gaan naar een kunst die houdt van taferelen uit de huiskamer.
In zijn argumentatieover de wettiging van zijn naamgeving,laat hij zelfs vallen dat 'intimisme'ook een mogelijkheid was geweest om deze generatie van zachte kunstenaars van voor en tijdens WOII mee te duiden.Inderdaad legt Dany Lobe een gelijkaardige ingetogenheid in haar werk die we ook bij Albert Van Dyck terugvinden in zijn schilderijen en tekeningen.
(excerpt uit een tekst van Willem Elias)
IN PERMANENTIE
Andreas Lyberatos
Grieks beeldend kunstenaar multi-media.
In this body of work, Lyberatos continues his exploration of the journey in its metaphorical, conceptual and actual sense. To serve this notion of transition, he invents and provides us with a group of vehicles and facilities that potentially function to connect different together geographical locations and emotional situations. These somewhat contradictory hybrid conveyances conflate and codify all the feelings we have regarding departure, travel, and migration in the general. Bridges split in two or suspended in space, ghostly barges whose sole cargo is a lighthouse, dark and fallen on its side, an airplane-bus that may have just landed or else is riveted to the ground, a bus either trapped within or equipped with its own bus-stop/house, a lighthouse perched on a cliff shaped like a dog simultaneously evoking Cerberus and our lovingly protective pet, even a shipwreck inside a bridge all invoke the anxiety, trepidation, and challenge that accompanies our anticipation and hopefulness for what lies ahead along the way and upon our arrival.
Lyberatos’ interest focuses primarily on the process and the experience of travel, movement, departure, and dislocation. Nevertheless, he does hint at what awaits us at our final destination. In one instance there is a town square, devoid of human presence, with an official obelisk offset by humble, yet monumentally proportioned buckets. In another more intimate instance, two chairs anticipate inhabitants to offer rest and the precious gift of hospitality.
Andrea Gilbert, Art Critic, 2011
IN PERMANENTIE:
Frans Labath
°1949, Bernem
Woont en werkt in Hansbeke
Solo Exhibitions
1984 Lineart, Gent
1985 Museum Leon De Smet , Deurle
1986 Lineart, Gent
1988 Lineart , Gent
1994 Museum van Deinze en de Leiestreek, Deinze
2000 Galerie S & H De Buck, Gent
2002 Close(d) Galerie S & H De Buck, Gent
2005 Galerie S & H De Buck, Gent
2005 De Velinx, Tongeren
Group exhibitions
2000 Provinciale Prijs Oost-Vlaanderen Caemersklooster, Gent
2000 Melancholia, Galerie S & H De Buck, Gent
2001 ‘10 Paar’, Kunst uit Estland en Vlaanderen, Hoeve Vandewalle, Kuurne
Art from Estonia and Flanders, Castle of Kuressaare (EE)
2001 Painting Show, M&M Gallery, Bornem
2001 De Spiegel van het verlangen , Hedendaagse kunst uit Zuid-West-Vlaams privé-bezit Broelmuseum, Kortrijk
2003 Voorbij de grens, De Brakke Grond, Amsterdam
2004 Voorbij de grens, Museum van Deinze en de Leiestreek
2005 Voorbij de grens, De Doos, CC Hasselt
2005 Voorbij de grens, De Markten, Brussel
2006 Superdogs- Inderdog, Munte (curator Stef Van Bellingen)
2006 Sense and the City, Gent
2007 Deelname “Miniaturen “ tentoonstelling Boekentoren Gent
Met publicatie “Gras dat verder groeit-Miniaturen teksten
Jozef Deleu Uitgave Mercatorfonds
(Curator Hermine De Groeve)
Aankoop Belgische Ambassade Peking.
2008 Deelname “Miniaturen” De Doos Hasselt (curator
Hermine De Groeve )
Deelname tentoonstelling “Merci Marie Pétronelle”
The Modern Art Foundation -Beijing China met publicatie.
Tentoonstelling oktober-nov Galerie S&H De Buck Gent.
Frans Labath schildert de dingen om hem heen, de dingen waarmee hij leeft of die vanuit zijn herinnering opduiken: een teddybeer, een kip, vrouwenhaar, een sanseveria, een uil, een hond, Sneeuwwitje. Het zijn eenvoudige beelden, gerealiseerd in een klare en levendige taal. De kleuren en de manier van schilderen die hij hanteert (vlak, wazig of juist welomlijnd), zijn die welke hem het best helpen bij het realiseren van een beeld. In die zin zijn de schilderijen zeer bedacht en aan de realisatie gaan momenten van uiterste concentratie vooraf. Tijdens het schilderen wordt er niet gecorrigeerd of afgewogen. Eens hij begint te schilderen, weet Labath precies wat hij wil bereiken. “Soms merk ik dat door de act van het schilderen het werk me meer teruggeeft dan ik erin heb willen leggen. Dan weet ik dat ik goed zit.” Ondanks die bedachtzaamheid bezitten de werken van Labath een grote emotionaliteit, zonder echter ooit sentimenteel te worden.
De kunstenaar streeft ernaar de naakte essentie van de dingen te tonen, op die manier krijgen banale zaken opnieuw een eigen waarde. De juiste dosering van herkenbaarheid van het getoonde beeld verleent de toeschouwer de nodige vrijheid en ruimte om op een dynamische manier met het werk om te gaan.
Veerle Van Durme, 2008
Zijn schilderijen finaliseren in een vluchtig ogenblik, met een rijke voorgeschiedenis. Zijn visueel jachtgebied stopt bij de grens waar de banaliteit of het dagdagelijkse enige status begint te verwerven. Daarin ligt precies de uitdaging die Frans Labath in zijn schilderijen zoekt: hoe spanning en betekenis oproepen in zaken die opgeslorpt dreigen te worden in het cliché. Kan de kopie meerzeggend worden dan het origineel? Zelf omschrijft hij zijn werkproces als een ‘onthechting’. Dit houdt een handeling in van selecteren, wegschrapen en het injecteren van verstoringen. Op die manier aliëneert het gekozen object uit de herkenbare omgeving en verwerft het picturale autonomie. Toch blijft er een vluchtige mimetische band met de zichtbare realiteit. In de schilderijen schuilt een gevoelen van verlies zowel wat visuele tastbaarheid betreft als in de merkwaardige notie van tijd die wordt opgeroepen. In essentie handelt zijn werk over het ‘zijn’ en in de ijle vormen die resten wordt de raaklijn met niet-zijn des te frappanter. Beelden lijken in hun monochrome sfeer tot stilstand gebracht, ze lijken vervat in een stolp van stilte. Wanneer men de grens van het nietige aftast, weet men dat er niet te concurreren valt met het epos van de held, het koningsverhaal of de titanenstrijd. Eerder komt men terecht bij dichters als Joseph Brodsky die in zijn gedicht ‘Nature Morte’ beweert dat “stof het vlees van de tijd is”. De ontroering in zijn werk komt eveneens overeen met wat dichteres Wislawa Symborska schreef: “Wanneer ik zoiets zie, verlaat me altijd de zekerheid dat wat belangrijk is, belangrijker is dan wat onbelangrijk is”.
Stef Van Bellingen, 2008
IN PERMANENTIE
Haleh Redjaian
born in Frankfurt/M 1971
lives and works in Berlin
Group Shows
Haleh Redjaian
2012
Make the two into one, Kuenstlerhaus Bethanien, Berlin Germany
2011
Mersin, Masa Berlin, Betahaus, Berlin, Germany
2003
Ijl, Gallery Koraalberg, Antwerp, Belgium
2002
Gallery S & H De Buck, Gent, Belgium
Selected Group Exhibitions
2011
Dorothea, Ancient and Modern, London, UK
Pop Hits, Tanzschule Projects, Munich, Germany
2010
My lonely days are gone, ARRATIA/BEER, Berlin, Germany
Oeverture |Architectuur-Tussen droom en werkelijkheid, Galerie de Buck, Ghent, Belgium
Erodere, Maerkisches Museum Witten, Germany
Equinox, Grimmuseum, Berlin, Germany
Gras dat verder groeit:Miniaturen, Museum 1302, Kortrijk, Belgium
2009
Common Ground, second home project, Berlin, Germany
Zeigen , eine Audiotour, Temporaere Kunsthalle, Berlin, Germany
2008
A flowery band to bind us to the earth, Gallery de Buck, Ghent, Belgium
2007
Paulo Post Futurum, 25 years lokaal 01, Museum Breda, Netherlands
Gras dat verder groeit: Miniaturen, Boekentoren, Ghent, Belgium
2006
Gorge(l), Royal Museum of Fine Arts, Antwerp, Belgium
Making sense in the city, AULA Gent i.s.m. Ghent, Belgium
Haleh Redjaian & Dany Lobe, Gallery de Buck, Ghent, Belgium
2005
Voorbij de Grens, De Markten, Brussels, Belgium
2004
Achterland en Achterdocht, Lokaal 01, Breda, Netherlands
Achterland en Achterdocht, Lokaal 01, Antwerp, Belgium
2010“Erodere”, Märkisches Museum Witten, Germany
“Equinox”, Grimmuseum, Berlin, Germany
“Gras dat verder groeit: Miniaturen ”curator Hermine De Groeve Galerie S&H De Buck in Museum 1302, Kortrijk, Belgium
2009 “Common Ground”, second home project, Berlin, Germany
“Zeigen , eine Audiotour”, Temporäre Kunsthalle , Berlin, Germany
2008 "A flowery band to bind us to the earth", Gallery S&H De Buck, Ghent, Belgium
2007“Paulo Post Futurum” 25 years lokaal 01, Museum Breda, Netherlands
“Gras dat verder groeit- Miniaturen ”, Curator Hermine De Groeve Galerie S&H De Buck :Boekentoren, Ghent, Belgium
2006 “Gorge (l)”, Royal Museum of Fine Arts, Antwerp, Belgium
“Making sense in the city”, AULA Gent i.s.m.Professor Antropoloog Hendrik Pinxten Ghent-Galerie S&H De Buck, Belgium
“Haleh Redjaian – Dany Lobe”, Gallery S&H De Buck, Ghent, Belgium
2005“Voorbij de Grens”Curator Hermine De Groeve Galerie S&H De Buck - De Markten, Brussels, Belgium
2004“Voorbij de Grens”, Curator Hermine De Groeve Galerie S&H De Buck,Museum van Deinze en De Leiestreek, Belgium
“Voorbij de Grens”,curator Hermine De Groeve Galerie S&H De Buck - Cultural Centre Hasselt, Belgium
“Achterland en Achterdocht”, Lokaal 01, Breda, Netherlands
“Achterland en Achterdocht”, Lokaal 01, Antwerp, Belgium
2003 “Voorbij de Grens” curator Hermine De Groeve Galerie S&H De Buck, De Brakke Grond, Amsterdam, Netherlands
2001 “Het oorkussen van de melancholie”, Museum of Fine Arts, Ghent,Belgium
“one to seven”, Gallery Gabriele Rivet, Cologne, Germany
“Unbreakable”, Arti et Amicitae, Amsterdam, Netherlands
2000“Open Museum Weekend”, Arenthuis Museum, Bruges, Belgium
Solo Shows
2003 “Ijl”, Gallery Koraalberg, Antwerp, Belgium
2002 Gallery S&H De Buck, Ghent, Belgium
2008 Gallery S&H De Buck met Dany LobeHaleh Redjaian
IN PERMANENTIE
MARIE-PAULE HAAR
Artiste pluridisciplinaire en expression plastique dont la sculpture, principalement intégrée à l’espace public, peinture, installations, orfèvrerie, bijoux dont les parures pour les couturiers Louis Férault et Paco Rabanne Paris.
Diplôme de l’Enseignement Supérieur Pédagogique en Arts Plastiques et de
l’École Nationale Supérieure d’Architecture et des Arts Visuels (La Cambre).
Bourse d’étude pour les Etats-Unis et le Portugal.
Professeur de Sculpture à l’Académie d’Etterbeek, Bruxelles jusqu’en 2000.
Et professeur invité à l’UCL (Université des aînés).
NOMBREUX PRIX ET CONCOURS depuis 1985
Dans sa création, Marie-Paule HAAR privilégie depuis longtemps les matériaux métalliques (bronze coulé, tôle, cuivre, acier corten, acier inoxydable, aluminium) dont elle aime exploiter les propriétés naturelles et qu'il lui arriva d'associer à d'autres matériaux (petit granit, plexiglas voire plumes d'oies, béton avec inclusion d'un crocodile). Orientée très tôt vers les formes abstraites, l'artiste les fait exister en fonction des ressources et de la nature même du matériau choisi, leur ajoutant bientôt des couleurs vives et cherchant à valoriser des contrastes entre souplesse lyrique et rigueur géométrique. Dès les années quatre-vingt elle exploite le plomb, jouant sur la ductilité et sur quelques formes simples qui se déploient à présent entre sculpture et tableau. C'est aussi vers cette époque que l'artiste travaille pour le couturier Paco RABANNE, réalisant principalement des bijoux de la plus grande originalité. Marie-Paule HAAR s'attache particulièrement à la surface, recourant souvent aux feuilles de plomb et au format carré : « En cet équilibre entre la sévère conduite formelle de la construction volontairement cachée et de la sensibilité malgré tout très sévère du matériau de plomb dont les poches parfois se gonflent d'objets, se raconte un monde riche de multiples ambivalences », note Claude LORENT. Depuis 1996 avec des compositions figuratives et frontales en diptyques et des interventions dans l'espace de nature plus conceptuelle, elle réalise des sculptures environnementales de plus en plus monumentales, souvent en métal thermolaqué avec parfois certains ajouts de pierre bleue de bois ou de verre, ce qui intéresse l'artiste selon ses propres dires, ce sont les emboîtements, les équilibres, les enroulements. Ouverte à toutes les disciplines plastiques, Marie-Paule HAAR remporte en 1997 le premier et le second prix pour la création de la face nationale de l'euro : « Quand la pièce était prête, nous avons été la présenter au Palais qui l'a refusée parce que trop contemporaine », explique l'artiste. D'autres commandes monumentales ont prouvé à suffisance le talent et l'originalité de cette artiste qui marie aisément invention formelle rigoureuse et tressaillements émotifs.
Dictionnaire biographique
Un XXè siècle d'Art en Wallonie. 2002.
Sous la direction de Serge GOYENS de HEUSCH.
Artiste pluridisciplinaire en expression plastique dont la sculpture, principalement intégrée à l’espace public, peinture, installations, orfèvrerie, bijoux, principalement pour les couturiers Louis Férault et Paco Rabanne, Paris.
Née à Bruxelles, vit et travaille en Belgique 17, Avenue des Cormiers à 1332 Genval
Diplôme de l’Enseignement Supérieur Pédagogique en Arts Plastiques et de l’École Supérieure (La Cambre).
Bourse d’étude pour les États-Unis et le Portugal.
Professeur de Sculpture à l’Académie d’Etterbeek, Bruxelles jusqu’en 2000 et aux l'Académies d'été.
Artiste invitée à l’UCL (Université des aînés).
NOMBREUX PRIX ET CONCOURS depuis 1985 dont : Les 1er et 2è prix pour la création de l'Euro 2002 et prix du MET 2003
Sélection d'expositions
1985-Anvers, Galerie ADO, B.
1986 88-Anvers, 16è et 20è Biennales de Sculpture du Middelheim, B.
1986-Bruxelles, Le Botanique, B.
1986-Washington, KAREN HAAS Gallery, USA.
1987-Rotterdam, Kunst-Plus Gallery, NL.
1987-Louisville, International Art Concept Group Inc., USA.
1987-Paris, Grand-Palais. Biennale Internationale de Sculpture, F.
1990-New-York, Coliseum, USA.
1992-Tielt, DE GRIJSE Galerij, B.
1993-Bruxelles, Banque Bruxelles Lambert, B.
1994-Copenhague, Musée des Beaux–arts, DK.
1995-6-7-Düsseldorf, Maastricht, Charleroi, Bruxelles. Palais des Beaux arts.
1995-Avignon, Festival, Palais des Papes, F.
1998-Kruishoutem, Fondation VERANNEMAN, B.
1999-Marq-en-Bareil, Fondation PROUVOST, F.
2000-Gand, Galerie S & H DE BUCK, B.
2000-Prague, Galerie CITADELA, TC.
2001-Genève, Musée des Beaux-arts « Le Deux-Centième », CH.
2002-Bruxelles-Sablon, Galerie SYNTHESE, B.
2002-Mons, Machine à Eau, « XXè siècle L’Art en Wallonie », B.
2003-La Louvière, « Art Abstrait » Musée Ianchelevici- B.
2004-Bruxelles, ISELP « Le Bijou Contemporain en Communauté Française », B.
2005-Bois-Du-Luc, Biennale « ARTour05 », B.
2006-Viroinval (Nismes), « 13è Biennale Internationale ». Musée du Petit Format. B.
2007-Gand, De Boekentoren « Miniaturen » Œuvres d’après les écrits de J. Deleu, B.
2007-Jehay, Parc du Château, « Arbres d’Acier » dans le cadre de Luxembourg et grande région ville culturelle en 2007.
2007-Valenciennes, "Bons baisers de Valenciennes" Cap. Région. de la culture, Fr.
2008-Nancy, Musée de l’Histoire du Fer, Fr.
2008-Munich, « Le bijou contemporain », New trade metall München. RF.
2009-Destelbergen, Triënnale vour hedendaagse beldhouwkunst. B.
2009-Comblain-au-Pont. Musée du Pays d'Ourthe-Emblève "Que des pointures" B.
2010-Destelbergen, Peintures, Galerie Papageno. B.
2011-GRAND-HORNU Image. Le Mac's. Dans le cadre de l'exposition Penone, Bijoux "Le végétal et l'or" B.
2011-Brussel. Vlaanderen design. Avec la Galerie Wesel.B
2011-Bruxelles. Galerie Albert 1er.
IN PERMANENTIE
Tentoonstelling "ROUTES" 16 mei tot 22 juni 2014 met tekeningen en prints,video's.
Deelname MATINEES 22 juni 2014
David Troch de Stadsdichter van Gent leest voor uit eigen werk op de opening 16 mei 20 u
ROUTES
Het leven wordt gestuurd door dominante systemen als verkeerscirculatie, ruimtelijke ordening, politieke, virtuele, medische, economische & financiële systemen.
Deze onderlinge verbonden systemen kortwieken de spannende zoektocht van de mens in zijn vrije doen,bewegen en denken.
Men wordt gemanipuleerd als klant, als patiënt, als virtuele reiziger, als werkende-, werkloze, identiteitsloze, als onderdaan, als religieus, als nationaliteit....
Piki en Liesbet Verschueren 'Routes' verbeelden de door politieke, sociale en ruimtelijke systemen gevormde wereld en routes en hun fysieke entropie hierin.
Het stil intern gevecht en protest in de gefragmenteerde portretten van Piki, de dwingende snelheid van snelwegroutes bij Liesbet.
Zoals gewoonlijk doen ze dat in een mix van ambachtelijke en digitale technieken.
"ROUTES"
Dominant systems such as traffic circulation, urban planning, political, virtual, medical, economic and financial systems steer and control life.
These interconnected systems curtail the hungry quest of humans in their search to act, move, and think freely.
Man is manipulated as a customer, as a patient, as a traveler ( also virtual), as a worker, an unemployed, as a subject, religion,as a nationality...
Piki & Liesbet Verschueren 'Routes' depict a world shaped by political, social and spatial systems and routes , a physical entropy within silent internal struggle and protest in the fragmented portraits the drawings of Piki, the compelling speed of highway routes in the work of Liesbet.
As usual, they do this in a mix of traditional and digital techniques.
Piki & Liesbets’ video projects start from the playful observation of life, nature and the physical world.Out of these perceptions, elements are selected and put into continuous rhythmic and flowing motions. They consist merely of action upon reaction, sound, architectural structure, lightness and air. In that sense the videos show a hint of a new utopian placid place.
Piki and Liesbet seek to represent new spaces in which cultural elements and media are absent.
Zie H'ART 18/10/2012
FEATURES: Gesprek met Piki en Liesbeth Verschueren 10/2012
"De rusteloze puls van het bestaan" artikel door Elke Couchez
deel uit tekst:
....... "Ons werk is abstract, maar vertrekt altijd vanuit de waarneming. Niets is compleet virtueel, en dat vinden wij zo fascinerend .Wat je ook moet noteren is dat digitaal werken niet zonder meer objectief werken is. Alle materie,ook het digitale,wordt door de kunstenaar gekneed en vervolgens door hem toegeëigend.Piki, na enkele seconden stilte: "Het creëeren maakt ons gelukkig".Op mijn vraag of ze tijdens dat creatieproces geen onrust of ontevredenheid voelen, antwoordt ze: " Je moet de moed hebben om eigen angst en onrust aan te durven raken en naar buiten te brengen.Kunstenaars zijn overlevers,ze gebruiken onrust als energiebron en proberen dat zo goed mogelijk visuell te kanaliseren."Liesbet knikt: "Die drift om iets te maken is een dwingende, maar positieve onrust".Dit is de puls van het leven.
C.V. Liesbet Verschueren
Works since 2002 with Piki Verschueren
Lives and works in Sint-Genesius-Rode
Group shows
2011 “The pulse” Maison Herman Teirlinck Beersel
2010 ‘Terminal Beauty’ Nakedstadegallery Brussel
2009 (08 05 09) CCNOA – Brussel
2009 Digikunst april, mei 09 – Antwerpen fotomuseum
2008 “la vie en rond” galerij H29 – Brussel
2007 "Miniaturen", met Galerie S&H De Buck– Boekentoren Gent
2006 "Tekenlust", Kunsthalle, Loppem
2004 "Modo Bruxellae", Beursschouwburg, Brussel (B)
2004 "Vitrine on paper", Flanders Fashion Institute, Antwerpen (B)
2004 "Red! " Galerie S&H De Buck - Gent (B)
2004 " Voorbij de grens", Jozef Deleu,met Galerie S&H De Buck CC Hasselt
2003 " Voorbij de grens", Jozef Deleu, met Galerie S&h De Buck De Brakke grond, Amsterdam (N)
2003 Images of Desire 3, Red light District, Amsterdam
2002 Step, CCNOA & Robert Preece (with Dan Walsh, Mark Plimlott, Lisa Holden, Maria Blondeel, Einar Westerlund etc), Brussels (B)
1993 Antwerpen ’93
1989 Galerie Herman Teirlinck Beersel
1987 Galerij Perspectief, Leuven
Solo tentoonstelling
2009 (15 03 09) Huis van Winckel, Dendermonde
2008 “ O Au Suivant”, Galerie S & H De Buck – Gent
2006 "PHYSICAL VOID", Kunsthalle Loppem
2011 “Pick up the pieces”Galerie S&H De Buck Gent
2013 Galerie Marion De Canniere -Antwerpen
IN PERMANENTIE
SCHILDERIJEN VAN MARCASE
pseudoniem voor Marc Vanhaesebrouck
° Waregem, 31 maart 1946
PRIJZEN EN ONDERSCHEIDINGEN
1976: LA JEUNE PEINTURE BELGE: Onderscheiding.
1978: PRIJS VOOR SCHILDERKUNST VAN BOECHOUT: Eerste prijs.
LA JEUNE PEINTURE BELGE: Laureaat.
1979: GROTE PRIJS VAN ROME: Stipendium.
1984: EUROPAPRIJS VOOR SCHILDERKUNST VAN DE STAD OOSTENDE: Gouden medaille.
1984: Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap, Brussel: Onderscheiding, ter waardering
en ter aanmoediging van een kunstenaarsloopbaan.
WERKEN IN HET BEZIT VAN
Museum voor Moderne Kunst, Brussel.
Kunstmusea aan zee, Mu.ZEE, Oostende
Provincie West-Vlaanderen, Dienst Cultuur.
Universiteit Antwerpen.
Koning Boudewijn Stichting, België.
Prentenkabinet, Brussel.
Belgische Staat.
Dexia bank.
INDIVIDUELE TENTOONSTELLINGEN
1975 Ieper: Lakenhalle.
1976 Gent: Galerij Katherine Bouckaert.
1977 Antwerpen: De Singel, Statisch wit versus dynamisch groen.
1979 Brussel: Centre Moscicki.
Waregem: Galerij Appel.
1980 Tielt: Galerij De Gryse.
Brussel: Galerij Delta, Geordende structuren. Met Marcel Maeyer.
Brussel: Congressenpaleis, De laureaten van de prijs van Rome.
1981 Knokke-Zoute: Elisabeth Franck Gallery, Repetitions.
1983 Oosteeklo: Galerij William Wauters, Seriële structuren. Met Marcel Maeyer.
Tielt: Galerij De Gryse.
Antwerpen: Internationaal Cultureel Centrum, Marcase Schilderijen/tekeningen,
Seriële structuren.
1985 Knokke-Zoute: Elisabeth Franck Gallery, Une fenêtre cadrée sur le paysage.
Best (NL): Kunststichting Metzemaekers.
1986 Wakken: Galerij Paul Dewever.
1987 Baarle - Hertog (NL): Galerie De Verbeelding.
Gent: Moving Space, Ruptures.
1989 Gent: Moving Space, Enting van differerende significanties.
1990 Brussel: Business Faculty, Marcase 1980-1990.
1991 Brugge: Roussel Art Gallery.
Brussel: Galerie Synthèse.
1993 Amsterdam: Vlaams Cultureel Centrum, De Brakke Grond.
Brugge: Roussel Art Gallery.
Amsterdam: Galerie Vromans, Atrium.
Brussel: Fondation pour l'Art Belge Contemporain, Oeuvres de 1978 à 1993.
1994 Knokke-Heist: Space Gallery.
1995 Doornik: Galerie Hors Limite.
1996 Gent: Moving Space Gallery, Landscapes’ Memories.
Oostende: Robert & Partners Art Gallery.
1998 Deurle: Galerij Arcade.
1999 Gent: Mercator Hogeschool, Works on Paper 1990-1995.
2000 Brussel: Vrije Universiteit Brussel, Landscapes' Memories.
Gavere: Moving Space Gallery, Marcase, Schilderijen.
Koksijde: Galerie Wijland. Met Pol Spilliaert.
2004 Merendree: Lucas De Bruycker Fine Art. Alles is zoals het is.
2006 Zeebrugge: Galerij My ArtHouse. Met Jean-Georges Massart.
2007 Gent: Galerij Jan Colle. Met Michel Heyvaert.
2011 Gent: Lucas De Bruycker Fine Art, Markante Marcases.
BELANGRIJKSTE GROEPSTENTOONSTELLINGEN
Belgrado (YO): Musée d'Art Moderne, Exposition Internationale des Arts Plastiques.
Nürnberg (D): Germanisches Nationalmuseum, Internationale Jugendtriënale der Zeichnung.
Münster (D): Westfalisches Landesmuseum für Kunst und Kulturgeschichte,
Internationale Jugendtriënale der Zeichnung.
Lausanne (CH): Musée Cantonal des Beaux Arts, Internationale Jugendtriënale der Zeichnung.
Basel (CH): Die Internationale Kunstmesse/Art 14'83, Sonderschau Belgien.
Amsterdam (NL): Vlaams Cultureel Centrum De Brakke Grond, 8 Tekens vanuit de Materie.
Deurle: Museum Dhondt-Dhaenens, 8 Tekens vanuit de Materie.
Apeldoorn (NL): Gemeentelijk Van Reekum-museum, 8 Tekens vanuit de Materie.
Watou: Zomerconfrontatie.
Straatsburg (F): Galerie Editions du Faisan.
Brussel: in Gallery VUB, Stoute kunstenaars.
Washington (USA): At the university of Maryland. Young Flemisch Artists Exhibition.
Doornik: Musée des Beaux Arts, 24 West-vlaamse kunstenaars uit het
Provinciaal Museum voor Moderne Kunst, Oostende.
Brussel: Galerie de prêt d'oeuvres d'art, L' Abstraction en Belgique,
trois générations (1920-1950-1980).
Oostende: PMMK, Modernism in Painting.
Brussel: Fondation pour l'Art Belge Contemporain, Aperçu des Acquisitions 1994-1996.
Tokyo (Japan): Tokyo Metropolitan, Welfare Center for Disabled Persons,
Voelbare Grafische Kunst.
Parijs (F): Unesco-paleis, Voelbare Grafische Kunst.
Barcelona (ESP): Art Actual. Aula Del Letres. Exposicion Artistes de Flandes.
Machelen-Zulte: Raveelmuseum, Witslag.
Machelen-Zulte: Roger Raveelmuseum, Het Onhandige.
Mons: BAM, Beaux-Arts Mons, Le BAM se dévoile, De la Collection à l’Exposition,
Les Collections Thomas Neirynck et Maurice Duvivier.
Hasselt: Cultuurcentrum, Hommage aan de Monochromie.
Zwevegem: Transfo-site van Zwevegem, Actuele Belgische Kunst, 1ste Biënnale van
ART—TRANSFO.
Machelen a/d Leie: Huis De Leeuw, Connections KunstTraject aan de Leie.
IN PERMANENTIE
Gallery S&H DE BUCK is pleased to announce”50 branches” and”Mongolia-a different view” an exhibition of new photographs by Koen Blanckaert .
“…His work exudes a non-finito quality. Like he finished paintings that Ensor signed with’pas fini’ , it refers to the changeability of life.
Such slightly melancholical vitalism relates to the emotions the artist experiences when trying to capture the living essence but failing to grasp it together. ..”
Quoted from Stef Van Bellingen.
“…Koen Blanckaert’s photographs record a moment of movement and rhythm of life.The shifting mysteries are being unfolded in common places and moments.
These pictures give materiality to the subjects’ implicit spirit.Koen Blanckaert feeds images to the viewer, in full openness, without dogma, without pretension.
He proffers the fundamentals of the art of photography in such a way that each of them communicates with our curiosity, our desire and our recognition…”
Quoted from Johan Swinnen.
Koen Blanckaert is born in Bruges 1961.
He studied at the Royal Academy for Modern Arts in Ghent K.A.S.K-Photo & Art-Film.
He received the First Price Victor Hasselblad (1984), he was freelance assistant for different fashion photographers in London( 1985).
He founded an own photo-studio in 1986 and works as freelance photographer for fashion-publicity-industry. Many contributions for magazines-books-artbooks.
He started to show his work at the artistic scene in 1985.
2007: Group-exhibition "Gras dat verder groeit - Miniaturen" / "L'Herbe continue à croître - Miniatures" at Boekentoren Ghent - Library of the University of Ghent
2008: Group-exhibition "Gras dat verder groeit - Miniaturen" / "L'Herbe continue à croître - Miniatures" december 08 till januari 09 at De Doos - Cultural Center Hasselt
2009: Contribution to "RING" Exhibition "SIEGFRIED DE BUCK: een carrière als Juweelontwerpen en Zilversmid" - october 2009 till februari 2010- in DESIGNMUSEUM Ghent
2010: Group-exhibition "Gras dat verder groeit - Miniaturen" / "L'Herbe continue à croître - Miniatures at Museum 1302 Kortrijk
2010: Group-exhibition "Oeverture Architectuur tussen droom en werkelijkheid" - September at S&H De Buck
2011:4 tot 27 maart "Mongolië"
IN PERMANENTIE:
Robine Clignett
Robine Clignett’s aquarellen geven aan kleur een entiteit maar ook een identiteit.
Zij verzamelt ideeën, gedachten, sferen en synthetiseert die in kleur op papier.
Pure kleuren en pigmenten worden vermalen en aangelengd via tempera, via een quasi chemisch proces. Nadien worden de edele, soms minerale kleuren in tonen over elkaar gestreken. Haar eigen enigmatische vormen en beelden stralen een temperende rust uit.
Sinds een aantal jaren maakt ze notities over de kleuren Faluröd, Rode Oker, Outremer Ultramarijn & Indigo, Wijngaard Zwart, Loodwit en de connotaties die bepaalde kleuren oproepen. Op de opening wordt de publicatie:” groen Groen” voorgesteld. Groen is lang geweerd als een complementaire, inferieure kleur, maar bij Robine Clignett krijgt het een bijzondere betekenis.
Via de literatuur worden denkbeelden en wetenschappelijke bevindingen samengebracht, waardoor Groen opgetild wordt naar een hoger niveau.
Gespiegelde bladstudies vanuit een onconventioneel perspectief vind je terug in het werk van Robine Clignett.
Samen met Klaus Baumgärtner exposeerde ze in het Morat Institut für Kunst und Kunstwissenschaft, Freiburg in Breisgau.
Zij woont en leeft samen met Klaus Baumgärtner in Den Haag, Nederland.
Robine Clignett
* 1948, Den Haag
* 1948, Den Haag
Opleiding:
Rietveld Academie, Amsterdam
Koninklijke Academie van Beeldende kunsten, Den Haag.
Woont en werkt in Den Haag.
Van 1988 tot 2009 docent aan de Koninklijke Academie van Beeldende kunsten, Den Haag.
2004-2005 docent Faculteit der Kunsten, Leiden.
Solo tentoonstellingen
sinds 1990 (een keuze) :
2009- Galerie Maurits van de Laar, Den Haag (NL)
2008- Galerie S.& H. De Buck, Gent (B )
(Publicatie R.C.: “groen Groen” notities en tekstfragmenten)
2007- Morat Institut für Kunst und Kunstwissenschaft, Freiburg ( D)
( Publicatie )
2006- Galerie Maurits van de Laar, Den Haag ( NL )
(publicatie R.C.: “Loodwit” indruk van wit)
2003 - Galerie S. & H. De Buck, Gent ( B )
(publicatie R.C.: “Wijngaardzwart”dagboek over zwart)
2003 - Galerie Maurits van de Laar, Den Haag
2002 - Galerie Esther Hufschmid, Zürich ( CH )
2002 - Galerie Maurits van de Laar, Den Haag
( publicatie R.C. : “Outremer” notities over ultramarijn en indigo)
2000 - Teekengenootschap Pictura, Dordrecht ( NL )
( publicatie R.C. : “Faluröd “ notities over kleur)
1999 - Galerie Maurits van de Laar, Den Haag
1999 - Galerie S. & H. De Buck, Gent
1998 - Galerie Esther Hufschmid, Zürich ( cat. )
1996 - Galerie S. & H. De Buck, Gent ( publicatie )
Curator : Erno Vroonen
1996 - Galerie Maurits van de Laar, Den Haag ( cat. )
1993 - Galerie S. & H. De Buck, Gent
1992 - Galerie Carzaniga & Ueker, Basel ( CH ) ( publicatie )
1991 - Galerie Maurits van de Laar, Den Haag ( publicatie )
Groeps tentoonstellingen
sinds 1990 (een keuze)
2011 “Twenty”, 20 jaar Galerie Maurits van de Laar, Den Haag
curator: Roel van Arkestijn. (Publicatie)
2011- “Die Zeit ist Jung” ,Galerie Maurits van de Laar, Den Haag
2008- Galerie Phoebus, “Ladenkastproject”, Rotterdam
2007- “Miniaturen”, De Boekentoren, Gent ( Publicatie)
2005- “Voorbij de grens”, De markten, Brussel ( B )
2004- ”Voorbij de grens”, Cultureel centrum, Hasselt ( B )
2004 -"Stand van zaken", Stroom, Den Haag ( NL )
2004 -"Eclips", Bornem, ( B )
curator : Stef van Bellingen
2004 -"30-Jahre Galerie Esther Hufschmid", Zürich
2004 -"Voorbij de grens", Museum van Deinze en de Leiestreek ( B )
2003 -"Voorbij de grens", de Brakke Grond, Amsterdam ( NL ) ( cat. )
curator : Hermine De Groeve
2001 -"Jubileumtentoonstelling 10 jaar Galerie Maurits van de Laar”, Den Haag
2001 -"Zomeropstelling", Galerie Maurits van de Laar, Den Haag
2000 -"Melancholia", Galerie S. & H. De Buck, Gent
2000 -"Inkeer", Stichting Collage, Kortenhoef ( NL ) ( cat. )
Curator : Henk Abma
2000 -"Hommage an Peter Kneubühler", Kunsthaus Grenchen, Grenchen ( CH )
2000 - Laboratorium E.V., Praterinsel, München ( D )
Curator : Erno Vroonen
1999 - “Try out“, Stroom HCBK, Den Haag
1998 - Bibliothèque universitaire Moretus Plantin, Namur ( B )
1997 -"Nooit zag ik Awater zo van nabij", Stichting Collage, Kortenhoef
Curator : Henk Abma ( cat. )
1997 -"De tuin, het atelier", Hortus Botanicus, Leiden ( NL ) ( cat. )
1997 -"Tekeningen", Galerie Maurits van de Laar, Den Haag
1995 - Galerie Maurits van de Laar, Den Haag
1994 - Stichting Collage, Kortenhoef
1994 -"Équipe", Galerie Maurits van de Laar, Den Haag
1992 -"Tekeningen", Galerie Maurits van de Laar, Den Haag
1991 - 7 docenten van de KABK, Art Propos, Den Haag (cat )
1990-”L’heure bleue”,Galerie Carzaniga & Ueker, Basel
Deelname aan :
Art, Basel
Kunst-Rai, Amsterdam
Lineart, Gent
Werk in collecties van: ABN AMRO, Amsterdam Akzo Nobel Art Foundation, Amsterdam CBK, Dordrecht
Dordrechts Museum, Dordrecht Heden, Den Haag Morat Institut, Freiburg in Br. Peter Blum, New York
Privé collecties in binnen- en buitenland
Publicaties over kleur in de bibliotheken van: Van Abbe museum, Eindhoven Morat Institut, Freiburg in Br. Nationaal Herbarium, Leiden www.robineclignett.com
Morat Institut, Freiburg in Br. Nationaal Herbarium, Leiden
IN PERMANENTIE:
Stefaan van Biesen
[België °1953] beeldend kunstenaar, schrijver.
Is lid en mede-oprichter van the Milena principe [www.themilena.com], lid van WIT-urban team, [www.wit-urbanteam.com]. Tekeningen, ontwerpen, installaties, fotografie, video, soundscapes [www.thecolouru.com], teksten en performances ‘Urban rituals’. Besteedt een belangrijk deel van zijn artistieke activiteit aan uitwisselingen en samenwerkingen met andere kunstenaars en deskundigen uit diverse disciplines. De meest recente internationale projecten zijn 'Hikikomori', 'Archetypen' en 'Spaziergangwissenschaft' [wandelen als een absolute wetenschap], een discussieforum over sociologische en ecologische visies, met links naar Albrecht Dürer [1471-1528], Caspar David Friedrich [1774-1840], Friedrich Nietzsche [1844-1900], Fernando Pessoa [1888-1935], Joseph Beuys [1921-1986], Luis Baragan [1902-1988], Willem Schinkel [1976]. Verwijst naar het begrip van 'het lichaam als eenheidsmaat': via de zintuigen, het lichaam als instrument van kennis, ervaring en creativiteit. Kunst als een instrument van verbinding. Werkte als kunstenaar in België, Nederland, Frankrijk, Duitsland, Polen, Italië, Griekenland, Portugal, Brazilië en China.
“In het oeuvre van Stefaan van Biesen is er een associatieve hechtheid ontstaan tussen: denken, handelen, omgeving en welzijn. Als vraag geformuleerd: hoe manifesteren onze gedachten zich via handelingen in onze omgeving en in welke mate komen ze ons welzijn ten goede?” [fragment uit ‘Dots’ Stef Van Bellingen 2006].
Het lichaam wordt ervaren als een invloedsgevoelig instrument, een subject dat vanuit een voelend denken zijn omgeving aftast, resoneert. Zo beweegt het lichaam zich in een optisch en emotioneel veld vanuit een panoramisch perspectief, een stiltegebied.
“Vandaag ontdekken we dat denken een lichamelijke aangelegenheid is.(…), Heden ten dage wordt de belichaamde natuur van de subjectiviteit benadrukt. Het lichaam denkt. Ik sta niet kennend, afstandelijk in de wereld. Door het lichaam heb ik eerder een verstandhouding, een nabijheid met die wereld.” [Fragment uit ‘Het anarchistische lichaam’ Francis Smets 2004].
Stefaan van Biesen’s denken sluit op een actuele manier aan bij het nomadische aspect van de renaissancekunstenaars die heel Europa afreisden. Dürer is hier een sprekend voorbeeld van. Deze reizen waren kunstprojecten, waarbij uit ontmoetingen stromingen van gedachten, tekeningen en andere artefacten ontstonden. Deze reizen waren laboratoria van de gedachten. Kennis transformeerde tot een bezield weten. Stefaan van Biesen toont dit labo. Notities, artefacten en tekeningen stofferen zijn reis.
Van Biesen is een landschapskunstenaar. Dit betekent niet dat hij zijn dagen slijt met het schilderen van idyllische natuurgezichten. Nee, de landschapskunstenaar werkt met het landschap, de omgeving. Hij integreert de natuur in zijn kunst of communiceert ermee door middel van zijn kunst. In zijn artistieke visie worden concepten als lichaam-geest, natuur-cultuur, ecologie-economie, niet langer meer als onverzoenbaar beschouwd. 'We are travelling spaces’, duidt op dit filosofische parcours. ‘Natuur’ is alles wat ‘mens’ is en dit plaatst alles in een ruimere context, een gegeven dat ook van belang is in een verstedelijkt landschap.
Stefaan van Biesen
[Belgium °1953] Visual artist, writer.
Member and co-founder of the Milena principle: [www.themilena.com], member of WIT, urban team: [www.wit-urbanteam.com]. Drawings, designs, installations, photography, video, soundscapes [www.thecolouru.com], texts and performances ‘Urban rituals’. Is devoting an important part of his artistic activity to exchanges and collaborations with other artists and experts from various disciplines. Most recent international projects are ‘Hikikomori’, ‘Archetypes’ and ‘Spaziergangwissenschaft’ [Walking as an absolute science], a forum for discussion about sociological and ecological visions, with links to Albrecht Dürer [1471-1528], Caspar David Friedrich [1774-1840], Friedrich Nietzsche [1844-1900], Fernando Pessoa [1888-1935], Joseph Beuys [1921-1986], Luis Baragan [1902-1988], Willem Schinkel [1976]. Refers to the concept of ‘the body as measure unit’, using the senses and the body as instruments of knowledge, experience and creativity. Art as a tool of connection. Worked as an artist in Belgium, Netherlands, France, Germany, Poland, Italy, Greece, Portugal, Brazil and China.
'In the work of Stefaan van Biesen an associative solidity has arisen between thinking, acting, environment and well-being. Formulated as a question: 'how do our thoughts manifest themselves via acts in our environment and to what extent do they contribute to our well-being?' (Stef Van Bellingen, 2006).
The body is experienced as an influential instrument, a subject that feels out its environment and resonates out of a sensitive thinking. The body thus moves in an optical and emotional field out of a panoramic perspective, a sanctuary.
'Today we discover that thinking is a physical matter (…). Nowadays the embodied nature of subjectivity is emphasized. The body is thinking. I do not stand knowing, distant in this world. Through the body I rather have an understanding, a proximity with this world.' (‘The anarchistic body’, Francis Smets, 2004).
Stefaan van Biesen’s way of thinking is in a current way in keeping with the nomadic aspect of the renaissance artists, who travelled all over Europe. Dürer is a striking example of this. These journeys were art projects, in which streams of thoughts, drawings and other artefacts arose from encounters. These journeys were laboratories of thoughts. Knowledge transformed into an impassioned knowledge. Stefaan van Biesen shows this lab. Notes, artefacts and drawings embellish his journey.
Van Biesen is a landscape artist. This does not mean that he spends his days painting idyllic nature scenes. No, the landscape artist works with the landscape, the environment. He integrates nature in his art or communicates with it by means of his art. In his artistic vision concepts like body-mind, nature-culture, ecology-economy, are no longer considered to be irreconcilable
Curriculum Stefaan van Biesen
Group exhibitions and projects
2011:
[Gallery S & H De Buck] Ghent Belgium. curator: Hermine De Groeve.
[Grunewald Variations] ECCO Espaço Cultural Contemporãneo, Brasilia Brazil. [the Milena principle].
[Out of Space] project qualified for grand Prix Fotofestiwal 2011 Lodz Poland. curator: Marta Szymanska.
[(no) Tour] soundproject Escoitar.org - the Milena principle / WIT, S.M.A.K. Ghent Belgium.
[Silence Project] the Milena principle at the University & College of Arts Athens Greece. [Yiannis Melanitis].
[Silence] Lectures the Milena principle at Cultural Art Center 'About' Athens Greece.
[Growing Silence] Goethe-Institut Athens Greece. [Eva Rembor].
[Accademia Dantesca Jahnishausen] Castle Jahnishausen Dresden Germany. [Christian Hardt: Der Wachsblock].
[Aberto Brasilia] Artfestival Brasilia, Brazil [ curator: Wagner Barja, director National Museum of Brasilia].
[METAforen] DACCA Temse (KWKK). curator: Jan Van Reamdonck.
[The Dürer Connection] [International Bienal of Poetry and Arts] National Library Brasilia Brazil curator: Geert Vermeire & the Milena principle.
[Liquid Islands] Video performance Venice Italy. The Milena principle.
[Beelden van hoop en wanhoop] CC Het Perron Ieper Belgium. curator: Frans Vercoutere.
2010:
[Uit het geheugen] Poetica Memoriae. Katho-Ipsoc Hogeschool Kortrijk Belgium. curated by Dr. Guislain Museum.
[Skulls, skeletons & bones] contribution work (cover) catalogue Andromeda Hotel Ostend Belgium.
[Luggage Carrier] [ Exhibition of drawings ] Clube Litérario Gallery Porto Portugal.
[Gras dat verder groeit - Miniaturen] Museum Kortrijk 1302 Belgium. curator Hermine De Groeve.
[the Milena principle] [Exhibition of drawings & prints] Velha-a-Branca Cultural Centre Braga, Portugal.
[the Milena principle] [prints of past performances in Europe] Show Me Gallery, Braga Portugal.
[Luchtbespiegeling] Kunstpodium De Leegte, Nieuwolda Groningen the Netherlands. curator: Corma Pol (Nl).
[Coup de Ville] [WIT: Warp Intervention Team] Sint-Niklaas Belgium. curator Jan Hoet & Stef Van Bellingen.
[Transmutações da paisagem] Encontros da Imagem Convent of Tibaes Braga Portugal. curator Geert Vermeire.
[Mars op Oostende] Public Private Paintings - Mu.Zee Oostend Belgium. curator Phillip Van den Bossche - Els Vermeersch.
2009:
[Wandeling] Dacca Loft Temse Belgium. curator: Jacques Neve (KWKK).
[Ten Slotte] Wandelparcours actuele beeldende kunst, Kasteel van Gaasbeek, Belgium.
[Uit het geheugen] Over weten en vergeten. Museum Dr. Guislain, Ghent Belgium. curator: Patrick Allegaert.
2008:
[Rewind] Vierkante Zaal Sint-Niklaas Belgium. curator: Filip Van de Velde (SMAK).
[Bezet] Budafabriek Kortrijk Belgium. curator: Els Vermeersch (Mu.ZEE).
[Natuurlijk] Hortus Botanicus Lovanienses, Leuven Belgium. curator: Ingrid Nackaerts.
[Mercie, Marie Petronelle] China Art Archives and Warehouse Beijing China. curator: Frank Uytterhaegen.
[De Tweede natuur] Halle-Zoersel, Belgium. Lia Schelkens.
[Mercie, Marie Petronelle] the Belgian Embassy Beijing China. curator: Frank Uytterhaegen (MCAF).
[Gras dat verder groeit - Miniaturen] De Doos CC Hasselt Belgium. curator Hermine De Groeve (S&H De Buck).
[Mater III] H. Magdalenachurch Bruges Belgium. YOT.
2007:
[Aardhaling] Dommelhof Neerpelt Belguim. org.: Kunst en Musea vzw.
[Gras dat verder groeit - Miniatures] library of the University of Ghent Belgium. S & H De Buck & Jozef Deleu.
[Gepackträger (II)] the Milena principle, Werkstatt 3000 & house Thönges Stringaris Kassel Germany.
2006:
[Making sense in the City] Symposium Ghent University, Belgium.
[Embracing the obstacle] Bewegend beeld - Betoverd Bos & the Milena, St-Maria Aalter Belgium.
[Dots] Warp art-projects, Sint-Ni!klaas Belgium. curator: Stef Van Bellingen (Warp).
[Gepäckträger] the Milena projects, Amsterdam Netherlands.
[De onmogelijke tentoonstelling] 25 jaar Herman Teirlinckhuis, Beersel Belgium.
[gARTen] Triënnale contemporary sculpture. Destelbergen, Belgium.
[Econcerto] Natuurpunt, Biezenweide, Willebroek, Belgium.
[Nederland België-België Nederland] Fort Ellewoutsdijk Netherlands. curator: John Blaak (CBK Zeeland). [Gepäckträger' (how long is now?)] the Milena projects, Bellevue & Grunewald, Berlin Germany.
2005:
[Een grenzenloos glooien] Magdalenakerk, Bruges, Belgium. YOT
[Les Ventinelles] Biennale d'art contemporain - edition Flandre, Anglet, France. curator: Christian Porré.
[Voorbij de Grens] De Markten, Brussels, Belgium. curator: Hermine De Groeve (S&H De Buck).
[Ventilatie] Sint-Janshospitaal, Bruges, Belgium, Corpus 05. curator: Els Vermeersch (Mu.ZEE).
[Artificial landscape] Schuurlo Sint-Maria Aalter, Belgium. curator: Angelique Campens.
[L'intérêt du Dessin] Gallery R 53, Oostende, Belgium. curator: Roland Delbarge.
[Calle dei Amici] the Milena prnciple projects, Venice Italy.
2004:
[Voorbij de Grens] Museum Deinze en de Leiestreek, Deinze, Belgium. curator: Hermine De Groeve.
[Eclips] Bornem, Puurs, Willebroek, CC De Ster, Willebroek, Belgium. curator: Stef Van Bellingen.
[Voorbij de Grens] CC Hasselt, Belgium. curator: Hermine De Groeve (S&H De Buck).
[Zwischenräume] Hamburg, Germany. curator: Dagmar Detlefsen.
[Dag van de kunstuitleen] Kunst in huis, Antwerp, Belgium. curator: Raf Coenjaerts.
[Wereldstede] S.M.A.K. Gent, Belgium performance Julie Snauwaert, Geert Vermeire, Filip Van De Velde. [Signatures] Gallery De Witte Beer, Bruges, Belgium.
[Omtrent melancholie] De Campagne, Drongen, Belgium. curator: Filip Van de Velde.
2003:
[Beelden tussen hemel en aarde] (Between heaven and earth) Schildehof, Schilde, Belgium. Lia Schelkens.
[Verwantschappen] (Relationships) Beveren, Belgium. art & ecology for Natuurpunt.
[Uit hetzelfde hout gesneden] (Cut out off the same wood) Beeldig Hof Ter Saksen7, Beveren, Belgium. [Lesensdel’amour] Arte, Kortrijk, Belgium. curator: Els Vermeersch.
[Voorbij de Grens] (Over the border) Brakke Grond, Amsterdam, Netherlands. curator: Hermine De Groeve.
[Wabi-sabi project] Zingem, Belgium. curators: Angélique Campens, Tanguy Eeckhout, De Cordier.
2002:
[Breugel en vandaag] (Breugel & Today) Herman Teirlinckhuis, Beersel, Belgium.
[Verticale stromen] (Verticale streams) in situ installations, Bredene, Belgium. curator: Filip Van de Velde.
[Een beeld voor Vlaanderen] (A sculpture for Flanders) Kaprijke, Belgium.
2001:
[Hommage Michel Seuphor] mail-artproject Borgerhart Antwerp, Belgium.
[De Tweede natuur] (The second Nature) Halle-Zoersel, Belgium. Lia Schelkens.
2000:
[In beeld gebracht. Art against injustice] Willemsfonds, Belgium. curator: Ernest Van Buynder.
[Sculpture gallery Lia Schelkens] Halle-Zoersel, Belgium.
[Kunst voor kunst] (Art for art) Oude abdij van Drongen, Belgium. curator: Filip Van de Velde.
[Melancholia] H & S De Buck gallery - University of Ghent, Belgium. curator: Hermine De Groeve (S&H De Buck).
1999:
[Dromen op pootjes] travelling exhibithion Rasa, Belgium.
[De tweede natuur] (The second nature) Halle-Zoersel, Belgium. Lia Schelkens.
[Insitu kunst- Cite groen] Internationale Triënnale, Borgloon, Belgium.
[Lesensdelamort] Kunstcentrum De Poort, Zonnebeke, Belgium. curator: Els Vermeersch.
[Fragmenten] (Fragments) traveling project De Kunstbank, Leuven, Belgium.
[Berchem. Speelt thuis!] CC Berchem, Belgium. curator: Griet Ivens.
1998:
[Still/Life (Nature Morte???)] P.A.R.K. 4D TV Amsterdam, Netherlands. curator: Johan Pas.
[7 tuinen, 7 kunsten] (7 gardens, 7 arts) Groeninstuif CC Schoten, Belgium.
[Uno sguardo sul giardino] Kasteel Aertrycke & CC de Brouckere Torhout, Belgium. curator: Valeria Tassinari.
1997:
[Nature Morte??] Leuven, Belgium. curator: Johan Pas.
[Ik ben een boom] (I am a tree) traveling artists project Rasa, Belgium.
[Buiten gewoon] CC Heusden-Zolder, Belgium. curator: Cathy Pelgrims.
[Natuur en industrie] (Nature en Industry) Belle Air CC De Ster, Willebroek, Belgium. curator: Griet Ivens. [Speelhoven ‘97] Domein Speelhoven, Aarschot, Belgium.
1996:
[All’Antica] (Traces of the antiques) Sint Lucasgalerij Brussels, Belgium. curator: Johan Pas.
[De verdraaide materie] (The twisted matter) Vierkante zaal, Sint-Niklaas, Belgium.
[Index] (A story of hands) Vierkante zaal, Sint-Niklaas, Belgium. curator: Stef Van Bellingen.
[Pas De Deux] Gynaika CC Harelbeke, Belgium.
[Hommage aan Marco Pellizzola] Merano, Italy.
1995:
[Handtastelijk] travelling exhibition Rasa, Belgium.
[Carton] Demedtshuis Wielsbeke, Belgium.
1994:
[Beeldende Sokkels] Antwerpen, Belgium.
1993:
[Jordaenshuis] Antwerpen, Belgium.
[Doorlopend] Park Blauwendael, Waasmunster, Belgium.
[De Mythe van Vergankelijkheid] (The Myth of transitoriness) Salons Galerie, Sint-Niklaas, Belgium.
1992:
[Salon] Salons voor Schone Kunsten, Sint-Niklaas, Belgium.
[Basiliek] Baasrode, Belgium. curator: Brigitte Van Schoor.
[Tekeningen] (Drawings) Galerie 8 bij 3, Kaatsheuvel, Netherlands. curator: Hans Timmer.
Solo Exhibitions & Individual projects
2011:
[Water Carrier] Hidrodoe Watercentre Herentals Belgium.
[the Go-between] Nogueira da Silva museum Braga Portugal. curator: Geert Vermeire: the Milena principle.
[the Space Between] Biscainhos museum Braga Portugal. curator: Geert Vermeire: the Milena principle.
2010:
[How long is now?] Nogueira da Silva museum & Biscainhos museum Braga Portugal.
[Traveling spaces] [drawings & prints past performances in Europe] Espaço Cultural Pedroremy, Braga Portugal.
2009:
[(w)eten] integration, Guislain Institute, archipl-architecten Patrick Lefebure, Ghent Belgium.
2007:
[De Sleep] integration, multimedia installation, healthcare centre De Sleep, Ghent Belgium.
[we are travelling spaces / stiltegebieden] gallery Stadsschouwburg, Kortrijk, Belgium.
[Head wanderer / Hoofdzwerver] gallery S & H De Buck, Ghent, Belgium.
[Het generfde veld / landaders] library & Geuzenhofpark Wetteren.
[Komeling / all new arrivals] sculpture Geboortepark Zwijndrecht, Belgium.
2006:
[Her-steller] Een thuis voor een beeld - Provincie Oost-Vlaanderen, Belgium.
2005:
[het Ene veld - zero point fields] gallery Het Vijfde Huis, Antwerp, Belgium.
[Grafting / de Ent] a sculpture for PVT 'De Ent', Torhout, Belgium.
[De generfde huid] CC Ter Vesten, Beveren Belgium.
[Skin, must learn how to breathe] library Zwijndrecht, Belgium.
[The Naumburg Variations] Naumburg and Weimar, Friedrich Nietzsche seminar, Weimar Germany.
2004:
[Skin, must learn how to breathe] De Schrijnwerkerij, CC De Werft Geel Belgium.
[Obscured by thoughts] drawings/utopies - De Cuyper gallery, Sint-Niklaas, Belgium.
[Stiltegebieden-Approaching silence] gallery S & H De Buck, Ghent, Belgium.
[Signatures] De Witte Beer gallery, Bruges, Belgium
2003:
[Moving towards the circle] De Slang, Montanus Hotel Bruges, Belgium.
2001:
[Het Archief] (The archive) installation City Archive of Sint-Niklaas ,Vlaamse open Archievendag, Belgium.
2000:
[Het gewicht van vuur] (The weight of fire) Kunstcentrum De Poort, Zonnebeke, Belgium.
1998:
[Corpus] CC Ter Vesten, Beveren, Belgium.
[Een oor op het gras] (An ear on the grass) CC Lokeren Hof ter Beukenpark, Belgium.
[Het Land van Zijn, is] (The Land of Being, is) Galerij De Witte Beer, Bruges, Belgium.
[Groeipijnen] (Growing pains) Botha 25, Antwerp, Belgium.
1997:
[Inscripties] (Inscriptions) Herman Teirlinckhuis, Beersel, Belgium.
[Unplug my sins] OC ‘t Waaigat, Burcht, Belgium.
1996:
[De Gastkamer] (The Spare Room) a project in several private houses, Belgium.
1994:
[Onbestemd is mijn vracht] CC De Ster Willebroek, Belgium.
[Binnenskamers] (Behind closed doors) Wissekerke Bazel, Belgium.
1993:
[Oorverdovend, de Stilte] (Deafening Silence) Salons Gallery, Sint-Niklaas, Belgium. curator: Stef Van Bellingen.
Soundscapes
2011:
[(no) Tours] contribution - the Milena principle / WIT-urban team, Escoitar.org, S.M.A.K. Ghent Belgium.
[Canto Indentro] soundtrack performance Academia Dantesca Jahnishausen - castle Jahnishausen Germany.
2008:
[Respect is my religion] 'Bezet' Budafabriek Wit.h Kortrijk Belgium. curator: Els Vermeersch (Mu.ZEE).
[the Mater-Variations] 'Mater III' H. Magdalenachurch Bruges Belgium. curated by Yot Bruges.
2006:
[Guardainfantes] 'Nederland België-België Nederland' Fort Ellewoutsdijk Netherlands. curator: John Blaak (CBK Zeeland).
2005:
[Wildemanskruid III] 'De generfde huid' CC Ter Vesten, Beveren Belgium. .
[Epice sauvage] 'Les Ventinelles' Biennale d'art contemporain - edition Flandre, Anglet, France. curator: Christian Porré.
[Vel(d)] 'Ventilatie' Sint-Janshospitaal, Bruges, Belgium, Corpus 05. curator: Els Vermeersch (Mu.ZEE) & Wit.h.
1998:
[Wildemanskruid II] 'Corpus' CC Ter Vesten, Beveren Belgium.
1994:
[Wildemanskruid I] 'Onbestemd is mijn vracht' CC De Ster, Willebroek, Belgium.
IN PERMANENTIE
Luc Vandervelde
°Leuven, 2 May 1969
One of my immediate artistic goal is to finish my art project “a lost civilization”, with a planned return to Uzbekistan in August/September 2005 to pursue profound research for this project. In Uzbekistan I will meet again with the families I met on my previous visit and I will document how they work, dress, and live their lives. Being there and being an eyewitness, I will enter into the lives of the central Asians and reveal a dramatic, moving human story. Gathering new information for my project will lead to a clear-eyed, authoritative view of contemporary events of daily life in Uzbekistan. On my return I will start to make an experimental ethnographic documentary about my travel, research, and cultural encounters. My artwork will reflect an Uzbekistan in modern times that will take us beyond the common clichés and prejudices about both the Soviet Union and the Muslim World to a much richer and interesting reality.
In addition, I will start the Fine Arts Educational Program “Aurora Borealis” in the town of Moinac (Uzbekistan) together with the non-profit organization “Turkistan Global”. There is a great need for improvements in the educational sphere in Moinac. Unfortunately, the government is not willing to provide the necessary equipment, the new methodologies or any financial support to their educational system. As a consequence, it is very difficult to keep the children interested in education in such a sparse economic condition. Another concern is to increase the teachers’ motivation in order to provide adequate knowledge to children when their salaries are extremely low. Also due to the current economic conditions there, local inhabitants are losing their own tradition of arts and crafts. The organization “Turkistan Global” will therefore also help the participants to rediscover their creative abilities and cultural identities.
I will try to mediate the disparities of the “third” world from the western world by taking advantage of the opportunities created by the phenomenon “globalization”.
More specifically, I am planning a workshop with the children of Moinac during my stay in Uzbekistan in September. The objective of this workshop is to introduce those children to western art while practicing their English. I plan to make a big installation with the children of Moinac, inspired on the work of Christo. Why Christo? He is a good example when explaining the concept ‘installation as a media’ and he was born in communist Bulgaria, having a similar background to the Uzbek citizens. The wrapping of objects reflects Christo’s own state of being in the former Soviet Republique, the feeling of cultural isolation, sadness and poverty. This also reflects the situation of the people of Moinac. The objects we will wrap are the rusted boats lying in the desert of Moinac. Moinac town, situated at the old shore of the Aral Sea, has been catastrophically affected by the ecological disaster, “the destruction of the Aral Sea” in what the United Nations Environment Program (UNEP) has termed “One of the most staggering disasters of the Twentieth Century”. The near disappearance of the Aral Sea has had far reaching social, economic, and health consequences for the people of Karakalpakstan and Moinac. Now, the Aral Sea is almost 100 miles away from Moinac and the only thing that remains from it are the boats left behind in a salted, white dessert. This surrealistic landscape is very inspiring for the décor of the installation of my workshop there. With the children we will choose one of the boats lying in the dessert as the object for wrapping. The material that we will use to wrap the boat is the “patchwork blankets” made by the locals and which is an important daily object of the inhabitants, i.e. they use it to sit on, to lie on, and to cover themselves in the cold winter. The idea is that we combine western art and traditional local art with the post-Soviet problem. The installation is rooted in certain context in terms of contemporary and cultural history.
On my return to the USA I will include that workshop in my artwork and prepare all the material for an exhibition planned later on in the museum of Nukus (Uzbekistan).
Project beschrijving: “A Lost Civilization”
In begin 2004 ben ik van start gegaan met het project “A lost civilization”. Het is een sociaal artistiek project dat mijn verblijf in Centraal Azië weergeeft. Voordien had ik een naïef en idyllisch beeld van deze nieuwe, zogezegde democratieën en in eerste instantie was het niet mijn bedoeling om rond deze gegevens een artistiek project te verwezenlijken. Uiteindelijk zijn het de extreme omstandigheden waarin deze landen verkeren die me zodanig gegrepen hebben dat het project “A lost civilization” is ontstaan.
“A lost civilization” is een weerspiegeling van individuen en hedendaagse maatschappelijke situaties in deze landen die door het verleden zijn gekenmerkt. Het project is een zoektocht naar de dagelijkse problematiek en de kwetsbaarheid van een andere cultuur. Het behandelt de overlevingsdrang van een volk dat tijdens de sovjetbezetting jaren geleefd werd en daardoor gedeeltelijk hun identiteit en gemeenschappelijk doel kwijt raakte. Zijn zij de artificiële creatie van Stalin? Zo is Oezbekistan onder het Karimov’s regime geëvolueerd naar een dictatoriale politiestaat. De inwoners van Tasjkent noemen hun hoofdstad “Tasjment”; in het Russisch betekent “ment” smeris. Alle oppositie is er monddood gemaakt en de pers staat onder overheidscontrole met als excuus de vrees dat extremistische moslims de macht willen grijpen. “The War on Terror”. Het neo-stalinistisch Oezbekistan is een land met een enorme rijkdom aan mineralen en olie en met een belangrijke strategische ligging in centraal Azië. Maar tegelijkertijd is het een land waar andersdenkenden levend worden gekookt, het dragen van een islamitische baard kan leiden tot arrestatie, waar martelingen wijdverspreid zijn. In het kort, het zijn landen waar de mensenrechten niet al te nauw worden genomen.
Mijn werken reflecteren de geschiedenis, de herinneringen, het lijden en de afstand. “De afstand” is een zeer belangrijk gegeven in mijn werk. Het wordt gecreëerd door het gebruik van beelden die verwijzen naar het verleden. Het benadrukt de afstand tussen mijn westerse ervaring en de ervaring van deze mensen. Tevens ook “de afstand” tussen het heden en de sovjet tijd. Deze beelden zijn gebaseerd op (al dan niet zelf gemaakte) foto’s van lokale bewoners, objecten en landschappen, gecombineerd met symbolische designs die naar een rijk verleden verwijzen. De verzamelde objecten en prenten zijn ook gedeeltelijk geschenken van de bevolking, zoals bijvoorbeeld postkaarten uit Berlijn van een Oezbeeks familielid die lange tijd in het communistische Berlijn verbleef voor de val van de muur. Deze beelden zijn een onrechtstreekse verwijzing naar hun verleden.
De portretten in mijn werken zijn van lokale mensen die ik heb ontmoet tijdens mijn reis. Sommige van die portretten zijn gebaseerd op oude jeugdfoto’s die ik ontving. Deze portretten zijn emotieloos, net alsof ze een geest of een heilige voorstellen, wat weer verwijst naar ‘afstand’. Die jeugdfoto’s hebben een belangrijke symbolische betekenis omdat de oudere generatie steeds verwijst naar dat ‘zorgeloze’ verleden, de sovjettijd.
De reeks tekeningen van de collectie “Essentials for Survival” zijn gebaseerd op Sovjet pamfletten waarop de inlichtingen staan ‘hoe overleeft men verschillende rampen’. De collectie is een weergave van de werkelijke Post-Sovjet tijd en hoe de lokale mensen die beleven.
Ondertussen ben ik een tweede keer teruggekeerd naar Centraal Aziê. Samen met de “non-profit” organisatie "Global Turkistan" hebben we een “Fine Art” programma "Aurora Borealis" opgestart. Dit project werd opgestart omdat er een zeer grote behoefte is aan verbetering in het onderwijs. Door de huidige economische situatie verliezen de lokale inwoners hun eigen traditie en hun kennis van de plaatselijke kunsten en ambachten. "Global Turkistan” organiseert allerlei workshops om de plaatselijke bevolking hun creatieve capaciteiten en culturele identiteiten te laten herontdekken. Een tweede workshop is gepland in de nabije toekomst.
Luc Vandervelde 2014
In het begin schilderde ik figuratief werk dat sterk beïnvloed was door fotorealisme. De resulterende beelden betekenden meer dan alleen een technisch weergave van de foto die diende als beginnend beeld. De onderwerpen van mijn schilderijen waren in die tijd sociale documenten over mijn verblijf in Centraal-Azië.
De laatste jaren zijn mijn schilderijen persoonlijker geworden en nam ik bewust afstand van het sociaal engagement. Ik bevraagde het beeld en liet het gedeeltelijk links liggen zodat het onderwerp of het narratieve minder belangrijk wordt. Mijn interesse verplaatste zich naar de materiële kant van de schilderkunst. Ik heb altijd al een abstract schilder willen zijn. De geest van de abstract expressionistische beweging heeft me steeds aangetrokken maar zowel street art, afgescheurde affiches en de abstracte taal werden een grote inspiratie. Al deze gegevens spelen nu een prominente rol in mijn werk.
Op dit moment werk ik aan een serie van abstracties met de naam "sites of memory, when memories become a mental abstraction". Deze schilderijen zijn gericht op het materiaal en intuïtie. Werkend met zowel verf als collage, probeer ik de verschillende aspecten van de schilderkunst te benaderen door deze te combineren met mijn gevoelens, mijn interesse, mijn omgeving en de wereld op zich. Door deze verschillende elementen uit mijn dagelijks leven - gevoelens en persoonlijke herinneringen eraan toe te voegen, breng ik mijn bestaan in kaart. De lijnen die leiden van het ene punt naar het andere, kunnen worden gelezen als een kaart, een abstracte route. Werken op vellen papier, canvas of meteen op de muur, snelle krachtige lijnen en vormen, in een bijna onmogelijke poging om de intensiteit van het moment en omgeving vast te leggen. Het gebruik van gerecycleerd en nieuw materiaal, de begrippen herinnering/aandenken, fragmentatie en reconstructie zijn de sleutelfactoren in mijn werk.
De verf heeft in mijn oeuvre zijn prominente rol verloren maar ondanks voel ik me nog steeds een schilder. De manier van werken is nog steeds dezelfde: op een vergelijkbare manier als voorheen bouw ik mijn werk op zoals een figuratief olie schilder. Maar mijn relatie met het werk is heel anders. Het is intenser en minder afstandelijk. Vroeger werkte ik met een duidelijk plan maar nu ondergaat mijn werk een groeiproces. Ik werk steeds aan een aantal schilderijen tegelijker tijd zodat elk schilderij een periode van rust kent die nodig is alvorens te herwerken.
De handeling en de beweging spelen een belangrijke rol in deze werken die zijn gebouwd in verschillende lagen van tape, houtskool, olieverf, codetaal, spray bom en papier. Ik ben me ook bewust van het element toeval waarmee ik op een bewuste manier probeer om te gaan. Het toeval element manifesteert zich vooral in de samenstelling door het verwijderen van lagen en het creëren van nieuwe.
Educational experience
Past exhibitions
IN PERMANENTIE: JOHAN CLARYSSE
Expo Johan Clarysse in galerie S&H De Buck, 17/10-31/12
'Suspicious meetings'
Johan Clarysse werkt in reeksen. Zijn schilderijen, tekeningen, collages formuleren vragen rond het statuut van het beeld evenals vragen rond de complexiteit van onze menselijke conditie. Zijn schilderijen trekken aan en verwarren, ze ontleden een beeld en zetten het tegelijkertijd kracht bij. Zo ontstaat een intrigerend oeuvre vol dubbele bodems en verwijzingen, dat zowel speels als ernstig is, zowel helder als dubbelzinnig, emotioneel ingetogen als intens...
De titel van de expo 'suspicious meetings' refereert naar een reeks recente doeken, waarin hij – op suggestieve wijze- de niet onmiddellijk grijpbare, vaak verborgen dynamiek van menselijke interacties thematiseert. En hij knipoogt daarbij naar eerdere reeksen van zijn hand met als titel 'Suspicous portraits' of 'Suspicious landscapes'. Clarysse lijkt vooral gefascineerd te zijn door het 'suspicous' aspect van portretten, landschappen, menselijke interacties, macht enz.. 'Suspicous' staat daarbij voor: vreemd, dubbelzinnig, bizar, mysterieus, verdacht...Hj toont, onthult en verhult. Hij is evenzeer geïnteresseerd in de achterkant van een beeld en wil dat al schilderend zichtbaar maken.
Clarysse gaat daarbij voor een ‘subjectief realisme, waarbij vormen en details worden vereenvoudigd. De afwisseling tussen suggestieve en meer afgewerkte delen, het gebruik van verzadigde kleuren, de licht-donker contrasten, subtiele perspectiefvervormingen, het sporadisch toevoegen van teksten en emblemen, zorgen voor een eigen Claryssiaanse sfeerschepping. Het spannende moment net voor of na een markante gebeurtenis en de psychologsiche impact ervan op de afgebeelde figuren roepen een wereld op van verwondering, vervreemding, introspectie en ambiguïteit.
Ook al bedient Clarysse zich van een eeuwenoud medium als schilderkunst, hij is en blijft een volbloed hedendaags kunstenaar. Een werk is voor Clarysse niet af als het flatteert, maar als er elektriciteit in zit. Schilderkunst is voor hem een ideaal medium om hybride, dubbelzinnge beelden te maken. Daarmee schrijft hij zich in in een collectieve onderstroom waarin heel wat hedendaagse schilders zich bewegen. Terzelfdertijd heeft hij een duidelijke, eigen schriftuur ontwikkeld doorheen de vele thema's, motieven en stijlregisters waarvan hij zich bedient.
Clarysse introduceert graag 'elegante haperingen' in z'n werk. Ze zijn steeds discreet aanwezig, zorgen voor de nodige frictie en houden het schilderij spannend. Het gaat om intuïtieve beslissingen door de schilder die ertoe leiden dat de toeschouwer steeds weer teruggetrokken wordt naar het niveau van het beeld. Zelf zegt hij daarover: “Ik wil met eenvoudige middelen een complexe mentale en emotionele ruimte creëren. Ik voel een aantal zaken aan en laat dat verstillen in een beeld. Door ze te schilderen worden ze een stuk geïntensifieerd, maar ook in vraag gesteld en tegengesproken.”
(deze tekst is een compilatie van eerder verschenen tekstfragmenten over zijn werk)
Tentoonstelling: "Guilty or innocent, that isn't the question" Schilderijen en tekeningen 16 september tot 26 oktober 2018
Opening : zondag 16 september 15 u
Inleiding door Bruno Vanobbergen ( Kinderrechtencommisaris)
Muzikale Performance door Peter Jacquemyn (Contrabas)
Deelname:Matinee 21 oktober 11 u tot 18 u
Komende tentoonstelling : "Les charmes discrets du pouvoir" 25 november 2016 tot 6 januari 2017( januari enkel op afspraak)
Opening op vrijdag 25 november 20 u door Joannes Késenne (Dr. Kunstpsychologie)
Deelname Matinees:zondag 4 december 11u tot 18 u
Deelname tentoonstelling "SENTIMOS - Portretten en Landschappen " met 18 kunstenaars zie layout van 2 september tot 9 oktober 2016
JOHAN CLARYSSE
Individuele tentoonstellingen (vanaf 1996)
1996 Kunsthuis Loosveldt, Oostende (cat)
1997 Lentebeelden, De Slijperij, Geel (cat)
1998 Galerij Mare Terra Artes, Eeklo
1999 Laureaat Dirk Boutsprijs, SASK Leuven
Home is where the heart is, Galerie Anderwereld/Katuin, Groningen (cat)
Europa Artline 1999, Borken (Dtsl.) (cat)
2000 Inside/outside, Kunsthuis Loosveldt, Oostende (cat)
Ateliers de Belleville, Les 3 Arts, Paris
2001 Le combat cessa faute de combattants, Galerie S&H Debuck, Gent
2002 Octopus Brugge 2002, Slangparcours, kelder St. Jansplein Brugge (cat)
Foyer Culturel de Péruwelz ( met Jeroen Daled)
Dag van de Kunstuitleen, Provinciaal Centrum, Leuven
2003 Geluk en genot, De Factorij, HIG Schaarbeek-Brussel
‘Ceci n’est pas de la tristesse’, Galerie S&H Debuck, Gent (cat)
2004 Alle Lust will Ewigkeit, CC De Spil, Roeselare
Alle Lust will Ewigkeit II, galerie Utopia, Damme
2005 Handelingen, Mercatorgalerie, Antwerpen
Beeldspelingen/jeu d’images, CIAP, Hasselt (met B. Kaizman)
Belgium ’s calling, Lineart Gent (cat)
2006 Are shadow and substance identical?, Galerie S&H Debuck, Gent
2007 Why October? & other questions, Galerie S&H. Debuck, Gent
2008 Divas (don’t) die, Kasteel van Gaasbeek, Lennik
2009 Why oedipal? Galerie S&H De Buck Gent
Is evil of great importance to the good? Galerie 't Zwart Huis,Knokke
Albus Lux Gallery Roosendaal NL
2010 "Change is coming" Galerie S&H De Buck
Ververs Gallery Amsterdam NL
2011 Cyprus Galerie Leuven
2012 Komende tentoonstelling Galerie S&H De Buck
Groepstentoonstellingen in Herman Teirlinckhuis (Beersel), Museum voor Schone Kunsten Oostende, De Bond (Brugge), Museum voor Schone Kunsten Gent, De Brakke Grond (Amsterdam), Museum van Deinze en de Leiestreek, De Markten (Brussel), de Boekentoren (Gent), MCAF (Peking),"Sculls ,Cultuurstad Oostende 2010"skeletons and bones" tentoonstelling?Vlaggenproject Mu.Zee Oostende 2010,
"Uit het geheugen.Over weten en vergeten"2010 Museum Dr. Guislain Gent....
Monografie 2007 :
JOHAN CLARYSSE : Why October ? & other questions?
Uitgeverij Ludion (tekstbijdragen van Marc Ruyters, Stef Van Bellingen en prof .F. Geerardyn)
Vormgeving : Luc Derycke (MER)
Studeerde plastische kunsten te Leuven en te Brugge na z’n studies Filosofie aan de KUL. Was laureaat van onder meer de Anto Diez-Prijs en de Dirk Boutsprijs. Diverse tentoonstellingen in binnen- en buitenland.
Beeldend kunstenaar Johan Clarysse
Vijf ontkenningen over een schilder
Dames en Heren,
Woorden schieten tekort, of soms te ver, om kunstwerken te duiden. In het beste geval slagen we erin om het wezenlijke met metaforen, beschrijvingen en verwijzingen te omsingelen en af te tasten. Vasthouden lukt niet, de ziel van het werk ontglipt altijd weer.
Een makkelijker manier om een kunstwerk of een oeuvre te karakteriseren, is zeggen wat er niet op van toepassing is. Sta me toe me vanavond van deze strategie van eliminatie en ontkenning te bedienen om de werken die hier aan de muur hangen te duiden. Met vijf negaties probeer ik nader tot de Vlaamse schilder Johan Clarysse (1957) te komen.
Eerste ontkenning
Een schilder die wijsbegeerte heeft gestudeerd loopt het risico dat zijn oeuvre als een filosofisch discours wordt gelezen. Zeker als hij op zijn doeken woord en beeld tegen elkaar uitspeelt, waardoor ze de aanschijn krijgen van semantische raadsels. Toch gebruikt Johan Clarysse zijn penselen niet om een filosofisch betoog te houden. Zijn studie filosofie heeft ongetwijfeld een stempel gedrukt op de manier waarop hij de werkelijkheid beschouwt. Maar uiteindelijk is het, zo zegt hij zelf, maar een van de vele elementen van zijn persoonlijke geschiedenis. Minstens even belangrijk is de liefde die hij op jonge leeftijd heeft opgevat voor de filmklassiekers van Hitchcock, Bergman, Fassbinder of de Chinese cineast Wong Kar-Wai. (Voor wie de laatste naam niet meteen kan plaatsen: Wong Kar-Wai kreeg tien jaar geleden als eerste Chinees de onderscheiding voor beste regisseur op het filmfestival van Cannes.)
Voorts zijn er in het leven van Clarysse nog meer gebeurtenissen die, zoals bij ieder mens, indrukken hebben achter gelaten en mee de weg bepalen die hij als kunstenaar opgaat. Ook zijn halftijds werk als psycholoog bij Tele-onthaal in zijn woonplaats Brugge voedt hem onrechtstreeks als kunstenaar.
Tweede ontkenning
Het oorspronkelijk beeld dat Johan Clarysse als uitgangspunt neemt voor zijn schilderijen is niet heilig. Hoewel hij op het eerste gezicht vlak en dun schildert, krijgt het proces van het schilderen, met al zijn grilligheden, toch zijn volle rechten. De schilder laat ruimte voor het toeval. Een dripping wordt niet automatisch weggewerkt en mag soms in het eindresultaat meespelen. En als Clarysse een vlak moet overschilderen, laat hij vaak nog wat van de onderliggende partij doorschemeren. Schilderen is dus niet gedachteloos kopiëren; al doende neemt de schilder voortdurend intuïtieve beslissingen. Hij interpreteert, manipuleert, laat dingen weg, zet een schaduw wat sterker aan, verandert de kadrering, ....
Clarysse houdt ook van schilderen omdat het een fysieke handeling is met zijn eigen motoriek. De penseelvoering bepaalt mee het eindresultaat. Clarysse schildert in tonen, meestal bruine en grijze tinten. Op die manier creëert hij een zekere afstandelijkheid. Een bonte, neo-expressionistische schilderswijze zou in combinatie met de emotionele intensiteit van zijn beelden tot een over-statement leiden. Door vreemde tekstfragmenten over het beeld te plaatsen wordt de afstandelijkheid extra benadrukt en gaat ze vaak over in een gevoel van vervreemding.
Derde ontkenning:
Johan Clarysse is Francis Bacon niet. De Ierse kunstenaar schilderde zijn geliefde mannen alsof hij ze aan stukken wilde scheuren. Ook zijn zelfportretten zijn gekweld en hebben een sadomasochistische inslag. Zijn atelier, dat gereconstrueerd is in het museum in Dublin, zit door de driftige schilderwijze van de kunstenaar helemaal onder de kledders verf.
Dat is niet het geval in het atelier van Clarysse, die zijn schilderijen veeleer bedachtzaam opbouwt. De mensen die hij afbeeldt, treden ons - uiterlijk toch – ongeschonden tegemoet. Maar toch. Bacon zei dat hij niet abstract wilde schilderen omdat hij dan de wreedheid niet kon weergeven. Clarysse volgt hem daarin, zo blijkt uit de ontwikkeling van zijn oeuvre. Toen hij omstreeks 1993 voor het eerst met zijn werk naar buitenkwam, schilderde Clarysse abstract, op de grens met de figuratie. Omstreeks 1996 doken de eerste woord-beeldschilderijen op. De kunstenaar wilde in die periode iets aanvangen met de prangende ervaring na een bezoek aan het concentratiekamp Dachau nabij München. Clarysse kwam tot de conclusie dat Bacon gelijk had: wreedheid kun je in een abstracte beeldtaal niet tot uitdrukking brengen.
Clarysse overschilderde archieffoto’s van het kamp met glacis zodat ze verzonken kwamen te liggen. Tegen deze achtergrond beeldde hij een teddybeer en andere voorwerpen af die geborgenheid symboliseren.
Na de Dachau-reeks volgde de reeks Lentebeelden die gebaseerd was op Japanse erotische prenten of Shunga (shunga betekent lente en is in Japan een eufemisme voor seks). Pas met de reeks Inside-Outside van eind de jaren negentig doken de filmstills op met acteurs die op een expressieve manier emotie tonen. Daartegenover plaatste Clarysse aanvankelijk monochrome vlakken en later woorden en one-liners. In latere werken zijn behalve filmbeelden ook beelden uit magazines en eigen foto’s het uitgangspunt voor schilderijen.
Vierde ontkenning:
Johan Clarysse is Edward Hopper niet. Maar toch. Sommige werken van Clarysse baden in de vervreemdende, desolate sfeer die zo eigen is aan Hopper. Net als Hopper creëert Clarysse narratieve beelden die om invulling door de kijker smeken. Het schilderij is een resonantieruimte die de kijker uitnodigt om het verhaalfragment aan te vullen. Wat is er aan voorafgegaan, hoe zijn de relaties tussen de personages? vraagt de kijker zich af. In het schilderij siddert iets na van wat gebeurd is maar niet wordt getoond.
Tussen haakjes: hebt u er al opgelet dat Hopper meestal geen vensterglas schildert. In zijn ramen zit meestal geen glas, hij laat ons zo naar binnen kijken. Ook de verhoudingen van zijn figuren zijn niet altijd correct, maar daarom is hij nog geen slechte schilder. Wel integendeel, hij is een grote meester. Of zoals de toenmalige paus van de kunstkritiek, Clement Greenberg, het in 1946 formuleerde: ‘Hopper simply happens to be a bad painter. But if he were a better painter, he would, most likely, not be so superior an artist.’
Ook Clarysse streeft niet de ultieme illusie van het realisme na, het is niet zijn eerste zorg om zijn beelden net echt te laten lijken. In plaats van op de virtuoze weergave concentreert hij zich op een suggestief tafereel dat de verbeelding in werking zet.
Vijfde ontkenning
De beelden met woorden op de doeken van Johan Clarysse zijn geen reclameboodschap. Maar toch. Clarysse gebruikt sterke, directe beelden uit films en foto’s uit andere media die de aandacht trekken door de emotie die ze uitdrukken of suggereren. Net als in de reclame dus. Hij combineert ze met zorgvuldig over het beeld geplaatste woorden zodat een spanningsveld ontstaat. Anders dan in de reclame en bij affiches zijn beeld en woord bij hem niet complementair. De woorden verduidelijken niet, integendeel ze zaaien verwarring door hun weerbarstige, moeilijk te plaatsen relatie met het beeld. Het beeld dat op het eerste gezicht van een banale helderheid is, wordt in combinatie met de woorden complexer en gelaagder en roept bij de kijker de drang op om verbanden te zoeken.
De kunstenaar gebruikt de strategieën uit de reclamewereld dus op een oneigenlijke manier. Zijn boodschap is onduidelijk en laat de kijker zelfs vaak beduusd achter. Dat kwam ook duidelijk tot uiting in een afficheproject in Roeselare. In volle verkiezingstijd verspreidde hij een duizendtal affiches van het (geschilderde) hoofd van een schreeuwende jongeman en van een al even woedende jonge vrouw. Over het gezicht van de man stonden de letters ‘Joh.7’ gedrukt en over het vrouwengezicht ‘Matt.5’.
Recente schilderijen dragen een ander woord met een bijbelse connotatie: ‘Handelingen’. Bij de reeks ‘Alle Lust will Ewigkeit’ zijn het zinnetjes, zoals de bedrieglijk eenvoudige ‘Lastige Vragen’ uit het dagboek van Max Frisch. In een uitzonderlijk geval staat een fragment van een songtekst van Frank Zappa cursief over het beeld geschreven.
Naar een sleutel om deze enigmatische beeld-woordschilderijen te ontsluiten, kan men lang zoeken. Er is niet één mogelijke interpretatie. Het terrein ligt open voor de beschouwer.
Eric Bracke (Schrijft in De Standaard)
Het Ene en het Andere
MARC RUYTERS, 2007(Dir.H'Art)
‘Is evil of great importance to the good?’, zo luidt een tekst op een van de schilderijen van Johan Clarysse: het kan gerust omschreven worden als een sleutelzin in zijn oeuvre. Niet dat Clarysse enige moralistische intenties moeten toegedicht worden (al is zijn opleiding als filosoof onmiskenbaar belangrijk binnen zijn werk), maar de kunstenaar plaatst graag, en misschien wel met een onmiskenbare obsessie, dingen en begrippen tegenover elkaar. Goed versus kwaad dus, maar ook figuratie versus monochromie (zeker in zijn vroeger werk), beeld versus tekst, film versus schilderij, montage versus still, kleur versus zwartwit enzovoorts. Het gaat daarbij natuurlijk over veel meer dan een ‘tegenover elkaar plaatsen’ of een juxtapositie, het gaat over het in elkaar haken, elkaar wederzijds beïnvloeden, aantrekken, afstoten, ja zelfs elkaar opheffen. Natuurlijk is ‘het kwade’ van groot belang voor ‘het goede’, want zonder het ene zouden we het andere niet kennen. Dat is het fundamentele in het werk van Johan Clarysse: het Ene en Ware bestaat niet, er is altijd ook het Andere, dat net zo goed het Ware kan zijn.
Clarysse stelt graag vragen over ‘het statuut van het beeld’: wat is de betekenis van een beeld, wat doet het met de kijker? En wat doet de kijker met het beeld? Of wat doet de kunstenaar met het beeld en vice versa? En waar ontmoeten de blik van de kunstenaar en die van de kijker elkaar, als ze elkaar al ontmoeten? Kortom: wat doet het Ene met het Andere? Het is die vraag die hij tekenend en schilderend onderzoekt en waarop nooit een definitief antwoord komt. Elke tekening, elk doek is één welbepaald antwoord, vanuit een bepaalde gedachtesprong of gezichtshoek, men zou toepasselijk kunnen zeggen: vanuit een bepaald camerastandpunt, dat bij de volgende scène weer helemaal anders zal zijn.
Enkele jaren terug zette Johan Clarysse een afficheproject op in het Roeselaarse stadsbeeld. Het geschilderde hoofd van een woedende jongeman en dat van een woedende jonge vrouw werden afgedrukt op een duizendtal affiches die overal verspreid werden, soms samen, vaak apart. Het leek op een verkiezings- of een reclamecampagne, maar dan met een storend, ongemakkelijk beeld van twee boze jongelui. Over hun gezicht werd ook nog eens ‘Joh.7’ (de man) en ‘Matt. 5’ (de vrouw) geschilderd, een verwijzing naar Bijbellezen. Maar het zouden net zo goed nietszeggende slogans kunnen zijn, want Clarysse gebruikte dezelfde beeldstrategieën als de reclamewereld, om die tegelijk te doorprikken. Reclame als glijmiddel, een schilderij als een weerbarstig beeld.
Iets gelijkaardigs zie je in het kunstproject ‘art d’O’. In een notelaar hangen een honderdtal foto’s van acht jongeren; zon, regen en wind hebben vrij spel. Op elke foto staat een woord: ofwel verwijst het naar de gemoedstoestand of een karaktereigenschap van de adolescent, zoals ‘angstig’, ‘avontuurlijk’, ‘gemoedelijk’, opgewonden… (de gelaatsuitdrukking komt overigens niet overeen met het woord), ofwel verwijst het naar een medicatie in de psychiatrische sector: anafranil, aurorix, frenatil, xanax… . Het levert een werk vol spanning en associaties op: zijn dit portretten van jongeren met psychische problemen? Of wordt hier net een spel gespeeld tussen beeld en taal? Wil de kunstenaar ons associatievermogen manipuleren? Wie is hier de Ik, wie de Andere?
In de reeks ‘Handelingen’ zet Clarysse dat spel schilderkunstig verder. Hier zien we beelden die uit films afkomstig lijken (wat in vele gevallen zo is), stills met een al dan niet dramatische handeling van de personages, waar dan het woord ‘Handelingen’ over geschilderd is. Welke ‘Handelingen’? Die uit de Bijbel? Het zou kunnen, maar men kan ze niet altijd terugvinden, want vaak staat er slechts één cijfer bij. Het ‘statuut’ van deze beelden is bewust onduidelijk, de kunstenaar laat de interpretatie vrijelijk open, met de wetenschap dat geen enkele interpretatie de enige ware is. Hetzelfde met de schilderijen uit de reeks ‘Alle Lust will Ewigkeit’, waar leesbare zinnen over de beelden heen geschilderd zijn. Het zijn vaak vragen: soms vragen die de kunstenaar zichzelf stelt, soms fragmenten uit songteksten (van Frank Zappa bijvoorbeeld), soms afkomstig uit de ‘Lastige vragen’ van Max Frisch. Die vragen hebben op het eerste gezicht niets met het (film)beeld te maken, maar toch ga je onvermijdelijk verbanden zoeken. Terwijl het in se vragen zijn die net over dat essentiële element in Clarysses oeuvre gaan: de relatie tussen het Ene en het Andere. “Are shadow and substance identical?” “Does reality equal appearance?” De vorm en zijn schaduw, realiteit en schijn: zijn ze gelijkwaardig? In de schilderijen zeker wel, net daar speelt Clarysse met de hiërarchie van beelden en tekst. Vele beelden verwijzen naar films van Alfred Hitchcock en Wong Kar-wai, net regisseurs die in hun oeuvre ook altijd met de dubbelheid van het beeld geëxperimenteerd hebben.
De reeks ‘Ecce Homo – Is evil of great importance to the good?’ is ontstaan door de ervaringen die de kunstenaar voorjaar 2006 had in het Semana Santa-gebeuren in Zuid-Spanje. De beelden van de traditionele processie zijn geschilderd alsof de kunstenaar een ‘shoot’ van het hele gebeuren heeft gemaakt. We zien de processie, de loodzware, kunstig uitgesneden houten draagplatforms (soms ware kathedralen), de lijdende Christusfiguur, de vrouwen met de mantilla, de processieklederen… . Onmiskenbaar zit hier weer die typische Clarysse-dichotomie in vervat: deze werken verwijzen naar de religiositeit, het problematische van het geloof en zijn uiterlijke tekenen, maar tegelijk ook naar pijn en geweld: sommige beelden lijken te verwijzen naar het Ku Klux Klan-gebeuren in het Zuiden van de Verenigde Staten. Dat effect wordt nog versterkt door de kleine portretten van vier zwarte kinderen, vermoord in 1968 door een lid van de Ku Klux Klan.
En zo komen we uiteindelijk bij de bottom line van de schilderkunst van Johan Clarysse: dit werk toont niét zomaar wat je ziet, het reikt verbanden en allusies aan waarmee de kijker zelf de film van beelden Kan/mag/moet (re)construeren. De typische vlakke schilderstijl van Clarysse, gecombineerd met het vale kleurgebruik versterkt nog het effect dat je met deze ‘voor’beelden zelf aan de slag moet. Net als de twee-, drie- of meerluiken die ook geregeld opduiken, als stukjes van een puzzel.
Clarysse stelt intrigerende vragen, verleidt de kijker om zelf actief om te gaan met ‘het statuut van het beeld. Precies daar ontmoeten kunstenaar en kijker elkaar, elk met hun eigen verhaal, dat nooit het Ene en het Ware is, maar het Ene en het Andere.
Hidden Agenda presents Clarysse’s artistic output of the past seven years, in which concepts of identity construction, communication and non-communication are key, along with the drives and aspirations of the condition humaine. Clarysse’s figurative paintings display a layered, hybrid imagery that questions and researches the ambiguity proper to human nature. His paintings tease and confuse, destabilize well-known images and themes, giving them power and force. Thus an oeuvre is created that is both playful and serious, clear and equivocal, subdued and intense.
PERMANENT: Hedendaagse juwelen en zilveren objecten van de hand van Siegfried De Buck
SIEGFRIED DE BUCK, °1949
www.siegfrieddebuck.be
“Looking without knowing is very different from seeing with understanding.”
Jewellery designer and silver-smith
designer multi-media
professor Sint-Lucas Antwerpen.
Siegfried De Buck is one of the pioneers of the contemporary silversmithing ,not only because of his performance in jewellery arts, but also because of his silverware. He plays an important role in the development of the silversmith’s trade in Belgium.
His objects are characterized by a very personal artistic view and an excellent workmanship.
De Buck starts training as silversmith at the Abbey School of Maredsous , IATA
He complete his studies at the Académie des Arts Décoratifs in Strasbourg (F).
He gains a lot of recognition when he receives several prizes, including the Award of the Ministry of Flemish Community in1983. The Henry van De Velde Award for his career in 2008
Meanwhile he can add a impressive list of exhibitions in Belgium and foreign countries to his cv. Many are already familiar with his work ,which are been shown in numerous museums and galleries in Europe ,Japan and the USA. Several museums have bought a creation of De Buck e.g. The Design Museum Ghent, the Provincial Zilvermuseum Sterckshof in Deurne and the prestigious Schmuckmuseum in Phorzheim, the cutlery “tools for table” at the Boymans Van Beuningen , Rotterdam (NL) ,the walking-stick in the collection of the Royal College at the Victorian and Albert museum London
The Ministry of Foreign Trade purchased a ring in 1987, the Ministry of Culture bought one of the sculptures.
His work shows a great personality in which technique and elegancy are the main factors.
The combination of materials, particularly gold with non –precious materials ,
is also a leitmotiv in his work. Each creation of Siegfried De Buck has his own story.
Purely designing doesn’t interest him and De Buck is responsible for both design and realisation of his creations; most of the time monumental, streamlined shapes.
The jewels and objects are suggestive and functional
Siegfried De Buck pays a lot of attention to the use of materials. He knows the features of the materials and knows how to exploit them in an inventive way.
He introduced the TIG welding technique in the silversmith’s trade in the beginning of the nineties.
Technique and game lead to inventive solutions for the De Buck . For example, this can be noticed in the way in which elements are assembled or in an ingeniously hidden closing mechanism.
The perfection of the silversmith reveals itself in the finishing touch of his objects.
In his creations , Siegfried De Buck melts an image language, which completely flows out of himself, with an enormous command of material and technique. The result is an oeuvre which shows a strong personality and an artistic talent.
That’s why the silversmith from Ghent certainly belongs to the top of contemporary silver smiting
Text monograph: Siegfried De Buck by Ann Vandenbroucke VIZO 2003
GOLDEN HANDS AND A FIERY SPIRIT part of an interview with SIEGFRIED DE BUCK,
jeweller and silversmith, lecturer at Sint Lucas Karel de Grote Hogeschool Antwerp
The main feature of the work of jewel artist and silversmith Siegfried De Buck is the combination of precious metals with other materials.
Charged objects:The jewels that Siegfried De Buck makes are almost magical or sacral objects. A ring of his acquires the power of the Ring in Wagner’s opera. Is this the result of experience; does it spring from a vision? “I’ve worked for nearly forty years and put an enormous amount of energy into my work. As a result the objects I have created are highly charged and, as far as design is concerned, they enter into a confrontation with what is usually understood by the term ‘design’. They find their origin in a totally different system, in a purely artistic environment based on craftsmanship, but equally in the stories woven around them.” With this statement Siegfried De Buck denounces consumer-driven design. “One design object transcends the next because it is matter that is charged, something with a history, something that is caressed and cherished. Why do certain objects meet with success, while others don’t? There are few objects which have iconic value or which acquire social value. A great many designed objects spring from marketing strategies and hardly transcend consumption. You can pass this trend over by making value-charged objects. In my view an object must radiate power. An object which has museum value does radiate that power.” The jewels and objects that Siegfried De Buck creates are wrapped in stories, but this also works the other way round in that they tell stories about who wears or uses them.The smith of Olympus:In Siegfried De Buck’s mind the story that goes together with a jewel is very important indeed, and there is no denying that his work is characterized by a very distinctive language of its own. He does not follow the easy path, he has always obstinately gone his own way.Uomo universal: Although a genuine craftsman, Siegfried De Buck willingly accepts new technology and modern methods. He is open-minded and committed to exploration. He appears to have all the characteristics of the uomo universale. That also implies that he is firmly rooted in man’s past and in his myths. “What matters is to make something mythical, something that time will define. My aim is to charge the material that I handle with stories and ideas.” Master of the arts (of living)The many years he has spent in his workshop have made Siegfried De Buck a very philosophical man. There he must have found the right place and the time to contemplate. “We all have a secret garden and each of us must build things there which exist for us only. Sometimes you have to do things, to ‘flee’ from something. Contemplation will change you.
Quoted from Shany Goemaere
Siegfried De Buck
Juweelkunstenaar en zilversmid ,docent Sint Lucas Karel De Grote Hogeschool Antwerpen
Juweelsmid Siegfried De Buck zijn werk wordt gekenmerkt door het samenspel van edele metalen met andere materialen.
Het resultaat van de door hem gecreëerde objecten zijn dan ook geladen objecten en ze gaan qua vormgeving de confrontatie aan met hetgeen men onder vormgeving begrijpt. Ze zijn ontstaan vanuit een totaal ander systeem, uit het puur artistieke en ambachtelijke, maar ook uit de verhalen rond die dingen. “Het object moet een kracht uitstralen. Een voorwerp dat museumwaarde heeft, straalt dat uit.” Rond de juwelen en objecten van Siegfried De Buck zijn verhalen geweven, maar ook andersom: ze vertellen iets over hun gebruiker of drager.
Voor Siegfried De Buck is het verhaal rond een juweel zeer belangrijk en zijn werk spreekt ongetwijfeld een eigen taal.
Hoewel hij een echte ambachtsman is, staat Siegfried De Buck ook open voor moderne technologie en methodes. Hij heeft een open geest en doet veel onderzoek. “Het gaat er om iets mythisch te kunnen maken, waar de tijd over beslist. Ik wil de materie laden met verhalen en ideeën.” “Iedereen heeft een verborgen tuin en ieder van ons kan er dingen gaan bouwen die alleen voor zichzelf zijn. Je moet soms dingen doen, uit iets ‘vluchten’. Door te contempleren verander je.”
short CV
Siegfried De Buck(1949° Kalken)
Professor at the Sint-Lucas Hogeschool, jewellery department, Antwerp.
Studied at the "Ecole des Métiers d'Arts de Maredsous (IATA)", (1965, Belgium) and the "Ecole des Arts Décoratifs de Strasbourg" (1966-67, France)
Active since 1971
He exhibited in San Francisco, Munich, Brussels, Amsterdam, Paris, Luxemburg, Courtrai, Avignon, Bonn, Ghent, Bruges, Waterloo, Sevilla, Namur, Canberra, Melbourne, Adelaide, Solingen, Zurich, Hildesheim, Tilburg, Taipei, Antwerp, Kawazawa (Japan), Rotterdam, Ostend, Ljubljana, The Hague, Hanau, Monza, Berlin,Pforzheim ( D ) Praque Osaka Japan , Wisconsin , Texas and New-York, e.o.…………… , as well as in different Belgian galleries and museums .
Awarded the "Provinciale Prijs Oost-Vlaanderen" (1978), the "Onderscheiding De Beers" and de "Onderscheiding Ministerie Vlaamse Gemeenschap" (Both in 1983), and the "Felix De Boeckprijs" (1992).
1998 Nomination Boymans Van Beuningen Rotterdam : with "Table Tools " ( 1998 )
2009 Award Henry Van De Velde for the career
2010 Member of the Royal Flemish Academy of Science and Arts.
1986 Canada Montréal UCAM
1988 Antwerp with Friedrich Becker CAD-CAM procedure with Jan Hoet
1993 Antwerp (with Alberto Alessi, Alessandro Mendini and Gabrieli De Vecchi )
1993 Antwerp with Bernard Schöbinger
1997 Antwerp with Christoph Zellweger
1998 Antwerp with Onno Boekhoudt
1999 Amsterdam and Antwerp with Ruudt Peters
1999 Scheffield Hallam Universety with Chr Zellweger
1999 Antwerp with Maxfield Cameron
2000 Canada Montreal UCAM
2001 Antwerp with Christina Filipe 2001
2002 Düsseldorf Höch-Fach-Schüle
2003 London Master Class Royal College of Arts
2005 South Africa Cultural Mission Kwazulu_Natal
Made a short-film for the exhibition Transit Brussels ‘’The eye of the walking-stick’’
‘’the vehicle of the Nomade’’regie: Siegfried De Buck cineast: Lou Demeyere
2010 Realisation by commission of a sculpture :”De boom der ringen” bronze 8m high
Acquisitions:
Brussels; Ministry of Foreign Trade: ring (jewel pavilion) 2001
Brussels; De Vlaamse Gemeenschap; sculpture (enlarged X30) from neckless
Brussels; Nationale Bank: "Praline-box"+ "Nid à bonbons"
Ghent, Museum voor Sierkunst "Praline- theater"
Oostende Museum P.M.M.K.; neckless
Antwerpen; Kalmthout-stripmuseum; walking - stick "Krimson"
Pforzheim; Schmuckmuseum Pforzheim im Reuchlinhaus, ring "Spina"
Antwerpen:Sterckshofopdracht : “Het hoedenproject” Provinciaal Museum Sterckshof –Zilvercentrum 1999.
Rotterdam: Museum Boijmans van Beuningen,"cutlery": “Tools for table”
Ghent : Acquisition Province East of Flanders . Silver Object : "Quadget "
Trophy “Regatta” Roeiclub Gent 2008
2008 London: Victoria & Albert Museum : acquisition walking-stick in the Art visiting Artists Collection of metalwork, jewellery and silver
Ghent , Provincie Oost-Vlaanderen gift to Prince Filip and Princess Mathilde
Massif silver chocolate-can + two spoons‘’Prinselijk ontbijt voor twee ‘’
Oostende, PMMK Medal ’’Varen’’ for the exhibition” From earth to heaven “
Sculpture ( bronze) “From earth to heaven”
Leuven : Acquisition :Province Vlaams-Brabant ‘’Loco-Café ‘’ ‘’Tig-can ‘’
Catalogues
From 15 december 1984 til 10 march 1985 Siegfried De Buck Stad Gent-Museum voor Sierkunst Jan Breydelstraat 5
Siegfried De Buck PMMK Oostende 18 december 1993 till 7march 1994
Siegfried De Buck Sterckshof Studies16 Provinciaal Museum Sterckshof–Zilvercentrum:by Leo De Ren 2000
Siegfried De Buck monography by Ann Vandenbroucke “Stichting Kunstboek “ VIZO 2003
Siegfried De Buck , Bart Janssen,Luc Derycke : “Ajour” Juweel buiten beeld 2006
Siegfried De Buck “Table Works” Marta Herford 2008
Siegfried De Buck Peking China presentation “ tools for table” in the Belgian Ambassy during the Olympic Games 2008
2009-2010 “Siegfried De Buck-RING” book by MER-Luc Derycke
Recent participations
2006 “Making sense in the city” UGent with Prof Antropologue H Pinxten
2007”Miniaturen “+ book (Mercatorfonds) Exhibition Boekentoren UGent-Biblioteek Gent
2007 “Wert-Zeichen” selected , exhibition Hanau 75 Jahre Gesellschaft für Goldschmiedekunst
2008 Mobilia Gallery Cambridge U.S.A.”Jewelry in Painting & Architecture”
Parures Château –Musée de la Ville de Cagnes sur Mer 2 february -1 June
Peking China “Tools for table” Belgium Ambassady- Olympick Games
Gent Museum van Alijn tentoonstelling 125 bestaan Roeiclub Gent trofee “Regatta”
“Table Works” Marta Herford 2008
Design Museum Gent “Sjalom/salaam””Ontmoeting rond
juwelen” 21/11 – 01/02/2009
2009 Henry van de Velde Award for his career in the
Flamish Parlement in Brussels.13/1/ -21/02/2009
2009-2010 Design museum Gent “Siegfried De Buck-Overzichtstentoonstelling”
2011 Participation exhibition “Bois&Cie Pévenas(Fr)
2011-2012 Participation The European Triennial for Contemporary Jewellery.
Participation : exhibition PINS EXD’I Lisboa 28 sept-27 nov.2011
Participation: De Mijlpaal »Andermans veren » 23/10/2011 tot 15/01/2012
Recente publicatie: naar aanleiding van zijn overzichtstentoonstelling in het Design Museum te Gent 2009-2010 :”Siegfried De Buck-Ring”uitgave MER –Luc Derycke.ISBN-NUMMER 9789076979960
IN PERMANENTIE:
Klaus Baumgärtner
In de tentoonstelling bij Galerie S & H De Buck brengt Klaus Baumgärtner een reeks perfect uitgevoerde collages waarin de herhaling, het seriematige en de reproductie van iconische beelden uit de jaren ’50 een constante zijn.
Hij vertrekt vanuit een andere uitvalsbasis in de presentatie van starlets en pin-ups. Nostalgisch en respectueus blikt hij terug naar de representatie van mooie en verleidelijke vrouwen en geeft indirect commentaar op de huidige weergave van vrouwen, die zonder nuancering ready-made (inpakklaar) verkocht worden. Zijn werkveld is de cinematografische scène waar hij zijn ‘illustrations trouvées’ vindt. Details, vormen en kleuren worden verknipt, verplakt tot meer dan levensgrote plakkaten. (Hij maakt zijn persoonlijke ‘A la manière de Delvaux’ met een knipoog naar het respectievelijk werk van Marcel Duchamp, maar observeert het lichaam van een naakte vrouw vanuit een ander perspectief.)
Hij houdt halt, brengt ode aan de herinnering, markeert die in de tijd en verlevendigt zijn herinneringen naar het heden.
In alles is Klaus Baumgärtner ook een vormgever. In zijn presentatie en publicaties wordt met zeer veel zorg gezocht naar de juiste dosis kleur, verhouding en plaats.
Isolde de Buck
“When I look at his photographs I recognize things not for what they are but for what he makes them.”
Peter Blum
Anders dan een herinnering in ons hoofd en een evocatie in taal
hebben de fotobeelden, ondanks de immateriële aanwezigheid daarin van de opgenomen dingen, een concrete bepaaldheid. Alleen al door hun rechthoekige kadrering en letterlijke verstilling.
De foto’s hebben de dingen uit hun omgeving en uit de tijd getild en laten hen, als autonome fragmenten, allereerst op een bijzondere wijze zien. Wat verstild zichtbaar is gemaakt roept niettemin een enkele keer beweging op, en eigenlijk altijd tevens andere zintuiglijke ervaringen en vooral ook emoties.
Hans Locher
Karakteristiek voor de observaties van Baumgärtner
is zijn fascinatie voor wat je de sporen van menselijke aanwezigheid kunt noemen.
Dat moet je dan ruim nemen. Hij kijkt niet alleen naar gebruiksvoorwerpen, architectuur of de gesnoeide takken van een boom, maar ook naar krassen, vlekken, spiegelingen, kleine reparaties, een schaduw of een afdruk. Dan gaat het om hoe de dingen zich als vormen aan hem voordoen. Soms gaat het hem om iets heel anders, om een verhaal of een gevoel, om kleine geschiedenissen zoals een telefoon die van de haak ligt, twee lege stoelen, een bolhoed in een hand. Deze observaties zijn de basis van zijn werk.
Karakteristiek voor de manier van werken van Baumgärtner
is dat hij de dingen uit de wereld om hem heen isoleert en bewerkt. Hij verzamelt voorwerpen en verzamelt en verzamelt bruikbare beelden met de fotocamera.
Hij ontdoet die dingen van hun functie en maakt beelden los uit hun oorspronkelijke context.
De voorwerpen verwerkt hij tot iets heel nieuws.
Gerrit Willems
Klaus Baumgärtner maakte een presentatie “Kleine Vitrine” n.a.v. het 10 jarig jubileum van Uitgeverij Sutstein in Berlijn.
Samen met Robine Clignett exposeerde hij in 2007 in het Morat Institut für Kunst und Kunstwissenschaft, Freiburg im Breisgau.
1948 op 12 april in Heidelberg (D) geboren als zoon van een banketbakker
1964 eerste solo tentoonstelling met tekeningen en gouaches
in Buchhandlung Novalis in Freiburg i. Br. (D)
woont in Den Haag
sinds 1984 docent aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten, Den Haag
solotentoonstellingen vanaf 2000 (een keuze)
2009 Galerie Ramakers, Den Haag, (cat.)
2008 “Kleine Vitrine” in der Vitrine Sutstein, Berlin,
publicatie: Das Halbe ist das Ganze, Marie Cathleen Haff
Galerie Ramakers, Den Haag (cat.)
Galerie S. & H. De Buck, Gent
2007 Morat Institut für Kunst und Kunstwissenschaft, Freiburg i. Br.
2006 Galerie Ramakers, Den Haag (cat.)
2005 Galerie nine, Amsterdam
2004 Galerie Ramakers, Den Haag (cat.)
2003 Galerie S. & H. De Buck, Gent (cat.)
Galerie Esther Hufschmid, Zürich
2002 Galerie Esther Hufschmid, Zürich
Galerie Ramakers, Den Haag
2000 Tekengenootschap Pictura, Dordrecht (NL)
groepstentoonstellingen vanaf 2000 (een keuze)
2011 “hedendaags Klassiek”, Allard Pierson Museum Amsterdam
2010 “Het Geheim van Roelofs, reflectie van Licht”,
Artipoli Art Galerie, Noorden
“Miniaturen”, Museum Kortrijk, Kortrijk
2008 “wintershow”, Galerie Ramakers, Den Haag
2007 “Inspired by Nature”, Galerie Ramakers, Den Haag
“Miniaturen”, De Boekentoren, Gent, curator: Hermine de Groeve
2006 “wintershow”, Galerie Ramakers, Den Haag
2005 Galerie Phoebus, Rotterdam (NL) ‘Des Pudels Kern’ (cat.)
‘Aus der Sammlung Erwin Oberwiler’, Kunstmuseum Olten (CH)
“Voorbij de Grens”, De Markten, Brussel
“De cirkel”, Galerie Ramakers, Den Haag
“niets is wat het lijkt”, Galerie Ramakers, Den Haag
2004 “Voorbij de Grens’, Museum van Deinze en de Leiestreek, Deinze (B)
“Eclips”, Bornem (B), curator: Stef van Bellingen (cat.)
groepstentoonstelling “
“Voorbij de Grens”, Cultureel Centrum, Hasselt (B)
2003 “Voorbij de grens”, de Brakke Grond, Amsterdam,
curator: Hermine de Groeve (cat.)
2002 DeFKA, Departement voor Filosofie en Kunst, Assen (NL)
curator: Gert Wijlage
2001 groepstentoonstelling Academie voor Schone Kunsten, Eeklo (B)
2000 ‘Melancholia’, Galerie S. & H. De Buck, Gent
Aktions Forum Prateriinsel, München (D), curator: Erno Vroonen
“Hommage an Peter Kneubühler”, Kunsthaus Grenchen (CH)
Hedendaagse juwelen en zilveren ontwerpen
van de hand van Siegfried De Buck
__large.jpg)
__large.jpg)
oeurs__large.jpg)
__large.jpg)
__large.jpg)
__large.jpg)
_lr__large.jpg)
__large.jpg)
,_140x160_cm__large.jpg)
_the_invisble_iv,_60x50_cm,_2013__large.jpg)
_the_invisible_xxii,_100x120_cm,_2014__large.jpg)
,_50x60_cm,_2012__large.jpg)
,_50x60_cm,_2012__large.jpg)
,60x100cm_cm,_2012__large.jpg)
,_100x120_cm,_2012__large.jpg)
_the_invisible,_120x100cm,_2015__large.jpg)
,_50x60_cm,_2016__large.jpg)
