Info

8 tot 10 november deelname: Fotofever Paris 2019 Carrousel du Louvre met foto’s van W.Vynck en Peter Bracke

 

 

Peter Bracke


Une nature morte est un genre artistique, principalement pictural qui représente des éléments inanimés (aliments, gibiers, fruits, fleurs, objets divers…) organisés d’une certaine manière dans le cadre défini par l’artiste, souvent dans une intention symbolique.
A still life is a work of art depicting mostly inanimate subject matter, typically commonplace objects which are either natural (food, flowers, dead animals, plants, rocks, shells, etc.) or man-made.
Still lives are part of our iconographic memory, for centuries
artists depict such tableaux.
It’s a genre on itself, full of now often forgotten symbolism.
The fact that the same image in one language is described as dead and in the other as being alive inspired Peter Bracke to confront
animals killed by human intervention (pollution, plastic, road kill, …) and happy beach scenes with each other.
We are aware of the alarming state of our planet, warming, pollution, overpopulation, … But once on the beach, this problem is swift forgotten, even if there is 10 meters further one dead seagull entangled in a fishing net. The images of the dead animals are
printed on coarse sea sand, fixed on a Dibond panel with acryl-medium. The images of the animals almost fall away, disappear or dissolve in the sandy carrier.
The volatile beach scenes, snapshots, are polaroids.

Peter Bracke 2019

La verità su Emanuela


Toen Peter Bracke een paar jaar geleden Rome bezocht, werd hij na een tijd monumenten-moe: een overdosis geschiedenis - kerken en musea.In plaats van de geijkte paden van de toerist te volgen en het ene na het andere monument aan zijn palmares toe te voegen, sloeg hij een andere weg in. De weg van de “wandering” of uzelf kunnen verliezen op een plaats en het toeval omhelzen. De dromerigheid van de beelden gerealiseerd met zijn camera obscura benaderen het gevoel dat hem voortdreef op romeinse wegen. Lichte, luchtige foto’s gemaakt uit een laag en licht voyeuristisch perspectief met lange belichtingstijden verbonden hem met de stemming van de dag. Deze installatie weerspiegelt deze schijnbaar doelloze beeldentocht van flaneur Bracke door de straten van Rome. Bij valavond, in de buurt van Villa Borghese, bemerkte hij een rijbaan waarop letters geschilderd waren.Bij nader toezien bleek het een liefdesverklaring. De inmiddels verdwaalde romanticus ervaarde een moment van openbaring en ontroering. Een geval van serendipiteit, waarbij toeval de motor in de ontdekking is. De samenkomst van een dagdromende wandeling vol beelden met een tekst die u brengt waar u wilt zijn. In uw hart.

 

Lorsque Peter Bracke s'est rendu à Rome il y a quelques années, il s'est un jour fatigué des monuments: une overdose d'histoire - églises et musées - au lieu de suivre les chemins habituels du touriste et de s'ajouter l'un après l'autre à sa liste de réalisations. il est allé dans une direction différente. La façon de "errer" ou de se perdre au même endroit et de saisir le hasard. La rêverie des images réalisées avec sa caméra obscura se rapproche du sentiment qui l’a conduit sur les routes romaines. Des photos claires et aériennes prises dans une perspective basse et légèrement voyeuriste avec de longs temps d'exposition le mettaient en contact avec l'ambiance du jour. Cette installation reflète ce parcours de sculpture apparemment sans but de flaneur Bracke dans les rues de Rome. Au crépuscule, près de la Villa Borghese, il remarqua une chaussée sur laquelle étaient peintes des lettres et se révéla comme une déclaration d'amour. Le romantique maintenant perdu a vécu un moment de révélation et d'émotion. Un cas de hasard, où la coïncidence est le moteur de la découverte. La réunion d’une promenade rêveuse pleine d’images avec un texte qui vous emmène là où vous voulez être. Dans ton coeur.

When Peter Bracke visited Rome a few years ago, after a while he became tired of monuments: an overdose of history - churches and museums. he went in a different direction. The way of "wandering" or losing yourself in one place and embracing chance. The dreaminess of the images realized with his camera obscura approximate the feeling that drove him on Roman roads. Light, airy photos taken from a low and slightly voyeuristic perspective with long exposure times connected him with the mood of the day. This installation reflects this seemingly aimless sculpture journey by flaneur Bracke through the streets of Rome. At dusk, near Villa Borghese, he noticed a roadway on which letters were painted. Upon closer inspection it turned out to be a declaration of love. The now lost romantic experienced a moment of revelation and emotion. A case of serendipity, where coincidence is the engine in the discovery. The meeting of a daydreaming walk full of images with a text that takes you where you want to be. In your heart.

 


 

PETER BRACKE

image

Info

RENIERE & DEPLA

WERK IN PERMANENTIE

Reniere&Depla “Les illusions nécessaires” 14 oktober-12 november 2016 Hans Theys (B), art critic and curator, visiting the Studio in Autun (Fr). The title of this show, ‘The Necessary Illusions’, reminds us of Nietzsche’s conviction that art and religion are indispensable for the survival of thinking people. For Paul Reniere and Martine Depla, however, the title refers to the mysterious, illusionary character of the images that got trapped in the texture of their paintings: impalpable and concrete at the same time. It also refers to the joy they experience during the act of painting. “Sometimes,” they told me, “something happens and the painting takes its final shape without being really finished. It decides to impose itself somewhere between a finished and an unfinished state, unalterable, incomprehensible, but moving. ” Reniere and Depla’s paintings are woven. The intensity of the colours is built up slowly. Very thin layers of white covering the complete surface of the canvas push the colours back, very thin layers of colour bring them back to the fore. Thus all the different parts of the composition are united by a common texture. Here and there the act of painting reveals itself in parts of the image which seem to be dissolving in the reflecting light. Very often, the image contains several layers of depth, but never without them being woven within the same texture. In these paintings transience seems to become tangible: frozen and fleeting at the same time. Captured and free. Wondrous. Hans Theys, Montagne de Miel, 29 September 2016
 
Pol Reniere en Martine Depla zijn een fenomeen. Of moet ik zeggen: Reniere & Depla - met een ampersand tussen de twee namen - IS een fenomeen? Het werkwoord is hier van groot belang. Er is een wereld van verschil tussen het meervoud en het enkelvoud. Ik hou het bij het tweede: Reniere & Depla IS een fenomeen. Want de twee schilders vormen een eenheid. Ze zijn onafscheidelijk verbonden en ze werken op een manier die moeilijk in kaart te brengen is - zelfs voor henzelf. Enkele jaren geleden heb ik hen voor de eerste keer uitvoerig geïnterviewd. Dat was nog voor de krant De Morgen. Toen zeiden ze over hun ‘samen-schilderen’ het volgende: “Door onze samenwerking bereiken we iets wat we apart niet zouden kunnen. Noem het een symbiose, een versmelting van onze verschillen.” En: “We werken met acrylaatverf die we heel dun opbrengen. In tegenstelling tot olieverf droogt acryl heel snel. Wanneer we aan het schilderen zijn, moeten we dus snelle beslissingen nemen. In overleg. Maar we staan daar niet elk met een borsteltje in de hand. De een schildert, de ander staat klaar met spons en droge borstels, bijvoorbeeld. Het is een heel ritueel.” Toen ik dat gesprek aan het uitschrijven was, vond ik het erg moeilijk om in mijn aantekeningen exact terug te vinden wie wat had gezegd. Pol & Martine vullen elkaar aan, ook in woorden. Enkele weken geleden heb ik Pol & Martine mogen bezoeken in hun nieuwe atelier in Autun. Het is een stadje in de Bourgogne-streek met haar zacht glooiende heuvels en slingerende hagen - meer bosschages, die de akkers en weiden als vanouds afzomen en indelen in een mooi geritmeerd landschap - het spreekwoordelijke lappendeken. Men zou het landschap kunnen vergelijken met de rechthoeken en vierkanten van Mondriaan, maar dan organischer en in alle tinten groen en bruin. Toch zal men eerder zeggen: het is de wereld van Pieter Bruegel de Oude, want de Bourgondische landschappen lijken in al die eeuwen niet zo hard te zijn veranderd. Ik sprak daarnet over een ‘nieuw’ atelier, maar dat klopt niet helemaal en zou ook niet passen in de wereld, het universum, van Reniere & Depla. Het is een nieuw ingericht atelier in een eeuwenoud huis dat de schilders onlangs hebben betrokken. De fundamenten van het huis gaan terug tot de 16de eeuw. Het staat enigszins verdoken achter een muur met een grote poort in een van de nauwe straatjes van de bovenstad van Autun, vlak bij de 12de-eeuwse kathedraal St Lazare en het plaatselijke Musée Rolin. Autun is een stad waar de geschiedenis haar sporen heeft nagelaten: van de Romeinen tot Napoleon, van de ruïneuze Tempel van Janus tot het Lycée Bonaparte. En le chancellier Rolin woonde er, hij werd ooit nog geschilderd door Jan van Eyck. U ziet: alles past als een puzzel in elkaar. Van Eyck, Rolin, Autun. Pol & Martine zijn er graag, want ze kunnen er flaneren langs verweerde gevels en over afgesleten plaveisel in een stadje dat zijn verleden koestert. Het is te groot om een dorp te zijn, maar klein genoeg om elkaar te kennen en af en toe minzaam te kunnen groeten. Er is een theater, een museum en een prima boekhandel - het is geen culturele woestenij. En, niet onbelangrijk, het licht zit er goed. Tussen het melkachtige licht van het noorden en de soms onbarmhartige zon van het zuiden. Pol en Martine zijn daar thuisgekomen. Hun atelier in Autun is erg ordelijk maar het is al een beetje ingeleefd. Er staan twee schildersezels - dat kan ik wel zeggen. Over hun samen schilderen hebben ze tijdens onze gesprekken weer een tipje van de sluier opgelicht. Ik geef een paar citaten. “We hebben wel een beeld in gedachten. Dat is een uitgangspunt. Maar op een bepaald moment neemt het schilderij over.” Kortom: op dat moment dicteert het schilderij zelf in welke richting de schilders voortgaan. Of stoppen - ook dat is uitermate belangrijk voor een schilder. “Het voordeel van samen te zijn en samen te werken, is dat wij anders kijken.” “We zoeken niet naar oplossingen; de ander maakt openingen.” “Je moet nederig zijn: vertrouwen hebben in jezelf en in de ander.” Ik ben nog enkele dingen te weten gekomen: Pol is rationeler, Martine intuïtiever. En Martine zet meestal - maar niet altijd - de ondertekening op: dus de tekening die als basis voor het schilderij dient. Maar voorts: tijdens het schilderen komen ze op een bepaald moment in een roes terecht. Achteraf is het nog erg moeilijk om te zeggen wie precies wat heeft gedaan. Dat is trouwens bij veel schilders zo. Het blijft dus grotendeels een mysterie, hoe een werk precies ontstaat. Laag na laag. En dat mysterie zit ook in hun schilderijen zelf. Dames en heren, Pol & Martine zijn nomadische schilders. Beelden komen aangewaaid, terwijl ze ‘en route’ zijn. Ze gaan ergens naartoe, intuïtief. Ze verblijven er langere tijd, omdat ze vermoeden dat er plekken zijn die veel beeldmateriaal opleveren. Een vergeten museum, een versleten palazzo, diffuus licht dat op een lambrisering valt. Ieder beeld is een alibi om te schilderen. Waar ze vertoeven - in Toscane bijvoorbeeld - nemen ze heel veel foto’s. Ze leggen een immense beeldbank aan en laten de tijd zijn werk doen. Ze wachten en laten dan één voor één de foto’s weer door hun handen gaan. Om te zien of een beeld - na die tijd - hen nog aanspreekt. Of een beeld mogelijkheden biedt om ermee aan de slag te gaan. Te verknippen, in te zoomen, te verhevigen of te omfloersen. Reniere & Depla nemen hun tijd. Ook hun onderwerpen zijn onderhevig geweest aan de tijd: ze zijn gevormd, geboetseerd en gekneusd door de tijd. ‘Les Illusions nécessaires’, de schilderijen die we hier vanavond zien, zijn volgens Reniere en Depla geen echte reeks omdat de schilders niet van één thema zijn uitgegaan. De werken zijn de vrucht van een werkperiode. Toch lijken er mij enkele rode draden te zijn. Er zitten nogal wat spiegels en weerspiegelingen in deze recentste schilderijen. De spiegel is een motief dat Reniere & Depla altijd al heeft aangesproken. Het allereerste werk dat ik van hen zag was in 2009 op de groepstentoonstelling ‘Fading’ in het Museum van Elsene. Mijn blik werd getroffen door een schijnbaar eenvoudig werkje met een driedelige scheerspiegel die aan een muur hing en waarin verschillende reflecties te zien waren. Eén spiegel viel buiten het beeld, in de middelste was - wazig - een kamer te zien, en in de andere de weerspiegeling van een bruine muur. Het was wat wazig geschilderd, deed me denken aan de pastels van grote meesters als een Degas. In het schilderij, dat zelf ‘Les IIlusions nécessaires’ heet, zien we een scherp afgesneden lijst - een kader - die ook scherp geschilderd is. De lijst is verguld en de haarscherpe details staan in schril contrast met de rest van het schilderij. Het gaat - vermoedelijk toch - om een schilderij in het schilderij. We zien de top van een torentje en misschien nog wat uitgewaaierde wolken, maar eigenlijk benemen allerhande weerspiegelingen in het glas ons het zicht op het schilderij in het schilderij. Glas speelt een soortgelijke rol in het schilderij ‘Le pouvoir de choses’. Een oude vitrinekast met allerlei objecten, waarachter een schilderij hangt. Of staat er toch iemand achter die fraai versierde kast? Ook in dit schilderij houdt het glas de toeschouwer op een afstand. Een afstand die nog wordt vergroot door de groengele glans waarin dit werk baadt. Reniere & Depla houden ervan om een wereld te tonen die achter glas zit: een wereld met objecten die tentoongesteld worden, hoewel het nooit duidelijk is waar of waarom. De sfeer wordt opgeroepen van een oud museum, waar het stof op de voorwerpen is neergedaald en waar objecten intussen na al die eeuwen een patina hebben gekregen. ‘Le pouvoir des choses' is een veelzeggende titel: de macht of het vermogen der dingen. Vaak heb je inderdaad de indruk dat de voorwerpen in het werk van Reniere & Depla bezield zijn, een lading hebben. Kijk maar naar ‘Sally’s Mirror’, een werk dat zindert van de energie door de oranjerode muur en de oplichtende lampen in de spiegel. Een kruikje heeft een onheilspellende schaduw - het maakt deel uit van een Morandi-achtig ensemble op de voorgrond - maar voorts geeft het werk geen krimp: het geeft niets prijs, de spiegel toont een wazige, oranje, verticale streep. Spiegels zijn onbetrouwbaar. Reniere & Depla laten zien hoe bedrieglijk ons kijken kan zijn; Door die voorwerpen is het verleden nadrukkelijk aanwezig. Maar het is een verfomfaaid, versleten verleden. Zie naar ‘Tua Corda’: een afbladderend fresco dat dat zijn betekenis verloren heeft, maar dat desalniettemin verlicht wordt door een schijnwerper die ook zijn beste tijd lijkt te hebben gehad. Het fresco is een restant, een residu, van een ooit roemrijk verleden, - noemt het de geschiedenis- maar het is intussen onduidelijk waar het nog naar verwijst. De schijnwerper brengt niets meer aan het licht, maar zorgt wel voor een fraaie boog van licht & schaduw in het schilderij zelf. Het lijkt erop dat de schilders ons willen zeggen: het verleden is overal en altijd nadrukkelijk aanwezig - ook in Autun, waar ze nu vaak wonen en werken . Dat verleden zorgt voor tekens van een voorbije wereld, sporen die door een leven werd achtergelaten. Maar dat verleden is voor ons grotendeels of helemaal onkenbaar geworden. Is dat melancholie? Ik heb het woord even opgezocht in Van Dale en een van de vele betekenissen is “een besef van tijdelijkheid”. Schilderen Reniere & Depla dan gestolde tijdelijkheid? Opmerkelijk is de terugkeer van de menselijke figuur, van het portret, in de werken van Reniere & Depla. Soms komen portretten direct voor, soms ook indirect - via een foto in een schilderij. Ook de mens is tijdelijk. Hij/zij is kwetsbaar. En sterfelijk. Hij of zij wordt naakt geschilderd in een passage, een doorgang. Gevat in een soort lijst van een schilderij. Alsof ook die doorgang een symbool is van tijdelijkheid. Wij - de mensen - zijn passanten, niets meer. In ‘I Mille’ zien we een portret - of is het een foto - van een militair. Wie is hij? Speelde hij een rol in de geschiedenis? En wat blijft er van hem over? Vermoedelijk alleen die rode cape, die over de hoek van het portret hangt. Zo sprokkelen Reniere & Depla fragmenten van een “temps perdu”, ze verzamelen stukken van mensen. Soms lijken hun schilderijen flarden van een oplichtend geheugen. Meestal blijven de herinneringen flou. Ze schilderen een voorgoed verloren tijd, waarvan het patina ons tegemoet schittert in de doffe gloed van geel en oker. Een wereld tussen droom en nachtmerrie. Nostalgie is een verraderlijk verhaal, want het is een puzzel waarvan de meeste stukken ontbreken. Maar gelukkig is er het licht, dat weldadig mag schijnen in alle schilderijen. Het licht weerkaatst op glas en spiegels, op huid en kleding, op verguldsel en ook op verf. Telkens weer anders. Het is het licht dat leven en glans geeft aan de schilderkunst. En zorgt voor noodzakelijke - zeg maar onontbeerlijke - illusies. ‘Les Illusions nécessaires’. De magische ruimte van de schilderkunst, waaraan Reniere & Depla hun mysterieuze verleidelijke toets toevoegen.
 
 

 

 

Residu. Reniere & Depla schilderen de littekens van de tijd. Sporen van wat is geweest. Verloren voorwerpen, een afbladderend fresco. Objecten die ooit gekoesterd werden, maar nu hun verhaal nog zelden prijsgeven. Daarover laten Reniere & Depla het licht schijnen: licht dat verhult en onthult, dat geeft en neemt. Licht dat als een zuur in contouren bijt of een voorwerp met zachtheid omfloerst. Zo ontstaat een wereld tussen wankele schoonheid en diepe verwondering - onkenbaar dichtbij. Elk schilderij is een spiegel en een vitrinekast. Wezen wordt schijn en schijn wordt wezen. De illusie wordt vermenigvuldigd. Les illusions nécessaires. Eric Rinckhout.

 

RENIERE & DEPLA

image

Info

MARIE-JEANNE DE SMET

Keramische beelden in permanentie
 

MARIE-JEANNE DE SMET

image

Info

MAY OOSTVOGELS

Dellname tentoonstelling INTIMACY met 22 kunstenaars 7 tot 30 december 2018 Galerie S&H DE BUCK

Werken in permanentie

 

Biography May Oostvogels Born on the13th of December 1960, Vlimmeren (B). 1978 - 1981: studies ergotherapy, SHIPMB, Gent. 1983 - 1985: studies art therapie, De Wervel, Driebergen (NL). 1987 - 1990: studies painting, Alanus university of Art and Social Sciences, Alfter bei Bonn (D). 2004: Diplom-Malerin, Alanus University of Art and Social Sciences, Alfter by Bonn (D). 2005: Process Trainer, NALM (New Adult Learning Movement)(D). Curriculum 1993 • Exhibition, Het Muizelhuis, Hulste 1995 • Group exhibition, 5 kempense galeries, Cultureel Centrum De Warande, Turnhout • Exhibition, De Slijperij, Geel 1996 • Selection, Dirk Bouts-prijs, Leuven and group exhibition, Conservatorium, Leuven 1997 • Group exhibition, Kiezen voor Kunst, De Warande, Turnhout 1998 • Group exhibition, Galerii Miejskiej Arsenal, Poznan ( PL) 1999 • Group exhibition, Salon Taxandria, De Warande, Turnhout • Exhibition, Atrium van de Fabri-groep, Berchem • Group exhibition, St. Ulrichkirche, Rathmannsdorf ( DL ) 2000 • Exhibition, de Refuge, Antwerpen • Laureate kempense finale kiezen voor kunst. • Group exhibition, de Warande, Turnhout • Exhibition, CJK, Centrum voor Jonge Kunst, kasteel Claeys-Bouüaert, Mariakerke(Gent) • National end exhibition, Kiezen voor Kunst, de Lakenhallen, Ieper • Group exhibition, kunstgalerij De Lage Rooy, Meerle 2001 • Group exhibition, Centrum voor Gelijke Kansen, Brussel • Group exhibition, Geuzenhuis, GentGroup exhibition, galerij De Lage Rooy, Meerle • Group exhibition, CJK, kasteel Claeys-Bouüaert, Mariakerke(Gent) 2002 • Art commission, Van Hoecke NV, Claire Bataille / Paul Ibens building, Sint-Niklaas 2003 • Group exhibition, kunstgalerij De Laro • Exhibition, stadhuis van Terneuzen (NL)Exhibition, Huis Hellemans, Edegem 2004 • Group exhibition, Landgericht, Bonn (D) 2005 • Group exhibition, Beelden Biënnale, Beerse 2006 • Exhibition, De Bijl , Zoersel 2007 • Group exhibition, Hofke van Chantraine, Oud Turnhout • Group exhibition, galerij Dessers - Beeck i.s.m. Gynaika vzw, Keerbergen 2008 • Exhibition, De Brug, Antwerpen • Exhibition, Pinart, Mechelen, i.s.m. Gynaika v.z.w. 2009 • Exhibition, cc De Werft, Geel. "mater" 2010 • Group exhibition in Galery "Caviart" in Ittre. • Exhibition in the Arboretum Kalmthout. 2012 • Opening own exposition space, UNIT 2, in Wechelderzande. • 2014 • Landed, international land-art project in cooperation with Beerse (BE) together with 9 other artists. See beerse.artobe.eu kijkhut 2016 • May Oostvogels is the artist of the month February 2016 www.zebrastraat.be . • Exhibition in 'Foyer De Werft' Geel. • Exhibition in "St. Amanduskapel", Campo Santo, St. Amandsberg. 2017 • Installation January till February. in Galerie S&H De Buck, Zuidstationstraat 25, Gent, www.galeriedebuck.be • Exhibition 1.4 - 18.5.2017 Galerie Blauer Ezel, Matthiashofstrasse 2, 52064 Aken (D) • Exhibition 15.8 - 3.9.2017 In den bouw, Zomerstraat 85, 9270 Kalken (B), www.indenbouw.be 2018 • „Criatura"Ausstellung Bilder und Zeichnungen,19 May - 3 Juni 2018, im Kulturzentrum 3klang, Laufen (D) • Installation January till February. in Galerie S&H De Buck, Zuidstationstraat 25, Gent, www.galeriedebuck.be -- _____________________________

 

MAY OOSTVOGELS

image

Info

ANDREAS LYBERATOS


Deelname tentoonstelling INTIMACY 7 tot 30 december 2018 met 22 kunstenaars

In permanentie

ANDREAS LYBERATOS Born in Patras, Greece, in 1963. Lives and works in Athens. 1981-1989 National Technical University of Athens (NTUA), School of Architecture. 1990-1991 Edinburgh College of Art, Heriot-Watt University, Edinburgh, Scotland, Course in the school of Drawing and Painting. University of Edinburgh, Department of Architecture, Postgraduate research student in architectural theory and landscape architecture. 1992-1999 Athens School of Fine Arts, Department of Painting. 2000 Koninklijke Academie voor Schone Kunsten, Ghent, Belgium, Department of Mixed Media. 2001-2004 Interdepartmental Postgraduate Program, NTUA, Division of Design – Space – Culture (M.Sc). Solo Exhibitions 2011 Batagianni Gallery, Athens. 2006 Batagianni Gallery, Athens. 2000 Galerie S. & H. De Buck, Ghent, Belgium. Group Exhibitions 2013 The Paradise, Galerie S. & H. De Buck, Ghent, Belgium (part. two, catalogue). Art you fashion me ?, Guy Laroche Store, 128 Patission Ave., Athens, (curated by Ianthi Aggelioglou and Antonis Vathis). art athina 2013, platform project, participation in Hollow Airport Museum, Exercises on Democrary, a project by Nikos Charalambidis, Faliro Pavillion (TaeKwonDo), Faliron Delta, Athens. White House Biennial, participation in Exercises on Democracy, a project by Nikos Charalambidis, Open Case 303, Athens. Civilisation (genres and cases), metamatic : taf (The Art Foundation), Athens, (curated by Alexios Papazacharias). ReMap 4, The Cabinet (from Darkness to Light), Athens, (curated by Dionissis Christofilogiannis, Giorgos Tserionis, Andreas Voussouras). Biennale Thessaloniki 4, participation in The White and Red Flag Project, (curated by Nikos Charalambidis), White Tower and Telloglio Foundation of the Arts, Thessaloniki. 2012 The Paradise, Galerie S. & H. De Buck, Ghent, Belgium, ( part one, catalogue). The club of queer trades, Batagianni Gallery, Athens, (curated by Alexios Papazacharias). Visual Artists Union of Patras, Old Municipal Baths, Patras. 2011 Frankfurt Kitchen, a project by Nikos Charalambidis, Lola Nikolaou Gallery, Thessaloniki. Athens Biennale, Monodrome, participation in the project Carnival Pause by Nikos Charalambidis, Diplareios School, Theatre Square, Athens. Design your house and furniture in a way that could serve the revolution, a project by Nikos Charalambidis, Beton 7, Athens. 2010 Inside Out, Polish – Greek Artists Exhibition, Galeria Miejska bwa Bydgoszcz, Bydgozscz, Poland (curated by Yannis Kopsinis and Waclaw Kuczma, catalogue). 2009 Artists for Athens Pride, The Breeder, Athens, (curated by Andrea Gilbert). Overview, Kappatos Gallery, Athens. Inside Out, Polish – Greek Artists Exhibition, Patras International Festival 2009, Old Municipal Baths, Patras (curated by Yannis Kopsinis and Waclaw Kuczma, catalogue). Idols in a broken mirror, K – art, Athens. On the threshold of two centuries, Rethymnon Centre for Contemporary Art, Crete. Sporting sketches, St. George Lycabettus Hotel gym / spa, Athens (curated by Nikos Charalambidis, in conjunction with Black Little Curly Hair at Kappatos Gallery, Athens). 2008 (Wo + man=?)2, 6ο Human Rights Arts Festival, House of Culture, Athens (organised by Open Horizons, curated by Kostas Theonas). Metallaxis, K-art, Athens. Unbuilt, Fires under control, The Athens Byzantine and Christian Museum (organized by the Athens Byzantine and Christian Museum – Sarcha / School of ARCHitecture for All, curated by Ioanna Myrka). art. athina. 2008, international art fair, Helexpo Palace, Athens (with Batagianni Gallery, catalogue). 2007 Lillehammer Project, Lillehammer, Norway (curated by Hilde Aagaard). 2006 Open City, 4th Municipal District, Athens. The Holy Corner, Begijnhof, Ghent, Belgium. Zeugma, Artillery Building, Fortezza, Rethymnon, Crete (curated by Anna Hatziyiannaki, organised by Rethymnon Centre for Contemporary Art, catalogue). Yacht crew, Alimos harbour, jetty nο 1, Skipper club, Athens (curated by Alexandra and Christina Papageorgiou). Wo + man=?, 5ο Human Rights Arts Festival, Cheapart, Athens. Lineart, International Art Fair, Ghent (with Galerie S. & H. De Buck). Making Sense in the City, Galerie S. & H. De Buck and University of Ghent, Belgium. 2005 Shelved, The Octopus, 63, Liossion str., Athens (group show of Greek and English artists). The body, Droseriko exhibition place, Patras. International Art Book Fair, Helexpo, Thessaloniki (organised by National Book Centre). Drawings, Batagianni Gallery, Αthens. 2004 Art Now, Zina Athanassiadou Art Gallery, Thessaloniki (curated by Marina Athanassiadou, catalogue). Domestic Alien, Ileana Tounta Contemporary Art Center, Athens (curated by Kostis Velonis, catalogue). Random Monologues, Avissinias Square, Athens (curated by Alexandra Papageorgiou). The other body, 4th Human Rights Arts Festival, Eugenides Foundation, Athens (organised by Open Horizons, catalogue). Galerie S. & H. De Buck, Ghent, Belgium (group show of collaborating artists). Up Cut, Valaoritou 9a st., Athens. 2003 Sculpture you love, Lab Art Projects, Athens (curated by Marina Athanassiadou and Kostis Velonis, catalogue). Artists Initiative for Doctors Without Borders, Cultural Centre of the Municipality of Athens. 2002 Aspects of the Diverse, Centre of Arts, Barry Raisin Warehouse, Patras (curated by Group Syn, catalogue). Summer 2002, Catamaran space, Panagopoula, region of Achaia, Greece. Interfaces, European Cultural Centre of Delphi, organization Zena Razis – The Delphi Society and the National Hellenic Research Foundation, selection Andrea Gilbert, catalogue). 2001 Kiss 9 – The Golden Age, Gallery K, London (curated by Robin Dutt). Between Earth and Heaven – New Classical Movements in the Art of Today, Museum of Modern Art (P.M.M.K.), Ostend (curated by Willy Van den Busshe in collaboration with Ekaterina Andreeva, Agnes Rammant and Edward Lucie-Smith, catalogue). Gallery Editions, Kappatos Gallery, Athens. Painting studies – School of Architecture, NTUA, painting workshop, Rector’s Building, Athens. Livres d’Artistes, texts and objects, Gallery 7 Zalokosta, Athens. 2000 Graduating class ’99, “The Factory”, Athens (catalogue). Slotmanifestatie – Off the Hook, window gallery, Ghent, Belgium. Storm Centres, Poeziezomer 2000, S.M.A.K., Watou, Belgium (curated by Jan Hoet and Ann Demeester, catalogue). Calendar 2001, Ios Gallery, Athens (catalogue). Outdoor installation, Municipal Square, Sparta, Greece. 1999 One Play, One Exhibition, Kefallinias St. Theatre, Athens (curated by Elpida Karaba, catalogue). Route 49, Images of the City, Athens (catalogue). The Skopelos Foundation for the Arts, Skopelos, Greece (catalogue). Analia Dance Theatre, Athens. Art Book Fair, Corcoran Gallery, Washington DC. 1998 Owing to an ExtrajudicialSettlement, 54 Zaimi St., Athens. Urban Void 1 and 2, Actions in the Psyrri district of Athens (catalogue). Mythological Europe Revisited, International workshop, Sinalunga, Tuscany, Italy (organized by the Arnhem Institute for the Arts, Foundation Forum 2001,catalogue). Terra Patria, Polyedro, Patras (curated by Athena Schina, organized by the Topalis Foundation, catalogue). Horizons, Cultural Center of the Municipality of Athens (catalogue).

 

 

ANDREAS LYBERATOS

image

Info

PATRICK KEULEMANS


 tot 30 december 2018 Galerie S&H DE BUCK Deelname tentoonstelling INTIMACY met 22 kunstenaars

 

Patrick Keulemans (° 1958) Toen Patrick Keulemans zich in 2009 als beeldend kunstenaar profileerde had hij er al een hele carrière als grafisch vormgever op zitten. Gepokt en gemazeld in communicatiewereld, weet hij de argeloze blik van de toeschouwer op een intelligente manier te vangen en hem te verleiden met de mooie, verfijnde ‘look’ van de objecten die hij maakt. Wat meteen in het oog springt is de gevoeligheid voor materialen en de grote – hoewel nooit overdadige – zorg voor afwerking van de kunstenaar. De speelsheid en fijne humor ontlokken je vaak meteen een glimlach. Toch ontwaar je als goede kijker steeds diepere bete-kennislagen. Onder een uiterst geordende en afgewerkte buitenlaag beland je in een steeds chaotischer netwerk van vragen en existentiële twijfels. Over de frustraties van taal, over macht en onmacht, over vergankelijkheid, over menselijke zwakheid, over de noodzaak en het onvermogen van communicatie en van leven-in-relatie. Maar net als in het leven zelf verzachten de poëzie en de schoonheid van het werk de harde werkelijkheid en maken ze haar leefbaar. Enkele jaren geleden stelde een neuroloog een vorm van dyslexie vast bij Patrick Keulemans. De diagnose verklaarde niet alleen zijn moeizame strijd met (vooral) geschreven taal, ze maakte ook de weg vrij voor een stroom aan ideeën, een netwerk van associaties tussen woord en beeld, die in korte tijd leidden tot een geheel eigen, boeiend en divers beeldend universum. De alternatieve logica van de dyslecticus, de ongewone manier waarop zich in zijn hersenen associaties vormen, wist hij om te buigen tot een krachtig artistiek medium.

 

 

PATRICK KEULEMANS

image

Info

Installatie met schilderijen van Anne Vanoutryve
 juli-augustus 2021

Tentoonstelling: - Anne Vanoutryve, Christine Marchand en Jan de Zutter. 

"Le pays sage" 29 mei tot 20 juni 2022

ANNE VANOUTRYVE

image

Info

PHILIP HENDERICKX


Deelname tentoonstelling INTIMACY 7 tot 30 december 2018 met 22 kunstenaars Galerie S&H DE BUCK

 

 

Des Espaces Autres Philip Henderickx & Samantha Sweeting Deze tentoonstelling van Philip Henderickx & Samantha Sweeting is genoemd naar een lezing van de Michel Foucault, Des espaces autres. Hierin beschrijft de Franse filosoof de ‘héterotopie’ als een plaats waar de verschillende sferen uit de cultuur én gerepresenteerd én in vraag gesteld worden. In tegenstelling tot utopieën bestaan heterotopieën - zoals heilige en verboden plaatsen - ook in de werkelijkheid. De heterotopie is een andere plaats, een overgangssituatie of met de woorden van Foucault ‘un lieu de nulle part’. Als voorbeelden noemt hij het psychiatrisch hospitaal, het hotel waar de bruid op huwelijksreis ontmaagd wordt en het kerkhof maar ook de kermis, het museum en het vakantiedorp. Wie de hele wereld rondreisde en bekeek, heeft niet noodzakelijk veel gezien. Wie op zoek is naar iets anders, moet op een nieuwe manier leren kijken. Het zou een intentieverklaring kunnen zijn van kunstenaar Philip Henderickx. Niet alleen getuigen zijn schilderijen en installaties van een eigenzinnige en soms vreemde blik op de dingen, ook vormen het kijken, de uitzichten en de vertes een terugkerend thema in zijn werk. Waar Henderickx in het verleden scherpte nastreefde in zijn surrealistische portretten, tracht hij in deze reeks de essentie van het beeld te vatten in zachtere lijnen. Centraal in de tentoonstelling Les Espaces Autres staat zijn reeks doeken van gezonken schepen uit vorige eeuwen. Deze onvergankelijk gewaande vaartuigen worden als een vloot van vergane glorie gepresenteerd. Maar er lijkt iets te haperen aan hun grandeur: de schilderijen hangen niet recht. Meer zelfs, het lijkt wel alsof ze zich nauwelijks waarneembaar over imaginaire golven bewegen. De Londense kunstenares Samantha Sweeting reageert op de boten van Henderickx met nieuw werk waarin zelfmoord en verdrinking het thema vormen. Sweeting is een interdisciplinaire kunstenares die zich laat inspireren door herinneringen, mythes, vrouwelijke iconografie, sprookjes en folklore. Haar werken zijn hierdoor een samenspel van herkenning en vervreemding, maar maken steeds emoties los. Sweeting interpreteert Des Espaces Autres eerder als psychologische plaatsen waar de isolatie en de droom regeren. Aan het eind van zijn lezing haalt Foucault de boot aan als ‘l’héterotopie par excellence’. De boot is een drijvend stuk ruimte, een plaats zonder plaats die op zichzelf bestaat en afgesloten is maar tegelijkertijd overgeleverd is aan het oneindige van de zee. De boot vaart van haven naar haven, van oever naar oever, van bordeel naar bordeel, tot aan de kolonies. Het schip is sinds de zestiende eeuw voor de Westerse beschaving niet enkel het belangrijkste instrument voor economische ontwikkeling maar vooral: de grootste reserve aan verbeelding. In beschavingen zonder boten drogen de dromen op, neemt spionage de plaats in van avontuur en de politie deze van piraten. The bath tub holds on ocean. De boten zijn terug overgenomen door de zee.

 

PHILIP HENDERICKX

image

Info

Frans Westers
Amsterdam, 1951

1970-1972
Rietveld Academie
1972-1978
Rijksacademie van Beeldende Kunsten

Prijzen o.a.

Urioth-prijs voor vrije schilderkunst
Koninklijke subsidie Amsterdam, meerdere nominaties
Basisstipendia Fonds BKVB

• Tentoonstellingen o.a.

• Tentoonstelling museum Fodor

• Tentoonstelling Galerie Brinkman Amsterdam

• Tentoonstelling Mauerschau Amsterdam

• Galerie S&H de Buck, Brussel, Belgium

• Miniaturenexhibition, Henry van der Velde, Gent, Belgium

• Linaert Contempory Art fair  Gent Belgium

• Tease  Contempory Art Fair Cologne, Germany

• Tentoonstelling Exhibition Realisten Amsterdam

Galerie S&H de Buck Gent, Belgium
Werk in bezit van o.a.  TNT, ICN en KPMG

Schilderijen in stock:
Galerie S&H de Buck 
Gent, Belgium

Werkt in opdracht

 

 

Installatie : juli-augustus 2021 samen met schilderijen van Anne Van Outryve 

 


Deelname tentoonstelling INTIMACY 7 tot 30 december 2018 Galerie S& H DE BUCK

 

De schilderijen van Frans Westers gaan niet alleen over licht en schoonheid die je in zijn schilderijen verwerkt kunt zien. Ze roepen tegelijkertijd een melancholische stemming op,alsof ze teruggrijpen op een vergeten herinnering. Westers lijkt er bewust naar op zoek.'Ik hou van het moment waarop je nog niet helemaal zeker weet wat je ziet'.Hij pakt een doek waarop contouren van een villa opdoemen midden in een overwoekerde tuin.'Een schijnbaar onbelangrijk moment dat bijna onbewust, in een fractie van een seconde, op je netvlies terechtkomt. Dat soort beelden, die iedereen herkent,maar waar niemand specifiek betekenis aan hecht, die wil ik vangen. Hoe?Tja, het maken van een schilderij is een lang proces van kijken, invoelen,vertalen. Maar als je eenmaal schildert, is het een kwestie van bouwen. Verander je iets links, dan heeft dat consequenties voor rechts.' 'Wanneer het dan af is?Goede vraag. Mijn schilderijen zijn geen kant-en-klare plaatjes, je moet ze ondergaan. Eigenlijk is een schilderij een samenballing van tijd en ruimte. Als schilder leen ik de tijd uit om te kijken. Als ik een schilderij verkoop, verkoop ik eigenlijk tijd. 'Ik wil iets laten zien dat verder gaat dan de buitenwereld alleen. Bovendien, mijn werk is van nu. Delen uit tekst Atelier Frans Westers tekst Esther Darley: Eigen Huis&Interieur november 2011

 

1970-1972 Rietveld Academie 1972-1978 Rijksacademie van Beeldende Kunsten (faculteit schilderen) Urioth-prijs voor schilderkunst Rijksacademie Koninklijke subsidie Amsterdam, meerdere nominaties Stichting Fonds voor Beeldende Kunsten, Vormgeving en Bouwkunst Basisstipendia Gemeente aankopen Amsterdam Museum Fodor Art Fair Los Angeles Accrochage Gallery Brinkman, Amsterdam Deelname Art Amsterdam Mauerschau Amsterdam Gallery S&H de Buck Gent, België Gallery S&H de Buck Brussel, België Gallery S&H de Buck artist exhibition België Miniaturenexhibition, Henry van der Velde, Gent, België Linaert Contempory Art Fair België Tease Contempery Art Fair Cologne, Germany Museum Fodor, Amsterdam Kunstzaal Hengelo Art Zaanstad Werk in bezit o.a. Sociaal Economische Raad, Den Haag Instituut Collectie Nederland Collectie TNT Fries museum Leeuwarden Collectie KPMG SBK Amsterdam KNGF Kunstcentrum Zaanstad Diverse particuliere verzamelingen Current exhibition Gallery S&H de Buck Gent, België

 

 

FRANS WESTERS

image

Info

PATRICK VERLAAK

Deelname tentoonstelling INTIMACY 7 tot 30 december met 22 kunstenaars Galerie S&H DE BUCK

 
 
MATRIX Patrick Verlaak Tentoonstelling Galerie S&H De Buck opening vrijdag 21 april, 20u inleidend woord door Jeroen Laureyns van 22 april tot en met 13 mei 2017 Mijn schilderijen zijn gebaseerd op wandelingen in het centrum van Italië. Niet de concrete beschrijving, maar wel de ervaring van het wandelen en de ontmoeting met een concrete plaats bepalen mijn werk. Ik probeer mijn wandelingen, als een metafoor van mijn eigen verdwalen, een plaats te geven binnen de beslotenheid van een schilderij en neem in mijn gedachten een uitspraak mee van Albertus Magnus: "De plaats is het actieve principe dat in staat is vormen te baren." (uit: Natura Loci, 1250) Ik geloof sterk in het scheppend vermogen van een plaats, de magie van een plaats die vormen kan baren, een plaats als een baarmoeder. De Latijnse vertaling van het woord baarmoeder betekent MATRIX. De baarmoeder als een plaats waar een concept zich materialiseert in een lichaam, in een ding. Matrix betekent ook de oorsprong, het archetype van een stam van waaruit zich alle twijgen vormen. De Matrix als een metafoor van een gedachte die zich concretiseert in een schilderij. De vormloze vloeibaarheid van olie en water dat zich kristalliseert in een beeld zoals de oncontroleerbaarheid van het vloeiend magma dat zich in marmer kristalliseert. Laag op laag geschilderd, verf wordt aangebracht, weer afgeschraapt, weer opgebouwd, ... zoals de oppervlakte van de natuur wordt gevormd. Het schilderij als een momentopname van iets wat steeds aan veranderlijkheid onderhevig is, van het vormeloze naar vorm, van vorm naar het vormeloze. Patrick Verlaak

 

PATRICK VERLAAK

image

Info

SVEN VERHAEGHE

 

Tentoonstelling "Dirty Black Summer"  schilderijen 12 september tot 2 oktober 2021

samen met foto's van Hanne Lamon

Tentoonstelling 12.09 - 2.10.2021
 
DIRTY BLACK SUMMER
SVEN VERHAEGHE & HANNE LAMON

Onder de titel ‘Dirty Black Summer’ presenteren Sven Verhaeghe en Hanne Lamon beeldend werk dat sterke verwantschap toont met elkaar, ontstaan in een persoonlijke woelige periode waarin trauma, verdriet, angst en loslaten van zekerheden naar transformatie leidt. Die zoektocht bracht beide kunstenaars uiteindelijk naar het bos, daar waar het magische terug verschijnt en niet zomaar een illusie, maar een nieuwe helende werkelijkheid blijkt.

 


“DIRTY BLACK SUMMER”        SVEN VERHAEGHE


 
“ Je besliste die dag om weg te gaan.
Als een schaduw gleed je het bed uit. Maar ik kon je volgen, in de lakens, over de parketvloer, op de grote tegels in de keuken, merkte ik de kleinste kleurnuances op die verrieden waar je heen wou gaan. Ik kon nog net het schuifraam openen, hoe had je dat zonder mij gered?

Ik kon je gemakkelijk bijhouden tot aan het bos, daar werd het moeilijk om je nog te herkennen tussen de vele schakeringen die het hete licht over de grond, takken en bladeren strooide. Maar ik veranderde mezelf in een reusachtig oog dat enkel nog die kleine subtiele bewegende kruimels wist op te sporen.

Het bos werd donkerder, je schaduw ook. Je besliste die dag om weg te gaan en liet je verslinden door het donkerste van het bos. Het bos hapte je op.
Je zag het niet meer toen ik naar je zwaaide in je slaap. Je bleef gewoon slapen.

Ik ging ook slapen.

Ik ontwaakte en het bos had zich op de bodem van de zee verscholen. Mijn voeten zakten in de grond terwijl ik tastend houvast probeerde te krijgen aan de vloeibare vormen om me heen. Met mijn ogen dicht kon ik beter kijken. Ik volgde het gesuis dat aanvankelijk in de diepte lag, maar steeds nadrukkelijker ging klateren. Ik naderde. Toen ik het geruis als een tong aan mijn enkels voelde likken, stopte ik. De stroperige druppels op mijn polsen verkwikten mij enigszins en ik durfde terug  mijn ogen te openen. Als een waterval boog je over mij heen. De bomen begonnen zich te ontwortelen en dreven langzaam de hoogte in. Ik greep je stromend water vast alsof het lange golvende haarlokken waren en klom zo mee met de bomen naar boven. Daar hapte ik terug voor het eerst naar lucht.

Another night goes endlessly, like always.”

Sven Verhaeghe, augustus 2021.                          Tentoonstelling 12.09 - 2.10.2021

Under the title 'Dirty Black Summer', Sven Verhaeghe and Hanne Lamon present visual work that shows strong kinship with each other, arising in a personal turbulent period in which trauma, sadness, fear and letting go of certainties leads to transformation. That quest eventually brought both artists to the forest, where the magic reappears and turns out not just an illusion, but a new healing reality.

"You decided to leave that day.
Like a shadow, you slipped out of bed. But I could follow you, in the sheets, across the parquet floor, on the big tiles in the kitchen, I noticed the smallest shades of color that made you want to go. I could've just opened the sliding window, how would you have made it without me?
I could easily keep up with you up to the forest, where it became difficult to recognize yourself among the many shades that the hot light sprinkled over the ground, branches and leaves. But I turned myself into a giant eye that only managed to detect those little subtile moving crumbs.
The forest got darker, so did your shadow. You decided to leave that day and let yourself be devoured by the darkest of the forest. The woods took you.
You didn't see it anymore when I waved at you in your sleep. You just stayed over.
I went to sleep, too.
I awoke and the forest had been hiding at the bottom of the sea. My feet collapsed into the ground as I tried to get a grip on the liquid shapes around me. With my eyes closed, I could see better. I followed the noise that was initially in the depths, but started to clamber more and more emphatically. I was approaching. When I felt the murmur licking my ankles like a tongue, I stopped. The viscous drops on my wrists slightly refreshed me and I dared to open my eyes again. Like a waterfall, you bent over me. The trees began to uproot and slowly drifted up. I grabbed your running water like they were long wavy locks of hair and climbed right up with the trees. That's where I gasped for the first time.
Another night goes endlessly, like always.”      Sven Verhaeghe, August 2021

                              
 

GALERIE S & H DE BUCK GENT / 12.09 TOT 12.10.2021
 
DIRTY BLACK SUMMER

SVEN VERHAEGHE & HANNE LAMON


 
Onder de titel ‘Dirty Black Summer’ presenteren Sven Verhaeghe en Hanne Lamon beeldend werk dat sterke verwantschap toont met elkaar, ontstaan in een persoonlijke woelige periode waarin trauma, verdriet, angst en loslaten van zekerheden naar transformatie leidt. Die zoektocht bracht beide kunstenaars uiteindelijk naar het bos, daar waar het magische terug verschijnt en niet zomaar een illusie, maar een nieuwe helende werkelijkheid blijkt.

DE TENTOONSTELLING WORDT OP ZONDAG 12/09 OM 15U GEOPEND.
ARTGALERIE S&H DE BUCK.
Zuidstationstraat 25 9000 Gent (B).
https://www.galeriedebuck.be             

 

“Je besliste die dag om weg te gaan.
Als een schaduw gleed je het bed uit. Maar ik kon je volgen, in de lakens, over de parketvloer, op de grote tegels in de keuken, merkte ik de kleinste kleurnuances op die verrieden waar je heen wou gaan. Ik kon nog net het schuifraam openen, hoe had je dat zonder mij gered?

Ik kon je gemakkelijk bijhouden tot aan het bos, daar werd het moeilijk om je nog te herkennen tussen de vele schakeringen die het hete licht over de grond, takken en bladeren strooide. Maar ik veranderde mezelf in een reusachtig oog dat enkel nog die kleine subtiele bewegende kruimels wist op te sporen.

Het bos werd donkerder, je schaduw ook. Je besliste die dag om weg te gaan en liet je verslinden door het donkerste van het bos. Het bos hapte je op.
Je zag het niet meer toen ik naar je zwaaide in je slaap. Je bleef gewoon slapen.

Ik ging ook slapen.
Ik ontwaakte en het bos had zich op de bodem van de zee verscholen. Mijn voeten zakten in de grond terwijl ik tastend houvast probeerde te krijgen aan de vloeibare vormen om me heen. Met mijn ogen dicht kon ik beter kijken. Ik volgde het gesuis dat aanvankelijk in de diepte lag, maar steeds nadrukkelijker ging klateren. Ik naderde. Toen ik het geruis als een tong aan mijn enkels voelde likken, stopte ik. De stroperige druppels op mijn polsen verkwikten mij enigszins en ik durfde terug  mijn ogen te openen. Als een waterval boog je over mij heen. De bomen begonnen zich te ontwortelen en dreven langzaam de hoogte in. Ik greep je stromend water vast alsof het lange golvende haarlokken waren en klom zo mee met de bomen naar boven. Daar hapte ik terug voor het eerst naar lucht.

Another night goes endlessly, like always.”              Sven Verhaeghe, augustus 2021.

 

Under the title 'Dirty Black Summer', Sven Verhaeghe and Hanne Lamon present visual work that shows strong kinship with each other, arising in a personal turbulent period in which trauma, sadness, fear and letting go of certainties leads to transformation. That quest eventually brought both artists to the forest, where the magic reappears and turns out not just an illusion, but a new healing reality.

"You decided to leave that day.
Like a shadow, you slipped out of bed. But I could follow you, in the sheets, across the parquet floor, on the big tiles in the kitchen, I noticed the smallest shades of color that made you want to go. I could've just opened the sliding window, how would you have made it without me?
I could easily keep up with you up to the forest, where it became difficult to recognize yourself among the many shades that the hot light sprinkled over the ground, branches and leaves. But I turned myself into a giant eye that only managed to detect those little subtile moving crumbs.
The forest got darker, so did your shadow. You decided to leave that day and let yourself be devoured by the darkest of the forest. The woods took you.
You didn't see it anymore when I waved at you in your sleep. You just stayed over.
I went to sleep, too.
I awoke and the forest had been hiding at the bottom of the sea. My feet collapsed into the ground as I tried to get a grip on the liquid shapes around me. With my eyes closed, I could see better. I followed the noise that was initially in the depths, but started to clamber more and more emphatically. I was approaching. When I felt the murmur licking my ankles like a tongue, I stopped. The viscous drops on my wrists slightly refreshed me and I dared to open my eyes again. Like a waterfall, you bent over me. The trees began to uproot and slowly drifted up. I grabbed your running water like they were long wavy locks of hair and climbed right up with the trees. That's where I gasped for the first time.
Another night goes endlessly, like always.”      Sven Verhaeghe, August 2021
 

 

 

HANNE LAMON     WILD AT HEART
“In de schaduw van de bomen en in het licht van de beperkingen van een strenge lockdown speelt er zich iets magisch af. In de ongerepte natuur, weg van alles, buiten de grenzen van de stad komen 7 vrouwen samen. Ze zwemmen in een afgelegen vijver en genieten van elkaar in een bijna utopische setting. We krijgen een intiem moment te zien, waarin een onbevreesd en vrij gevoel schuilt, teder en fel zijn deze vrouwen wie ze zijn, ‘venussen’. Wild, puur en zonder façade. Hier kunnen ze zichzelf zijn. Hun wereld is (even) zowel wetteloos als imaginair, net buiten de infrastructuur en ideeën van deze tijd. Alsof ze in hun eigen tuin van eden vertoeven. We aanschouwen een fragiele maar zo krachtige verbondenheid. Het samenkomen van vrouwen lijkt terug te gaan naar een essentieel verlangen. Een verlangen om elkaar te dragen en gedragen te worden. Gedragen worden door elkaar, gedragen worden door het water. Het water als symbool voor de bron, de reiniging, het leven, ...  Het seriële karakter zorgt ervoor dat we dit moment bijna ritueel kunnen volgen. Van het zich ontkleden, samen het water in gaan tot het samen zijn, zonder meer.

Het opzoeken van een intiem plekje, het zich terugtrekken in de natuur speelt voor de fotografe in dit verhaal een persoonlijke rol in haar zoektocht naar rust en het luisteren naar haar innerlijke stem. In een donkere beeldtaal lichten deze 7 vrouwen op als vuur, even rebellerend als romantisch.”


Hanne Lamon, augustus 2021
In the shade of the trees and in the light of the restrictions of a strict lockdown something magical takes place. In the unspoilt nature, away from everything, outside the borders of the city, 7 women come together. They swim in a secluded pond and enjoy each other in an almost utopian setting
We get to see an intimate moment, in which there is a fearless and free feeling, tender and fierce these women are who they are, 'venuses'. Wild, pure and without a facade. Here they can be themselves. Their world is (for a moment) both lawless and imaginary, just outside the infrastructure and ideas of our time. As if they are in their own garden of eden. We behold a fragile yet so powerful connection. The gathering of women seems to go back to an essential

desire. A desire to carry each  other and to be carried. Being carried by each other, carried by the water. The water as a symbol for the source, purification, life, ...  The serial character  ensures that we can follow this moment almost ritually. From undressing, going into the water together, no more. Looking for an intimate place, retreating into nature plays a personal role for the photographer in this story in her search for peace and listening to her inner voice. In a dark visual language, these 7 women light up like fire, as rebellious as they are romantic."
Hanne Lamon  August 2021   Photography 


 


 


 

Open: d.v.z.15 t/m 18 u. tijdens de tentoonstellingen
en op afspraak  0032/09/225.10.81  Gesloten: op zon- en feestdagen,
januari - februari - juli - aug.- paas- en Krokusvakantie: Installaties enkel op afspraak. https://www.galeriedebuck.be    sdebuck@skynet.be

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Deelname tentoonstelling INTIMACY 7 tot 30 december met 22 kunstenaars Galerie S&H DE BUCK

 

 

Expo Lettre à Courbet / Artist residence SVEN VERHAEGHE LA FERME COURBET FLAGEY 23 juni tot 28 oktober 2018 Tentoonstelling van de Belgische kunstenaar Sven Verhaeghe, naast de zomertentoonstelling gewijd aan de schilder Léon Frederic in het Courbet Museum. Op de tentoonstelling zullen enkele nieuwe landschappen gepresenteerd worden. De kunstenaar zal tevens voorafgaand aan zijn tentoonstelling in situ werken tijdens zijn residentie in ‘La Ferme Courbet’, de hoeve waar Gustave Courbet opgroeide. Sven Verhaeghe: “Net als Courbet word ik geïnspireerd door de natuur en het landschap, in het bijzonder van mijn geboortegrond. Tijdens mijn residentie wil ik de verwantschap tussen Courbet en mezelf onderzoeken door zijn sporen in het landschap gegidst door lokale mensen te volgen. Deze wandelingen wordt audiovisueel vastgelegd en zullen in combinatie met een virtuele correspondentie met Courbet resulteren in een poëtisch filmessay met als titel: Lettre à Courbet. Als hoogtepunt van deze wandeling zal ik nabij ‘La ferme Courbet’ een week voor de opening op een wit gelakt houten frame, dat doet denken aan een reclamebord, een tekening maken geïnspireerd door deze wandelingen.” Deze tekening krijgt nadien zijn plaats in de tuin van het Courbet museum in Ornans. Courtesy galerie S&H De Buck, Gent. https://musee-courbet.doubs.fr
 
L'exposition "Le ventre des arbres" avec des peintures de Sven Verhaeghe est une suite de la récente exposition qui s'est tenue à la Ferme Flagey, la maison parentale de Gustave Courbet à Ornans (FR) du 23 juin au 28 octobre 2018, conjointement avec l'exposition organisée par Isolde De Buck "Le nouveau réalisme" de " Le Musée Courbet "avec l'oeuvre de Léon Fréderick (peintre belge des 19ème et 20ème siècles) Le travail de Sven Verhaeghe (né à Poperinge en 1974) est riche en peintures, dessins, mais aussi en vidéos et installations artistiques. Ses sujets les plus importants sont le paysage et la nature, avec une attention particulière pour la relation parfois troublée entre l'homme et son environnement. Sven Verhaeghe sait comment intégrer cette relation dans son travail en créant un équilibre entre explicite et anecdotique. "J'ai remarqué que beaucoup de gens ont une impression erronée et ne sont pas tentés à une forme de spiritualité, nous devons installer une boussole interne pour apprendre à nager contre les méthodes et les préjugés actuels, et c'est avec cette préoccupation que je m'occupe de l'expression plastique dans mon travail. " Dixit Sven Verhaeghe L'intention artistique de l'artiste est en partie basée sur la vision et l'influence des peintures de Gustave Courbets sur son propre travail. L'exposition Letter to Courbet est basée sur une lettre manuscrite de l'artiste, adressée virtuellement à Gustave Courbet. Son travail oscille entre abstraction et réalisme. Il semble intemporel car il ne peut pas être entièrement catalogué dans son actualité, mais son travail est également imprégné d'une étrangeté très traditionnelle. "Cher Gustave, rien n'est aussi définitif que sa propre mort, malgré toute hypothèse ou prédiction, tout est toujours différent de ce qui était prévu." Permettez-moi, cher Gustave, de vous envoyer cette lettre du futur, afin que vous puissiez le voir. Gardez dans votre pièce sombre comme s'il s'agissait d'une teigne qui se heurte à la fenêtre et lit avec attention et ponctualité. "Des arbres poussent dans ma maison, l'eau coule du sol en béton et un peu plus haut, contre le grenier, se trouve une forêt. Il y a Gustave, je suis tous les matins à la lisière de cette forêt et je vous attends." Extraits de la lettre manuscrite de Sven Verhaeghe à Gustave Courbet. “The The Belly of Trees" with paintings by SvenVerhaeghe is a follow-up to the recent exhibition that "La Ferme Flagey" the parental home of Gustave Courbet in Ornans (FR) ran from 23 June to 28 october 2018 in confluence with the exhibition curated by Isolde De Buck "Le nouveau réalisme" in "Le Musée Courbet "with works by Léon Maricha (Belgian painter 19th-20th century) The work of Sven Verhaeghe (born 1974 in Poperinge) is rich in paintings, drawings but also videos and artistic installations. His main topics are the landscape and nature, paying attention to the sometimes troubled relationship between man and his environment. Sven Verhaeghe know this relationship in its work to integrate to creêren by a balance between the explicit and the anecdotal. "I noticed that many people have a misguided impression and not allow themselves to be lured into a form of spirituality, we need to install an internal compass to learn swimming against the current methods and prejudices. It is with these concerns that I care for the plastic expression in my work. " Dixit Sven Verhaeghe The artistic intention of the artist is based in part on the vision and the influence of Gustave Courbet's paintings on his own work. The exhibition Letter to Courbet is based on a handwritten letter by the artist, virtual addressed to Gustave Courbet. His work oscillates between abstraction and realism. It seems timeless because it is not fully cataloged can be in his hedendaagsheid, but his work is also steeped in a very traditional strangeness. "Best Gustave, nothing is as final as his own death. Despite any assumption or prediction is everything always something other than expected. "Allow me, dear Gustave, to send to you this letter from the future, so you can keep in your dark room against the light as if it were a ringworm is that against the window clashes and that will read with attention and punctuality." Trees grow in my house, the water flows from the concrete floor and a bit higher against the attic is a forest. And there is Gustave, I am every morning on the edge of this forest and I'm waiting for you. " Extracts from the handwritten letter by Mary Verhaeghe to Gustave Courbet.

"The Belly of Trees" november Galerie S&H DE BUCK

 

Lettre à Verhaeghe Cher Maître, beste Sven Verhaeghe, Mooi is dat: hoe de ene brief uit de andere voortkomt. Jij schreef in april een Lettre à Courbet waarin je het woord richtte tot ons aller Gustave, en vandaag neem ik het even van hem over. Je kunt toch niet eeuwig op een antwoord blijven wachten? Iemand moet het doen, en ik doe het graag. Dat komt zo. De eindeloze zomer liep op zijn einde, en in Ornans telden we de dagen af naar de herfst. Die namiddag hadden we een wandeling gemaakt naar de grot waar de Lison ontspringt. Het water klatert er in aquamarijn, smaragd en Veronesegroen onder een vervaarlijk overhangende rotswand naar zijn bedding. Zo heeft ook Gustave Courbet de Lison gezien en geschilderd – hij neemt het mij niet kwalijk dat ik het riviertje tegen beter weten in la en niet le Lison blijf noemen: een rivier hoort toch een vrouw te zijn ? Het was een heerlijk moment. Daar op de oever, niet ver van waar Gustave ooit zijn kleine schildersezel heeft neergepoot, begrepen wij iets van het grassige groen en van de tijd die – zo leek het wel – even zijn adem inhield. Zo zou het hier nu altijd zijn. Een uur later stonden we sprakeloos naar jouw schilderijen te kijken in de ruime tentoonstellingszaal van de Ferme Courbet, de boerderij die lang geleden door Gustaves vader werd beheerd – twee uur gaans van Ornans wordt ze ook vandaag nog omgeven door velden en stallen. Een evidente plek om kunst te tonen is dat gebouw niet: de lichtinval en de indeling van de ruimte zijn er ver van ideaal. Maar je schilderijen deden wat goede kunst altijd doet: zij speelden de omgeving weg. Voor ons waren er alleen nog grote en kleine rechthoeken (en een enkel ovaal) van canvas en verf. Diepe en hoge landschappen in de kleuren van daarnet, op de oever van de Lison. Landschappen die tegelijk zoveel meer zijn dan afbeeldingen van een plek in de echte wereld of in onze verbeelding. Portretten zijn het, en onrustige stillevens. In hun verflagen is een hele wereld opgeslagen: trage tijd, herinnering, angst en opluchting, pijn en genot maar evengoed toevallige insecten, voorbijdrijvende wolken en lenige waterplanten die onder het oppervlak van de rivier wassen. Dreigend of opgelucht kijken ze ons aan, monkelend zelfs, loodzwaar en vederlicht tegelijk want licht kan ook zwaar en donker zijn, en omgekeerd. En het lijkt wel alsof Courbet zélf ons, toeschouwers, bespiedt vanuit zijn schuilhut van takken en gebladerte in het bos van Ornans. Voor jou, Sven, is schilderen ook overschilderen, verbergen, in raadsels spreken, de tijd zijn werk laten doen, nadenken en afwachten en dan ingrijpen. Zoals je camera geduldig kijkt naar een kudde koeien die bedachtzaam hun wei verlaten, de landweg oplopen, in een elegante bocht naar links sjokken en hun stal opzoeken, zo laat jij de tijd toe in je werk. In deze landschappen zonder horizon, waar de rand van het schilderij slechts een voorlopige grens is waarachter het leven gewoon doorloopt, is het ‘tussen’ heel belangrijk. Het ‘tussen’ van de tijd en van de verflagen die geduldig drogen en hun plaats zoeken, het ‘tussen’ van de wandelaar die op het onweer wacht en niet meteen weet of hij huilen moet, of lachen om de tragische situatie waarin hij zich nu bevindt. Dat had hij niet voorzien. Zo kom ik aan het einde van mijn brief, Sven. O ja, Gustave laat je groeten. Bij deze. Het ga je goed, cher Maître. Que de beaux jours!!
 
Eric Min Leuven, 12 oktober 2018 Eric Min (1959) studeerde letteren en wijsbegeerte (V.U.B.). Als biograaf, essayist en criticus bericht hij vooral over schilderkunst, fotografie en literatuur. Hij werkte voor De Morgen, Staalkaart en rekto:verso. Als curator verzorgde hij een tentoonstelling over Paul Nougé en het Belgische surrealisme. Hij publiceerde biografieën van James Ensor, Rik Wouters en Henri Evenepoel. De eeuw van Brussel. Biografie van een wereldstad (1850-1914) werd in 2014 genomineerd voor de AKO-literatuurprijs. Voorjaar 2019 verschijnt De klank van de stad, een cultuurgeschiedenis van Venetië die hij samen met Gerrit Valckenaers schreef.

 

 

SVEN VERHAEGHE

image

Info

ANNEKE LAUWAERT

Deelname tentoonstelling INTIMACY 7 tot 30 december 2018 Galerie S&H DE BUCK

Artist Biography : Anneke Lauwaert EDUCATION & TRAINING 1986 - 1991: Qualification in higher artistic education, department of Visual Arts at St-Lucas Gent. CONFERENCES & MASTERCLASSES 2016 masterclass video, Academy of Liege 2000: Selection and participation in event-competition Art/Terre 2000 in Comines-Warneton 1999: Training course on white cement organized by Galerie de Prêt d'Oeuvres d'Art in Brussels and CBR cement company Participation, during a month, in Congress at Espace Partenaire in Hamois 1995: Masterclass in heated glass (blown as well as cast) at the glass section of Mechelen Academy, directed by Miloslava Svodobova and Koen Vanderstukken 1994: Advanced training in sculpting Portuguese marble at Evora Arts Centre in Portugal Training in bronze metal at Félix Roulin's foundry in Biesmerée Training in cutting granite and limestone at MPG quarry in Denée August 1992: Participation in International Congress on Stone Sculpture organized by Michel Smolders since 1977 in Les Avins-en-Condroz EXHIBITIONS 1992: Point de Départ at Cultural Centre Pianofabriek in Brussels, organized and took part in exhibition by former students at St-Lucas Gent 1995: Selection of one sculpture at exhibition by Godecharle competition at the Académie du Midi in Brussels Participation in group exhibition by five former students of St-Lucas Gent at Campo Santo Chapel in Gent 1997: Awarded Sculpture Prize at Les Carmes competition and same exhibition in Marche-en-Famenne 1998: Solo exhibition at Les Carmes in Marche-en-Famenne 1999: Group exhibition at CBR cement company in Brussels Exhibition at Luxemburg Contemporary Arts Centre at the Grange du Faing in Jamoigne Participation in the Huitième Biennale des Artistes Namurois by Namur Cultural Centre in Namur

 

ANNEKE LAUWAERT

image

Info

CHRISTINE MARCHAND

Deelname INTIMACY tentoonstelling met 22 kunstenaars in Galerie S&H DE BUCK 7 tot 30 december 2018

Bij Christine Marchand is dit een ander verhaal. Zij vertelt hoe ze oorspronkelijk abstract begon. Maar hoe ze op een bepaald moment besefte dat tekens op zich iets te vertellen hadden. Hoe ze dan daarop naar vormen zocht. Bomen en takken vertolken in haar voorstelling van zaken een beeldtaal die op zich zou moeten kunnen spreken. Ze wil betrokken geraken, haar onderwerpen leren kennen, iets meer kunnen doen met wat ze heeft meegemaakt. Een wit tafellaken, een servies, dit alleen al straalt eenvoud, rust, soberheid, helderheid uit. Zo werd ze ooit in Rome getroffen door een boom in het Forum Romanum. Het gaat haar niet eens over de gedachte aan een getuigenis. Het gaat er om hoe dit op het eerste gezicht naïef, natuurlijk gegeven daar gewoon is. Hoe dit binnen de context van een archeologische architectuur, binnen die overbelaste historisch-culturele wereld, nog altijd gewoon kan overleven als vormschoonheid. Deze rest, die veel meer is dan een rest, dit willen vatten, dit kunnen herscheppen. Daar gaat het om. Eerder maakte ze werk met olieverf op waterbasis. Ze exploreert momenteel – onder invloed van een vriend – met grafisch werk met droge naald. Schetsen van landschappen, landwegen onderweg naar de Kwaremont. Maar evengoed kan een schilderwerk van Munch haar tot een schets verleiden. Of de ruwheid van keien in Spaanse bossen. Het gaat erom wat lijnen haar te vertellen hebben. Een lijn op zich kan soms benadrukking nodig hebben, maar moet niet noodzakelijk benadrukt worden. Dit is wat een beeld kan doen. Dit zou evengoed ooit kunnen eindigen in een nulpunt. Want, anders dan bij Christina Mignolet: de psychologie van figuratie was nooit haar ding. Geen figuraties of portretten. Wat hebben beiden gemeen? Kort en goed gezegd: de kunst van het weglaten. Joannes Késenne

 

CHRISTINE MARCHAND

image

Info

CHRISTINA MIGNOLET

 

10 oktober tot 31 oktober 2021

Fotokabinet: Ingrid De Mecheleer

Tentoonstelling "Across the borders"  Christina Mignolet-Johan Clarysse-Robine Clignett-Sven Verhaeghe 2020 -2021 Envoy Gallery New York 

 

Deelname INTIMACY Tentoonstelling 7 tot 30 december 2018 Galerie S&H DE BUCK met 22 kunstenaars

Christina Mignolet 1963, België Jan Hoet Louise Bourgeois Jeroen Brouwers Vier jaar na haar studies Atelier Grafiek aan het Provinciaal Hoger Instituut voor Kunstonderwijs in Hasselt vervolledigde Christina Mignolet haar opleiding achtereenvolgens met een specialisatiegraad tekenkunst en een specialisatie lithografie aan de Stedelijke Academie voor Schone Kunsten in Hasselt. Doorheen de jaren maakte haar werk al deel uit van verschillende groepstentoonstellingen in België en in het buitenland. Er staan ook heel wat solotentoonstellingen op haar naam. Christina Mignolet woont en werkt vandaag nog steeds in Hasselt. Zij schildert zacht en maakt gebruik van een zeer dunne, bijna onzichtbare verflaag. Op die manier legt ze de kijker zo weinig mogelijk in de weg om haar versluierde werkelijkheid te kunnen binnen treden. Haar oeuvre baadt in een zweem van blauw licht en er hangt een betoverende sfeer rond. Deze creëert ze door letterlijk haar bril af te zetten terwijl ze schildert. Haar wazige blik zorgt er dan voor dat haar werk niet te gedetailleerd, afgelijnd of uitgewerkt wordt. Bij het aanschouwen van de verstilde portretten van Christina Mignolet staan we oog in oog met de pijn, het verdriet, de eenzaamheid en de vaak ruige onschuld van haar personages. Toch hebben we als toeschouwers het raden naar wat er zich echt afspeelt in hun binnenste. Alhoewel het gelaat altijd zo onuitwisbaar met de identiteit van de persoon wordt vereenzelvigd, kan men immers evengoed dezelfde gelaatsuitdrukking gebruiken om zijn diepste gevoelens te verbergen. De geportretteerde personen lijken wel hun diepste zielenroerselen met het publiek te delen, maar toch hebben we niet het gevoel een oprechte weergave van hen te zien. Er is altijd nog één of andere subtiele betekenis aanwezig, die verborgen blijft en die suddert onder het ondoorgrondelijk masker dat de modellen dragen. De nieuwsgierigheid van de toeschouwer wordt zo geprikkeld, het lijkt of we even een glimp kunnen opvangen van de leefwereld van de schilderes zelf. Ook in de drie schilderijen hier in de Graanschuur ontrafelt Christina Mignolet trefzeker de psyche van de figuren op haar doek, maar het lijkt erop dat het de respectievelijke geportretteerde Jan Hoet, Louise Bourgeois en Jeroen Brouwers zelf zijn die beslissen wat ze ons laten zien. Inhoudelijk maakt dit de werken des te interessanter. Deze beroemdheden worden mensen van vlees en bloed, met hun eigen onzekerheid, weemoed en verlangen. We zien de resultaten van de beleving van hun menselijke bestaan, doortrokken van de onvermijdelijke condition humaine. Gebaseerd op teksten van Wouter Verbeke, Esther Wilderjans en Joannes Késenne. Redactie: Esther Wilderjans

 

CHRISTINA MIGNOLET

image

Info

BILAL BAHIR

Deelname INTIMACY tetoonstelling met werk van 22 kunstenaars 7 tot 30 december 2018

Bilal Bahir (IQ / BE) ° 1988, Bagdad Depuis 2010, Bilal Bahir, vit et travaille en Belgique près de Namur Sa recherche artistique s’intéresse à la diversité des cultures dans une vaste perspective chronologique. A l’intérieur de celle-ci, il développe une dimension à la fois biographique et politique pour aboutir à des cycles de dessins et d’esquisses à caractère onirique et poétique. Il pose la question de l'état de la guerre et de l'existence humaine à travers les nombreux changements de la société irakienne, que ce soit des changements culturels, politiques ou économiques. Les éléments picturaux expriment le profond engagement de l’artiste dans les grands questionnements de notre temps : la place de l’individu au milieu des conflits et changements qui bouleversent le monde et touchent l’homme au cœur de sa vie. La ligne rouge qui parcourt tout son travail artistique prend son origine dans le berceau de l’humanité : la Mésopotamie. C’est là que débute l’interrogation de l’artiste, une interrogation qu’il montre à travers un panorama de faits historiques et culturels marquants. A travers ses dessins, Bahir, tel un scénariste, déploie ses réflexions en à l’aide d’images d’événements vécus ou rêvés. Sur des pages de livres anciens, il s’engage à réécrire son histoire à l'instar de l’histoire de l’humanité. Dans sa pratique, Bilal Bahir utilise un large éventail de médias et de techniques, impliquant des installations, vidéos, collages, dessins, sculptures et objets. Parcours expositions d'ensemble 2018 - Ensorceler-Guérir, Musée du Carnaval et du Masque de Binche, BE 2017 -Ensorceler-Guérir, Centre Albert Marinus (Woluwé-Saint-Lambert), BE 2016 - Magic and Power, Marta Herford Museum, Herford, GE - Up in the Air, Artefact Festival, STUK, Leuven, BE - Espèces d'espaces, abattoirs de Bomel, Namur avec Lieux-communs, BE 2015 - Heaven and Hell. From magic carpets to drones, Fondation Boghossian,villa Empain, Bruxelles, BE - Quinze au cube, Galerie Détour, Jambes, BE - Exposition à l'université de Mimar Sinan, Istanbul,TR - OFF Course, foire d'art contemporain, Bruxelles, BE - Art Up foire d'art contemporain, Lille, FR 2014 - St art, Art fair, Strasbourg, FR - Installation à Intersections, Bister, Namur, BE - Installation à Ithaka 22, Leuven, BE - État de la Question, Maison de la Culture, Namur, BE - Truc Troc Art, Palais des Beaux-Arts, Brussels, BE 2013 - Biennale d'art contemporain, Wanze, BE 2010 - Art of Conflict, Identity in War, galerie Tarnish and Gold Minneapolis, US Solo 2016 - OFF Course, foire d'art contemporain, Bruxelles, BE 2009 - Voices, Kurdistan, IQ Autres 2012 First prize Lambert Lecrenier, Huy, BE 2017 Collection Banque Nationale de Belgique Études Diplômé en 2008 à 'The Institute of Fine Arts', Bagdad, spécialisation sculpture 2008-2010 études à l'université des Beaux-Arts de Bagdad, sculpture Memory Station

 

BILAL BAHIR

image

Info

 

HERVE MARTIJN

Tentoonstelling 16 mei tot 20 juni 2021

"STILTE kan pijn doen." Hervé Martijn


16 RECENTE DOEKEN bij Galerie De Buck
van 16 mei tot 20 juni 2021.

STILTE is meer dan de afwezigheid van geluid...
Vroeger” hoorden we vaak zeggen: “Rust, stilte en afzondering kunnen de mens helpen om zijn gedachten te ordenen“
maar staspgewijs hoor je nu verhalen over bedreigende stilte, over verveling, eenzaamheid en angst…
STILTE kan dus ook pijn doen...

 

Fotokabinet : Roger Laute "Negenlevens+"

 
Deelname INTIMACY met 22 kunstenaars Galerie S&H DE BUCK  7 tot 30 december 2018
 
2015 Artfair Realisme. ism. Galerie Paul Wilms. Cruise Terminal. Amsterdam ‘The Male Figure’. ism. Galerie Paul Wilms . Maison de maitre . Brussels "De mythe in mij" Groepstentoonstelling . (ism galerie de Buck) Durmetuin Tielrode "ARTURE" De Pastorie Ressegem met Matthieu Ronsse, Vadim Vosters, Peter Weidenbaum, Lieven Decabooter, Caroline Coolen, en Nico Vaerewyck. Curator Sven Vanderstichelen. 2014 Realism Artfair Passenger Terminal Amsterdam Introspection . Solopresentatie Galerie Paul Wilms Venlo “La solitude dans la jouissance” Groepsexpo. S & H De Buck Gent Portraits and faces : Groepstentoonstelling Galerie Dessers Leuven Facultyclub ism Navelstrengbloedbank K.U.Leuven Over klein geluk en tijden van overvloed. Kunstenfestival Watou Do not compare. Groepsexpo. Art Gallery L.Lefevere Knokke Art The Hague . Met galerie Paul Wilms . Artfair DenHaag. The art of living . Groepsexpo. Galerie Dessers . Leuven. 2013 Art at the warehouse Rotterdam Opening nieuw pand : Galerie Paul Wilms .Groepstentoonstelling. Venlo KunstRAI Amsterdam Art The Hague Den Haag Birds born in a cage think flying is an illness. Galerie Dessers Leuven 2012 Galerie Rasson Art Tournai The soul of a tree . Groepsexpo. Galerie Dessers Leuven Kunstbeurs tvv Navelstrengbloedbank K.U.Leuven Artfair Solopresentatie B-ART Gent Artfair REALISME Amsterdam 2011 Galerie ART SINGEL 100 Amsterdam : Portraits of vulnerability Galerie Dessers: Mutatis Mutandis Leuven link to youtube Galerie Claudine Legrand Paris Galerie Dessers Hasselt : Poêmes a voir. groepsexpo 2010 Galerie Raison d'Art Lille, Oeuvres récentes Galerie Ludwig Lefevere Knokke , Intimistische portretten Kunstbeurs tvv Navelstrengbloedbank K.U.Leuven Groepsexpo Galerie Claudine Legrand Paris 2009 ART SINGEL 100 Amsterdam Galerie Ludwig Lefevere Knokke Open artfair Utrecht 2008 Galerie Anderwereld Groningen Galerie Claudine Legrand, Pictorial narcism, Paris Foire Art-Lille, Le Grand Palais, Lille. Open Artfair, Utrecht Twee vlaggen één code. Hannemamuseum Harlingen 2007 Galerie Ludwig Lefevere "Ego en alterego" , Knokke Galerie Dessers, Leuven(with Hans Sieverding) Art-Madrid Artfair, Galerie Anderwereld 2006 Gal Claudine Legrand,"Vide médian", Paris Galerie Post+Garcia, Maastricht Artfair, Innsbruck Art gallery Colline-Verte, Borgloon Galerie De Verbeelding,Groepexpo "Engelen", Breda Anderwereld/Katuin, Groepsexpo, Groningen 2005 Galerie De Verbeelding Baarle-Nassau Artgallery Ludwig Lefevere, Knokke-Zoute 2004 Galerie De Verbeelding, Baarle-Nassau Artgallery Ludwig Lefevere, Knokke-Zoute Holland Artfair Den Haag Art-Laren Laren ST-ART-foire, Strasbourg Galerie de Greef & de Greef, Wassenaar 2003 Holland-art-fair Den Haag N ST-ART-foire Strasbourg F Art gallery Ludwig Lefevere Knokke B 2002 Holland-art-fair Den Haag N ST-ART-foire Strasbourg F RAI-kunstbeurs Amsterdam N 2001 ST-ART-Foire Strasbourg F Galerie Grusenmeyer Sint-Martens-Latem B RAI-kunstbeurs Amsterdam N Galerie Brûlée Strasbourg F 2000 ST-Art-Foire Strasbourg F Tableau de la Troupe , Galerie de Greef & de Greef Wassenaar N Art sur papier Galerie Brûléé Strasbourg F RAI-kunstbeurs Amsterdam N Education: Academie Voor Schone Kunsten Gent: Monumentale Kunsten Centrale examencommissie: Kunstgeschiedenis.
 
 
2014 Realism Artfair Passenger Terminal Amsterdam Introspection . Solopresentatie Galerie Paul Wilms Venlo “La solitude dans la jouissance” Groepsexpo. S & H De Buck Gent Facultyclub ism Navelstrengbloedbank K.U.Leuven Over klein geluk en tijden van overvloed. Kunstenfestival Watou Art The Hague . Met galerie Paul Wilms . Artfair DenHaag.
 
Deze schilder is niet aan zijn proefstuk toe. Zijn schilderstijl heeft doorheen de laatste decennia een hele ontwikkeling doorgemaakt. In de jaren negentig werkte hij graag op houten panelen met plakken, schuren, frotteren, kerven, wegsnijden. Het was een gevecht met de materie, met als resultaat een verweerde textuur vol fresco-allures. Niettemin staat de menselijke figuur centraal. In 2008 lees ik dan in een tentoonstellingsbrochure: “Ik zou mijn techniek omschrijven als een soort organische schilderkunst. (…) Daarbij wordt het doek soms plat gelegd, gekanteld in diverse richtingen, beneveld, afgespoeld, enz... “ Achter een regen van afdruipende verf duiken schimmige figuraties op. Zijn oeuvre is doorheen dit schilderkunstig experimenteren én doorheen een dialoog met het statuut van de schilderkunst als discipline, uitgemond in een idiomatisch palet. Want er waait een even koppig als consequent motief doorheen dit picturale oeuvre. Ik zou het durven noemen: een schilder en zijn model. Maar het model valt hier niet noodzakelijk te verstaan als een levend persoon van vlees en bloed dat voor hem in het atelier poseert. Hoewel hij vaak vertrekt van zelfgenomen foto's , vertaalt hij dit beeldmateriaal plastisch naar een poëtische verstilling toe. Zijn penseel zoekt naar een representatie van de intimiteit die schuilgaat achter (voornamelijk) vrouwelijke sensualiteit. Dit levert een bijzonder vocabularium van diepe emoties op: kwetsbaarheid,tristesse,weemoed,beklemming, onrust, passie. Het is een verkenning van de feminiene binnenwereld, vandaar de treffende titel Introspection' van zijn huidige expositie. In het werk 'Little bird born in a cage thought flying was an illness (een variatie op een quote van de filmregisseur Alejandro Jodorowsky) heeft de toeschouwer het raden naar wat de vrouwenfiguur werd aangedaan of wat ze zichzelf aandeed: het half ontklede, frêle, breekbare, voorovergebogen lijf van een jong meisje vertoont een snijwonde. Met de rug afgekeerd, verdwijnt ze in een ijle leegte. De onafgewerkte, transparante strook onderaan lijkt zich als een rookgordijn naar boven te bewegen. Dit versterkt het enigmatische aura. Moet immers kunst niet voor alles het raadsel vergroten? Joannes Késenne. febr 2014

 

HERVE MARTIJN

image

Info

 

Robine Clignett * 1948, Den Haag Opleiding: Rietveld Academie, Amsterdam Koninklijke Academie van Beeldende kunsten, Den Haag. Sinds 1988 docent koninklijke Academie van Beeldende kunsten, Den Haag. 2004-2005 docent Faculteit der Kunsten, Leiden. Solo tentoonstellingen: sinds 1990 (een keuze) 2006 - Galerie Maurits van de Laar, Den Haag 2003 - Galerie S. & H. De Buck, Gent 2003 - Galerie Maurits van de Laar, Den Haag 2002 - Galerie Esther Hufschmid, Zürich 2002 - Galerie Maurits van de Laar, Den Haag 2000 - Teekengenootschap Pictura, Dordrecht 1999 - Galerie Maurits van de Laar, Den Haag 1999 - Galerie S. & H. De Buck, Gent 1998 - Galerie Esther Hufschmid, Zürich 1996 - Galerie S. & H. De Buck, Gent 1996 - Galerie Maurits van de Laar, Den Haag 1995 - Stichting Collage, Kortenhoef 1993 - Galerie S. & H. De Buck, Gent 1992 - Galerie Carzaniga & Ueker, Basel 1991 - Galerie Maurits van de Laar, Den Haag Groepstentoonstellingen: sinds 1990 (een keuze) 2005- “Voorbij de grens”, De markten, Brussel 2004-”Voorbij de grens”, Cultureel centrum, Hasselt 2004 -"Stand van zaken", Stroom, Den Haag 2004 -"Eclips", Bornem, 2004 -"30-Jahre Galerie Esther Hufschmid", Zürich 2004 -"Voorbij de grens", Museum van Deinze en de Leiestreek 2003 -"Voorbij de grens", de Brakke Grond, Amsterdam 2001 -"Jubileumtentoonstelling 10 jaar Galerie Maurits van de Laar" 2001 -"Zomeropstelling" Galerie Maurits van de Laar, Den Haag 2000 -"Melancholia" Galerie S. & H. De Buck, Gent 2000 -"Inkeer" Stichting Collage, Kortenhoef 2000 -"Hommage an Peter Kneubühler", Kunsthaus Grenchen, Grenchen 2000 - Laboratorium E.V., Praterinsel, München 1999 - Try out, Stroom HCBK, Den Haag 1998 - Bibliothèque universitaire Moretus Plantin, Namur 1997 -"Nooit zag ik Awater zo van dichtbij", Stichting Collage, Kortenhoef 1997 -"De tuin, het atelier", Hortus Botanicus, Leiden 1997 -"Tekeningen", Galerie Maurits van de Laar, Den Haag 1995 - Galerie Maurits van de Laar, Den Haag 1994 - Stichting Collage, Kortenhoef 1994 -"Équipe", Galerie Maurits van de Laar, Den Haag 1992 -"Tekeningen", Galerie Maurits van de Laar, Den Haag 1991 - 7 docenten van de KABK, Art Propos, Den Haag

 

ROBINE CLIGNETT

image

Info

INSTALLATIE MET BEELDHOUWWERK VAN KATRIN DEKONINCK  (alleen op afspraak januari-februari 2019)

Katrin Dekoninck, Een introspectieve queeste naar troost De mens is altijd op zoek, niet in het minst naar zichzelf. Aan de basis van deze nomadische geest ligt een existentiële onrust, soms zelfs angst, die wellicht voortkomt uit ons zelfbewustzijn en de manier waarop we ons eigen bestaan positioneren ten opzichte van datgene wat ons omgeeft. Introspectie is de uitgelezen manier om progressie te boeken tijdens deze zoektocht, maar de paden die leiden naar ons eigen innerlijk zijn dikwijls moeilijk bewandelbaar. Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat we ons hierbij graag behelpen; door naar anderen te kijken bijvoorbeeld. In de ander herkennen we onszelf en vinden we bouwstenen waarmee we onze eigen identiteit kunnen aanvullen, staven en verstevigen. We kopiëren andermans gedrag, beoordelen en analyseren hen, op zoek naar gelijkenissen en verschillen om onszelf aan te meten. Het is een essentiële evenwichtsoefening in de zoektocht naar onszelf. De Ander is onze spiegel. Deze reflecties sijpelen mijn gedachten binnen bij het zien van de sculpturen van Katrin Dekoninck. Het spiegelbeeld of zichzelf spiegelen aan de innerlijke ik als motief doorwaadt immers haar werk. De spiegel kan hierbij al dan niet letterlijk aanwezig zijn, maar fungeert altijd als metafoor voor die, zo menselijke, introspectieve zoektocht. In haar recent werk dat werd gekozen als campagnebeeld voor het Kunstenfestival Watou 2018 treedt die idee overduidelijk op de voorgrond. Twee quasi identieke meisjes, het hoofd steunend op een kussen, staan alsof ze rechtstaand zouden slapen, met het aangezicht naar elkaar gericht, beiden aan weerszijden van een steunbalk. Mentaal vermoeid, uitgeput en ondanks hun jeugdigheid al zo getekend door een gevoel van Weltschmerz, staan ze er verslagen bij. Door hun gelijkenis en positie lijken ze elk het asymmetrisch ‘spiegelbeeld’ van de ander. De gespiegelde wordt gescheiden van de geïncarneerde reflectie en representeert als het ware een ontdubbeling van één persoon en zijn psyche. Er treedt zowaar een dissociatie op van lichaam en ziel, waarbij de laatste zich buiten zijn vleselijke huls begeeft en optreedt als mede- of tegenspeler. Toch is er nog een cruciaal verschil tussen beide figuren: terwijl het ene meisje tuurt door één oog, op zoek naar een hoopvol signaal in de andere figuur, heeft deze laatste de oogleden dicht op elkaar geklemd. Dat maakt haar onbereikbaar voor de ander. Dekoninck thematiseert hiermee niet enkel de afwezige communicatie tussen twee individuen, maar wendt dit beeld tevens aan als metafoor voor het onvermogen van het Zelf om contact te maken met het innerlijk. Het is de weerspiegelde met gesloten ogen – omdat deze de ogen niet wil of kan openen – die het communicatiekanaal, het portaal tussen de ratio en de ziel, afsluit. Een weifelend verlangen om getroost te worden verstrengelt zich met de ontroostbaarheid in het moment van een onbeantwoorde blik. Deze insteek onderstreept de recurrente thematiek van eenzaamheid in de werken van de kunstenaar en voorziet het beeld van een zekere tragiek die in contrast staat met de algemene sereniteit die Dekonincks beelden uitstralen. De harmonieuze en complementaire relatie tussen deze tegenstrijdige emoties, tussen beeldtaal en inhoud, vormen mede de sterkte van de sculptuur. Katrin Dekoninck beeldt de wanhoop af die ons overvalt wanneer we alle contact met onszelf en de buitenwereld verliezen; wanneer we overgeleverd zijn aan de willekeur van het bestaan, zonder innerlijke stem die ons leidt. Wou

 

KATRIN DEKONINCK

image

Info

FOTOKABINET: Foto's uit de reeks "La petite mort" en "US" van Tom Lagast

16 september tot 26 oktober 2018

 

TOM LAGAST

image

Info

TENTOONSTELLING MAART 2019

WLADIMIR MOSZOWSKI
De artistieke zoektocht van Wladimir Moszowski heeft een sterk autobiografisch karakter. In België geboren als zoon van geëmigreerde Oekraïnse ouders, ervaart Moszowski de paradox Belg te zijn met een Oekraïnse naam. Deze identiteitscrisis leidt tot de ervaring van een cultureel conflict; het onverzoenbare van twee uitersten. De kunst wordt zijn persoonlijk ritueel om deze persoonlijke en culturele dualiteit te overbruggen. De eeuwenoude wijsheid van de alchemie vormt daarbij zijn artistieke leidraad. Moszowski's zoektocht naar zijn identiteit en zijn plaats als mens en kunstenaar neemt de gedaante aan van een complex totaalkunstwerk, een persoonlijke mythologie. Alchemistische begrippen als separatio en coniunctio (scheiden en samenvoegen van de elementen om een ultieme eenheid te bereiken) worden door Moszowski conceptueel en beeldend vertaald in teksten, tekeningen, schilderijen en ruimtelijke installaties. (Johan Pas - 2005)
The work has a strong autobiographical character. Born in Belgium as the son of Ukrainian parents, he experiences the paradox of being Belgian with an Ukrainian name. This identity crisis leads to the experience of a cultural conflict, the equivalent of two irreconcilable extremes. The art is a personal ritual to bridge personal and cultural duality. The ancient wisdom of the alchemy forms thereby its artistic guiding principle. Moszowski's search for its identity and his place as human being and artist adopts conformation of a complex ‘Gesamtkunst’ project, a personal mythology. Alchemical terms such as ‘separatio’ and ‘coniunctio’ (to separate and to join the elements to reach an ultimate entity) are translated by the artist, conceptually and expressive in texts, drawings, paintings and spatial installations.(Johan Pas-2005)
 
Hoewel de schilderijen van Wladimir Moszowski in essentie fantasieruimten zijn, verwerkt hij er topografische en autobiografische herinneringen in. Het lijken picturale kamertheaters waarin het handelingsverloop van gebeurtenissen zich concentreert tot een moment. Verder wordt er zelden een specifieke tijdsaanduiding prijs gegeven en schijnt de tijd geen vat te hebben op het geheel. Toch fungeert het jaar 1986 als een verborgen betekenisgever en eens uit de coulissen opgedolven voorziet dit jaar deze schilderijencyclus van zijn gelaagde inhoud. Uit welke gietvorm kom ik voort en hoe heeft deze mijn identiteit gekneed? In welke mate ben ik onderdeel van een traditie die verder reikt dan het eigen bestaan? Hoe komt het dat ik denk zoals ik denk? Dit zijn vragen die het beginsel vormen van het oeuvre dat de kunstenaar tot hiertoe ontwikkelde, in het verleden vaak onder de vorm van installaties, recentelijk hoofdzakelijk gearticuleerd in de schilderkunst. De enscenering van het bos vormt het decor dat gestalte geeft aan zijn denkwereld en is tegelijk het podium van zijn imaginaire identiteit. De wortels hiervan graven zich tot zijn land van oorsprong: Oekraïne. De Grieken omschreven het in de oudheid als 'Kolchis', waar Jason en de Argonauten op zoek gingen naar het gulden vlies dat in een heilig bos aan een boom zou hangen. Een topos met een voedzame bodem voor de mythologie, Zonder twijfel mag men gewag maken van een erotische ondertoon in zijn oeuvre. Niet alleen in de gedaante van jonge vrouwen die de seksuele volwassenheid bereikt hebben, maar tevens in de verwijzing naar Marcel Duchamp. Hij vertolkt niet langer de rol van een louter conceptuele persoonlijkheid, ontheven aan de materialiteit van het vlees, maar wordt direct geconfronteerd met de ongemaskerde lichamelijkheid. Wat ze gemeen hebben is het flirten met dubbelzinnigheid, het woordspel en het ‘voileren’ van de realiteit om deze vervolgens als een rebus aan te bieden. Zijn schilderijen schommelen dan ook tussen realiteit en fictie. Daarom beschrijft de kunstenaar ze als pseudo-allegorieën, of het engelachtige wezens zijn of geisha's, steeds is er een verstoring ingebouwd die duidelijk maakt dat het gaat over onmogelijkheden. Wat niet wegneemt dat men er zin en betekenis uit kan ontlenen, het zijn dan ook mogelijke oriëntaties in het labyrint van de menselijke geest. Delen uit tekst van Stef Van Bellingen 2006
 
Sommige beelden zijn gemakkelijk de-codeerbaar, andere blijven heerlijk mysterieus.
 
Traditie, invloed, evolutie, mentaliteit. Kunstwerk, oeuvre. Oorsprong
 
 


Foto's :"copyright Moszowski “

 

WLADIMIR MOSZOWSKI

image

Info

MARC MAET

 

Tentoonstelling :"OUI-NON"Marc Maet Tekeningen, aquarellen en collages 11 maart tot 8 april 2018

Opening door Michael Meert op 11 maart 15 u

Fotokabinet: tijdens de tentoonstelling voorstelling van de uitgave "Mont Cenis" van Willy Vynck

 

 

 

 

MARC MAET

image

Info

Hans Defer

In permanentie

Hans Defer (1968) woont en werkt in Oostende. Van jongs af koesterde hij de ambitie om kunstenaar te worden maar stopte met alle artistieke activiteit in 1990.

Het onvermogen om te communiceren met zijn diep autistische zoon dat als een rode draad door zijn werk loopt was de aanleiding om vanaf 2009 opnieuw kunst te maken.


De toenemende ruis in zijn werken symboliseert het wegvallen van communicatielijnen. Zonder communicatie zijn we op onszelf aangewezen om een model te creëren van de wereld om ons heen.

In zijn atelier creëert hij een continuüm van tekeningen, schilderijen, foto's en video's die een neerslag vormen van zijn obsessies. De visuele taal die hij gebruikt bevat elementen uit film noir en crime scene fotografie. Zijn fascinatie voor misdaad- en crime scene fotografie resulteerde bijvoorbeeld in 'Amnesia', een installatie over de Bende van Nijvel.

Net zoals in een crime scene ontbreken er in de autistische waarneming cruciale elementen die nodig zijn om een betrouwbaar beeld van de werkelijkheid te percipiëren.

'Zijn werken zijn herkenbaar door de blauwgrijze kleuren en vervaagde vormen en silhouetten. De toeschouwer kan zijn blik niet scherpstellen, het beeld is troebel gemaakt en biedt geen heldere uitweg' (catalogustekst Watou19).


Zijn werken dragen geen titel maar in plaats daarvan een catalogusnummer van een systeem dat hij voor zichzelf ontwikkeld heeft . Op die manier wordt geen enkele interpretatie opgedrongen aan de toeschouwer die zo de ruimte krijgt om zelf een verhaal rond het werk te construeren.


–––


Hans Defer (1968) lives and works in Ostend, Belgium. From an early age he had the ambition to be an artist but abandoned art in 1990. He produced nothing until 2009.

The inability to communicate with his deeply autistic son left him with many questions. Questions that he felt could only be adressed through art. So he took up where he left in 1990.The increasing noise in his work symbolises the loss of communication. Without communication we fall back on ourselves to make sense of the world around us. In his small stu

dio he creates a continuum of works: drawings, paintings, photographs and videos that reflect his main obsessions. In his visual language he uses elements from film noir and crime scene photography. In a crime scene, as in the autistic perception, crucial elements that are needed to construct a reliable image of reality are missing. His works are recognizable by the blue gray colours and faded forms and silhouettes

The viewer can't focus his gaze on the image. It is blurred and doesn't offer a way out.

His works include 'Earth is the only alien planet':(a video installation), 'A history of infamy': (a series of photographs about crime, autism and the instability of the past), 'Amnesia': (a spacial installation about the Gang of Nivelles, Belgium's most famous cold case), 'A house is not a home' (on view at Watou Kunstenfestival 2019) and 'Memories of the space age' (about the consequences of memory,entropy, love and napalm and the dreams of dead astronauts.)

His works don't carry a title but instead have a catalogue number, so no interpretation is imposed upon the viewer.

 

HANS DEFER

image

Info

W.VYNCK

14 maart tot 17 april 

Nieuwe uitgave  met tekst van Eric Min (schrijver)

 

 

8 tot 10 november Deelname Fotofever Paris 2019 Carrousel du Louvre met foto’s van W.Vynck en Peter Bracke


Les photos de W.V.YNCK évoquent l’intimité non seulement entre les êtres humains mais aussi entre les objets.

Il nous montre des observations réalistes et suggestives en même temps. Les fleurs ont la même sensualité que les corps humains.

Les portraits sont aussi ambiguës et imperméables que des autoportraits.
 

 

De foto’s van Willy Vynck gaan over intimiteit, niet alleen tussen mensen maar ook met dingen. Nooit heb ik me dichter gevoeld bij een eierdoosje, een urinoir, een overvolle vuilnisbak, een verweerde deurdorpel, bij fauteuils en kussens die nog iets verraden over de man of vrouw die erin zat, bij een vrouw die hoewel onbekend toch vertrouwd is, die hoewel veraf toch tastbaar is. De beelden komen van buitenuit, de gedachten van binnenuit. Willy Vynck biedt ons nuchtere observaties vol suggestie. Planten even sensueel als lichamen. Portretten net zo ambigu en ondoorgrondelijk als zelfportretten. Spiegeling even onvermijdelijk als schaduw. Zijn details en uitsneden zijn dubbelzinniger dan de context waaruit ze geknipt werden. Zijn anekdotiek is tegelijkertijd een prachtige abstractie. Met alle schakeringen tussen wit en zwart weet Willy Vynck, een sluitertijd lang, de eenzaamheid van dingen en mensen op te heffen. Zijn foto’s wekken in mij het verlangen om hetzelfde te doen.
Herman Leenders

 

Tentoonstelling "DAGELIJKS BROOD" W.VYNCK 26 mei tot 24 juni 2017

Deelname: Eerste Gentse Soiree 9 juni 18 u tot 22 u

Welkom op de opening die wordt ingeleid door Hans Theys vrijdag 26 mei 20 u
 
 
Enkele teksten van W.Vynck worden op de opening uitgedeeld uitgegeven door Os Bovis.
Er is een kostbare uitgave"Sollicitatie" op tien genummerde exemplaren, handgemaakt met één illustratie uitgave Os Bovis te koop.

 

Pakkende publicatie van W. Vynck Onlangs publiceerde schrijver en fotograaf W. Vynck (1944) een prachtige, tweedelige bundeling van teksten en foto’s. Ik ontmoette Vynck voor het eerst in 2007, toen ik hem uitnodigde deel te nemen aan de elf maanden durende, groeiende tentoonstelling ‘The Moss Gathering Tumbleweed Experience’. Meteen raadde ik hem aan een boek uit te geven met zijn prachtige teksten, gesteld in de spitse, uitgebeende taal van Nescio, en zijn toen vaak opzettelijk grof gemaakte zwart-witte registraties van het oude ballet van de eenzaamheid en de troost die voor sommige mensen uitgaat van in het licht oplossende alledaagse voorwerpen. Toen ik zestien was en op school ‘L’étranger’ las, waarin de held de indruk heeft van de wereld gescheiden te zijn door een dikke laag glas, kon ik niet vermoeden twee jaar later voor altijd te willen versmelten met de lerares Frans die mij zo vroeg had laten kennismaken met dit ongenadige relaas over de soms verstikkende onbereikbaarheid van de meest gewone dingen. Beide ervarigen vind ik terug in de foto’s van Vynck: het gevoel voor altijd afgesloten te zijn van de wereld én het vermoedelijk daaruit gegroeide verlangen voor altijd met haar samen te vallen. De publicatie heeft een wonderlijke vorm. Als eeuwige dwarsligger heeft Vynck er nooit mee ingestemd zijn werk samen te brengen in een boek. Uiteindelijk vond hij de merkwaardige, onverwachte vorm van het ‘magazine’: geen clichématig vormgegeven populaire publicatie, maar een soepele bundeling van glad papier, als een leeggelopen tijdschrift, waarbij op elke pagina een naakte foto is afgebeeld, zonder bijschriften of paginanummering. Het resultaat is verbijsterend fris, pretentieloos, en vol van aangename zwaarte. Een lichtvoetige zwaarte dus, genereus en kwetsbaar. Een geschenk. Hans Theys 2017

8 tot 10 november Deelname Fotofever Paris 2019 Carrousel du Louvre met foto’s van W.Vynck en Peter Bracke

 

WILLY VYNCK

image

Info

IN PERMANENTIE:


Maureen Bachaus’ work consists primarily of assemblages, with the basis is often formed by photography and/or lines of text. These assemblies are actually portraits of people, in which their feelings and thoughts have been a focal point. A (often enlarged) photoprint acts as a background, with assembled elements which suggest a portion of the underlying story. These elements are sometimes objects with traces of human use, drawings, or lines of texts that are in fact fragments of the peoples thoughts that reveal the essence of the mind at the time that the portrait was made.
A frequently used material is rope, sometimes pierced rawly through the image. This rope, sometimes in a knot, sometimes with hanging parts, symbolizes the limitation or even captivity but also the freedom experienced by certain thoughts and feelings.
Another essential aspect of Maureen Bachaus’ work is the human psyche, the freedom of expression, the human identity. Intense conversations with people become increasingly important as an input for her work, and have led to the ‘Identification project’ on which Bachaus currently works. Core questions of the ‘ Identification project’ are: who are you, and how did you become the person that you are? Is your identity your own free choice or is this determined by your genes, your country, your religion, your family, or your government? The identification project consists of photo-assemblages, installations and an ongoing art-video project.

C.V. / Résumé

Short biography
Education: Academy of Fine Arts Maastricht, Netherlands
Conceptual Post-graduate Academy ‘Hallo’, Amsterdam, Netherlands
Maureen Bachaus is represented in the Netherlands by Gallery Wansink and by Gallery Eduard Planting, in Switzerland by Gallery Daniel Tanner and in Belgium by Gallery S&H De Buck.
More info: http://www.galeriewansink.com www.e,duardplanting.com, http://www.galeriedanieltanner.ch
, http://www.galeriedebuck.be

.


Current and future exhibitions and presentations
Galerie S&H De Buck, Gent (Belgium), solo exhibition ‘Secret Properties’ with new work and video-art,
7 june- 30 june 2013 (with catalog).
Lieux Communs/Galerie Short Cuts, plateforme d’art contemporain, Namur (Belgium),
solo-exhibition ‘Tell me who I am’, with new work and video-art,16 june-10 aug 2013.
Presentation in each issue of the literary and cultural Amsterdam-based quarterly magazine DGVN.

Recent exhibitions exhibitions and presentations (a selection)
Galerie S&H De Buck (Belgium), group exhibition 2 ‘Het paradijs-Le paradis-The paradise’, 2013
Museum Elburg (NL), group exhibition ‘’in conversation’ - 17 nov 2012 till 16 march 2013
Varg e Vi, Center for contemporary art, Gjilan (Kosovo), solo exhibition, march/april 2013
Art at the Warehouse Rotterdam (NL) via Eduard Planting Gallery - 5 till 10 februari 2013
Galerie S&H De Buck (Belgium), group exhibition 1 ‘Het paradijs-Le paradis-The paradise’, 2012.
Galerie Wansink (NL), group exhibition ‘Not for your eyes only’ - nov/dec 2012
Galerie Daniel Tanner Zürich (Swiss), group exhibition ‘A little bit nasty’ - dec 2012
Art Gent Art Fair (Belgium) - via Galerie S&H De Buck, 30 nov - 4 dec 2012
UNIT24 Gallery Londen (UK), group exhibition ‘Passion for Freedom’, 3 nov till 9 nov 2012
Chelsea Art Tower, 21th floor Gallery, New York (USA)- performance ‘Tell me’ - sept 2012
Galerie S&H De Buck (Belgium), group exhibition - summer 2012
De God van Nederland (literary and cultural quarterly) - a commissioned multiple
Rabobank - Series of commissioned works, from January 2012, included into the art collection
of Rabobank Roermond-Echt (NL).
Galerie Smarius (NL) - group exhibition - 6 may till 24 june 2012
Amsterdam Book night - presentation via magazine ‘De God van Nederland’, Amsterdam, 2012
Galerie Wansink (NL) - solo exhibition ‘Identification’ (with catalog) - 2011
Vishal Haarlem (NL) - solo presentation ‘Here I am’ in Kleine Zaal - 2011
Galerie Wansink (NL) - group exhibition ‘Confrontations’ - 2011
De Nederlandsche Cacao Fabriek (NL) - solo exhibition ‘All those people’ - 2010
FLUXmuseum, Museum for Contemporary Fluxus Ar (USA) - group exhibition 2010 & in collection
Galerie Wansink (NL) - solo exhibition ‘Transformations’ (with catalog) - 2009
Galerie Wansink (NL) - group exhibition ‘Assemblages and collages’ - 2009
Galerie Wansink (NL) - group exhibition ‘ Stock and new work’ - 2008
Art Amsterdam Art Fair - duo expo with Christina de Vos, brought about by Galerie Wansink - 2007
Galerie Wansink (NL) - solo exhibition ‘Maureen Bachaus, assemblages (with catalog) - 2007
Galerie Wansink (NL) - group exhibition ‘ From Copley to Bamum’ - 2007
Museum ‘Villa Zebra’ Rotterdam (NL), group exhibition - 2006

Recent films/video’s
Feed my sheep, 2013
00:40
https://vimeo.com/66399444

Stolen Words, 2013
06:01
https://vimeo.com/57314183

Who am I?, 2013
10:07
https://vimeo.com/59728723

Tell me, 2012
https://vimeo.com/59409710
Performance in Chelsea Art Tower, New York

The first ten things people said to me today, 2013
https://vimeo.com/59409119

Meet me after dark again
https://vimeo.com/59791217

Media
RTK Television Kosovo, documentary about solo exhibition in Varg e Vi,
Center for contemporary art, Gjilan Kosovo, 2013
L1 Cultuurcafé, live radio-interview from Identification project, 2011
‘All those people’, short documentary - 2010
TV Maastricht - ‘Kijk Kim’, short documentary - 2009
VPRO participation Schepperdeschep (tv-program) - 2006
(All these movies are published on youtube)

Publications / Press
Catalog ‘Secret Properties’, published for solo exhibition by Gallery S&H De Buck, 2013
Catalog ‘Maureen Bachaus’, published for solo exhibition by Varg e Vi,
Center for contemporary art, 2013
De God van Nederland / literary and cultural quarterly - Interview by Bob Polak , 2011
Catalog ‘Identification’ - Published for solo exhibition by Galerie Wansink, 2011
Galeries.nl - Art of the day by Benno Tutein Nolthenius - october 2011
Kunstbeeld - Article ‘Forgotten Stories’ by Karel Ankerman in section ‘Interview’, June 2009
Catalog ‘Transformations’ -Published for solo exhibition by Galerie Wansink, 2009
Dagblad de Limburger - Article for solo-exhibition ‘Transformaties, 2009
Eigen Huis & Interieur - Part of item ‘ 119 Dutch Artists, Artfile, July 2009
Catalog ‘Maureen Bachaus, assemblages’ - Published for solo exhibition by Galerie Wansink, 2007
NRC newspaper Gallery Selection - Article ‘Maureen Bachaus by editorial staff, May 2007
Tableau Fine Arts Magazine - Article ‘Maureen Bachaus’, Tableau nr 3, summer 2007
Galeries.nl - Article ‘Art of the Day’ at the time of Art Amsterdam by Benno Tutein Nolthenius, 2007

 


 

 

On ne voit bien qu'avec le coeur

l'essentiel est invisible pour les yeux

(Antoine de Saint - .Exupéry)

 

Maureen Bachaus maakt  van toevalligheden , verzamelingen die haar wegen kruisen  geladen werken; assemblages uit verschillende materialen.

Gevonden verhalen , objets trouvées worden  geschiedenissen.met een eigenzinnige signatuur., haar signatuur.

 
Welkom op de tentoonstelling  8 juni  tot en met 30 juni 2013

Deelname Tour del' Art 22 juni



Maureen Bachaus’ werk bestaat voornamelijk uit assemblages waarvan de basis gevormd wordt door fotografie. Deze assemblages zijn in feite portretten van mensen, waarbij hun gedachten en gevoelens het uitgangspunt zijn. Een - vaak opgeblazen- fotoprint fungeert als een achtergrond waarop geassembleerde elementen een fragment van het onderliggende verhaal suggereren. Deze elementen kunnen voorwerpen zijn met sporen van menselijk gebruik, maar ook tekeningen en/of teksten.

Een regelmatig gebruikt materiaal is touw, vaak dwars door de foto gemonteerd. Dit touw, soms in een knoop, soms met loshangende delen, symboliseert de beperking of zelfs de gevangenschap, maar ook de vrijheid die mensen kunnen ervaren door bepaalde gedachten of gevoelens.

Andere essentieel aspecten in Bachaus’ werk zijn de menselijke psyche, vrijheid van expressie en meningsuiting, de menselijke identiteit. Intense gesprekken met mensen over de gehele wereld hebben geleid tot het ‘identification project’, waar Bachaus momenteel aan werkt. Kernvragen bij dit project zijn: Wie ben je, hoe ben je de persoon geworden die je nu bent? Is jouw identiteit een gevolg van jouw vrije keuze of bepaald door je genen, je omgeving, je religie, je familie of je regering? Het ‘identification project’ bestaat uit fotocollages/assemblages, installaties en een video-project, waarvan een eerste deel tijdens deze expositie te zien is.

 

C.V. MAUREEN BACHAUS


Opleiding: Hogeschool Beeldende Kunsten Maastricht.
Conceptuele Post-academische opleiding ‘Hallo’, Amsterdam.
Woont en werkt in Maastricht.
Maureen Bachaus wordt in Nederland sinds 2006 vertegenwoordigd door
Galerie Wansink (Maastricht), en in Zwitserland sinds 2011 door Galerie Daniel Tanner (Zürich).en Galerie S&H De Buck sinds 2012
Meer info op http://www.galeriewansink.com en www.galeriedanieltanner.ch

ACTUELE EXPOSITIES EN PRESENTATIES


Rabobank - Serie in opdracht gemaakte werken, vanaf januari 2012 onderdeel van kunstcollectie Rabobank Roermond-Echt.
Komende presentatie via het culturele/literaire tijdschrift De God Van Nederland2012
Galerie S&H De Buck (Gent), groepsexpositie - zomer 2012
Noorderlicht Photofestival via Galerie Smarius - september 2012

 

Museum Elburg - groepsexpositie 'IN GESPREK' - 17 nov 2012 tm 16 maart 2013
Chelsea Art Tower, 21th floor Gallery, New York - performance 'Tell me'

Filmopname in een leegstaande gallery in Chelsea New York.september 2012
http://www.youtube.com/watch?v=ySPagFqZC-I&feature=youtu.be

UNIT24 Gallery Londen, groepsexpositie 'Passion for Freedom', 3 nov t/m 9 nov 2012
Museum Elburg, groepsexpositie 'IN GESPREK' - 17 nov 2012 t/m 16 maart 2013
Galerie S&H De Buck (Gent), groepsexpositie 'Het paradijs-Le paradis-The paradise', half nov - 31 dec 2012.
Galerie Wansink, groepsexpositie 'NOT FOR YOUR EYES ONLY' - 'Beeldende Kunstenaars maken Sieraden’, 25 nov t/m 31 dec 2012
Galerie Daniel Tanner Zürich, groepsexpositie 'A little bit nasty' - dec 2012
Lieux Communs/Galerie Short Cuts, plateforme d'art contemporain, Namur België, solo-expositie, juni-juli 2013.

 

RECENTE EXPOSITIES (een selectie)


Amsterdamse Boekennacht - presentatie via tijdschrift 'De God van Nederland', Amsterdam, 13 april 2012
Galerie Daniel Tanner (Zürich) - groepsexpositie - 2012
Galerie Wansink - solo expositie - 2011
Vishal Haarlem - solo presentatie ‘Here I am’ in Kleine Zaal - 2011
Galerie Wansink - groepsexpositie ‘Confrontaties’ - 2011
De Nederlandsche Cacao Fabriek - solo expositie ‘All those people’ - 2010
FLUXmuseum, Museum for Contemporary Fluxus Art, USA - groepsexpositie 2010 & in vaste collectie
Galerie Wansink - solo expositie ‘Transformaties’ (met catalogus) - 2009
Galerie Wansink - groepsexpositie ‘Assemblages en collages’ - 2009
Galerie Wansink - groepsexpositie ‘Stock en nieuwe aanwinsten’ - 2008
Art Amsterdam - duo expositie met Christina de Vos, gebracht door Galerie Wansink - 2007
Galerie Wansink - solo expositie (met catalogus) - 2007
Galerie Wansink - groepsexpositie ‘Van Copley tot Bamum’ - 2007
Museum ‘Villa Zebra’ Rotterdam, groepsexpositie - 2006

MEDIA
L1 Cultuurcafé, live radio-interview t.g.v. Identification project, 2011
‘All those people’, korte documentaire - 2010
TV Maastricht - ‘Kijk Kim’, korte documentaire - 2009
VPRO Deelname Schepperdeschep (tv-programma) - 2006
(De filmpjes zijn op deze site te bekijken bij 'video/foto', en via youtube, zoekterm ‘maureen bachaus’.)

PUBLICATIES / PERS
De God van Nederland / literair-cultureel kwartaalblad - Interview door Bob Polak , 2011
Catalogus ‘Identification’ - Uitgegeven t.g.v. solo-expositie door Galerie Wansink, 2011
Galeries.nl - Kunst van de dag door Benno Tutein Nolthenius - oktober 2011
Kunstbeeld - Artikel ‘Vergeten verhalen’ door Karel Ankerman in de rubriek ‘Interview’, Juni 2009
Catalogus ‘Transformaties’ - Uitgegeven t.g.v. solo-expositie door Galerie Wansink 2009
Dagblad de Limburger - artikel t.g.v. solo-expositie ‘Transformaties, 2009
Eigen Huis & Interieur - Onderdeel van item ‘119 Nederlandse Kunstenaars’, kunstdossier, Juli 2009
Catalogus ‘Maureen Bachaus’ - Uitgegeven t.g.v. solo-expositie door Galerie Wansink 2007
NRC Galerie Selectie - Artikel ‘Maureen Bachaus’ door kunstredactie, 16 Mei 2007
Tableau Fine Arts Magazine - Artikel ‘Maureen Bachaus’, Tableau nr 3, zomer 2007
Galeries.nl - Artikel ‘Kunst van de Dag’ t.t.v. Art Amsterdam door Benno Tutein Nolthenius, Mei 2007

 

Maureen Bachaus

image

Info

Evi Breuer: foto's in permanentie.

NEARLY DARK

Evi Breuer probeert ons met deze fotoreeks haar eigen wereld te vertellen.Eerst toonde ze ons haar natuur-ervaringen,nu haar ideeën over de stad.

Haar "zijn" dat beeld na beeld tot stand komt.,haar eigen aangepaste,papieren versie vindt ze mooier en toont ook haar kwetsbaarheid en angsten.

De foto's lijken ogenschijnlijke simpele keuzes maar hebben duidelijk de bedoeling ons iets te laten voelen.Ze schrikt  er ook deze keer niet  voor terug om ze eerst te verfraaien of te vervuilen, alvorens ze aan ons te tonen.

Maar het gaat duidelijk om Evi zelf, haar zelf die ze wil verwerken,maar ook duidelijk bewerken in haar foto's.Invloeden die in haar onderbewuste kruipen en er via foto's weer proberen uit te ontsnappen.

Haar foto's vertellen niet echt een verhaal,alleen haar eigen boodschap is belangrijk en als er iets duidelijk en niet onopgemerkt voorbij gaat bij Evi, is het donkerte en dat er veel kleuren zwart bestaan.

Vindt ze haar bestaan te beangstegend,te klein of te saai en voelt fictie bij haar daardoor echter geruststellender aan? Of is het gewoon: niets zo fijn als trieste foto's maken.

Inge Panneels

SILENCE

Evi maakt foto's van "dingen" waarvan ze op voorhand niet weet waar ze zal uitkomen,wat ze wel weet dat ze nooit zal communiceren met haar foto's .

Eigenlijk gaat ze momentopnames begluren van op een afstand om dan toe te slaan.

Haar foto's zijn het resultaat van een verstijfd staren naar een detail.

De eerste opname is slechts verleden.Het resultaat is een radicaal uitgepuurde foto.

Een mechanische, uiterst klinische en eigenlijk zelfs deconstructieve montage van wat ze op het moment zelf gezien heeft:een bewuste afstand creëren,telkens vanuit een andere opstelling.

Snel foto's nemen om nadien rustig de tijd te nemen om ze minuscuul en tersluiks te bekijken om zo vorm te geven aan haar eigen perspectief op de werkelijkheid.

Ze kleedt de natuur uit op zoek naar haar intiemste en obscuurste plekjes.

Ze creëert haar werkelijkheid door het op haar fregmentarische manier in beeld te brengen.

De objectieve foto wordt gemanipuleerd en laat haar subjectieve manier van kijken zien, beïnvloedt door haar eigen zijn en voelen.

Het is een ingetogen maar eigenzinnige mozaïïk over de natuur ,het leven, haar leven.

Inge Panneels.

Evi Breuer
Geboren te Gent op 25 mei 1963.
Studies fotografie aan :
-Provinciaal Technisch instituut, Oudenaarde
-Koninklijke Academie voor schone kunsten, Gent.
-Sint Lucas Academie, Gent.

Tentoonstellingen :
* 2004 - “ Tempo doeloe”
   Geuzenhuis, Gent
   ( in samenwerking met Marianne de Bruijne,Eddy Carels,
   Simon Van Loo )
*2006 – “ Fotografen van de Sint Lucas Academie stellen tentoon “
    Het achterhuis, Gent
*2008 – “Gedeeltelijk gedekt “
   Geuzenhuis, Gent.
   (In samenwerking met Simon Van Loo )
*2009  ” Woods “
  Van  Crombrugghe’s  Genootschap, Gent.
*2009  “ Silence
   Fotokabinet  Jan  Van  den Abbeel
   Galerie S. & H. De Buck, Gent
*2010   “Nearly dark”
   Fotokabinet  Jan  Van  den Abbeel
  Galerie S. & H. De Buck, Gent
 

Breuer Evi

image

Info

IN PERMANENTIE

Duits kunstenaar schilder

Packeiser Reiner

image

Info

IN PERMANENTIE

tekening op papier 2010 van Gudrun Makelberge

Makelberge Gudrun

image

Info

IN PERMANENTIE: Dolf Verlinden is een nederlands kunstenaar - schilder .

 

Ruimte, ritme en reductie kenmerken het beeldende werk van de in Groningen wonende kunstenaar Dolf Verlinden (1960). De wandelingen die hij maakt door het nabije Hoge Land vormen niet enkel een bron van inspiratie: het uitgestrekte, vlakke land, de brede horizon als ijkpunt, de meedogenloos snijdende en klievende lijnen  het zijn de elementen waar zijn werk van nature op gebaseerd lijkt. Verlindens abstracte, soms aan de geometrie verwante beelden roepen een eigen ruimte en orde op die zich door geen kader lijken te willen begrenzen. Zo staan kunstwerk en omgeving in open verbinding met elkaar. Dat Verlinden bij een aantal van zijn recentste werken de fysieke ruimte steeds nadrukkelijker en ook letterlijk bij zijn werk betrekt is even opmerkelijk als consequent.

Space, rhythm and reduction are the characteristic features in the work of Groningen-based artist Dolf Verlinden (1960). His walks through the adjacent Hoge Land are not merely a source of inspiration: the vast, flat landscape, with the broad horizon as a point of reference, the relentlessly cleaving and intersecting lines – those are the elements his work seems to be naturally based on. Verlinden's abstract, sometimes geometry-related images evoke a space and order of their own which refuses to be confined within a framework. Thus an art work and its surroundings become interconnected and the fact that in some of his most recent work Verlinden more emphatically, and even literally, involves the physical space in his work is as remarkable as it is consistent.

 

Dolf Verlinden Hoge der A 22/11 9712 AD Groningen 1960 Schiedam 1979-1984 Academie voor beeldende kunsten Minerva, Groningen
 
TENTOONSTELLINGEN 2015 Galerie de Buck, Gent PAN (Bruijstens Modern Art), Amsterdam 2014 'Painting Black', The Sylvia Wald and Po Kim Gallery, New York NOK6 Kunstruimte Wagemans, Beetsterzwaag PAN (Bruijstens Modern Art), Amsterdam 2013 De Kunstsalon, Assen (duo) PAN (Bruijstens Modern Art), Amsterdam Art Karlsruhe, (Bruijstens Modern Art), Karlsruhe (D) 2012 PAN (Bruijstens Modern Art), Amsterdam 2011 ‘Concertgebouwplein 13’, solo, (Bruijstens Modern Art) Amsterdam PAN (Bruijstens Modern Art), Amsterdam 2010 Galerie Anderwereld, solo, Groningen PAN (Bruijstens Modern Art), Amsterdam 2009 Galerie Anderwereld, solo + boekpresentatie, Galerie Anderwereld, groep PAN (Bruijstens Modern Art), Amsterdam 2008 PAN (Bruijstens Modern Art), Amsterdam 2007 PAN (Bruijstens Modern Art), Amsterdam Galerie ‘Het Cleyne Huys’, Den Haag, solo Bruijstens Modern Art, Amsterdam Art & Antiques Fair (Bruijstens Fine Art), Den Bosch Galerie Prentwerk, Groningen, solo 2006 PAN Bruijstens Modern Art), Amsterdam Bruijstens Modern Art, Amsterdam, solo Galerie Prinsenhoek, Limbricht, solo 2005 Galerie Prentwerk, Groningen PAN (Bruistens Modern Art), Amsterdam 2004 CBK, Groningen Kunsthandel Richard ter Borg, Rota Tora, Groningen Kunsthandel F.Jacobs, Rota Tora, Amsterdam 2003 Galerie Ann’s Art, Groningen, solo Galerie De Greef en De Greef, Rota Tora, Wassenaar Galerie de Compagnie, Rota Tora, Dordrecht Kunsthandel F. Jacobs, Rota Tora, Amsterdam 2002 KunstRAI (Galerie K), Amsterdam Galerie Stefan Vogdt, München, BRD Kunstverein Hagenring, Rota Tora, Hagen, BRD 2001 Art Paris (Galerie K/ Bianca Landgraaf), Parijs, FR Art Twente, Rota Tora (Galerie K/ Bianca Landgraaf), Hengelo Galerie de Port ZÈlande, Rota Tora, Ouddorp KunstRAI, Rota Tora (Galerie K/ Bianca Landgraaf), Amsterdam Galerie Frederiek & Ingrid van der Vlist, Leiden 2000 Wolter & Dros Groep, World Trade Center Art Gallery, Rotterdam Kunsthandel Frans Jacobs, Amsterdam, solo KunstRAI, Rota Tora (Kunsthandel Frans Jacobs/ Galerie K), Amsterdam 1999 Museum Jan van der Togt, Rota Tora, Amstelveen KunstRAI, Rota Tora (Kunsthandel Frans Jacobs), Amsterdam 1998 Galerie Katuin, Rota Tora, Groningen Nederlandse Gasunie, Rota Tora, Groningen 1997 Galery Art Show (Galerie SPES), Groningen Galerie Ann's Art, Groningen, solo 1996 Museum Jan van der Togt, Amstelveen, solo KunstRAI (Kunsthandel Frans Jacobs), Amsterdam 1995 Kunsthandel Frans Jacobs, Amsterdam Lineart (Kunsthandel Frans Jacobs), Gent, (B) KunstRAI (Kunsthandel Frans Jacobs), Amsterdam 1994 PAN (Kunsthandel Frans Jacobs), Amsterdam 1993 Kunsthandel Frans Jacobs, Amsterdam, solo Nederlandse Gasunie, Groningen, solo Pictura, Groningen, solo 1991 Raadhuis, Haren 1990 Galerie Sign, Groningen, solo 1986 E.G.D., Groningen Galerie De Vis, Harlingen COLLECTIES Werk is opgenomen in particuliere- en bedrijfscollecties, waaronder Nederlandse Gasunie, Bloemenveiling Aalsmeer, Compaan, ISI B.V., Plas & Bossinade, Galapagos BV, Visser Vastgoed. PUBLICATIES ‘Stel je bent schilder’, Uitg. Philip Elchers, 2009; Bruijstens Art Collection, 2005; Rota Tora Mix Fix, 2003; Rota Tora, Kwadrant Art-reeks, 2002, tekst: Drs. P.Klarenbeek; Kunst in Gasunie, Chris de Boer, Kunstcommissie Gasunie Groningen, 2001; Nieuwe Kunstenaarsgroep "Rota Tora"!, Linda Schregardus, in: Kunstkrant Groningen, maart/april 1998; RO-TA-TO-RA, K. Hertzog, en H. Steenbruggen, Catalogus bij de debuutstentoonstelling van Rota Tora in de Nederlandse Gasunie, Groningen, 1998; Tussen abstractie en figuratie, Ed Wingen en drs. C. Aaftink, 1995; Kunst op de werkplek, Nederlandse Gasunie 1992.

 

 

Verlinden Dolf

image

Info

IN PERMANENTIE:

Ian Kane

Beelden en foto's van Ian Kane Schots kunstenaar.

De Schotse kunstenaar Ian Kane, beeldhouwer en docent aan het Moray Institute, werkt met ruimtes en een spelelement van licht en kleur. In modules van blokken, vlakken, lijnen en schakelingen speelt hij met niveaus. Het zijn minimale ingrepen in kleine oppervlaktes, kubussen, dozen en basissen. De sculpturale vormen kunnen doorgetrokken worden naar een architectuur van de stilte en eenvoud. Een veld van kleine paviljoenen, kleine maquettes waarin wanden en oppervlaktes op verschillende manier in en uit elkaar worden geschoven. Het zijn bouwdozen die de illusie geven van open ruimtes maar ook geborgen ruimtes waarin spleten en naden het buitenlicht filteren. Het zijn kleine, grijze vierkante blokdozen of bunkers van hooguit 15 bij 15 cm die uitgespreid staan in een nieuwe proportie van ruimtelijkheid. De bouwmodules zijn het vertrekpunt voor de foto’s die rondom op cruciale assen worden opgehangen. Zijn het foto’s van bestaande levensgrote ruimtes of heeft de kunstenaar ingezoomd op een nieuwe dimensie waardoor het besef van proportie is veranderd? Als toeschouwer zijn de modules hier en nu aanwezig maar we zien ook een outerworld via het medium van de fotografie. Een nieuwe realiteit in de diepte.

Isolde De Buck 2010

 

Kane Ian

image

Info

IN PERMANENTIE:Marie-Jeanne De Smet

Wassen, polyester, bronzen beelden.

 

2009 Les cires de Marie-Jeanne De Smet.
Travail éphémère et fragile? Pas si sûr...elles ont une robustesse apparente qui me séduit assez .

N. Tahon

De Smet Marie-Jeanne

image

Info

IN PERMANENTIE:

JIMI DAMS

SELECTED SOLO EXHIBITIONS

2003 ‘Killing Time’, Gallery S&H De Buck, Ghent, Belgium
2001 ‘It Rains Even Harder Now”, Gracie Mansion Gallery, New York, NY
1993 Galerie OZ , Paris , France
Galerie Parbleu , Antwerpen , Belgium
1988 Tels Quels , Brussel , Belgium
1987 Harrods , London , Great Britain
1986 Jordaenshuis , Antwerpen , Belgium


SELECTED GROUP EXHIBITIONS

2007 ‘In My Solitude’, Aeroplastcs, Brussels, Belgium
’Miniaturen’, De Boekentoren, Ghent, Belgium
2006 ‘Blessed Are The Merciful’, Feigen Contemporary, New York, NY
2005 ‘Voorbij de grens’, De Markten, Brussels, Belgium (catalogue)
‘Playtime’, Aeroplastics, Brussels, Belgium
‘Unspeakable’, Aeroplastics, Brussels, Belgium
2004 ‘Voorbij de grens’, CCDD, Hasselt, Belgium (catalogue)
‘Pretty World’, Aeroplastics, Brussels, Belgium
‘The Armory Show’, Torch, New York, NY
‘Voorbij de grens’, Museum van Deinze en de Leiestreek, Deinze, Belgium (catalogue)
2003 ‘Voorbij de grens’, De Brakke Grond, Vlaams Cultuurhuis, Amsterdam, the Netherlands     (catalogue)
‘Phantom of Desire’, Neue Galerie am Landesmuseum, Graz, Austria  (catalogue)
‘The Armory Show’, Torch, New York, NY (catalogue)
2002 ‘GtT2’, Yerba Buena Center for the Arts, San Francisco, CA (catalogue)
‘Look At Me, What Do You See?’, Gracie Mansion Gallery, New York, NY
‘Snapshot’, the Aldrich Museum of Contemporary Art, Ridgefield,CT (catalogue/CD-rom)
‘Gardening With Artists II’, W#AK, Vlissingen, The Netherlands
2001 ‘Not a. Lear’, Allston Skirt, Boston, MA
‘Not a. Lear’, Gracie Mansion Gallery, New York, NY
‘What Did You Do This Summer’, Allston Skirt, Boston, MA
‘Kunstrai’, Torch, Amsterdam, The Netherlands
‘Snapshot’, Beaver College Art Gallery, Glenside, PA; curated by Adam Lerner
  (catalogue/CD-rom)
‘Blondies and Brownies’, Aktionsforum, Munich, Germany; curated by Rafael von Uslar     (catalogue)
‘Snapshot’, Contemporary Museum, Baltimore (catalogue / CD-rom)
‘Melancholia’, Galerie S&H DeBuck, Ghent, Belgium (brochure)
‘Surrender. I wanna give you devotion, Nimm hin es ist mein Geist und Sinn’, Aeroplastics    Contemporary Gallery, Brussels, Belgium (brochure)
‘Not A. Lear’, Art Process, Paris, France
2000 ‘Not A. Lear’, Torch, Amsterdam, The Netherlands
‘3ness’, Museum Dhondt-Dhaenens, Ghent, Belgium
‘City Projects’ Artomatic+, London, Great Britain
‘City Projects’, Torch, Amsterdam, The Netherlands
‘City Projects’, Cokkie Snoei, Rotterdam. The Netherlands
‘Blondies and Brownies’, Torch, Amsterdam, The Netherlands
2000 ‘City Projects’, Gallery S&H De Buck, Ghent, Belgium
1999 The New Museum, New York
Gracie Mansion Gallery, New York
‘curious.parking@stupendous.strawberry’, S&H De Buck gallery, Ghent, Belgium (inaugurated by   Jan Hoet)
1998 The New Museum, New York, NY

The Gramercy International Contemporary Art Fair New York, Torch Gallery, New York, NY
The Gramercy International Contemporary Art Fair Miami, Gracie Mansion Gallery, Miami, FL
1997 Art Cologne, Cologne, Germany, Torch Gallery Amsterdam
‘Angelus Novus’, Gracie Mansion Gallery, New York
‘Angelus Novus’, Flatland Gallery, Utrecht, the Netherlands
  ‘Angelus Novus’, Galerie OZ, Paris, France
‘Angelus Novus’, Heart gallery, Paris, France
‘Angelus Novus’, Galerie Sanguine, Paris, France
  ‘Angelus Novus’, Torch gallery, Amsterdam, the Netherlands 
‘Angelus Novus’, Cokkie Snoei gallery, Rotterdam, the Netherlands
  ‘Angelus Novus’, Galerie S&H De Buck, Gent, Belgium
‘The London Show’, Central Space gallery, London, Great-Britain
  ‘Angelus Novus’, Center Point gallery, London, Great-Britain
   ‘Live Stock Market’, London, Great-Britain  (curated by Gavin Turk with Sarah Lucas, Richard    Long, Gary Hume, Dinos&Jake Chapman, Tracy Emin,...)
1995 ‘Neo-Barok’, Galerie S. & H. De Buck , Gent , Belgium
1994 C.C. Scharpoord, Galerie S.&H. De Buck, Knokke-Heist, Belgium
‘Art Addiction’, Gallerie Glas I , Stockholm, Sweden
‘Angelus Novus: Neo-Barok’, Galerie Hof en Huyzer, Amsterdam, The Netherlands
1992 ‘Plages’, Galerie S8 , Berlin , Germany
1991 ‘Best’, Stedelijk Museum , Amsterdam , the Netherlands


RADIO AND TELEVISION PROGRAMS

1997 Affiche:  ANP exhibition S&H De Buck Gent for BRTN (Dutch Belgian Radio and Television )
Frituur Victoria:  ANP exhibition, S&H De Buck Gent for Studio Brussel (Dutch radio) interview by   Chantal Pattyn
1991 Documentary and interview for Radio et Télévison Belge Francophone

PROJECTS, PUBLICATIONS, REPRODUCTIONS OF ARTWORK

2005 Collaboration with German designer Christoph Broich
2004 'Nothing comes between me and my torch' published by Torch  Books/Amsterdam
  International ad campaign Torch Gallery (drawings), Amsterdam, the Netherlands
2003 Currency, Art Publication, Rotterdam, the Netherlands (reproduction artwork p. 27)
   International ad campaign Torch Gallery (drawings), Amsterdam, the Netherlands
2002 ‘Persistence of Memory’, Zingmagazine, Issue 16, Spring 2002 (drawing and      article), p.126-148

2002 International ad campaign Torch Gallery (drawings), Amsterdam, the Netherlands
2001 International ad campaign Torch Gallery (drawings), Amsterdam, the Netherlands
2000 International ad campaign Torch Gallery (drawings), Amsterdam, the Netherlands
1999 Drawings for Angus Ivy, ongoing bi-weekly article, De Standaard, Brussels, Belgium
International ad campaign Torch gallery (drawings), Amsterdam, the Netherlands
1998 International ad campaign Torch gallery (drawings), Amsterdam, the Netherlands
1992 ‘Amanda in Berlin’, Revue d’Art sur tirage limitée, Paris, France
‘Zodiac of the Satin Altar’, poems by Peter Verhelst and twelve drawings by Jimi Dams; Ed. De    Carbolineum Pers,Wildert, Belgium
1991 ‘Marlon, You’re Not an Angel’, Nieuw Wereld Tijdschrift, Brussels, Belgium
‘Cynthia’, Latin poems by J.P. Guepin and eight lino-cut by Jimi Dams, Ed. De Carbolineum    Pers, Wildert, Belgium
‘I Dreamt I Was Jan Arends’, poems by Frans Pointl and nine lino-cuts by Jimi Dams; Ed. De    Carbolineum Pers Wildert, Belgium
1990 ‘78 lino’s’, 78 lino-cuts by Jimi Dams, Ed. De Carbolineum Pers, Wildert, Belgium
‘Cocktale’, poems by Tom lanoye, cover-design by Jimi Dams, Ed. Bert Bakker, Amsterdam,    The Netherlands
1989 ‘Musicformulas From My Youth’, De Brakke Hond, Antwerp,Belgium
1988 ‘Cocktale’ poems by Tom lanoye and six lino-cuts by Jimi Dams, Ed. Sub Signo Libelli, The    Netherlands

BIBLIOGRAPHY

Whisnand, Tyler and Ivy, Angus, “Dt”, Eyemazing , Issue 2, March 2004; p. 22-37 (reproductions of art  work)
Fiers, Els, ‘Jimi Dams, Killing Time’, Knack, 15 January 2003; p.85  (reproduction of art work)
Wyffels, Pieter, ‘Killing Time’, ZIZO, issue nr. 56, January/February 2003; p.49  (reproductions of art  work)
Carlier, Sico. “Persistence of Memory,” Zingmagazine, Issue 16, winter 2002; p. 126-148 (reproduction  of art work).
Charley01, art project magazine; curated by Maurizio Cattalan, September 2002  (reproduction of  artwork)
Kaufman, Hayley, “Glam Not Gone”, The Boston Globe, 2 November 2001; p.C2
Cotter, Holland, “Not a. Lear”, The New York Times, 12 October 2001; p.E37
McCormick, Carlo, “Jimi Dams Masters the Art of Anguish”, Paper, May 2001; p.38  (reproduction of art  work)
Levin, Kim, “Voice Choices”, The Village Voice, 23 May 2001
Wehr, Anne, “Art”, Time Out New York, 3 May 2001
Van Keymeulen, Karel, “Amanda Lear zweeft tussen Dada en Dali” De Gentenaar, April 2001
Verhoeven, Hans, “Not a. Lear”, Bonanza, April 2001
Shave, Stuart; Alemany Eloise; Mair , Avril; “You Must Curate”, i-D (the gallery issue), April, p. 204-205
Fröhlich, Tina, Review: Blondies and Brownies: weiß weiß bin auch ich, Artechock Magazin, 21 March, p.  1-2 (reproduction of art work)
Ivy, Angus, “ANP”, Zingmagazine, spring 2001, p. 209-212
Carlier, Sico, “François-Xavier Courrèges”, Butt, spring 2001 p.60-65

Ryan, Julie, “The Paris Alternative”, ArtNet, 22 March 2001 (reproduction of art work)
Hurbain, Robert, “Surrender, § la galerie Aeroplastics”, Le Soir, 3 January 2001
Claude, Lorent, “Quand l’art scanne ses contemporains”, La Libre Belgique, 16 January 2001, p.27  (reproduction of art work)
Fiers, Els, “Surrender”, Knack, 3 January 2001, p.92 (reproduction of art work)
Bracke, Eric. “Geef je over aan Kerstmis,” De Morgen, January 2001
Ivy, Angus, “4/4” interview for Zingmagazine, summer 2000,issue 12 p.175-176
Fiers, Els,  Knack, 17 March 2000 p. 77
Lopriore, Anna, “City Projects”, Blvd., March 2000 (reproduction of artwork)
Braet, Jan, “Koel Amerikaans”, Knack, 17 March 1999 p. 77
Lambrecht, Luc "Amerikaans en toch niet," De Morgen, 12 February 1999  p. 14
Popelier, Bert, "Jonge amerikanen," De Financieel Economische Tijd, 3 February 1999 p.12
Doove, Edith, “Verrassingen uit Amerika”, De Standaard, 3 February 1999 p. 2
Murdock, Robert ,"Angelus Novus", Zingmagazine, October-January 1998 p. 171-172 (reproduction of  artwork)
Verheyden, Emmanuel, “Angelus Novus  and the Until It Is All Carried Away In Turmoil Peepshow”, Pulp,  May 1997p. 62-65 (reproduction of artwork)
Ruyters, Marc, “Nieuwe Engelen”,  Knack,  May 1997
Lambrecht, Luc, “ Angelus Novus in Gent “, De Morgen, May 1997
“Angelus Novus”, NRC, 21 March 1997
Schwartz, Ineke,  " Galeries wisselen kunstenaars uit",Volkskrant. 19 March 1997 p. 17
Lindgaard, Jade, “Angelus Novus”, Les inrockuptibles, 11 March 1997
Jacobs, Peter, “Neo- Barok  , leve de grote gevoelens”, Het Nieuwsblad,  9 March 1995  p. 3  (reproduction of artwork)
G.E., “De verlepte nieuwe barok”, De Gentenaar, 3 March 1995 p. 19
“Neo-barok van Michael Besselaar”, Vernissage, November, 1994
(reproduction of artwork)
Van der Marck, Vincent en Hemme, Esther, “Wel kunst ,geen kitsch-neo barok”, Strictly, October 1994  p. 56-57
Richard, Jean-Luc, OSE  un certain art contemporain, #5, April/May, 1993  p. 17 (reproduction of  artwork)
Rousseeuw, Boris, “Vrolijker Jimi Dams in galerij Parbleu”, Gazet van Antwerpen, 28 January 1993 p.17
Vlaminck, Marc, “Zodiac: liefde met liefde gedrukt”, Het Nieuwsblad, 30 December 1992 p. D1
Jacobs, Peter, “Jimi Dams”(kultuur, interview jimi dams), Het Nieuwsblad, 19 December 1991 p. 30
Vlaminck, Marc, “Boris Rousseeuw, de erotiek van de letter”, Het Nieuwsblad, 27 November 1991 p. 34

PROFESSIONAL EXPERIENCE

2004 New York University, Departement of Visual Arts, New York, NY, guest lecture and juror MFA    program
1999 Rutgers University, Department of Visual Arts, New Brunswick, NJ; guest lecture
1996 Academy of fine arts, Brasschaat, Belgium; contemporary art tour & lecture, New York, NY


AWARDS

2003 Province of Antwerp purchase
2001 Nominated for AICA's (Association of International Art Critics-American Section) Best Show in a    Commercial Gallery Award
1997 Grant by the Belgian State
1991 Best cover design of the year, Amsterdam, The Netherlands
1987 Belgian State purchase

Dams Jimi

image

Info

 

FOTOKABINET: februari 2015 Galerie S&H De Buck

IN PERMANENTIE

Jan Van Den Abbeel (overleden 2017)

De foto’s die Jan Van Den Abbeel maakt zijn een visualisering van abstracte beelden die vaak resulteren in een compositie van geometrische vormen, net zoals zijn plastisch werk trouwens. Het constructivisme blijft de leidraad in zijn werk als  benadering van zijn werkelijkheid en zijn zoeken naar evenwicht.
Licht en schaduw, de tijd tegengaan maar ook vooruit zien, vertragen, stil doen staan, maar ook verfraaien, verleden en toekomst. Via de taal van het vrouwenlichaam, de huid om de huid, de vorm om de vorm.
Zonder thuis zou hij niet reizen, zonder zijn geliefde zou hij die schoonheid niet zien.


De foto’s van Jan Van Den Abbeel blijven zijn interesse, zijn voorkeur, zelfs een beetje zijn obsessie voor het constructivisme verraden en deze fascinatie blijft dan ook steeds zichtbaar. Hij streeft naar een zelfde evenwicht en structuur in de vormopbouw, maar gebruikt nu de foto om de geometrie uit te drukken. Ook met het weergeven van contrasten, het gebruik maken van licht en of schaduw probeert hij het constructieve te benadrukken. Zijn foto’s zijn een voortzetting van zijn plastisch werk, structureren, alles een plaats geven.
Beelden van je geliefde zijn uiteraard steeds intiem en ook teder, vaak ook zwart-wit, soms in kleur. Afhankelijk van de gemoedsinstelling. Maar inderdaad erg privé.
Maar hij is ook geïnteresseerd in het beeld van de vrouw op zichzelf. Alhoewel de foto niets hoeft te vertellen over de persoonlijkheid van de vrouw, over haar intimiteit..
Vandaar veel foto’s zonder gezichten, want de werkelijkheid is onzichtbaar, net zoals de intimiteit. Wat je toont is onzichtbaar en ondoorgrondelijk.,is geen weerspiegeling van de realiteit. De foto is de werkelijkheid op zich, maar de anonimiteit verhoogt de intimiteit.
Door het beeld te benevelen kan je onbelangrijke informatie wegvlakken.
Jan Van Den Abbeel wil met zijn foto’s zijn sluier ontsluieren en tonen dat de vrouw zijn blik oplicht.

Inge Panneels


TIJDENS EEN BEZOEK AAN AMSTERDAM ZAG IK EEN AANPLAKBORD MET EEN MERKWAARDIGE TEKSTAFFICHE VOOR EEN PROJECT ROND DE AMSTERDAMSE FILOSOOF BARUCH  SPINOZA.
DE MAN VAN HET BOEK “ETHICA”.
DE TEKST EN DE VORM VAN HET DESIGN INSPIREERDE ME VOOR HET MAKEN VAN EEN NIEUW FOTOGRAFISCH CONCEPT: DE WOORDEN LINKEN AAN FOTO’S VAN NAAKTE VROUWENLICHAMEN,BEELDEN WAARBIJ DE SENSUALITEIT PRIMEREND  IS .
OOK EIGENLIJK FOTO’S DIE LOS STAAN VAN DE CONTEXT VAN DE SEMANTIEK VAN DE WOORDEN,IN FEITE DUS EEN REEKS VAN TOEVALLIG SAMENGEVOEGDE ELEMENTEN.TOEVAL KAN DAT?
VOLGENS SPINOZA NIET,”WAT WIJ TOEVAL NOEMEN IS HET TOEVLUCHTSOORD DER ONWETENDHEID”.DAN TOCH TOEVALLIG DAT DIE AFFICHE DAAR HING.OF IS ALLES ,ZOALS SPINOZA VOOROP STELT,TOCH GEDETERMINEERD.HET IS MISSCHIEN OOK NIET TOEVALLIG DAT DE STAD AMSTERDAM HET SYMBOOL IS (OF WAS)VAN TOLERANTIE,PROVO,MULTICULTIRALITEIT,KOFFIESHOPS,SLAPEN IN HET VONDELPARK,DE RAAMPROSTITUTIE AAN DE WALLETJES(ZELFS ALS TOERISTISCHE ATTRAKTIE GEPROMOOT).VOOR MIJ IS AMSTERDAM OOK EEN SENSUELE STAD,EEN GELUKZALIGE STAD
EN ZOALS SPINOZA HET UITDRUKTE,”GELUKZALIGHEID IS DENKBAAR, HET IS BLIJHEID,SERENITEIT,ACTIVITEIT,DIE MOGELIJK EN TOEGANKELIJK IS”.
“ETHICA” IS VOOR MIJ HET BOEK DAT DIE EXISTENTIELE (JE BENT WAT JE DOET) ROUTE BIEDT,DIE TOEGANG VERSCHAFT TOT HET GENOT VAN HET ZIJN,DE SENSUALITEIT VAN HET LICHAAMSBEWUST ZIJN, EROTIEK ALS TEKEN VAN DE BEVRIJDING.
DE FOTO’S EN DE TEKST EN DE TITELS VAN DE FOTO’S ZIJN EEN INTERACTIEF GEBEUREN.
MAAK IK ECHT DIE VRIJE KEUZES VAN FOTO EN BEELD,OF IS HET TOCH DETERMINATIE?

JAN VAN DEN ABBEEL  2011

KUNST IN OPENBAAR BEZIT. 
Generale Bank, Brussel  Bank van Parijs en de Nederlanden, Antwerpen  Gemeentekrediet, Brussel  Patrimonium van de V.U.B., Brussel  Museum D’Hondt-Daenens, Deurle  Kunstwerken in de verzameling van de Belgische Staat, Brussel  Stedelijk Museum, Schiedam  Koninklijke Musea, Brussel  S.M.A.K., Gent P.M.M.K., Oostende   KUNST IN PRIVEBEZIT.  o.a. in België, Nederland, Engeland, Duitsland, Frankrijk, Zwitserland, Italië, Verenigde Staten, Thailand, Singapore, Turkije, Cuba,  .   REALISATIES VOOR BINNEN- OF BUITENLANDSE INSTELLINGEN OF BEDRIJVEN.  Kunstwerk Metro Station “Delta”, Oudergem, M.I.V.B.  Gevelbeschildering Assenede, Galerij M. De Boevé  Lichtobjecten, Antwerpen, Arts Multiplicata  Integratie, schilderwerk, Wondelgem, Meca Pneumatics  Voelbare grafiek, Stichting voor onderzoek en verspreiding van de kunst bij blinden en slechtzienden, Brussel, Feeling v.z.w.  Nieuw lettertype voor tekst van Poincaré, bronzen platen, Brussel, V.U.B.  Ontwerp zeefdruk, Gent, Jeugd en Plastische Kunsten  Ontwerp zeefdruk, Gent, Vereniging Museum Hedendaagsde Kunsten  Ontwerp zeefdruk,  Brussel, V.U.B.  Ontwerp zeefdruk, Gent, K.A.S.K.  Ontwerp zeefdruk, Amsterdam, Galerie Fagel  Ontwerp zeefdruk, Gent, Jeugd en Plastische Kunsten  Ontwerp zeefdruk, Gent, Vereniging Museum Hedendaagse Kunsten  Ontwerp zeefdruk, Brussel, V.U.B.  Ontwerp zeefdruk, hulde aan Walter De Brock, Gent, K.A.S.K.  Wand, gemoffeld alluminium, Brussel, Rectoraat V.U.B.  Logo en huisstijl, Court-St.-Etienne, Art Foundry Ghysels  Technische medewerking, catalogus, Tentoonstelling Pop-Up, Koninklijk Museum voor Kunst en Geschiedenis 
 

Van Den Abbeel Jan

image

Info

IN PERMANENTIE

Dany Lobe, fotografie

Een woord dat onmiddelijk valt wanneer men zijn oog vlijt op de foto's van Dany Lobe is "intimiteit" .

Ze zoekt via haar fotografisch werk antwoorden op de vraag naar de aard van dat gevoel.

Dany Lobe zoekt ruggesteun bij de schilderkunst. Die vind ze bij Albert Van Dyck. Deze schilder werd door de kunstcriticus Paul Haesaerts gerekend tot wat hijzelf het'animisme'genoemd heeft.

Hij bedoelde daarmee dat soort kunstenaars die de hardheid van uitdrukken verlaten hadden, eigen aan het Vlaams expressionisme ,om over te gaan naar een kunst die houdt van taferelen uit de huiskamer.

In zijn argumentatieover de wettiging van zijn naamgeving,laat hij zelfs vallen dat 'intimisme'ook een mogelijkheid was geweest om deze generatie van zachte kunstenaars van voor en tijdens WOII mee te duiden.Inderdaad legt Dany Lobe een gelijkaardige ingetogenheid in haar werk die we ook bij Albert Van Dyck terugvinden in zijn schilderijen en tekeningen.

(excerpt uit een tekst van Willem Elias)

Lobe Dany

image

Info

IN PERMANENTIE:

Frans Labath
°1949, Bernem
Woont en werkt in Hansbeke

Solo Exhibitions
1984 Lineart, Gent
1985 Museum Leon De Smet , Deurle
1986 Lineart, Gent
1988 Lineart , Gent
1994 Museum van Deinze en de Leiestreek, Deinze
2000 Galerie S & H De Buck, Gent
2002 Close(d) Galerie S & H De Buck, Gent
2005 Galerie S & H De Buck, Gent
2005 De Velinx, Tongeren

Group exhibitions
2000 Provinciale Prijs Oost-Vlaanderen Caemersklooster, Gent
2000 Melancholia, Galerie S & H De Buck, Gent
2001 ‘10 Paar’, Kunst uit Estland en Vlaanderen, Hoeve Vandewalle, Kuurne
Art from Estonia and Flanders, Castle of Kuressaare (EE)
2001 Painting Show, M&M Gallery, Bornem
2001 De Spiegel van het verlangen , Hedendaagse kunst uit Zuid-West-Vlaams privé-bezit Broelmuseum, Kortrijk
2003 Voorbij de grens, De Brakke Grond, Amsterdam
2004 Voorbij de grens, Museum van Deinze en de Leiestreek
2005 Voorbij de grens, De Doos, CC Hasselt
2005 Voorbij de grens, De Markten, Brussel
2006 Superdogs- Inderdog, Munte (curator Stef Van Bellingen)
2006 Sense and the City, Gent
2007 Deelname “Miniaturen “ tentoonstelling Boekentoren Gent
         Met publicatie “Gras dat verder groeit-Miniaturen  teksten
         Jozef Deleu Uitgave  Mercatorfonds
         (Curator Hermine De Groeve)
         Aankoop Belgische Ambassade Peking.
2008 Deelname  “Miniaturen” De Doos Hasselt  (curator
         Hermine De Groeve )
         Deelname tentoonstelling “Merci Marie Pétronelle”
         The Modern Art Foundation -Beijing China met publicatie.
         Tentoonstelling oktober-nov Galerie S&H De Buck Gent.

 




Frans Labath schildert de dingen om hem heen, de dingen waarmee hij leeft of die vanuit zijn herinnering opduiken: een teddybeer, een kip, vrouwenhaar, een sanseveria, een uil, een hond, Sneeuwwitje. Het zijn eenvoudige beelden, gerealiseerd in een klare en levendige taal. De kleuren en de manier van schilderen die hij hanteert (vlak, wazig of juist welomlijnd), zijn die welke hem het best helpen bij het realiseren van een beeld. In die zin zijn de schilderijen zeer bedacht en aan de realisatie gaan momenten van uiterste concentratie vooraf. Tijdens het schilderen wordt er niet gecorrigeerd of afgewogen. Eens hij begint te schilderen, weet Labath precies wat hij wil bereiken. “Soms merk ik dat door de act van het schilderen het werk me meer teruggeeft dan ik erin heb willen leggen. Dan weet ik dat ik goed zit.” Ondanks die bedachtzaamheid bezitten de werken van Labath een grote emotionaliteit, zonder echter ooit sentimenteel te worden.
De kunstenaar streeft ernaar de naakte essentie van de dingen te tonen, op die manier krijgen banale zaken opnieuw een eigen waarde. De juiste dosering van herkenbaarheid van het getoonde beeld verleent de toeschouwer de nodige vrijheid en ruimte om op een dynamische manier met het werk om te gaan.

Veerle Van Durme, 2008


Zijn schilderijen finaliseren in een vluchtig ogenblik, met een rijke voorgeschiedenis. Zijn visueel jachtgebied stopt bij de grens waar de banaliteit of het dagdagelijkse enige status begint te verwerven. Daarin ligt precies de uitdaging die Frans Labath in zijn schilderijen zoekt: hoe spanning en betekenis oproepen in zaken die opgeslorpt dreigen te worden in het cliché. Kan de kopie meerzeggend worden dan het origineel? Zelf omschrijft hij zijn werkproces als een ‘onthechting’. Dit houdt een handeling in van selecteren, wegschrapen en het injecteren van verstoringen. Op die manier aliëneert het gekozen object uit de herkenbare omgeving en verwerft het picturale autonomie. Toch blijft er een vluchtige mimetische band met de zichtbare realiteit. In de schilderijen schuilt een gevoelen van verlies zowel wat visuele tastbaarheid betreft als in de merkwaardige notie van tijd die wordt opgeroepen. In essentie handelt zijn werk over het ‘zijn’ en in de ijle vormen die resten wordt de raaklijn met niet-zijn des te frappanter. Beelden lijken in hun monochrome sfeer tot stilstand gebracht, ze lijken vervat in een stolp van stilte. Wanneer men de grens van het nietige aftast, weet men dat er niet te concurreren valt met het epos van de held, het koningsverhaal of de titanenstrijd. Eerder komt men terecht bij dichters als Joseph Brodsky die in zijn gedicht ‘Nature Morte’ beweert dat “stof het vlees van de tijd is”. De ontroering in zijn werk komt eveneens overeen met wat dichteres Wislawa Symborska schreef: “Wanneer ik zoiets zie, verlaat me altijd de zekerheid dat wat belangrijk is, belangrijker is dan wat onbelangrijk is”.

Stef Van Bellingen, 2008

Labath Frans

image

Info

IN PERMANENTIE

Andreas Lyberatos
Grieks beeldend kunstenaar multi-media.

In this body of work, Lyberatos continues his exploration of the journey in its metaphorical, conceptual and actual sense. To serve this notion of transition, he invents and provides us with a group of vehicles and facilities that potentially function to connect different together geographical locations and emotional situations. These somewhat contradictory hybrid conveyances conflate and codify all the feelings we have regarding departure, travel, and migration in the general. Bridges split in two or suspended in space, ghostly barges whose sole cargo is a lighthouse, dark and fallen on its side, an airplane-bus that may have just landed or else is riveted to the ground, a bus either trapped within or equipped with its own bus-stop/house, a lighthouse perched on a cliff shaped like a dog simultaneously evoking Cerberus and our lovingly protective pet, even a shipwreck inside a bridge all invoke the anxiety, trepidation, and challenge that accompanies our anticipation and hopefulness for what lies ahead along the way and upon our arrival.
Lyberatos’ interest focuses primarily on the process and the experience of travel, movement, departure, and dislocation. Nevertheless, he does hint at what awaits us at our final destination. In one instance there is a town square, devoid of human presence, with an official obelisk offset by humble, yet monumentally proportioned buckets. In another more intimate instance, two chairs anticipate inhabitants to offer rest and the precious gift of hospitality.


Andrea Gilbert, Art Critic, 2011     
 

Lyberatos Andreas

image

Info

IN PERMANENTIE

Haleh Redjaian
born in Frankfurt/M 1971
lives and works in Berlin

Group Shows

Haleh Redjaian



2012
Make the two into one, Kuenstlerhaus Bethanien, Berlin Germany
2011
Mersin, Masa Berlin, Betahaus, Berlin, Germany
2003
Ijl, Gallery Koraalberg, Antwerp, Belgium
2002
Gallery S & H De Buck, Gent, Belgium

Selected Group Exhibitions
2011
Dorothea, Ancient and Modern, London, UK
Pop Hits, Tanzschule Projects, Munich, Germany
2010
My lonely days are gone, ARRATIA/BEER, Berlin, Germany
Oeverture |Architectuur-Tussen droom en werkelijkheid, Galerie de Buck, Ghent, Belgium
Erodere, Maerkisches Museum Witten, Germany
Equinox, Grimmuseum, Berlin, Germany
Gras dat verder groeit:Miniaturen, Museum 1302, Kortrijk, Belgium
2009
Common Ground, second home project, Berlin, Germany
Zeigen , eine Audiotour, Temporaere Kunsthalle, Berlin, Germany
2008
A flowery band to bind us to the earth, Gallery de Buck, Ghent, Belgium
2007
Paulo Post Futurum, 25 years lokaal 01, Museum Breda, Netherlands
Gras dat verder groeit: Miniaturen, Boekentoren, Ghent, Belgium
2006
Gorge(l), Royal Museum of Fine Arts, Antwerp, Belgium
Making sense in the city, AULA Gent i.s.m. Ghent, Belgium
Haleh Redjaian & Dany Lobe, Gallery de Buck, Ghent, Belgium
2005
Voorbij de Grens, De Markten, Brussels, Belgium
2004
Achterland en Achterdocht, Lokaal 01, Breda, Netherlands
Achterland en Achterdocht, Lokaal 01, Antwerp, Belgium


2010“Erodere”, Märkisches Museum Witten, Germany
“Equinox”, Grimmuseum, Berlin, Germany
“Gras dat verder groeit: Miniaturen ”curator Hermine De Groeve Galerie S&H De Buck in Museum 1302, Kortrijk,   Belgium

2009 “Common Ground”, second home project, Berlin, Germany
“Zeigen , eine Audiotour”, Temporäre Kunsthalle , Berlin, Germany

2008 "A flowery band to bind us to the earth", Gallery S&H De Buck, Ghent, Belgium

2007“Paulo Post Futurum” 25 years lokaal 01, Museum Breda, Netherlands
“Gras dat verder groeit- Miniaturen ”, Curator Hermine De Groeve Galerie S&H De Buck :Boekentoren, Ghent, Belgium

2006 “Gorge (l)”, Royal Museum of Fine Arts, Antwerp, Belgium
“Making sense in the city”, AULA Gent i.s.m.Professor Antropoloog Hendrik Pinxten Ghent-Galerie S&H De Buck, Belgium
“Haleh Redjaian – Dany Lobe”, Gallery S&H De Buck, Ghent, Belgium

2005“Voorbij de Grens”Curator Hermine De Groeve Galerie S&H De Buck - De Markten, Brussels, Belgium

2004“Voorbij de Grens”, Curator Hermine De Groeve Galerie S&H De Buck,Museum van Deinze en De Leiestreek, Belgium

“Voorbij de Grens”,curator Hermine De Groeve Galerie S&H De Buck - Cultural Centre Hasselt, Belgium
“Achterland en Achterdocht”, Lokaal 01, Breda, Netherlands
“Achterland en Achterdocht”, Lokaal 01, Antwerp, Belgium

2003 “Voorbij de Grens” curator Hermine De Groeve Galerie S&H De Buck, De Brakke Grond, Amsterdam, Netherlands

2001 “Het oorkussen van de melancholie”, Museum of Fine Arts, Ghent,Belgium
“one to seven”, Gallery Gabriele Rivet, Cologne, Germany
“Unbreakable”, Arti et Amicitae, Amsterdam, Netherlands

2000“Open Museum Weekend”, Arenthuis Museum, Bruges, Belgium


Solo Shows
2003 “Ijl”, Gallery Koraalberg, Antwerp, Belgium

2002 Gallery S&H De Buck, Ghent, Belgium

2008 Gallery S&H De Buck  met Dany LobeHaleh Redjaian

 

Redjaian Haleh

image

Info

IN PERMANENTIE :

Alan Smith (Canadees)

Reeks van schilderijen op LP

Smith Alan

image

Info

IN PERMANENTIE: Max Gielis

ZILVEREN OBJECT

Gielis Max

image

Info

Jeroen Daled

image

Info

IN PERMANENTIE

MARIE-PAULE HAAR

Artiste pluridisciplinaire en expression plastique dont la sculpture, principalement intégrée à l’espace public, peinture, installations, orfèvrerie, bijoux dont les parures pour les couturiers Louis Férault et Paco Rabanne Paris.

Diplôme de l’Enseignement Supérieur Pédagogique en Arts Plastiques et de
l’École Nationale Supérieure d’Architecture et des Arts Visuels (La Cambre).
Bourse d’étude pour les Etats-Unis et le Portugal.
Professeur de Sculpture à l’Académie d’Etterbeek, Bruxelles jusqu’en 2000.
Et professeur invité à l’UCL (Université des aînés).
NOMBREUX PRIX ET CONCOURS depuis 1985
 


 


Dans sa création, Marie-Paule HAAR privilégie depuis longtemps les matériaux métalliques (bronze coulé, tôle, cuivre, acier corten, acier inoxydable, aluminium) dont elle aime exploiter les propriétés naturelles et qu'il lui arriva d'associer à d'autres matériaux (petit granit, plexiglas voire plumes d'oies, béton avec inclusion d'un crocodile). Orientée très tôt vers les formes abstraites, l'artiste les fait exister en fonction des ressources et de la nature même du matériau choisi, leur ajoutant bientôt des couleurs vives et cherchant à valoriser des contrastes entre souplesse lyrique et rigueur géométrique. Dès les années quatre-vingt elle exploite le plomb, jouant sur la ductilité et sur quelques formes simples qui se déploient à présent entre sculpture et tableau. C'est aussi vers cette époque que l'artiste travaille pour le couturier Paco RABANNE, réalisant principalement des bijoux de la plus grande originalité. Marie-Paule HAAR s'attache particulièrement à la surface, recourant souvent aux feuilles de plomb et au format carré : « En cet équilibre entre la sévère conduite formelle de la construction volontairement cachée et de la sensibilité malgré tout très sévère du matériau de plomb dont les poches parfois se gonflent d'objets, se raconte un monde riche de multiples ambivalences », note Claude LORENT. Depuis 1996 avec des compositions figuratives et frontales en diptyques et des interventions dans l'espace de nature plus conceptuelle, elle réalise des sculptures environnementales de plus en plus monumentales, souvent en métal thermolaqué avec parfois certains ajouts de pierre bleue de bois ou de verre, ce qui intéresse l'artiste selon ses propres dires, ce sont les emboîtements, les équilibres, les enroulements. Ouverte à toutes les disciplines plastiques, Marie-Paule HAAR remporte en 1997 le premier et le second prix pour la création de la face nationale de l'euro : « Quand la pièce était prête, nous avons été la présenter au Palais qui l'a refusée parce que trop contemporaine », explique l'artiste. D'autres commandes monumentales ont prouvé à suffisance le talent et l'originalité de cette artiste qui marie aisément invention formelle rigoureuse et tressaillements émotifs.

Dictionnaire biographique
Un XXè siècle d'Art en Wallonie. 2002.
Sous la direction de Serge GOYENS de HEUSCH.

Artiste pluridisciplinaire en expression plastique dont la sculpture, principalement intégrée à l’espace public, peinture, installations, orfèvrerie, bijoux, principalement pour les couturiers Louis Férault et Paco Rabanne, Paris.
Née à Bruxelles, vit et travaille en Belgique 17, Avenue des Cormiers à 1332 Genval

Diplôme de l’Enseignement Supérieur Pédagogique en Arts Plastiques et de l’École Supérieure (La Cambre).
Bourse d’étude pour les États-Unis et le Portugal.
Professeur de Sculpture à l’Académie d’Etterbeek, Bruxelles jusqu’en 2000 et aux l'Académies d'été.
Artiste invitée à l’UCL (Université des aînés).

NOMBREUX PRIX ET CONCOURS depuis 1985 dont : Les 1er et 2è prix pour la création de l'Euro 2002 et prix du MET 2003

Sélection d'expositions

1985-Anvers, Galerie ADO, B.
1986 88-Anvers, 16è et 20è Biennales de Sculpture du Middelheim, B.
1986-Bruxelles, Le Botanique, B.
1986-Washington, KAREN HAAS Gallery, USA.
1987-Rotterdam, Kunst-Plus Gallery, NL.
1987-Louisville, International Art Concept Group Inc., USA.
1987-Paris, Grand-Palais. Biennale Internationale de Sculpture, F.
1990-New-York, Coliseum, USA.
1992-Tielt, DE GRIJSE Galerij, B.
1993-Bruxelles, Banque Bruxelles Lambert, B.
1994-Copenhague, Musée des Beaux–arts, DK.
1995-6-7-Düsseldorf, Maastricht, Charleroi, Bruxelles. Palais des Beaux arts.
1995-Avignon, Festival, Palais des Papes, F.
1998-Kruishoutem, Fondation VERANNEMAN, B.
1999-Marq-en-Bareil, Fondation PROUVOST, F.
2000-Gand, Galerie S & H DE BUCK, B.
2000-Prague, Galerie CITADELA, TC.
2001-Genève, Musée des Beaux-arts « Le Deux-Centième », CH.
2002-Bruxelles-Sablon, Galerie SYNTHESE, B.
2002-Mons, Machine à Eau, « XXè siècle L’Art en Wallonie », B.
2003-La Louvière, « Art Abstrait » Musée Ianchelevici- B.
2004-Bruxelles, ISELP « Le Bijou Contemporain en Communauté Française », B.
2005-Bois-Du-Luc, Biennale « ARTour05 », B.
2006-Viroinval (Nismes), « 13è Biennale Internationale ». Musée du Petit Format. B.
2007-Gand, De Boekentoren « Miniaturen » Œuvres d’après les écrits de J. Deleu, B.
2007-Jehay, Parc du Château, « Arbres d’Acier » dans le cadre de Luxembourg et grande région ville culturelle en 2007.
2007-Valenciennes, "Bons baisers de Valenciennes" Cap. Région. de la culture, Fr.
2008-Nancy, Musée de l’Histoire du Fer, Fr.
2008-Munich, « Le bijou contemporain », New trade metall München. RF.
2009-Destelbergen, Triënnale vour hedendaagse beldhouwkunst. B.
2009-Comblain-au-Pont. Musée du Pays d'Ourthe-Emblève "Que des pointures" B.
2010-Destelbergen, Peintures, Galerie Papageno. B.
2011-GRAND-HORNU Image. Le Mac's. Dans le cadre de l'exposition Penone, Bijoux "Le végétal et l'or" B.
2011-Brussel. Vlaanderen design. Avec la Galerie Wesel.B
2011-Bruxelles. Galerie Albert 1er.

 


 

Haar Marie Paule

image

Info

IN PERMANENTIE

Tentoonstelling "ROUTES" 16 mei tot 22 juni 2014 met tekeningen en prints,video's.

Deelname MATINEES 22 juni 2014

David Troch de Stadsdichter van Gent leest voor uit eigen werk op de opening 16 mei 20 u

ROUTES

Het leven wordt gestuurd door dominante systemen als verkeerscirculatie, ruimtelijke ordening, politieke, virtuele, medische, economische & financiële systemen.

Deze onderlinge verbonden systemen kortwieken de spannende zoektocht van de mens in zijn vrije doen,bewegen en denken.

Men wordt gemanipuleerd als klant, als patiënt, als virtuele reiziger, als werkende-, werkloze, identiteitsloze, als onderdaan, als religieus, als nationaliteit....

Piki en Liesbet Verschueren 'Routes' verbeelden de door politieke, sociale en ruimtelijke systemen gevormde wereld en routes en hun fysieke entropie hierin.

Het stil intern gevecht en protest in de gefragmenteerde portretten van Piki, de dwingende snelheid van snelwegroutes bij Liesbet.

Zoals gewoonlijk doen ze dat in een mix van ambachtelijke en digitale technieken.

 

"ROUTES"

Dominant systems such as traffic circulation, urban planning, political, virtual, medical, economic and financial systems steer and control life.

These interconnected systems curtail the hungry quest of humans in their search to act, move, and think freely.

Man is manipulated as a customer, as a patient, as a traveler ( also virtual), as a worker, an unemployed, as a subject, religion,as a nationality...

 

Piki & Liesbet Verschueren 'Routes' depict a world shaped by political, social and spatial systems and routes , a physical entropy within silent internal struggle and protest in the fragmented portraits the drawings of Piki, the compelling speed of highway routes in the work of Liesbet.

As usual, they do this in a mix of traditional and digital techniques.

 

 

 

 

Piki & Liesbets’ video projects start from the playful observation of life, nature and the physical world.Out of these perceptions, elements are selected and put into continuous rhythmic and flowing motions. They consist merely of action upon reaction, sound, architectural structure, lightness and air. In that sense the videos show a hint of a new utopian placid place.

Piki and Liesbet seek to represent new spaces in which cultural elements and media are absent.

Zie H'ART 18/10/2012

FEATURES: Gesprek met Piki en Liesbeth Verschueren 10/2012

"De rusteloze puls van het bestaan" artikel door Elke Couchez

deel uit tekst:

....... "Ons werk is abstract, maar vertrekt altijd vanuit de waarneming. Niets is compleet virtueel, en dat vinden wij zo fascinerend .Wat je ook moet noteren is dat digitaal werken niet zonder meer objectief werken is. Alle materie,ook het digitale,wordt door de kunstenaar gekneed en vervolgens door hem toegeëigend.Piki, na enkele seconden stilte: "Het creëeren maakt ons gelukkig".Op mijn vraag of ze tijdens dat creatieproces geen onrust of ontevredenheid voelen, antwoordt ze: " Je moet de moed hebben om eigen angst en onrust aan te durven raken en naar buiten te brengen.Kunstenaars zijn overlevers,ze gebruiken onrust als energiebron en proberen dat zo goed mogelijk visuell te kanaliseren."Liesbet knikt: "Die drift om iets te maken is een dwingende, maar positieve onrust".Dit is de puls van het leven.


 



C.V. Liesbet Verschueren 
Works since 2002 with Piki Verschueren
Lives and works in Sint-Genesius-Rode

Group shows

2011   “The pulse” Maison Herman Teirlinck Beersel
2010 ‘Terminal Beauty’ Nakedstadegallery Brussel
2009 (08 05 09) CCNOA – Brussel
2009 Digikunst april, mei 09 – Antwerpen fotomuseum
2008 “la vie en rond” galerij H29 – Brussel
2007 "Miniaturen", met Galerie S&H De Buck– Boekentoren Gent
2006 "Tekenlust", Kunsthalle, Loppem
2004 "Modo Bruxellae", Beursschouwburg, Brussel (B)
2004 "Vitrine on paper", Flanders Fashion Institute, Antwerpen (B)
2004 "Red!  " Galerie S&H De Buck - Gent (B)
2004 " Voorbij de grens", Jozef Deleu,met Galerie S&H De Buck CC Hasselt
2003 " Voorbij de grens", Jozef Deleu, met Galerie S&h De Buck De Brakke grond, Amsterdam (N)
2003 Images of Desire 3, Red light District, Amsterdam
2002 Step, CCNOA & Robert Preece (with Dan Walsh, Mark Plimlott, Lisa Holden, Maria Blondeel, Einar Westerlund etc), Brussels (B)
1993 Antwerpen ’93
1989 Galerie Herman Teirlinck Beersel
1987 Galerij Perspectief, Leuven

Solo tentoonstelling

2009 (15 03 09) Huis van Winckel, Dendermonde
2008 “ O Au Suivant”, Galerie S & H De Buck – Gent
2006 "PHYSICAL VOID", Kunsthalle Loppem
2011 “Pick up the pieces”Galerie S&H De Buck  Gent

2013 Galerie Marion De Canniere -Antwerpen
 

 

Verschueren Piki & Liesbet

image

Info

IN PERMANENTIE

SCHILDERIJEN VAN MARCASE

pseudoniem voor Marc Vanhaesebrouck
° Waregem, 31 maart 1946


PRIJZEN EN ONDERSCHEIDINGEN

1976: LA JEUNE PEINTURE BELGE: Onderscheiding.
1978: PRIJS VOOR SCHILDERKUNST VAN BOECHOUT: Eerste prijs.
          LA JEUNE PEINTURE BELGE: Laureaat.
1979: GROTE PRIJS VAN ROME: Stipendium.
1984: EUROPAPRIJS VOOR SCHILDERKUNST VAN DE STAD OOSTENDE: Gouden medaille.
1984: Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap, Brussel: Onderscheiding, ter waardering
          en ter aanmoediging van een kunstenaarsloopbaan.


WERKEN IN HET BEZIT VAN
Museum voor Moderne Kunst, Brussel.
Kunstmusea aan zee, Mu.ZEE, Oostende
Provincie West-Vlaanderen, Dienst Cultuur.
Universiteit Antwerpen.
Koning Boudewijn Stichting, België.
Prentenkabinet, Brussel.
Belgische Staat.
Dexia bank.


INDIVIDUELE TENTOONSTELLINGEN
1975 Ieper: Lakenhalle.
1976 Gent: Galerij Katherine Bouckaert.
1977 Antwerpen: De Singel, Statisch wit versus dynamisch groen.
1979 Brussel: Centre Moscicki.
        Waregem: Galerij Appel.            
1980 Tielt: Galerij De Gryse.
        Brussel: Galerij Delta, Geordende structuren. Met Marcel Maeyer.            
        Brussel: Congressenpaleis, De laureaten van de prijs van Rome.             
1981 Knokke-Zoute: Elisabeth Franck Gallery, Repetitions.
1983 Oosteeklo: Galerij William Wauters, Seriële structuren. Met Marcel Maeyer.
        Tielt: Galerij De Gryse.             
        Antwerpen: Internationaal  Cultureel Centrum, Marcase  Schilderijen/tekeningen, 
        Seriële structuren.
1985 Knokke-Zoute: Elisabeth Franck Gallery, Une fenêtre cadrée sur le  paysage.
         Best (NL): Kunststichting Metzemaekers.             
1986 Wakken: Galerij Paul Dewever.
1987 Baarle - Hertog (NL): Galerie De Verbeelding.
        Gent: Moving Space, Ruptures.             
1989 Gent: Moving Space, Enting van differerende significanties.
1990 Brussel: Business Faculty, Marcase 1980-1990.
1991 Brugge: Roussel Art Gallery.
        Brussel: Galerie Synthèse.
1993 Amsterdam: Vlaams Cultureel Centrum, De Brakke Grond.
        Brugge: Roussel Art Gallery.             
        Amsterdam: Galerie Vromans, Atrium.
        Brussel: Fondation pour l'Art Belge Contemporain, Oeuvres de 1978 à 1993.             
1994 Knokke-Heist: Space Gallery.
1995 Doornik: Galerie Hors Limite.
1996 Gent: Moving Space Gallery, Landscapes’  Memories.
         Oostende: Robert & Partners Art Gallery.             
1998 Deurle: Galerij Arcade.
1999 Gent: Mercator Hogeschool, Works on Paper 1990-1995.
2000 Brussel: Vrije Universiteit Brussel, Landscapes' Memories.
         Gavere:  Moving Space Gallery, Marcase, Schilderijen.                                                   
         Koksijde: Galerie Wijland. Met Pol Spilliaert.             
2004 Merendree: Lucas De Bruycker Fine Art. Alles is zoals het is.
2006 Zeebrugge: Galerij My ArtHouse. Met Jean-Georges Massart.
2007 Gent: Galerij Jan Colle. Met Michel Heyvaert.
2011 Gent: Lucas De Bruycker Fine Art, Markante Marcases.


BELANGRIJKSTE GROEPSTENTOONSTELLINGEN
Belgrado (YO): Musée d'Art Moderne, Exposition Internationale des Arts Plastiques.
Nürnberg (D): Germanisches Nationalmuseum, Internationale Jugendtriënale der Zeichnung.
Münster (D): Westfalisches Landesmuseum für Kunst und Kulturgeschichte,
Internationale Jugendtriënale der Zeichnung.
Lausanne (CH): Musée Cantonal des Beaux Arts, Internationale Jugendtriënale der Zeichnung.
Basel (CH): Die Internationale Kunstmesse/Art 14'83, Sonderschau Belgien.
Amsterdam (NL): Vlaams Cultureel Centrum De Brakke Grond, 8 Tekens vanuit de Materie.
Deurle: Museum Dhondt-Dhaenens, 8 Tekens vanuit de Materie.
Apeldoorn (NL): Gemeentelijk Van Reekum-museum, 8 Tekens vanuit de Materie.
Watou: Zomerconfrontatie.
Straatsburg (F): Galerie Editions du Faisan.
Brussel: in Gallery VUB, Stoute kunstenaars.
Washington (USA): At the university of Maryland. Young Flemisch Artists Exhibition.
Doornik: Musée des Beaux Arts, 24 West-vlaamse kunstenaars uit het 
Provinciaal Museum voor Moderne Kunst, Oostende.
Brussel: Galerie de prêt d'oeuvres d'art,  L' Abstraction en Belgique,
trois générations (1920-1950-1980).
Oostende: PMMK, Modernism in Painting.
Brussel: Fondation pour l'Art Belge Contemporain,  Aperçu des Acquisitions 1994-1996.
Tokyo (Japan): Tokyo Metropolitan, Welfare Center for Disabled Persons,
Voelbare Grafische Kunst.
Parijs (F): Unesco-paleis, Voelbare Grafische Kunst.
Barcelona (ESP): Art Actual. Aula Del Letres. Exposicion Artistes de Flandes.
Machelen-Zulte: Raveelmuseum, Witslag.
Machelen-Zulte: Roger Raveelmuseum, Het Onhandige.
Mons: BAM, Beaux-Arts Mons, Le BAM se dévoile, De la Collection à l’Exposition,
Les Collections Thomas Neirynck et Maurice Duvivier.
Hasselt: Cultuurcentrum, Hommage aan de Monochromie.
Zwevegem: Transfo-site van Zwevegem, Actuele Belgische Kunst, 1ste  Biënnale van
ART—TRANSFO.
Machelen a/d Leie: Huis De Leeuw, Connections KunstTraject aan de Leie.

Marcase

image

Info

 

IN PERMANENTIE



Gallery S&H DE BUCK is pleased to announce”50 branches” and”Mongolia-a different view” an exhibition of new photographs by Koen Blanckaert .

…His work exudes a non-finito quality. Like he finished paintings that Ensor signed with’pas fini’ , it refers to the changeability of life.
Such slightly melancholical vitalism relates to the emotions the artist experiences when trying to capture the living essence but failing to grasp it together. ..

Quoted from  Stef Van Bellingen.

…Koen Blanckaert’s photographs record a moment of movement and rhythm of life.The shifting mysteries are being unfolded in common places and moments.
These pictures give materiality to the subjects’ implicit spirit.Koen Blanckaert feeds images to the viewer, in full openness, without dogma, without pretension.
He proffers the fundamentals of the art of photography in such a way that each of them communicates with our curiosity, our desire and our recognition…

Quoted from Johan Swinnen.

 



Koen Blanckaert is born in Bruges 1961.
He studied at the Royal Academy for Modern Arts in Ghent K.A.S.K-Photo & Art-Film.
He received the First Price Victor Hasselblad (1984), he was freelance assistant for different fashion photographers in London( 1985).
He founded an own photo-studio in 1986 and works as freelance photographer for fashion-publicity-industry. Many contributions for magazines-books-artbooks.
He started to show his work at the artistic scene in 1985.
 

2007: Group-exhibition "Gras dat verder groeit - Miniaturen" / "L'Herbe continue à croître - Miniatures"  at Boekentoren Ghent - Library of the University of Ghent

2008: Group-exhibition "Gras dat verder groeit - Miniaturen" / "L'Herbe continue à croître - Miniatures" december 08 till januari 09 at De Doos - Cultural Center Hasselt

2009: Contribution to "RING" Exhibition "SIEGFRIED DE BUCK: een carrière als Juweelontwerpen en Zilversmid" - october 2009 till februari 2010- in DESIGNMUSEUM Ghent

2010: Group-exhibition "Gras dat verder groeit - Miniaturen" / "L'Herbe continue à croître - Miniatures  at Museum 1302 Kortrijk

2010: Group-exhibition "Oeverture Architectuur tussen droom en werkelijkheid" - September at S&H De Buck

2011:4 tot 27 maart  "Mongolië"

 

Blanckaert Koen

image

Info

IN PERMANENTIE:

Robine Clignett

Robine Clignett’s aquarellen geven aan kleur een entiteit maar ook een identiteit.
Zij verzamelt ideeën, gedachten, sferen en synthetiseert die in kleur op papier.
Pure kleuren en pigmenten worden vermalen en aangelengd via tempera, via een quasi chemisch proces. Nadien worden de edele, soms minerale kleuren in tonen over elkaar gestreken. Haar eigen enigmatische vormen en beelden stralen een temperende rust uit.
Sinds een aantal jaren maakt ze notities over de kleuren Faluröd, Rode Oker, Outremer Ultramarijn & Indigo, Wijngaard Zwart, Loodwit en de connotaties die bepaalde kleuren oproepen. Op de opening wordt de publicatie:” groen Groen” voorgesteld. Groen is lang geweerd als een complementaire, inferieure kleur, maar bij Robine Clignett krijgt het een bijzondere betekenis.
Via de literatuur worden denkbeelden en wetenschappelijke bevindingen samengebracht, waardoor Groen opgetild wordt naar een hoger niveau.


Gespiegelde bladstudies vanuit een onconventioneel perspectief vind je terug in het werk van Robine Clignett.
Samen met Klaus Baumgärtner  exposeerde ze in het Morat Institut für Kunst und Kunstwissenschaft, Freiburg in Breisgau.
Zij woont  en leeft samen met Klaus Baumgärtner in Den Haag, Nederland.
 



Robine Clignett
* 1948, Den Haag


* 1948, Den Haag

Opleiding:
Rietveld Academie, Amsterdam
Koninklijke Academie van Beeldende kunsten, Den Haag.

Woont en werkt in Den Haag.

Van 1988 tot 2009 docent aan de Koninklijke Academie van Beeldende kunsten, Den Haag.
2004-2005 docent Faculteit der Kunsten, Leiden.

Solo tentoonstellingen
sinds 1990 (een keuze) :

2009- Galerie Maurits van de Laar, Den Haag (NL)

2008- Galerie S.& H. De Buck, Gent (B )
(Publicatie R.C.: “groen Groen” notities en tekstfragmenten)

2007- Morat Institut für Kunst und Kunstwissenschaft, Freiburg ( D)
( Publicatie )

2006- Galerie Maurits van de Laar, Den Haag ( NL )
(publicatie R.C.: “Loodwit” indruk van wit)

2003 - Galerie S. & H. De Buck, Gent ( B )
(publicatie R.C.: “Wijngaardzwart”dagboek over zwart)

2003 - Galerie Maurits van de Laar, Den Haag

2002 - Galerie Esther Hufschmid, Zürich ( CH )

2002 - Galerie Maurits van de Laar, Den Haag
( publicatie R.C. : “Outremer” notities over ultramarijn en indigo)

2000 - Teekengenootschap Pictura, Dordrecht ( NL )
( publicatie R.C. : “Faluröd “ notities over kleur)

1999 - Galerie Maurits van de Laar, Den Haag

1999 - Galerie S. & H. De Buck, Gent

1998 - Galerie Esther Hufschmid, Zürich ( cat. )

1996 - Galerie S. & H. De Buck, Gent ( publicatie )
Curator : Erno Vroonen

1996 - Galerie Maurits van de Laar, Den Haag ( cat. )

1993 - Galerie S. & H. De Buck, Gent


1992 - Galerie Carzaniga & Ueker, Basel ( CH ) ( publicatie )

1991 - Galerie Maurits van de Laar, Den Haag ( publicatie )


Groeps tentoonstellingen
sinds 1990 (een keuze)

2011 “Twenty”, 20 jaar Galerie Maurits van de Laar, Den Haag
curator: Roel van Arkestijn. (Publicatie)

2011- “Die Zeit ist Jung” ,Galerie Maurits van de Laar, Den Haag

2008- Galerie Phoebus, “Ladenkastproject”, Rotterdam

2007- “Miniaturen”, De Boekentoren, Gent ( Publicatie)

2005- “Voorbij de grens”, De markten, Brussel ( B )

2004- ”Voorbij de grens”, Cultureel centrum, Hasselt ( B )

2004 -"Stand van zaken", Stroom, Den Haag ( NL )

2004 -"Eclips", Bornem, ( B )
curator : Stef van Bellingen

2004 -"30-Jahre Galerie Esther Hufschmid", Zürich

2004 -"Voorbij de grens", Museum van Deinze en de Leiestreek ( B )

2003 -"Voorbij de grens", de Brakke Grond, Amsterdam ( NL ) ( cat. )
curator : Hermine De Groeve

2001 -"Jubileumtentoonstelling 10 jaar Galerie Maurits van de Laar”, Den Haag

2001 -"Zomeropstelling", Galerie Maurits van de Laar, Den Haag

2000 -"Melancholia", Galerie S. & H. De Buck, Gent

2000 -"Inkeer", Stichting Collage, Kortenhoef ( NL ) ( cat. )
Curator : Henk Abma

2000 -"Hommage an Peter Kneubühler", Kunsthaus Grenchen, Grenchen ( CH )

2000 - Laboratorium E.V., Praterinsel, München ( D )
Curator : Erno Vroonen

1999 - “Try out“, Stroom HCBK, Den Haag

1998 - Bibliothèque universitaire Moretus Plantin, Namur ( B )

1997 -"Nooit zag ik Awater zo van nabij", Stichting Collage, Kortenhoef
Curator : Henk Abma ( cat. )

1997 -"De tuin, het atelier", Hortus Botanicus, Leiden ( NL ) ( cat. )

1997 -"Tekeningen", Galerie Maurits van de Laar, Den Haag

1995 - Galerie Maurits van de Laar, Den Haag

1994 - Stichting Collage, Kortenhoef

1994 -"Équipe", Galerie Maurits van de Laar, Den Haag

1992 -"Tekeningen", Galerie Maurits van de Laar, Den Haag

1991 - 7 docenten van de KABK, Art Propos, Den Haag (cat )

1990-”L’heure bleue”,Galerie Carzaniga & Ueker, Basel

Deelname aan :
Art, Basel
Kunst-Rai, Amsterdam
Lineart, Gent
Werk in collecties van: ABN AMRO, Amsterdam Akzo Nobel Art Foundation, Amsterdam CBK, Dordrecht
Dordrechts Museum, Dordrecht Heden, Den Haag Morat Institut, Freiburg in Br. Peter Blum, New York
Privé collecties in binnen- en buitenland

Publicaties over kleur in de bibliotheken  van: Van Abbe museum, Eindhoven Morat Institut, Freiburg in Br. Nationaal Herbarium, Leiden  www.robineclignett.com
Morat Institut, Freiburg in Br. Nationaal Herbarium, Leiden

 

Clignett Robine

image

Info

Berrie Van Beers - Kees De Kort

Berrie Van Beers - Kees De Kort

image

Info

IN PERMANENTIE:

Stefaan van Biesen 

[België °1953] beeldend kunstenaar, schrijver.

Is lid en mede-oprichter van the Milena principe [www.themilena.com], lid van WIT-urban team, [www.wit-urbanteam.com]. Tekeningen, ontwerpen, installaties, fotografie, video, soundscapes [www.thecolouru.com], teksten en performances ‘Urban rituals’. Besteedt een belangrijk deel van zijn artistieke activiteit aan uitwisselingen en samenwerkingen met andere kunstenaars en deskundigen uit diverse disciplines. De meest recente internationale projecten zijn 'Hikikomori', 'Archetypen' en 'Spaziergangwissenschaft' [wandelen als een absolute wetenschap], een discussieforum over sociologische en ecologische visies, met links naar Albrecht Dürer [1471-1528], Caspar David Friedrich [1774-1840], Friedrich Nietzsche [1844-1900], Fernando Pessoa [1888-1935], Joseph Beuys [1921-1986], Luis Baragan [1902-1988], Willem Schinkel [1976]. Verwijst naar het begrip van 'het lichaam als eenheidsmaat': via de zintuigen, het lichaam als instrument van kennis, ervaring en creativiteit. Kunst als een instrument van verbinding. Werkte als kunstenaar in België, Nederland, Frankrijk, Duitsland, Polen, Italië, Griekenland, Portugal, Brazilië en China.


“In het oeuvre van Stefaan van Biesen is er een associatieve hechtheid ontstaan tussen: denken, handelen, omgeving en welzijn. Als vraag geformuleerd: hoe manifesteren onze gedachten zich via handelingen in onze omgeving en in welke mate komen ze ons welzijn ten goede?” [fragment uit ‘Dots’ Stef Van Bellingen 2006].
Het lichaam wordt ervaren als een invloedsgevoelig instrument, een subject dat vanuit een voelend denken zijn omgeving aftast, resoneert. Zo beweegt het lichaam zich in een optisch en emotioneel veld vanuit een panoramisch perspectief, een stiltegebied.
“Vandaag ontdekken we dat denken een lichamelijke aangelegenheid is.(…), Heden ten dage wordt de belichaamde natuur van de subjectiviteit benadrukt. Het lichaam denkt. Ik sta niet kennend, afstandelijk in de wereld. Door het lichaam heb ik eerder een verstandhouding, een nabijheid met die wereld.” [Fragment uit ‘Het anarchistische lichaam’ Francis Smets 2004].
Stefaan van Biesen’s denken sluit op een actuele manier aan bij het nomadische aspect van de renaissancekunstenaars die heel Europa afreisden. Dürer is hier een sprekend voorbeeld van. Deze reizen waren kunstprojecten, waarbij uit ontmoetingen stromingen van gedachten, tekeningen en andere artefacten ontstonden. Deze reizen waren laboratoria van de gedachten. Kennis transformeerde tot een bezield weten. Stefaan van Biesen toont dit labo. Notities, artefacten en tekeningen stofferen zijn reis.
Van Biesen is een landschapskunstenaar. Dit betekent niet dat hij zijn dagen slijt met het schilderen van idyllische natuurgezichten. Nee, de landschapskunstenaar werkt met het landschap, de omgeving. Hij integreert de natuur in zijn kunst of communiceert ermee door middel van zijn kunst. In zijn artistieke visie worden concepten als lichaam-geest, natuur-cultuur, ecologie-economie, niet langer meer als onverzoenbaar beschouwd. 'We are travelling spaces’, duidt op dit filosofische parcours. ‘Natuur’ is alles wat ‘mens’ is en dit plaatst alles in een ruimere context, een gegeven dat ook van belang is in een verstedelijkt landschap.

 

Stefaan van Biesen    
[Belgium °1953] Visual artist,  writer.
Member and co-founder of the Milena principle: [www.themilena.com], member of WIT, urban team: [www.wit-urbanteam.com]. Drawings, designs, installations, photography, video, soundscapes [www.thecolouru.com], texts and performances ‘Urban rituals’. Is devoting an important part of his artistic activity to exchanges and collaborations with other artists and experts from various disciplines. Most recent international projects are ‘Hikikomori’, ‘Archetypes’ and ‘Spaziergangwissenschaft’ [Walking as an absolute science], a forum for discussion about sociological and ecological visions, with links to Albrecht Dürer [1471-1528], Caspar David Friedrich [1774-1840], Friedrich Nietzsche [1844-1900], Fernando Pessoa [1888-1935], Joseph Beuys [1921-1986], Luis Baragan [1902-1988], Willem Schinkel [1976]. Refers to the concept of ‘the body as measure unit’, using the senses and the body as instruments of knowledge, experience and creativity. Art as a tool of connection. Worked as an artist in Belgium, Netherlands, France, Germany, Poland, Italy, Greece, Portugal, Brazil and China.

'In the work of Stefaan van Biesen an associative solidity has arisen between thinking, acting, environment and well-being. Formulated as a question: 'how do our thoughts manifest themselves via acts in our environment and to what extent do they contribute to our well-being?' (Stef Van Bellingen, 2006).
The body is experienced as an influential instrument, a subject that feels out its environment and resonates out of a sensitive thinking. The body thus moves in an optical and emotional field out of a panoramic perspective, a sanctuary.
'Today we discover that thinking is a physical matter (…). Nowadays the embodied nature of subjectivity is emphasized. The body is thinking. I do not stand knowing, distant in this world. Through the body I rather have an understanding, a proximity with this world.' (‘The anarchistic body’, Francis Smets, 2004).
Stefaan van Biesen’s way of thinking is in a current way in keeping with the nomadic aspect of the renaissance artists, who travelled all over Europe. Dürer is a striking example of this. These journeys were art projects, in which streams of thoughts, drawings and other artefacts arose from encounters. These journeys were laboratories of thoughts. Knowledge transformed into an impassioned knowledge. Stefaan van Biesen shows this lab. Notes, artefacts and drawings embellish his journey.
Van Biesen is a landscape artist. This does not mean that he spends his days painting idyllic nature scenes. No, the landscape artist works with the landscape, the environment. He integrates nature in his art or communicates with it by means of his art. In his artistic vision concepts like body-mind, nature-culture, ecology-economy, are no longer considered to be irreconcilable

 


Curriculum Stefaan van Biesen

Group exhibitions and projects

2011:
[Gallery S & H De Buck] Ghent Belgium. curator: Hermine De Groeve.
[Grunewald Variations] ECCO Espaço Cultural Contemporãneo, Brasilia Brazil. [the Milena principle].
[Out of Space] project qualified for grand Prix Fotofestiwal 2011 Lodz Poland. curator: Marta Szymanska.
[(no) Tour] soundproject Escoitar.org - the Milena principle / WIT, S.M.A.K. Ghent Belgium.
[Silence Project] the Milena principle at the University & College of Arts Athens Greece. [Yiannis Melanitis].
[Silence] Lectures the Milena principle at Cultural Art Center 'About' Athens Greece.
[Growing Silence] Goethe-Institut Athens Greece. [Eva Rembor].
[Accademia Dantesca Jahnishausen] Castle Jahnishausen Dresden Germany. [Christian Hardt: Der Wachsblock].
[Aberto Brasilia] Artfestival Brasilia, Brazil [ curator: Wagner Barja, director National Museum of Brasilia].
[METAforen] DACCA Temse (KWKK). curator: Jan Van Reamdonck.
[The Dürer Connection] [International Bienal of Poetry and Arts] National Library Brasilia Brazil curator: Geert Vermeire & the Milena principle.
[Liquid Islands] Video performance Venice Italy. The Milena principle.
[Beelden van hoop en wanhoop] CC Het Perron Ieper Belgium. curator: Frans Vercoutere.

2010:
[Uit het geheugen] Poetica Memoriae. Katho-Ipsoc Hogeschool Kortrijk Belgium. curated by Dr. Guislain Museum.
[Skulls, skeletons & bones] contribution work (cover) catalogue Andromeda Hotel Ostend Belgium.
[Luggage Carrier] [ Exhibition of drawings ] Clube Litérario Gallery Porto Portugal.
[Gras dat verder groeit - Miniaturen] Museum Kortrijk 1302 Belgium. curator Hermine De Groeve.
[the Milena principle] [Exhibition of drawings & prints] Velha-a-Branca Cultural Centre Braga, Portugal.
[the Milena principle] [prints of past performances in Europe] Show Me Gallery, Braga Portugal.
[Luchtbespiegeling] Kunstpodium De Leegte, Nieuwolda Groningen the Netherlands. curator: Corma Pol (Nl).
[Coup de Ville] [WIT: Warp Intervention Team] Sint-Niklaas Belgium. curator Jan Hoet & Stef Van Bellingen.
[Transmutações da paisagem] Encontros da Imagem Convent of Tibaes Braga Portugal. curator Geert Vermeire.
[Mars op Oostende] Public Private Paintings - Mu.Zee Oostend Belgium. curator Phillip Van den Bossche - Els Vermeersch.

2009:
[Wandeling] Dacca Loft Temse Belgium. curator: Jacques Neve (KWKK).
[Ten Slotte] Wandelparcours actuele beeldende kunst, Kasteel van Gaasbeek, Belgium.
[Uit het geheugen] Over weten en vergeten. Museum Dr. Guislain, Ghent Belgium. curator: Patrick Allegaert.

2008:
[Rewind] Vierkante Zaal Sint-Niklaas Belgium. curator: Filip Van de Velde (SMAK).
[Bezet] Budafabriek Kortrijk Belgium. curator: Els Vermeersch (Mu.ZEE).
[Natuurlijk] Hortus Botanicus Lovanienses, Leuven Belgium. curator: Ingrid Nackaerts.
[Mercie, Marie Petronelle] China Art Archives and Warehouse Beijing China. curator: Frank Uytterhaegen.
[De Tweede natuur] Halle-Zoersel, Belgium. Lia Schelkens.
[Mercie, Marie Petronelle] the Belgian Embassy Beijing China. curator: Frank Uytterhaegen (MCAF).
[Gras dat verder groeit - Miniaturen] De Doos CC Hasselt Belgium. curator Hermine De Groeve (S&H De Buck).
[Mater III] H. Magdalenachurch Bruges Belgium. YOT.

2007:
[Aardhaling] Dommelhof Neerpelt Belguim. org.: Kunst en Musea vzw.
[Gras dat verder groeit - Miniatures] library of the University of Ghent Belgium. S & H De Buck & Jozef Deleu.
[Gepackträger (II)] the Milena principle, Werkstatt 3000 & house Thönges Stringaris Kassel Germany.

2006:
[Making sense in the City] Symposium Ghent University, Belgium.
[Embracing the obstacle] Bewegend beeld - Betoverd Bos & the Milena, St-Maria Aalter Belgium.
[Dots] Warp art-projects, Sint-Ni!klaas Belgium. curator: Stef Van Bellingen (Warp).
[Gepäckträger] the Milena projects, Amsterdam Netherlands.
[De onmogelijke tentoonstelling] 25 jaar Herman Teirlinckhuis, Beersel Belgium.
[gARTen] Triënnale contemporary sculpture. Destelbergen, Belgium.

[Econcerto] Natuurpunt, Biezenweide, Willebroek, Belgium.
[Nederland België-België Nederland] Fort Ellewoutsdijk Netherlands. curator: John Blaak (CBK Zeeland). [Gepäckträger' (how long is now?)] the Milena projects, Bellevue & Grunewald, Berlin Germany.

2005:
[Een grenzenloos glooien] Magdalenakerk, Bruges, Belgium. YOT
[Les Ventinelles] Biennale d'art contemporain - edition Flandre, Anglet, France. curator: Christian Porré.
[Voorbij de Grens] De Markten, Brussels, Belgium. curator: Hermine De Groeve (S&H De Buck).
[Ventilatie] Sint-Janshospitaal, Bruges, Belgium, Corpus 05. curator: Els Vermeersch (Mu.ZEE).
[Artificial landscape] Schuurlo Sint-Maria Aalter, Belgium. curator: Angelique Campens.
[L'intérêt du Dessin] Gallery R 53, Oostende, Belgium. curator: Roland Delbarge.
[Calle dei Amici] the Milena prnciple projects, Venice Italy.

2004:
[Voorbij de Grens] Museum Deinze en de Leiestreek, Deinze, Belgium. curator: Hermine De Groeve.
[Eclips] Bornem, Puurs, Willebroek, CC De Ster, Willebroek, Belgium. curator: Stef Van Bellingen.
[Voorbij de Grens] CC Hasselt, Belgium. curator: Hermine De Groeve (S&H De Buck).
[Zwischenräume] Hamburg, Germany. curator: Dagmar Detlefsen.
[Dag van de kunstuitleen] Kunst in huis, Antwerp, Belgium. curator: Raf Coenjaerts.
[Wereldstede] S.M.A.K. Gent, Belgium performance Julie Snauwaert, Geert Vermeire, Filip Van De Velde. [Signatures] Gallery De Witte Beer, Bruges, Belgium.
[Omtrent melancholie] De Campagne, Drongen, Belgium. curator: Filip Van de Velde.

2003:
[Beelden tussen hemel en aarde] (Between heaven and earth) Schildehof, Schilde, Belgium. Lia Schelkens.
[Verwantschappen] (Relationships) Beveren, Belgium. art & ecology for Natuurpunt.

[Uit hetzelfde hout gesneden] (Cut out off the same wood) Beeldig Hof Ter Saksen7, Beveren, Belgium. [Lesensdel’amour] Arte, Kortrijk, Belgium. curator: Els Vermeersch.
[Voorbij de Grens] (Over the border) Brakke Grond, Amsterdam, Netherlands. curator: Hermine De Groeve.
[Wabi-sabi project] Zingem, Belgium. curators: Angélique Campens, Tanguy Eeckhout, De Cordier.

2002:
[Breugel en vandaag] (Breugel & Today) Herman Teirlinckhuis, Beersel, Belgium.
[Verticale stromen] (Verticale streams) in situ installations, Bredene, Belgium. curator: Filip Van de Velde.
[Een beeld voor Vlaanderen] (A sculpture for Flanders) Kaprijke, Belgium.

2001:
[Hommage Michel Seuphor] mail-artproject Borgerhart Antwerp, Belgium.
[De Tweede natuur] (The second Nature) Halle-Zoersel, Belgium. Lia Schelkens.

2000:
[In beeld gebracht. Art against injustice] Willemsfonds, Belgium. curator: Ernest Van Buynder.
[Sculpture gallery Lia Schelkens] Halle-Zoersel, Belgium.
[Kunst voor kunst] (Art for art) Oude abdij van Drongen, Belgium. curator: Filip Van de Velde.
[Melancholia] H & S De Buck gallery - University of Ghent, Belgium. curator: Hermine De Groeve (S&H De Buck).

1999:
[Dromen op pootjes] travelling exhibithion Rasa, Belgium.
[De tweede natuur] (The second nature) Halle-Zoersel, Belgium. Lia Schelkens.
[Insitu kunst- Cite groen] Internationale Triënnale, Borgloon, Belgium.
[Lesensdelamort] Kunstcentrum De Poort, Zonnebeke, Belgium. curator: Els Vermeersch.
[Fragmenten] (Fragments) traveling project De Kunstbank, Leuven, Belgium.
[Berchem. Speelt thuis!] CC Berchem, Belgium. curator: Griet Ivens.

1998:
[Still/Life (Nature Morte???)] P.A.R.K. 4D TV Amsterdam, Netherlands. curator: Johan Pas.
[7 tuinen, 7 kunsten] (7 gardens, 7 arts) Groeninstuif CC Schoten, Belgium.
[Uno sguardo sul giardino] Kasteel Aertrycke & CC de Brouckere Torhout, Belgium. curator: Valeria Tassinari.

1997:
[Nature Morte??] Leuven, Belgium. curator: Johan Pas.
[Ik ben een boom] (I am a tree) traveling artists project Rasa, Belgium.
[Buiten gewoon] CC Heusden-Zolder, Belgium. curator: Cathy Pelgrims.
[Natuur en industrie] (Nature en Industry) Belle Air CC De Ster, Willebroek, Belgium. curator: Griet Ivens. [Speelhoven ‘97] Domein Speelhoven, Aarschot, Belgium.

1996:
[All’Antica] (Traces of the antiques) Sint Lucasgalerij Brussels, Belgium. curator: Johan Pas.
[De verdraaide materie] (The twisted matter) Vierkante zaal, Sint-Niklaas, Belgium.
[Index] (A story of hands) Vierkante zaal, Sint-Niklaas, Belgium. curator: Stef Van Bellingen.
[Pas De Deux] Gynaika CC Harelbeke, Belgium.
[Hommage aan Marco Pellizzola] Merano, Italy.

1995:
[Handtastelijk] travelling exhibition Rasa, Belgium.

[Carton] Demedtshuis Wielsbeke, Belgium.

1994:
[Beeldende Sokkels] Antwerpen, Belgium.

1993:
[Jordaenshuis] Antwerpen, Belgium.

[Doorlopend] Park Blauwendael, Waasmunster, Belgium.
[De Mythe van Vergankelijkheid] (The Myth of transitoriness) Salons Galerie, Sint-Niklaas, Belgium.

1992:
[Salon] Salons voor Schone Kunsten, Sint-Niklaas, Belgium.
[Basiliek] Baasrode, Belgium. curator: Brigitte Van Schoor.
[Tekeningen] (Drawings) Galerie 8 bij 3, Kaatsheuvel, Netherlands. curator: Hans Timmer.

Solo Exhibitions & Individual projects
2011:
[Water Carrier] Hidrodoe Watercentre Herentals Belgium.
[the Go-between] Nogueira da Silva museum Braga Portugal. curator: Geert Vermeire: the Milena principle.
[the Space Between] Biscainhos museum Braga Portugal. curator: Geert Vermeire: the Milena principle.

2010:
[How long is now?] Nogueira da Silva museum & Biscainhos museum Braga Portugal.
[Traveling spaces] [drawings & prints past performances in Europe] Espaço Cultural Pedroremy, Braga Portugal.

2009:
[(w)eten] integration, Guislain Institute, archipl-architecten Patrick Lefebure, Ghent Belgium.
2007:
[De Sleep] integration, multimedia installation, healthcare centre De Sleep, Ghent Belgium.
[we are travelling spaces / stiltegebieden] gallery Stadsschouwburg, Kortrijk, Belgium.
[Head wanderer / Hoofdzwerver] gallery S & H De Buck, Ghent, Belgium.
[Het generfde veld / landaders] library & Geuzenhofpark Wetteren.
[Komeling / all new arrivals] sculpture Geboortepark Zwijndrecht, Belgium.
2006:
[Her-steller] Een thuis voor een beeld - Provincie Oost-Vlaanderen, Belgium.
2005:
[het Ene veld - zero point fields] gallery Het Vijfde Huis, Antwerp, Belgium.

[Grafting / de Ent] a sculpture for PVT 'De Ent', Torhout, Belgium.
[De generfde huid] CC Ter Vesten, Beveren Belgium.
[Skin, must learn how to breathe] library Zwijndrecht, Belgium.
[The Naumburg Variations] Naumburg and Weimar, Friedrich Nietzsche seminar, Weimar Germany.

2004:
[Skin, must learn how to breathe] De Schrijnwerkerij, CC De Werft Geel Belgium.
[Obscured by thoughts] drawings/utopies - De Cuyper gallery, Sint-Niklaas, Belgium.
[Stiltegebieden-Approaching silence] gallery S & H De Buck, Ghent, Belgium.
[Signatures] De Witte Beer gallery, Bruges, Belgium

2003:
[Moving towards the circle] De Slang, Montanus Hotel Bruges, Belgium.

2001:
[Het Archief] (The archive) installation City Archive of Sint-Niklaas ,Vlaamse open Archievendag, Belgium.

2000:
[Het gewicht van vuur] (The weight of fire) Kunstcentrum De Poort, Zonnebeke, Belgium.

1998:
[Corpus] CC Ter Vesten, Beveren, Belgium.
[Een oor op het gras] (An ear on the grass) CC Lokeren Hof ter Beukenpark, Belgium.
[Het Land van Zijn, is] (The Land of Being, is) Galerij De Witte Beer, Bruges, Belgium.
[Groeipijnen] (Growing pains) Botha 25, Antwerp, Belgium.

1997:
[Inscripties] (Inscriptions) Herman Teirlinckhuis, Beersel, Belgium.
[Unplug my sins] OC ‘t Waaigat, Burcht, Belgium.

1996:
[De Gastkamer] (The Spare Room) a project in several private houses, Belgium.

1994:
[Onbestemd is mijn vracht] CC De Ster Willebroek, Belgium.
[Binnenskamers] (Behind closed doors) Wissekerke Bazel, Belgium.

1993:
[Oorverdovend, de Stilte] (Deafening Silence) Salons Gallery, Sint-Niklaas, Belgium. curator: Stef Van Bellingen.

Soundscapes
2011:
[(no) Tours] contribution - the Milena principle / WIT-urban team, Escoitar.org, S.M.A.K. Ghent Belgium.
[Canto Indentro] soundtrack performance Academia Dantesca Jahnishausen - castle Jahnishausen Germany.

2008:
[Respect is my religion] 'Bezet' Budafabriek Wit.h Kortrijk Belgium. curator: Els Vermeersch (Mu.ZEE).
[the Mater-Variations] 'Mater III' H. Magdalenachurch Bruges Belgium. curated by Yot Bruges.

2006:
[Guardainfantes] 'Nederland België-België Nederland' Fort Ellewoutsdijk Netherlands. curator: John Blaak (CBK Zeeland).

2005:
[Wildemanskruid III] 'De generfde huid' CC Ter Vesten, Beveren Belgium. .
[Epice sauvage] 'Les Ventinelles' Biennale d'art contemporain - edition Flandre, Anglet, France. curator: Christian Porré.
[Vel(d)] 'Ventilatie' Sint-Janshospitaal, Bruges, Belgium, Corpus 05. curator: Els Vermeersch (Mu.ZEE) & Wit.h.

1998:
[Wildemanskruid II] 'Corpus' CC Ter Vesten, Beveren Belgium.
1994:
[Wildemanskruid I] 'Onbestemd is mijn vracht' CC De Ster, Willebroek, Belgium.
 

Van Biesen Stefaan

image

Info

IN PERMANENTIE

Luc Vandervelde
°Leuven, 2 May 1969

One of my immediate artistic goal is to finish my art project “a lost civilization”, with a planned return to Uzbekistan in August/September 2005 to pursue profound research for this project. In Uzbekistan I will meet again with the families I met on my previous visit and I will document how they work, dress, and live their lives. Being there and being an eyewitness, I will enter into the lives of the central Asians and reveal a dramatic, moving human story. Gathering new information for my project will lead to a clear-eyed, authoritative view of contemporary events of daily life in Uzbekistan. On my return I will start to make an experimental ethnographic documentary about my travel, research, and cultural encounters. My artwork will reflect an Uzbekistan in modern times that will take us beyond the common clichés and prejudices about both the Soviet Union and the Muslim World to a much richer and interesting reality.

In addition, I will start the Fine Arts Educational Program “Aurora Borealis” in the town of Moinac (Uzbekistan) together with the non-profit organization “Turkistan Global”. There is a great need for improvements in the educational sphere in Moinac. Unfortunately, the government is not willing to provide the necessary equipment, the new methodologies or any financial support to their educational system. As a consequence, it is very difficult to keep the children interested in education in such a sparse economic condition.  Another concern is to increase the teachers’ motivation in order to provide adequate knowledge to children when their salaries are extremely low. Also due to the current economic conditions there, local inhabitants are losing their own tradition of arts and crafts. The organization “Turkistan Global” will therefore also help the participants to rediscover their creative abilities and cultural identities.
I will try to mediate the disparities of the “third” world from the western world by taking advantage of the opportunities created by the phenomenon “globalization”.
More specifically, I am planning a workshop with the children of Moinac during my stay in Uzbekistan in September. The objective of this workshop is to introduce those children to western art while practicing their English.  I plan to make a big installation with the children of Moinac, inspired on the work of Christo. Why Christo? He is a good example when explaining the concept ‘installation as a media’ and he was born in communist Bulgaria, having a similar background to the Uzbek citizens. The wrapping of objects reflects Christo’s own state of being in the former Soviet Republique, the feeling of cultural isolation, sadness and poverty.  This also reflects the situation of the people of  Moinac.  The objects we will wrap are the rusted boats lying in the desert of Moinac. Moinac town, situated at the old shore of the Aral Sea, has been catastrophically affected by the ecological disaster, “the destruction of the Aral Sea” in what the United Nations Environment Program (UNEP) has termed “One of the most staggering disasters of the Twentieth Century”. The near disappearance of the Aral Sea has had far reaching social, economic, and health consequences for the people of Karakalpakstan and Moinac. Now, the Aral Sea is almost 100 miles away from Moinac and the only thing that remains from it are the boats left behind in a salted, white dessert. This surrealistic landscape is very inspiring for the décor of the installation of my workshop there. With the children we will choose one of the boats lying in the dessert as the object for wrapping. The material that we will use to wrap the boat is the “patchwork blankets” made by the locals and which is an important daily object of the inhabitants, i.e. they use it to sit on, to lie on, and to cover themselves in the cold winter. The idea is that we combine western art and traditional local art with the post-Soviet problem. The installation is rooted in certain context in terms of contemporary and cultural history.

On my return to the USA I will include that workshop in my artwork and prepare all the material for an exhibition planned later on in the museum of Nukus (Uzbekistan).

Project beschrijving: “A Lost Civilization”

In begin 2004 ben ik van start gegaan met het project “A lost civilization”. Het is een sociaal artistiek project dat mijn verblijf in Centraal Azië weergeeft. Voordien had ik  een naïef en idyllisch beeld van deze nieuwe, zogezegde democratieën en in eerste instantie was het niet mijn bedoeling om rond deze gegevens een artistiek project te verwezenlijken. Uiteindelijk zijn het de extreme omstandigheden waarin deze landen verkeren die me zodanig gegrepen hebben dat het project “A lost civilization” is ontstaan.
“A lost civilization” is een weerspiegeling van individuen en hedendaagse maatschappelijke situaties in deze landen die door het verleden zijn gekenmerkt. Het project is een zoektocht naar de dagelijkse problematiek en de kwetsbaarheid van een andere cultuur. Het behandelt de overlevingsdrang van een volk dat tijdens de sovjetbezetting jaren geleefd werd en daardoor gedeeltelijk hun identiteit en gemeenschappelijk doel kwijt raakte. Zijn zij de artificiële creatie van Stalin?  Zo is Oezbekistan onder het Karimov’s regime geëvolueerd naar een dictatoriale politiestaat. De inwoners van Tasjkent noemen hun hoofdstad “Tasjment”; in het Russisch betekent “ment” smeris. Alle oppositie is er monddood gemaakt en de pers staat onder overheidscontrole met als excuus de vrees dat extremistische moslims de macht willen grijpen. “The War on Terror”. Het neo-stalinistisch Oezbekistan is een land met een enorme rijkdom aan mineralen en olie en met een belangrijke strategische ligging in centraal Azië. Maar tegelijkertijd is het een land waar andersdenkenden levend worden gekookt, het dragen van een islamitische baard kan leiden tot arrestatie, waar martelingen wijdverspreid zijn. In het kort, het zijn landen waar de mensenrechten niet al te nauw worden genomen.

Mijn werken reflecteren de geschiedenis, de herinneringen, het lijden en de afstand. “De afstand” is een zeer belangrijk gegeven in mijn werk. Het wordt gecreëerd door het gebruik van beelden die verwijzen naar het verleden. Het benadrukt de afstand tussen mijn westerse ervaring en de ervaring van deze mensen. Tevens ook “de afstand” tussen het heden en de sovjet tijd. Deze beelden zijn gebaseerd op (al dan niet zelf gemaakte) foto’s van lokale bewoners, objecten en landschappen, gecombineerd met symbolische designs die naar een rijk verleden verwijzen. De verzamelde objecten en prenten zijn ook gedeeltelijk geschenken van de bevolking, zoals bijvoorbeeld postkaarten uit Berlijn van een Oezbeeks familielid die lange tijd in het communistische Berlijn verbleef voor de val van de muur. Deze beelden zijn een onrechtstreekse verwijzing naar hun verleden.
De portretten in mijn werken zijn van lokale mensen die ik heb ontmoet tijdens mijn reis. Sommige van die portretten zijn gebaseerd op oude jeugdfoto’s die ik ontving. Deze portretten zijn emotieloos, net alsof ze een geest of een heilige voorstellen, wat weer verwijst naar ‘afstand’. Die jeugdfoto’s hebben een belangrijke symbolische betekenis omdat de oudere generatie steeds verwijst naar dat ‘zorgeloze’ verleden, de sovjettijd.
De reeks tekeningen van de collectie “Essentials for Survival” zijn gebaseerd op Sovjet pamfletten waarop de inlichtingen staan ‘hoe overleeft men verschillende rampen’. De collectie is een weergave van de werkelijke Post-Sovjet tijd en hoe de lokale mensen die beleven.

Ondertussen ben ik een tweede keer teruggekeerd naar Centraal Aziê.  Samen met de “non-profit” organisatie "Global Turkistan" hebben we een “Fine Art” programma "Aurora Borealis" opgestart. Dit project werd opgestart omdat er een zeer grote behoefte is aan verbetering in het onderwijs. Door de huidige economische situatie verliezen de lokale inwoners hun eigen traditie en hun kennis van de plaatselijke kunsten en ambachten. "Global Turkistan” organiseert allerlei workshops om de plaatselijke bevolking hun creatieve capaciteiten en culturele identiteiten te laten herontdekken. Een tweede workshop is gepland in de nabije toekomst.

Luc Vandervelde 2014


In het begin schilderde ik figuratief werk dat sterk beïnvloed was door fotorealisme. De resulterende beelden betekenden meer dan alleen een technisch weergave van de foto die diende als beginnend beeld. De onderwerpen van mijn schilderijen waren in die tijd sociale documenten over mijn verblijf in Centraal-Azië.

De laatste jaren zijn mijn schilderijen persoonlijker geworden en nam ik bewust afstand van het sociaal engagement. Ik bevraagde het beeld en liet het gedeeltelijk links liggen zodat het onderwerp of het narratieve minder belangrijk wordt. Mijn interesse verplaatste zich naar de materiële kant van de schilderkunst. Ik heb altijd al een abstract schilder willen zijn. De geest van de abstract expressionistische beweging heeft me steeds aangetrokken maar zowel street art, afgescheurde affiches en de abstracte taal werden een grote inspiratie. Al deze gegevens spelen nu een prominente rol in mijn werk.

Op dit moment werk ik aan een serie van abstracties met de naam "sites of memory, when memories become a mental abstraction". Deze schilderijen zijn gericht op het materiaal en intuïtie. Werkend met zowel verf als collage, probeer ik de verschillende aspecten van de schilderkunst te benaderen door deze te combineren met mijn gevoelens, mijn interesse, mijn omgeving en de wereld op zich. Door deze verschillende elementen uit mijn dagelijks leven - gevoelens en persoonlijke herinneringen eraan toe te voegen, breng ik mijn bestaan in kaart. De lijnen die leiden van het ene punt naar het andere, kunnen worden gelezen als een kaart, een abstracte route. Werken op vellen papier, canvas of meteen op de muur, snelle krachtige lijnen en vormen, in een bijna onmogelijke poging om de intensiteit van het moment en omgeving vast te leggen. Het gebruik van gerecycleerd en nieuw materiaal, de begrippen herinnering/aandenken, fragmentatie en reconstructie zijn de sleutelfactoren in mijn werk.

De verf heeft in mijn oeuvre zijn prominente rol verloren maar ondanks voel ik me nog steeds een schilder. De manier van werken is nog steeds dezelfde: op een vergelijkbare manier als voorheen bouw ik mijn werk op zoals een figuratief olie schilder. Maar mijn relatie met het werk is heel anders. Het is intenser en minder afstandelijk. Vroeger werkte ik met een duidelijk plan maar nu ondergaat mijn werk een groeiproces. Ik werk steeds aan een aantal schilderijen tegelijker tijd zodat elk schilderij een periode van rust kent die nodig is alvorens te herwerken.

De handeling en de beweging spelen een belangrijke rol in deze werken die zijn gebouwd in verschillende lagen van tape, houtskool, olieverf, codetaal, spray bom en papier. Ik ben me ook bewust van het element toeval waarmee ik op een bewuste manier probeer om te gaan. Het toeval element manifesteert zich vooral in de samenstelling door  het verwijderen van lagen en het creëren van nieuwe.
 


 



Educational experience

Past exhibitions

 

Vandervelde Lux Luc

image

Info

IN PERMANENTIE:   JOHAN CLARYSSE

 

Expo Johan Clarysse in galerie S&H De Buck, 17/10-31/12

'Suspicious meetings'

Johan Clarysse werkt in reeksen. Zijn schilderijen, tekeningen, collages  formuleren vragen rond het statuut van het beeld  evenals vragen rond de complexiteit van onze menselijke conditie.  Zijn schilderijen trekken aan en verwarren, ze ontleden een beeld en zetten het tegelijkertijd kracht bij. Zo ontstaat een intrigerend oeuvre vol dubbele bodems en verwijzingen, dat zowel speels als ernstig is, zowel helder als dubbelzinnig, emotioneel ingetogen als intens...

De titel van de expo 'suspicious meetings' refereert naar een reeks recente doeken, waarin hij – op suggestieve wijze- de niet onmiddellijk grijpbare, vaak verborgen dynamiek van  menselijke interacties thematiseert. En hij knipoogt daarbij naar eerdere reeksen van zijn hand met als titel 'Suspicous portraits' of 'Suspicious landscapes'. Clarysse lijkt vooral gefascineerd  te zijn door het 'suspicous' aspect van portretten, landschappen, menselijke interacties, macht enz.. 'Suspicous' staat daarbij voor: vreemd, dubbelzinnig, bizar, mysterieus, verdacht...Hj toont, onthult  en verhult. Hij is evenzeer geïnteresseerd in de achterkant van een beeld en wil dat al schilderend zichtbaar maken.

Clarysse gaat daarbij voor een ‘subjectief realisme, waarbij vormen en details worden vereenvoudigd. De afwisseling tussen suggestieve en meer afgewerkte delen, het gebruik van verzadigde kleuren, de licht-donker contrasten, subtiele perspectiefvervormingen, het sporadisch toevoegen van teksten en emblemen,  zorgen voor een eigen Claryssiaanse sfeerschepping. Het spannende moment net voor of na een markante gebeurtenis en de psychologsiche impact ervan op de afgebeelde figuren roepen een wereld op van verwondering, vervreemding, introspectie en ambiguïteit.

Ook al bedient Clarysse zich van een eeuwenoud medium als schilderkunst, hij is en blijft een volbloed hedendaags kunstenaar.  Een werk is voor Clarysse niet af als het flatteert, maar als er elektriciteit in zit. Schilderkunst is voor hem een ideaal medium om hybride, dubbelzinnge beelden te maken. Daarmee schrijft hij zich in in een collectieve onderstroom waarin heel wat hedendaagse schilders zich bewegen. Terzelfdertijd heeft hij een duidelijke, eigen schriftuur ontwikkeld doorheen de vele thema's, motieven en stijlregisters waarvan hij zich bedient.

 Clarysse introduceert graag 'elegante haperingen' in z'n werk. Ze zijn steeds discreet aanwezig, zorgen voor de nodige frictie en houden het schilderij spannend. Het gaat om intuïtieve beslissingen door de schilder die ertoe leiden dat de toeschouwer steeds weer teruggetrokken wordt naar het niveau van het beeld. Zelf zegt hij daarover: “Ik wil met eenvoudige middelen een complexe mentale en emotionele ruimte creëren. Ik voel een aantal zaken aan en laat dat verstillen in een beeld. Door ze te schilderen worden ze een stuk geïntensifieerd, maar ook in vraag gesteld en tegengesproken.”

(deze tekst is een compilatie van eerder verschenen tekstfragmenten over zijn werk)

 

 

 

Tentoonstelling: "Guilty or innocent, that isn't the question"  Schilderijen en tekeningen 16 september tot 26 oktober 2018

Opening : zondag 16 september 15 u

Inleiding door Bruno Vanobbergen ( Kinderrechtencommisaris)

Muzikale Performance door Peter Jacquemyn (Contrabas)

Deelname:Matinee 21 oktober 11 u tot 18 u

 

GUILTY OR INNOCENT, THAT ISN’T THE QUESTION Johan Clarysse stelt in zijn nieuwe reeks schilderijen ‘Guilty or innocent, that isn’t the question’ vooral vragen, vragen rond het statuut van het kind, de grenzen tussen volwassen en onvolwassen en de vaak verborgen leefwereld van dat kind. Hij exploreert de blik van het kind op de volwassen wereld en de blik van de volwassene op het kind. Maar terzelfdertijd gaat het natuurlijk over schilderkunst en de manier waarop hij deze thema’s schilderkunstig vormgeeft. Zijn beelden, zijn portretten zijn niet rechtlijnig, ze zijn steeds dubbelzinnig: tederheid en dreiging, schuld en onschuld, speelsheid en ernst, nostalgie en kritiek, zijn met elkaar verweven of roepen mekaar op. De schilder gaat in deze werken voor een ‘subjectief realisme’, waarbij vormen en details worden vereenvoudigd. De afwisseling tussen afgewerkte en meer onafgewerkte delen, het gebruik van sobere, verzadigde kleuren, de licht-donker contrasten en de filmische suggestie zorgen voor een eigen Claryssiaanse sfeerschepping. Het spannende moment net voor of na een markante gebeurtenis en de psychologische impact ervan op de afgebeelde figuur/figuren creëren een wereld van verwondering, introspectie en mysterie. Het resultaat is een serie werken met krachtige signatuur die blijven hangen, werken met een sterk gevoel voor de ambiguïteit van onze menselijke drijfveren, werken die op een picturaal uitdagende manier ons kijken bevragen.

 

 

 

Komende tentoonstelling : "Les charmes discrets du pouvoir" 25 november 2016 tot 6 januari 2017( januari enkel op afspraak)

Opening op vrijdag 25 november 20 u door Joannes Késenne (Dr. Kunstpsychologie)

Deelname Matinees:zondag 4 december 11u tot 18 u

 

 

Tekst Christine Vuegen -Collect november 2016 pag. 16 "Macht is iets eigenaardigs. Sommige kicken erop, sommigen gruwen ervan en er is geen ontsnappen aan. Zodra mensen bij elkaar zijn, steekt het al de kop op. Nieuwe schilderijen van de Brugse kunstenaar Johan Clarysse verkennen er alle hoeken van. Meer nog: ze laten ons kennis maken met "Les charmes discrets du pouvoir". Deze titel, een knipoog naar de film van Bunuel over de Bourgoisie, doet reeds een kritisch kantje vermoeden. Het thema dook eerder op in reeksen omtrent politieke en religieuze ideologieën, waar mensen zich mee identificeren en zichzelf in verliezen. Nu voel je hoe dubbelzinnig het begrip "macht" is in schilderijen van een kussend koppel, een onderuitgezakte man met een dominante blik of twee musicerende Hitler-jugend-achtige kinderen. Altijd heel suggestief. En het gaat tevens over de schilderkunst zelf. De macht van beelden, daar valt ook aan te denken." Uit de catalogus Kunstenfestival Watou 2016 “ ...Clarysse drukt uit, onderzoekt, stelt vragen. Hij ontwerpt daartoe verstilde beelden. Zijn schilderijen willen ‘op een heldere manier raadselachtig zijn’. Ze trekken aan en verwarren, ze onthullen en verhullen, ze dissecteren een beeld en zetten het terzelfdertijd kracht bij. Zo ontstaat een intrigerend oeuvre vol dubbele bodems en verwijzingen dat zowel speels als ernstig is, zowel helder als dubbelzinnig, emotioneel ingetogen als intens. Curator Stef Van Bellingen omschreef z'n schilderijen ooit als 'een zuigende stilte in de beeldenstroom' waarmee we dagelijks gebombardeerd worden. De ambiguïteit van onze menselijke drijfveren en verlangens én de thema's identiteit en macht die ermee samenhangen, zijn terugkerende thema's in zijn werk. Of het nu gaat om Japanse erotische gravures, film-stils, processiebeelden portretten van filosofen of psychiatrische patiënten. Telkens eigent de schilder zich een beeld op een zodanige wijze toe dat het zijn oorspronkelijke vanzelfsprekendheid verliest. Een onmiddellijke, naïeve identificatie met wat je ziet wordt onmogelijk. Schilderen is voor Clarysse een manier om greep te krijgen op de wereld en op zichzelf, op datgene wat ons ook ergens altijd ontsnapt. Maar evenzeer is het een nooit ophoudende odyssee, een odyssee waarbij hij het statuut van het beeld en het medium schilderkunst onderzoekt en waarbij allerlei picturale spanningsvelden de innerlijke dynamiek van elk schilderij sturen en bepalen...”
 
Deelname Johan Clarysse aan NO COMMENT, een project van het artistiek collectief P.R.E.S.T.I.G.E.. In: 18de eeuws salon, St. Katelijnestraat 26 en Studio F, Vlaanderenstraat 119 te Gent. Curator: Nicoline Van der Stapele. Van do 17 november tot 18 december. Met werk van o.a Kristof van Heeschvelde, Elly Strik, Rudy Bogaerts, Nicoline van de Stapele, Wim de Maat, Mira Albrecht, Laure Forêt....
 
Deelname Johan Clarysse aan De Generaties, Elias et ses compagnons de route-80 artistes , De Markten, Oude Graanmarkt 5 te Brussel. Curator: Willem Elias en Sven Vanderstichelen, van 10 november 2016 tot 11 december 2016

 

 

Deelname tentoonstelling "SENTIMOS - Portretten en Landschappen " met 18 kunstenaars zie layout van 2 september tot 9 oktober 2016

                                                                                                    

JOHAN CLARYSSE

Individuele tentoonstellingen (vanaf 1996)

    1996  Kunsthuis Loosveldt, Oostende (cat)
    1997  Lentebeelden, De Slijperij, Geel (cat)
    1998  Galerij Mare Terra Artes, Eeklo
    1999  Laureaat Dirk Boutsprijs, SASK Leuven
               Home is where the heart is, Galerie Anderwereld/Katuin, Groningen (cat)
               Europa Artline 1999, Borken (Dtsl.) (cat)
    2000  Inside/outside, Kunsthuis Loosveldt, Oostende (cat)
      Ateliers de Belleville,  Les 3 Arts, Paris
    2001  Le combat cessa faute de combattants, Galerie S&H Debuck, Gent
    2002  Octopus Brugge 2002, Slangparcours, kelder St. Jansplein Brugge (cat)
               Foyer Culturel de Péruwelz ( met Jeroen Daled)
               Dag van de Kunstuitleen, Provinciaal Centrum, Leuven
    2003  Geluk en genot, De Factorij, HIG Schaarbeek-Brussel
              ‘Ceci n’est pas de la tristesse’, Galerie S&H Debuck, Gent (cat)
    2004  Alle Lust will Ewigkeit, CC De Spil, Roeselare
               Alle Lust will Ewigkeit II, galerie Utopia, Damme
    2005  Handelingen, Mercatorgalerie, Antwerpen
               Beeldspelingen/jeu d’images, CIAP, Hasselt (met B. Kaizman)
               Belgium ’s calling, Lineart Gent (cat)
    2006 Are shadow and substance identical?, Galerie S&H Debuck, Gent
    2007 Why October? & other questions, Galerie S&H. Debuck, Gent
    2008 Divas (don’t) die, Kasteel van Gaasbeek, Lennik

    2009 Why oedipal? Galerie S&H De Buck Gent
              Is evil of great importance to the good? Galerie 't Zwart Huis,Knokke
              Albus Lux Gallery  Roosendaal NL

    2010 "Change is coming" Galerie S&H De Buck
                Ververs Gallery Amsterdam NL

    2011  Cyprus Galerie Leuven

    2012  Komende tentoonstelling  Galerie S&H De Buck

Groepstentoonstellingen  in  Herman Teirlinckhuis (Beersel), Museum voor Schone Kunsten Oostende, De Bond (Brugge), Museum voor Schone Kunsten Gent, De Brakke Grond (Amsterdam),  Museum van Deinze en de Leiestreek, De Markten (Brussel), de Boekentoren (Gent), MCAF (Peking),"Sculls ,Cultuurstad Oostende 2010"skeletons and bones" tentoonstelling?Vlaggenproject Mu.Zee Oostende 2010,

"Uit het geheugen.Over weten en vergeten"2010 Museum Dr. Guislain Gent....       
 

Monografie 2007 :

JOHAN CLARYSSE : Why October ? & other questions?
Uitgeverij Ludion (tekstbijdragen van Marc Ruyters, Stef Van Bellingen en prof .F. Geerardyn)
Vormgeving : Luc Derycke (MER)

Studeerde plastische kunsten te Leuven en te Brugge na z’n studies Filosofie aan de KUL. Was laureaat van onder meer de Anto Diez-Prijs en de Dirk Boutsprijs. Diverse tentoonstellingen in binnen- en buitenland.
 


 

Beeldend kunstenaar Johan Clarysse
Vijf ontkenningen over een schilder

Dames en Heren,
Woorden schieten tekort, of soms te ver, om kunstwerken te duiden. In het beste geval slagen we erin om het wezenlijke met metaforen, beschrijvingen en verwijzingen te omsingelen en af te tasten. Vasthouden lukt niet, de ziel van het werk ontglipt altijd weer.
Een makkelijker manier om een kunstwerk of een oeuvre te karakteriseren, is zeggen wat er niet op van toepassing is. Sta me toe me vanavond van deze strategie van eliminatie en ontkenning te bedienen om de werken die hier aan de muur hangen te duiden. Met vijf negaties probeer ik nader tot de Vlaamse schilder Johan Clarysse (1957) te komen.

Eerste ontkenning
Een schilder die wijsbegeerte heeft gestudeerd loopt het risico dat zijn oeuvre als een filosofisch discours wordt gelezen. Zeker als hij op zijn doeken woord en beeld tegen elkaar uitspeelt, waardoor ze de aanschijn krijgen van semantische raadsels. Toch gebruikt Johan Clarysse zijn penselen niet om een filosofisch betoog te houden. Zijn studie filosofie heeft ongetwijfeld een stempel gedrukt op de manier waarop hij de werkelijkheid beschouwt. Maar uiteindelijk is het, zo zegt hij zelf, maar een van de vele elementen van zijn persoonlijke geschiedenis. Minstens even belangrijk is de liefde die hij op jonge leeftijd heeft opgevat voor de filmklassiekers van Hitchcock, Bergman, Fassbinder of de Chinese cineast Wong Kar-Wai. (Voor wie de laatste naam niet meteen kan plaatsen: Wong Kar-Wai kreeg tien jaar geleden als eerste Chinees de onderscheiding voor beste regisseur op het  filmfestival van Cannes.)

Voorts zijn er in het leven van Clarysse nog meer gebeurtenissen die, zoals bij ieder mens, indrukken hebben achter gelaten en mee de weg bepalen die hij als kunstenaar opgaat. Ook zijn halftijds werk als psycholoog bij Tele-onthaal in zijn woonplaats Brugge voedt hem onrechtstreeks als kunstenaar.

Tweede ontkenning
Het oorspronkelijk beeld dat Johan Clarysse als uitgangspunt neemt voor zijn schilderijen is niet heilig. Hoewel hij op het eerste gezicht vlak en dun schildert, krijgt het proces van het schilderen, met al zijn grilligheden, toch zijn volle rechten. De schilder laat ruimte voor het toeval. Een dripping wordt niet automatisch weggewerkt en mag soms in het eindresultaat meespelen. En als Clarysse een vlak moet overschilderen, laat hij vaak nog wat van de onderliggende partij doorschemeren. Schilderen is dus niet gedachteloos kopiëren; al doende neemt de schilder voortdurend intuïtieve beslissingen. Hij interpreteert, manipuleert, laat dingen weg, zet een schaduw wat sterker aan, verandert de kadrering, ....
Clarysse houdt ook van schilderen omdat het een fysieke handeling is met zijn eigen motoriek. De penseelvoering bepaalt mee het eindresultaat. Clarysse schildert in tonen, meestal bruine en grijze tinten. Op die manier creëert hij een zekere afstandelijkheid. Een bonte, neo-expressionistische schilderswijze zou in combinatie met de emotionele intensiteit van zijn beelden tot een over-statement leiden. Door vreemde tekstfragmenten over het beeld te plaatsen wordt de afstandelijkheid extra benadrukt en gaat ze vaak over in een gevoel van vervreemding.

Derde ontkenning:
Johan Clarysse is Francis Bacon niet. De Ierse kunstenaar schilderde zijn geliefde mannen alsof hij ze aan stukken wilde scheuren. Ook zijn zelfportretten zijn gekweld en hebben een sadomasochistische inslag. Zijn atelier, dat gereconstrueerd is in het museum in Dublin, zit door de driftige schilderwijze van de kunstenaar helemaal onder de kledders verf.
Dat is niet het geval in het atelier van Clarysse, die zijn schilderijen veeleer bedachtzaam opbouwt. De mensen die hij afbeeldt, treden ons - uiterlijk toch – ongeschonden tegemoet. Maar toch. Bacon zei dat hij niet abstract wilde schilderen omdat hij dan de wreedheid niet kon weergeven. Clarysse volgt hem daarin, zo blijkt uit de ontwikkeling van zijn oeuvre. Toen hij omstreeks 1993 voor het eerst met zijn werk naar buitenkwam, schilderde Clarysse abstract, op de grens met de figuratie. Omstreeks 1996 doken de eerste woord-beeldschilderijen op. De kunstenaar wilde in die periode iets aanvangen met de prangende ervaring na een bezoek aan het concentratiekamp Dachau nabij München. Clarysse kwam tot de conclusie dat Bacon gelijk had: wreedheid kun je in een abstracte beeldtaal niet tot uitdrukking brengen.
Clarysse overschilderde archieffoto’s van het kamp met glacis zodat ze verzonken kwamen te liggen. Tegen deze achtergrond beeldde hij een teddybeer en andere voorwerpen af die geborgenheid symboliseren.
Na de Dachau-reeks volgde de reeks Lentebeelden die gebaseerd was op Japanse erotische prenten of Shunga (shunga betekent lente en is in Japan een eufemisme voor seks). Pas met de reeks Inside-Outside van eind de jaren negentig doken de filmstills op met acteurs die op een expressieve manier emotie tonen. Daartegenover plaatste Clarysse aanvankelijk monochrome vlakken en later woorden en one-liners. In latere werken zijn behalve filmbeelden ook beelden uit magazines en eigen foto’s het uitgangspunt voor schilderijen.

Vierde ontkenning:
Johan Clarysse is Edward Hopper niet. Maar toch. Sommige werken van Clarysse baden in de vervreemdende, desolate sfeer die zo eigen is aan Hopper. Net als Hopper creëert Clarysse narratieve beelden die om invulling door de kijker smeken. Het schilderij is een resonantieruimte die de kijker uitnodigt om het verhaalfragment aan te vullen. Wat is er aan voorafgegaan, hoe zijn de relaties tussen de personages? vraagt de kijker zich af. In het schilderij siddert iets na van wat gebeurd is maar niet wordt getoond.
Tussen haakjes: hebt u er al opgelet dat Hopper meestal geen vensterglas schildert. In zijn ramen zit meestal geen glas, hij laat ons zo naar binnen kijken. Ook de verhoudingen van zijn figuren zijn niet altijd correct, maar daarom is hij nog geen slechte schilder. Wel integendeel, hij is een grote meester. Of zoals de toenmalige paus van de kunstkritiek, Clement Greenberg, het in 1946 formuleerde: ‘Hopper simply happens to be a bad painter. But if he were a better painter, he would, most likely, not be so superior an artist.’
Ook Clarysse streeft niet de ultieme illusie van het realisme na, het is niet zijn eerste zorg om zijn beelden net echt te laten lijken. In plaats van op de virtuoze weergave concentreert hij zich op een suggestief tafereel dat de verbeelding in werking zet.

Vijfde ontkenning
De beelden met woorden op de doeken van Johan Clarysse zijn geen reclameboodschap. Maar toch. Clarysse gebruikt sterke, directe beelden uit films en foto’s uit andere media die de aandacht trekken door de emotie die ze uitdrukken of suggereren. Net als in de reclame dus. Hij combineert ze met zorgvuldig over het beeld geplaatste woorden zodat een spanningsveld ontstaat. Anders dan in de reclame en bij affiches zijn beeld en woord bij hem niet complementair. De woorden verduidelijken niet, integendeel ze zaaien verwarring door hun weerbarstige, moeilijk te plaatsen relatie met het beeld. Het beeld dat  op het eerste gezicht van een banale helderheid is, wordt in combinatie met de woorden complexer en gelaagder en roept bij de kijker de drang op om verbanden te zoeken.
De kunstenaar gebruikt de strategieën uit de reclamewereld dus op een oneigenlijke manier. Zijn boodschap is onduidelijk en laat de kijker zelfs vaak beduusd achter. Dat kwam ook duidelijk tot uiting in een afficheproject in Roeselare. In volle verkiezingstijd verspreidde hij een duizendtal affiches van het (geschilderde) hoofd van een schreeuwende jongeman en van een al even woedende jonge vrouw. Over het gezicht van de man stonden de letters ‘Joh.7’ gedrukt en over het  vrouwengezicht ‘Matt.5’.
Recente schilderijen dragen een ander woord met een bijbelse connotatie: ‘Handelingen’. Bij de reeks ‘Alle Lust will Ewigkeit’ zijn het zinnetjes, zoals de bedrieglijk eenvoudige ‘Lastige Vragen’ uit het dagboek van Max Frisch. In een uitzonderlijk geval staat een fragment van een songtekst van Frank Zappa cursief over het beeld geschreven.
Naar een sleutel om deze enigmatische beeld-woordschilderijen te ontsluiten, kan men lang zoeken. Er is niet één mogelijke interpretatie. Het terrein ligt open voor de beschouwer.

Eric Bracke (Schrijft in De Standaard)

 


 

Het Ene en het Andere
MARC RUYTERS, 2007(Dir.H'Art)

‘Is evil of great importance to the good?’, zo luidt een tekst op een van de schilderijen van Johan Clarysse: het kan gerust omschreven worden als een sleutelzin in zijn oeuvre. Niet dat Clarysse enige moralistische intenties moeten toegedicht worden (al is zijn opleiding als filosoof onmiskenbaar belangrijk binnen zijn werk), maar de kunstenaar plaatst graag, en misschien wel met een onmiskenbare obsessie, dingen en begrippen tegenover elkaar. Goed versus kwaad dus, maar ook figuratie versus monochromie (zeker in zijn vroeger werk), beeld versus tekst, film versus schilderij, montage versus still, kleur versus zwartwit enzovoorts. Het gaat daarbij natuurlijk over veel meer dan een ‘tegenover elkaar plaatsen’ of een juxtapositie, het gaat over het in elkaar haken, elkaar wederzijds beïnvloeden, aantrekken, afstoten, ja zelfs elkaar opheffen. Natuurlijk is ‘het kwade’ van groot belang voor ‘het goede’, want zonder het ene zouden we het andere niet kennen. Dat is het fundamentele in het werk van Johan Clarysse: het Ene en Ware bestaat niet, er is altijd ook het Andere, dat net zo goed het Ware kan zijn.

Clarysse stelt graag vragen over ‘het statuut van het beeld’: wat is de betekenis van een beeld, wat doet het met de kijker? En wat doet de kijker met het beeld? Of wat doet de kunstenaar met het beeld en vice versa? En waar ontmoeten de blik van de kunstenaar en die van de kijker elkaar, als ze elkaar al ontmoeten? Kortom: wat doet het Ene met het Andere? Het is die vraag die hij tekenend en schilderend onderzoekt en waarop nooit een definitief antwoord komt. Elke tekening, elk doek is één welbepaald antwoord, vanuit een bepaalde gedachtesprong of gezichtshoek, men zou toepasselijk kunnen zeggen: vanuit een bepaald camerastandpunt, dat bij de volgende scène weer helemaal anders zal zijn.

Enkele jaren terug zette Johan Clarysse een afficheproject op in het Roeselaarse stadsbeeld. Het geschilderde hoofd van een woedende jongeman en dat van een woedende jonge vrouw werden afgedrukt op een duizendtal affiches die overal verspreid werden, soms samen, vaak apart. Het leek op een verkiezings- of een reclamecampagne, maar dan met een storend, ongemakkelijk beeld van twee boze jongelui. Over hun gezicht werd ook nog eens ‘Joh.7’ (de man) en ‘Matt. 5’ (de vrouw) geschilderd, een verwijzing naar Bijbellezen. Maar het zouden net zo goed nietszeggende slogans kunnen zijn, want Clarysse gebruikte dezelfde beeldstrategieën als de reclamewereld, om die tegelijk te doorprikken. Reclame als glijmiddel, een schilderij als een weerbarstig beeld.
Iets gelijkaardigs zie je in het kunstproject ‘art d’O’. In een notelaar hangen een honderdtal foto’s van acht jongeren; zon, regen en wind hebben vrij spel. Op elke foto staat een woord: ofwel verwijst het naar de gemoedstoestand of een karaktereigenschap van de adolescent, zoals ‘angstig’, ‘avontuurlijk’, ‘gemoedelijk’, opgewonden… (de gelaatsuitdrukking komt overigens niet overeen met het woord), ofwel verwijst het naar een medicatie in de psychiatrische sector: anafranil, aurorix, frenatil, xanax… . Het levert een werk vol spanning en associaties op: zijn dit portretten van jongeren met psychische problemen? Of wordt hier net een spel gespeeld tussen beeld en taal? Wil de kunstenaar ons associatievermogen manipuleren? Wie is hier de Ik, wie de Andere?

In de reeks ‘Handelingen’ zet Clarysse dat spel schilderkunstig verder. Hier zien we beelden die uit films afkomstig lijken (wat in vele gevallen zo is), stills met een al dan niet dramatische handeling van de personages, waar dan het woord ‘Handelingen’ over geschilderd is. Welke ‘Handelingen’? Die uit de Bijbel? Het zou kunnen, maar men kan ze niet altijd terugvinden, want vaak staat er slechts één cijfer bij. Het ‘statuut’ van deze beelden is bewust onduidelijk, de kunstenaar laat de interpretatie vrijelijk open, met de wetenschap dat geen enkele interpretatie de enige ware is. Hetzelfde met de schilderijen uit de reeks ‘Alle Lust will Ewigkeit’, waar leesbare zinnen over de beelden heen geschilderd zijn. Het zijn vaak vragen: soms vragen die de kunstenaar zichzelf stelt, soms fragmenten uit songteksten (van Frank Zappa bijvoorbeeld), soms afkomstig uit de ‘Lastige vragen’ van Max Frisch. Die vragen hebben op het eerste gezicht niets met het (film)beeld te maken, maar toch ga je onvermijdelijk verbanden zoeken. Terwijl het in se vragen zijn die net over dat essentiële element in Clarysses oeuvre gaan: de relatie tussen het Ene en het Andere. “Are shadow and substance identical?” “Does reality equal appearance?” De vorm en zijn schaduw, realiteit en schijn: zijn ze gelijkwaardig? In de schilderijen zeker wel, net daar speelt Clarysse met de hiërarchie van beelden en tekst. Vele beelden verwijzen naar films van Alfred Hitchcock en Wong Kar-wai, net regisseurs die in hun oeuvre ook altijd met de dubbelheid van het beeld geëxperimenteerd hebben.

De reeks ‘Ecce Homo – Is evil of great importance to the good?’ is ontstaan door de ervaringen die de kunstenaar voorjaar 2006 had in het Semana Santa-gebeuren in Zuid-Spanje. De beelden van de traditionele processie zijn geschilderd alsof de kunstenaar een ‘shoot’ van het hele gebeuren heeft gemaakt. We zien de processie, de loodzware, kunstig uitgesneden houten draagplatforms (soms ware kathedralen), de lijdende Christusfiguur, de vrouwen met de mantilla, de processieklederen… . Onmiskenbaar zit hier weer die typische Clarysse-dichotomie in vervat: deze werken verwijzen naar de religiositeit, het problematische van het geloof en zijn uiterlijke tekenen, maar tegelijk ook naar pijn en geweld: sommige beelden lijken te verwijzen naar het Ku Klux Klan-gebeuren in het Zuiden van de Verenigde Staten. Dat effect wordt nog versterkt door de kleine portretten van vier zwarte kinderen, vermoord in 1968 door een lid van de Ku Klux Klan.
En zo komen we uiteindelijk bij de bottom line van de schilderkunst van Johan Clarysse: dit werk toont niét zomaar wat je ziet, het reikt verbanden en allusies aan waarmee de kijker zelf de film van beelden Kan/mag/moet (re)construeren. De typische vlakke schilderstijl van Clarysse, gecombineerd met het vale kleurgebruik versterkt nog het effect dat je met deze ‘voor’beelden zelf aan de slag moet. Net als de twee-, drie- of meerluiken die ook geregeld opduiken, als stukjes van een puzzel.

Clarysse stelt intrigerende vragen, verleidt de kijker om zelf actief om te gaan met ‘het statuut van het beeld. Precies daar ontmoeten kunstenaar en kijker elkaar, elk met hun eigen verhaal, dat nooit het Ene en het Ware is, maar het Ene en het Andere.

 

Hidden Agenda presents Clarysse’s artistic output of the past seven years, in which concepts of identity construction, communication and non-communication are key, along with the drives and aspirations of the condition humaine. Clarysse’s figurative paintings display a layered, hybrid imagery that questions and researches the ambiguity proper to human nature. His paintings tease and confuse, destabilize well-known images and themes, giving them power and force. Thus an oeuvre is created that is both playful and serious, clear and equivocal, subdued and intense.


 

 

Clarysse Johan

image

Info

PERMANENT: Hedendaagse juwelen en zilveren objecten van de hand van Siegfried De Buck

SIEGFRIED DE BUCK, °1949
www.siegfrieddebuck.be


“Looking without knowing is very different from seeing with understanding.”

 

Jewellery designer and silver-smith
designer multi-media
professor  Sint-Lucas Antwerpen.

Siegfried De Buck is one of the pioneers of the contemporary silversmithing ,not only because of his performance in jewellery arts, but also because of his silverware. He plays an important role in the development of the silversmith’s trade in Belgium.

His objects are characterized  by a very personal artistic view and an excellent workmanship.
De Buck starts training as silversmith at the Abbey School of Maredsous , IATA
He complete his studies at the Académie des Arts Décoratifs  in Strasbourg (F).
He gains a lot of recognition when he receives several prizes, including  the Award of the Ministry of Flemish Community in1983. The Henry van De Velde Award for his career in 2008
Meanwhile he can add a impressive list of exhibitions in Belgium and foreign countries to his cv. Many are already familiar with his work ,which are been shown in numerous museums and galleries in Europe ,Japan and the USA. Several museums have bought a creation of De Buck e.g. The Design Museum Ghent, the Provincial Zilvermuseum Sterckshof in Deurne and the prestigious Schmuckmuseum in Phorzheim, the cutlery “tools for table” at the Boymans Van Beuningen , Rotterdam (NL) ,the walking-stick in the collection of the Royal College at the Victorian and Albert museum London 
The Ministry of Foreign Trade purchased a ring in 1987, the Ministry of Culture bought one of the sculptures.
His work shows a great personality in which technique and elegancy are the main factors.
The combination of materials, particularly gold with non –precious materials ,
is also a leitmotiv in his work. Each creation of  Siegfried De Buck has his own story.
Purely designing doesn’t  interest him and De Buck is responsible for both design and realisation of his creations; most of the time monumental, streamlined shapes.
The jewels and objects are suggestive and functional
Siegfried De Buck pays a lot of attention to the use of materials. He knows the features of the materials and knows how to exploit them in an inventive way.
He introduced the TIG welding technique in the silversmith’s trade in the beginning of the nineties.
Technique and game lead to inventive solutions for the De Buck . For example, this can be noticed in the way in which elements are assembled or in an ingeniously hidden closing mechanism.
The perfection of the silversmith reveals itself in the finishing touch of his objects.
In his creations , Siegfried De Buck melts an image language, which completely flows out of himself, with an enormous command of material and technique. The result is an oeuvre which shows a strong personality and an artistic talent.
That’s why the silversmith from Ghent certainly belongs to the top of contemporary silver smiting
Text  monograph: Siegfried De Buck by Ann Vandenbroucke VIZO 2003

 

GOLDEN HANDS AND A FIERY SPIRIT part of an interview with SIEGFRIED DE BUCK,
jeweller and silversmith, lecturer at Sint Lucas Karel de Grote Hogeschool Antwerp

The main feature of the work of jewel artist and silversmith Siegfried De Buck is the combination of precious metals with other materials.
Charged objects:The jewels that Siegfried De Buck makes are almost magical or sacral objects. A ring of his acquires the power of the Ring in Wagner’s opera. Is this the result of experience; does it spring from a vision? “I’ve worked for nearly forty years and put an enormous amount of energy into my work. As a result the objects I have created are highly charged and, as far as design is concerned, they enter into a confrontation with what is usually understood by the term ‘design’. They find their origin in a totally different system, in a purely artistic environment based on craftsmanship, but equally in the stories woven around them.” With this statement Siegfried De Buck denounces consumer-driven design. “One design object transcends the next because it is matter that is charged, something with a history, something that is caressed and cherished. Why do certain objects meet with success, while others don’t? There are few objects which have iconic value or which acquire social value. A great many designed objects spring from marketing strategies and hardly transcend consumption. You can pass this trend over by making value-charged objects. In my view an object must radiate power. An object which has museum value does radiate that power.” The jewels and objects that Siegfried De Buck creates are wrapped in stories, but this also works the other way round in that they tell stories about who wears or uses them.The smith of Olympus:In Siegfried De Buck’s mind the story that goes together with a jewel is very important indeed, and there is no denying that his work is characterized by a very distinctive language of its own. He does not follow the easy path, he has always obstinately gone his own way.Uomo universal: Although a genuine craftsman, Siegfried De Buck willingly accepts new technology and modern methods. He is open-minded and committed to exploration. He appears to have all the characteristics of the uomo universale. That also implies that he is firmly rooted in man’s past and in his myths. “What matters is to make something mythical, something that time will define. My aim is to charge the material that I handle with stories and ideas.” Master of the arts (of living)The many years he has spent in his workshop have made Siegfried De Buck a very philosophical man. There he must have found the right place and the time to contemplate. “We all have a secret garden and each of us must build things there which exist for us only. Sometimes you have to do things, to ‘flee’ from something. Contemplation will change you.

Quoted from Shany Goemaere


Siegfried De Buck

Juweelkunstenaar en zilversmid ,docent Sint Lucas Karel De Grote Hogeschool Antwerpen

Juweelsmid Siegfried De Buck zijn werk wordt gekenmerkt door het samenspel van edele metalen met andere materialen.
Het resultaat van de door hem gecreëerde objecten zijn dan ook geladen objecten en ze gaan qua vormgeving de confrontatie aan met hetgeen men onder vormgeving begrijpt. Ze zijn ontstaan vanuit een totaal ander systeem, uit het puur artistieke en ambachtelijke, maar ook uit de verhalen rond die dingen. “Het object moet een kracht uitstralen. Een voorwerp dat museumwaarde heeft, straalt dat uit.” Rond de juwelen en objecten van Siegfried De Buck zijn verhalen geweven, maar ook andersom: ze vertellen iets over hun gebruiker of drager.

Voor Siegfried De Buck is het verhaal rond een juweel zeer belangrijk en zijn werk spreekt ongetwijfeld een eigen taal.
Hoewel hij een echte ambachtsman is, staat Siegfried De Buck ook open voor moderne technologie en methodes. Hij heeft een open geest en doet veel onderzoek. “Het gaat er om iets mythisch te kunnen maken, waar de tijd over beslist. Ik wil de materie laden met verhalen en ideeën.” “Iedereen heeft een verborgen tuin en ieder van ons kan er dingen gaan bouwen die alleen voor zichzelf zijn. Je moet soms dingen doen, uit iets ‘vluchten’. Door te contempleren verander je.”

 



short CV

Siegfried De Buck(1949° Kalken)       

Professor at the Sint-Lucas Hogeschool, jewellery department, Antwerp.

Studied at the "Ecole des Métiers d'Arts de Maredsous (IATA)", (1965, Belgium) and the "Ecole des Arts Décoratifs de Strasbourg" (1966-67, France)

Active since 1971

He exhibited in San Francisco, Munich, Brussels, Amsterdam, Paris, Luxemburg, Courtrai, Avignon, Bonn, Ghent, Bruges, Waterloo, Sevilla, Namur, Canberra, Melbourne, Adelaide, Solingen, Zurich, Hildesheim, Tilburg, Taipei, Antwerp, Kawazawa (Japan), Rotterdam, Ostend, Ljubljana, The Hague, Hanau, Monza, Berlin,Pforzheim  ( D ) Praque Osaka  Japan , Wisconsin , Texas and New-York, e.o.…………… , as well as in different  Belgian galleries and museums .

Awarded the "Provinciale Prijs Oost-Vlaanderen" (1978), the "Onderscheiding De Beers" and de "Onderscheiding Ministerie Vlaamse Gemeenschap" (Both in 1983), and the "Felix De Boeckprijs" (1992).
1998 Nomination Boymans Van Beuningen Rotterdam : with "Table Tools " ( 1998 )
2009 Award Henry Van De Velde for the career
2010 Member of the Royal Flemish Academy of Science and Arts.

1986    Canada Montréal UCAM 
1988    Antwerp with Friedrich Becker CAD-CAM procedure with Jan Hoet
1993    Antwerp (with Alberto Alessi,  Alessandro Mendini and Gabrieli De Vecchi )
1993    Antwerp with Bernard Schöbinger
1997    Antwerp with Christoph Zellweger
1998    Antwerp with Onno Boekhoudt
1999    Amsterdam and Antwerp with Ruudt Peters
1999    Scheffield Hallam Universety  with Chr Zellweger
1999    Antwerp with Maxfield Cameron
2000    Canada Montreal UCAM 
2001    Antwerp with Christina Filipe 2001
2002    Düsseldorf Höch-Fach-Schüle
2003    London Master Class  Royal College of Arts
2005    South Africa Cultural Mission Kwazulu_Natal

Made a short-film for the exhibition Transit Brussels ‘’The eye of the walking-stick’’
‘’the vehicle of the Nomade’’regie: Siegfried De Buck  cineast: Lou Demeyere
2010 Realisation by commission of a sculpture :”De boom der ringen” bronze 8m high
 

Acquisitions:

Brussels; Ministry of Foreign Trade: ring (jewel pavilion) 2001   
Brussels; De Vlaamse Gemeenschap; sculpture  (enlarged X30) from neckless

Brussels; Nationale Bank: "Praline-box"+ "Nid à bonbons"
Ghent, Museum voor Sierkunst "Praline- theater"
Oostende Museum P.M.M.K.; neckless
Antwerpen; Kalmthout-stripmuseum; walking - stick "Krimson"
Pforzheim; Schmuckmuseum Pforzheim im Reuchlinhaus, ring "Spina"
Antwerpen:Sterckshofopdracht : “Het hoedenproject” Provinciaal Museum Sterckshof –Zilvercentrum 1999.
Rotterdam: Museum Boijmans van Beuningen,"cutlery": “Tools for table”
Ghent : Acquisition  Province  East of Flanders . Silver Object : "Quadget "
Trophy “Regatta” Roeiclub Gent  2008
2008 London: Victoria & Albert Museum : acquisition walking-stick in the Art visiting Artists Collection of metalwork, jewellery and silver
 
Ghent , Provincie Oost-Vlaanderen gift to Prince Filip and Princess Mathilde
Massif silver chocolate-can + two spoons‘’Prinselijk ontbijt voor twee ‘’
Oostende, PMMK Medal ’’Varen’’ for the exhibition” From earth to heaven “
Sculpture ( bronze) “From earth to heaven”
Leuven : Acquisition :Province Vlaams-Brabant ‘’Loco-Café ‘’ ‘’Tig-can ‘’
 

Catalogues 

From 15 december 1984 til 10 march 1985 Siegfried De Buck Stad Gent-Museum voor Sierkunst Jan Breydelstraat 5

Siegfried De Buck PMMK Oostende 18 december  1993 till 7march 1994

Siegfried De Buck Sterckshof Studies16 Provinciaal Museum Sterckshof–Zilvercentrum:by Leo De Ren 2000
Siegfried De Buck  monography by Ann Vandenbroucke “Stichting Kunstboek “ VIZO 2003
Siegfried De Buck , Bart Janssen,Luc Derycke : “Ajour” Juweel buiten beeld 2006
Siegfried De Buck “Table Works” Marta Herford 2008
Siegfried De Buck  Peking China presentation “ tools for table” in the Belgian Ambassy during the  Olympic Games  2008
2009-2010 “Siegfried De Buck-RING” book by MER-Luc Derycke


Recent participations 

2006 “Making sense in the city” UGent with Prof  Antropologue H Pinxten
2007”Miniaturen “+ book (Mercatorfonds) Exhibition Boekentoren UGent-Biblioteek Gent     
2007 “Wert-Zeichen” selected , exhibition Hanau 75 Jahre Gesellschaft für Goldschmiedekunst
2008 Mobilia Gallery Cambridge U.S.A.”Jewelry in Painting & Architecture”
Parures  Château –Musée de la Ville de Cagnes sur Mer  2 february -1 June
Peking China “Tools for table” Belgium Ambassady- Olympick Games
Gent Museum van Alijn tentoonstelling 125 bestaan Roeiclub Gent trofee “Regatta”
“Table Works” Marta Herford 2008
Design Museum Gent “Sjalom/salaam””Ontmoeting rond          
 juwelen” 21/11 – 01/02/2009
         
2009 Henry van de Velde Award  for his career in the
Flamish Parlement in Brussels.13/1/ -21/02/2009

2009-2010 Design museum Gent “Siegfried De Buck-Overzichtstentoonstelling”

2011 Participation exhibition “Bois&Cie Pévenas(Fr)
2011-2012 Participation The European Triennial for Contemporary Jewellery.

Participation : exhibition PINS EXD’I Lisboa 28 sept-27 nov.2011
Participation: De Mijlpaal »Andermans veren » 23/10/2011 tot 15/01/2012

Recente publicatie: naar aanleiding van zijn overzichtstentoonstelling  in het Design Museum te Gent 2009-2010 :”Siegfried De Buck-Ring”uitgave MER –Luc Derycke.ISBN-NUMMER 9789076979960  

 

 

De Buck Siegfried

image

Info

IN PERMANENTIE: Elisabeth Broeckaert

Broeckaert Elisabeth

image

Info

 IN PERMANENTIE:

Klaus Baumgärtner

In de tentoonstelling bij Galerie S & H De Buck brengt Klaus Baumgärtner een reeks perfect uitgevoerde collages waarin de herhaling, het seriematige en de reproductie van iconische beelden uit de jaren ’50 een constante zijn.

Hij vertrekt vanuit een andere uitvalsbasis in de presentatie van starlets en pin-ups. Nostalgisch en respectueus blikt hij terug naar de representatie van mooie en verleidelijke vrouwen en geeft indirect commentaar op de huidige weergave van vrouwen, die zonder nuancering ready-made (inpakklaar) verkocht worden. Zijn werkveld is de cinematografische scène waar hij zijn ‘illustrations trouvées’ vindt. Details, vormen en kleuren worden verknipt, verplakt tot meer dan levensgrote plakkaten. (Hij maakt zijn persoonlijke ‘A la manière de Delvaux’ met een knipoog naar het respectievelijk werk van Marcel Duchamp, maar observeert het lichaam van een naakte vrouw vanuit een ander perspectief.)

Hij houdt halt, brengt ode aan de herinnering, markeert die in de tijd en verlevendigt zijn herinneringen naar het heden.
In alles is Klaus Baumgärtner ook een vormgever. In zijn presentatie en publicaties wordt met zeer veel zorg gezocht naar de juiste dosis kleur, verhouding en plaats.
Isolde de Buck


“When I look at his photographs I recognize things not for what they are but for what he makes them.”
  
Peter Blum

 

Anders dan een herinnering in ons hoofd en een evocatie in taal
hebben de fotobeelden, ondanks de immateriële aanwezigheid daarin van de opgenomen dingen, een concrete bepaaldheid. Alleen al door hun rechthoekige kadrering en letterlijke verstilling.
 De foto’s hebben de dingen uit hun omgeving en uit de tijd getild en laten hen, als autonome fragmenten, allereerst op een bijzondere wijze zien. Wat verstild zichtbaar is gemaakt roept niettemin een enkele keer beweging op, en eigenlijk altijd tevens andere zintuiglijke ervaringen en vooral ook emoties.

Hans Locher

Karakteristiek voor de observaties van Baumgärtner
is zijn fascinatie voor wat je de sporen van menselijke aanwezigheid kunt noemen.
Dat moet je dan ruim nemen. Hij kijkt niet alleen naar gebruiksvoorwerpen, architectuur of de gesnoeide takken van een boom, maar ook naar krassen, vlekken, spiegelingen, kleine reparaties, een schaduw of een afdruk. Dan gaat het om hoe de dingen zich als vormen aan hem voordoen. Soms gaat het hem om iets heel anders, om een verhaal of een gevoel, om kleine geschiedenissen zoals een telefoon die van de haak ligt, twee lege stoelen, een bolhoed in een hand. Deze observaties zijn de basis van zijn werk.

Karakteristiek voor de manier van werken van Baumgärtner
is dat hij de dingen uit de wereld om hem heen isoleert en bewerkt. Hij verzamelt voorwerpen en verzamelt en verzamelt bruikbare beelden met de fotocamera.
Hij ontdoet die dingen van hun functie en maakt beelden los uit hun oorspronkelijke context.
De voorwerpen verwerkt hij tot iets heel nieuws.


Gerrit Willems


Klaus Baumgärtner maakte  een presentatie “Kleine Vitrine” n.a.v. het 10 jarig jubileum van Uitgeverij Sutstein in Berlijn.

Samen met Robine Clignett exposeerde hij in 2007 in het Morat Institut für Kunst und Kunstwissenschaft, Freiburg im Breisgau.
 

1948    op 12 april in Heidelberg (D) geboren als zoon van een banketbakker
1964 eerste solo tentoonstelling met tekeningen en gouaches
            in Buchhandlung Novalis in Freiburg i. Br. (D)

            woont in Den Haag
            sinds 1984 docent aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten, Den Haag

         


           solotentoonstellingen vanaf 2000 (een keuze)

2009   Galerie Ramakers, Den Haag, (cat.)
2008   “Kleine Vitrine” in der Vitrine Sutstein, Berlin,
           publicatie: Das Halbe ist das Ganze, Marie Cathleen Haff
           Galerie Ramakers, Den Haag (cat.)
           Galerie S. & H. De Buck, Gent
2007   Morat Institut für Kunst und Kunstwissenschaft, Freiburg i. Br.
2006   Galerie Ramakers, Den Haag (cat.)
2005   Galerie nine, Amsterdam
2004   Galerie Ramakers, Den Haag (cat.)
2003   Galerie S. & H. De Buck, Gent (cat.)
           Galerie Esther Hufschmid, Zürich
2002   Galerie Esther Hufschmid, Zürich
           Galerie Ramakers, Den Haag
2000   Tekengenootschap Pictura, Dordrecht (NL)


            groepstentoonstellingen vanaf 2000 (een keuze)

2011    “hedendaags Klassiek”, Allard Pierson Museum Amsterdam   
2010    “Het Geheim van Roelofs, reflectie van Licht”,
             Artipoli Art Galerie, Noorden
            “Miniaturen”, Museum Kortrijk, Kortrijk
2008    “wintershow”, Galerie Ramakers, Den Haag
2007    “Inspired by Nature”, Galerie Ramakers, Den Haag   
            “Miniaturen”, De Boekentoren, Gent, curator: Hermine de Groeve
2006    “wintershow”, Galerie Ramakers, Den Haag
2005    Galerie Phoebus, Rotterdam (NL) ‘Des Pudels Kern’ (cat.)
            ‘Aus der Sammlung Erwin Oberwiler’, Kunstmuseum Olten  (CH)
            “Voorbij de Grens”, De Markten, Brussel
            “De cirkel”, Galerie Ramakers, Den Haag
            “niets is wat het lijkt”, Galerie Ramakers, Den Haag
2004   “Voorbij de Grens’,  Museum van Deinze en de Leiestreek, Deinze (B)
            “Eclips”, Bornem (B), curator: Stef van Bellingen (cat.)   
            groepstentoonstelling  “
            “Voorbij de Grens”, Cultureel Centrum, Hasselt (B)
2003   “Voorbij de grens”, de Brakke Grond, Amsterdam,
            curator: Hermine de Groeve (cat.)
2002   DeFKA,  Departement voor Filosofie en Kunst, Assen (NL)
            curator: Gert Wijlage
2001   groepstentoonstelling  Academie voor Schone Kunsten, Eeklo (B)
2000   ‘Melancholia’, Galerie S. & H. De Buck, Gent       
            Aktions Forum Prateriinsel, München (D), curator: Erno Vroonen
            “Hommage an Peter Kneubühler”, Kunsthaus Grenchen  (CH)

 

Baumgärtner Klaus

image

Contact:

Artgalerie S&H De Buck
Hermine De Groeve
Zuidstationstraat 25 | 9000 Gent | Belgium
+32 (0)9 225 10 81 | sdebuck@skynet.be

Opening hours:

from 15h - 18h.
and on appointment
closed:
sundays, mondays & tuesdays

Permanent :

Hedendaagse juwelen en zilveren ontwerpen
van de hand van Siegfried De Buck

» www.siegfrieddebuck.be